UNIVERSAL
LIBRARY

OU 198891

AudVudI1
IVSHAINN

ಅಂಬಿಕೆ.

(ಪತ್ತೀದಾರೀ ಕತೆ.)

ನ

ಬೆೇಖಕ:

ಭಿ. ಪ. ಕಾಳೆ.

MAMMA A AHA

ಪ್ರಕಾಶತ:

ಯ. ಗು. ಕುಲಕರ್ಣಿ,

ವಡಿಟಿಕ, ಸ. ಜ,, ಆನಂದವನ.

ಕ್‌: 3

೧೯೨೯

ಬೆಲೆ ೧-೪-೦ ರೂ

ಟ್ರ

ಕೆಲವು ಬೆನ್ನಮೇಲೂ, ಕೆಲವು ಮುಖದ ನೆ.₹ಲೂ, ಕೆಲವು ವಸ್ಷಸ್ಥಕ8
ಗುಚ್ಛಗುಚ್ಛಗೆಳಾಗಿ ಹರಡಿಕೆ ಂಡಿದ್ದವು ಆಕೆಯು ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಯಾವ
ಓಣಿಯನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ಭರದಿಂದ ಸಾಗಿದ್ದಳೊ ಅ ಓಣಿಯ ಆಚೆಯ
ತುದಿಯ ಹಿಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಂದವಾದ ದೀಪವು ಇನ್ನೊವರೆಗೆ ಉರಿ
ಯುತ್ತಿತ್ತು ಕುಮಾರಿಯು ಆ ಮನೆಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡುತ್ತಾಳೆ,
ಅದೊಂದು ಚಿಕ್ಕತಕ್ಕಡಿಯ ಕಿರಾಣಿ ಅಂಗಡಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅಕ್ಲಿ ನಾಲ್ಕೈದು
ಜನರು ಒತ್ತಟ್ಟಗೆ ಕುಳಿತು ಇಸ್ಪೆ(ಓನೆ ಆಟವನ್ನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು' ನತು
ನಡುವೆ ಅವಗು ತಂಬಾಕ ಸೇದುತ್ತಿದ್ದರು; ಏಲಿ.ಅಡಕೆಯ ತಲಬುಮಾಡು
ತ್ತಿದ್ದರು; ಹೂಗು ನಾನಾ ಪ್ರಕಾರದ ಹರಟಿ ಹೊಜೆಯುತಲಿದ್ದರು.

ಆ ಕಿರಾಣಿಅಂಗೆಡಿಯ ಮಾಲಿಕನ ಹೆಸರು ಬಲನಂತ ಕೀಣನಿ. ಅತ
ನೊ ಆ ಇಸ್ಪೇಹಿನಾಟದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನು. ಉಳಿದ ೩-೪ ಜನೆರಾದ
ರೂ ಅದೇ ಓಣಿಯವರು ಆ ಭಹುಂಕಂವಾದೆ ಮಳೆಗಾಳಿಗೆಳಲ್ಲಿ ಗಿರಾ
ಕಿಗೆಳು ಬಾರದಾಗೆಲು, ತನ್ನೆ ಅಂದಿನೆ ಲಾಭದ ಅಕೆಯನ್ನು ತೊರೆದು
ಬಲನಂತ ಶೇಣ್ವಿಯು ಇಸ್ರೇಹಿನೆ ಜೋಡನ್ನು ಹೊರಹೊರಡಿಸಿದ್ದನು.
ಅಂಗೆಡಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಉಳಿದ ೩-೪ ಜನೆ ಗಿರಾತಿಗಳೂ ಆ ಪ್ರಬಲನಾದ
ಮಳೆಗಾಳಿಗಳಲ್ಲಿ ತೊಯ್ಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೆರಾರದೆ ಬಲವಂತನೆ
ಇಸ್ಪೇಟನಾಟಕ್ಕೆ ಅಂಗೆಭೂತರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಅಟಿವು ಆ ರಾತ್ರಿಯ
ಮೂರನೆ ಪ್ರಹರದ ವರೆಗೂ ಒಳ್ಳೇ ರಂಗಿನಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದ್ದಿತು. ಮೇಲೆ
ವಿವರಿಸಿದೆ ಕುಮಾರಿಯು ನಡುಗುತ್ತ ಬಂದು ಆ ಅಂಗೆಡಿಯ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ
ನಿಂತುಕೊಂಡು ಅಪ್ಪಗೆಳಿರಾ, ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಗೆಳ ಮನೆಯು ಎತ್ತ
ಕಡೆಗಿರುವದೆಂಬದನ್ನು ತಿಳಿಸುನಿರಾ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನ ಮಾಡಿದಳು.

ಆ ಕುಮಾನಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಎಷ್ಟೊ ಹೊತ್ತಿನವರೆಗೆ ಅಲ್ಲಿಯವರಾಕೂ
ಉತ್ತರಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಆಗೆ ಅವರ ಇಸ್ಪೇಟಿನಾಟವು ನಿಂತುಹೋಯಿತ;;
ಬತ್ತಿಸೇದುವದು ಕಟ್ಟಾಯಿತು; ಎಲಿ-ಅಡಕಿಯ ತಲಬೂ ಮಾಯ
ವಾಯ್ತು; ಅಡಕಿ ಕತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದವನ ಕೈಯೊಳಗಿನ ಅಡಕೊತ್ತು, ಅವನೆ
ಕೈನೆಡುಗುವಿಕೆಯಿಂಜ ಕಟ್ಟಿಯಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು' ಬಿಟ್ಟಿತು. ಕ್ಯ ಮೊದಲು
ಆ ಇಸ್ರೇಟನಾಟಿದವರಲ್ಲಿ ಭೂತಚೇಷ್ಟೆಯ ಮಾತುಕಥೆಗಳು ಒಳ್ಳೇ ಭರ
ದಿಂದ ಸಾಗಿನ್ದವು, . 'ಯಾನನು ಯಾಔಡೊಂದ್ದು ಅದ್ಭುತಭೂತದ ಕಥೆ

b ಅಂಬಿಕೆ,
ಯನ್ನು ಅರ್ಧಮರ್ಧದವರೆಗೆ 'ಹೇಳಿದ್ದನೋ ಅವನೆ ಬಾಯಿಯು ಅಲ್ಲಿಗೆ!
ಕಟ್ಮಾಗಿ ನಿಂತಿತು. ಹೀಗೆ ಆ ಅಂಗೆಡಿಯೊಳಗಿನವಕೆಲ್ಲರೂ ನಿಟ್ಟೆಂದು
ಮಾತಾಡದೆ ಚಿತ್ರದೊಳಗಿನ ಮೊಂಜಬೆಗೆಳಂತೆ ಆ ಕುಮಾರಿಯ ಕಣೆಗೆ ಟಕ
ಮಕ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತುಕೊಂಡರು. ಕೆಲಹೊತ್ತು ಉತ್ತರದ ದಾರಿಃ
ನೋಡಿ, ಕುಮಾರಿಯು ಅವರಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಅದೆ! ಪ್ರಶ್ನವನ್ನು ಮಾಡಿದಳು.
ಆದರೂ ಯಾರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಈ ಮೊದಲು ಯಾವನು
ಚೌಡಿಯಳಕಸಥೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದನೋ, ಅವನು ಒಂದು ಘೋರತರವಾದ ಅಮಾ
ವಾಸ್ಯೆಯ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅದ್ಭುತವಾದ ಜೌಡಿಯನ್ನು ತಾನು.
ಕಣ್ಣುಟ್ಟ ನೋಡಿದ್ದೆನೆಂದು ಹೇಳೆತ್ತಿಸಲಿಕ್ಕೂ, ಅವರೆಲ್ಲಕೆದುರಿಗೆ ಇಂದಿನೆ
ಈ ಪ್ರಚಂಡ ಮಳೆಯ ಭನವಾದ ಅಂಧಕಾರದಲ್ಲಿ ಈ ಕುಮಾರಿಯು
ಬಂದು ನಿಲ್ಲಲಿಕ್ಕೂ ಗೆಂಟಿೀ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಕೂಡಲೆ ಅವನು ಕಣ್ಣುಮುಟ್ಟಿ
ಕೊಂಡು ನಿಂಚಿನಿಖಾರಕ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಮನೆಸ್ಸಿ ನೆಬ್ಸಿಯೇ ಪತಿಸಲಾರಂಭಿ
ಸಿದನು. ಹೊರಗಿನ ಭಯಾನಕ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದ ಅವನ ದೇಹವೂ
ಅಂತರಂಗೆನೂ ಹಿಂದೇಸವನೆ ನಗುತ್ತಿದ್ದದರಿಂದ, ಆತನೆ ಬಾಯಿಂದ ಆ
ಮಂತ್ರದ ಅಕ್ಷರಗೆಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೊರಡದಾದವು. ಅಬಡ-ತಬಡ
ವಾಗಿ, ಮಂತ್ರವು ಭಂಗೆವಾಗೆಲಾರಂಭಿಸಿತು!

ಕೆಲಹೊತ್ತುತಡೆದು ಆ ಕುನನಾರಿಯು._ಕಂಸಿತದನಿಯಿಂದ ಅಪ್ಪ
ಗೆಳಿರಾ, ಹೀಗೇಕೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿರುವಿರಿ? ನಾರಾಯಣಕಾಸಿಿ ಗಳ ಮ-
ನೆಯು ಯಾವ ಹಿಣಿಯಲ್ಲಿದೆ? ದಯವಿಟ್ಟು ಹೇಳಿರಿ, ಎಂದಳು.

ಆಗ ಅವರೆಲ್ಲರಲ್ಲಿಯ ಕಡುಸಾಹಸಿಗೆನೊ, ಫೈರ್ಯನಂತನೂ ಆದ
ಬಲವಂತ ಶೇಣ್ವಿಯು ಖೇಕರಿಸುತ್ತ- ತಂಗೀ, ನೀನು ಯಾರು? ಎಲ್ಲಿಂದ
ಬಂದಿ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಮಾಡಲು, ಕುಮಾರಿಯು ಅವಸ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಏನೆ
ನ್ನೊ ಉತ್ತರ ಕೊಡದೆ. ನನಗೆ ವೇದನೆಗಳಾಗುತ್ತ ಲಿವೆ. ನಿಲ್ಲಲಿಕ್ಕೆ
ಕೂಡ ನಾನು ಅಶಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮಗೆ ಈ ಊರ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿ
ಗೆಳ ಮನೆಯು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ಯಾವ ಕಡೆಗಿರುವಡೆಂಬದನ್ನಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಗಿ

ನನಗೆ ತಿಳಿಸಿರಿ. ನಾನು ಘೋ!ರತರವಾದ ಸಂಕಟಕ್ಕೊ ಳಗಾಗಿರುತ್ತೇನೆ,
ನಿಂದು ನುಡೆದಳು.

ಬಲವಂತ ಶೇಣ್ವಿಯ ಸಾಹಸವನ್ನು ಕಂಡು, ಮಾಣಿಕನೆಂಬ ಹೆಸ

ರಿನ PTT] ನು ತಾನೂ ತನ್ನೆ ಕ್‌ ವನ್ನು ತೋರ್ಸಡಿಸುನ ಸಮುಯ
ವನ್ನು ಈಗ ಕಳಕೊಳ್ಳ ಬಾರದೆಂದ ಇ ಹೆಣೀಚಿಸಿ, ಆ ನಿಕಾಚಿ ಸದೃಶಳಾದೆ
ಕುಮಾರಿಕೆಯನ್ನು ಕುರಿತು. -ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಗೆಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನು
ಕಾಣಬೇಕಾಗಿದೆ? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು

ಮಾಣಿಕನ ಮಾತಿಗೆ ಆ ಕುಮಾರಿಯು ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ
ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಳು; ಮಾಣಕಭಟ್ಟಿನಿಗೆ ಆ ಕುಮಾರಿಕೆಯಿಂದೆ ತಸ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಯ
ಉತ್ತರವನ್ನು ಹೊಂದುವ ಅಪೆಕ್ಷೆಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ತಾನು ಆ
ಆಗಂತುಕ ಕುಮಾರಿಯ ಕೂಡ ನರಾಇ?ಡೆನಲ್ಲ? ಎಂಬ ಪ್ರೌಢಿಯನ್ನು
ಅಲ್ಲಿ ಕೂಡಿದ ರಲ್ಲಿ ಮೆರಿಸುವದಕ್ಕು “೫. ಅವನು ಅವಳಿಗೆ ಹಾಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ
ಮಾಡಿದ್ದ ನೀ. ಕುಮಾರಿಯು ಉತ್ತರ ಕೊಡದಾಗೆಲು ಅವನು ಅವಳಿಗೆ
ಮತ್ತೆ--ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಗೆಳ ಮನೆಯು ಇಲ್ಲಿಂದ ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಇಗೋ
ಇತ್ತಕಡೆಯ ಈ ಕೆರೆಯ ದಂಡೆಯ , ಬಡಿದು ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿಗೆ ಸೆರಾಸರಿ
ಮೂರುಫರ್ಲಾಂಗೆ ನಡೆದು ಹೋದಕಿ ಅಲ್ಲಿಸೊಂದು ಹಣಿ ಹತ್ತುವದು.
ಅದೆ! ಓಣಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಸ್ತಿಗಳ ಮನೆಯಿರುತ್ತದೆ; ಆದರೆ ತಂಗಿ ಇಂಥ ಈ
ಭಯಂಕರ ಮಳೆಸುರಿಯುವ ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸಿನೆಗೆ ಆ ಮನೆಯು ಸಿಗು
ವದೊಃ ಇಲ್ಲನೆ ದಾರಿತಪ್ಪಿ ಮತ್ಮಾವ ಅನಥ -ಕೀಡಾಗುವಯೊ? ತಿಳಿಯ.
ದು, ಎಂದಂದು ಸುಮ್ಮ ನಾದನೆ..

ಕುಮಾರಿಯು ಪುನಃ ಒ-ದಳ್ಕರನನ್ನು ಕೂಡ ನುಡಿಯದೆ, ಆ
ಕೂಡಲೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಆ ಘೋರವಾದ ಕಾರ್ಗತ್ತಲೆಯನ್ಲಿ ಮಾಯ
ವಾಹಳು. ಆಕೆಯು ಕಾಣದಂತಾದ ಕೂಡಲೆ ಈ ಮೊದಲು ಒಳ್ಳೇ
ಸಾಹಸಿಗೆಕೆಂದು ತಮ ತಮ್ಮಷ್ಟಕ್ಕೆ ಪ್ರೌಢಿ ಹೊಂದಿದ್ದೆ ಬಲವಂತ ಶೇಣ್ವೆ
ಯೂ, ಮಾಣಿಕಭಟ್ಟಿನೂ ತೆನ್ಟಗೆ ಕುಳಿತರು ಅವರ ಎದೆಯೂ ಧಡ.
ಧಡೆಂದು ಹಾರಹತ್ತಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಕೆಂಕರ್ತವ್ಯವಿಮೂಢರಾಗಿ ಸುಮ್ಮನೆ
ಕುಳಿತುಕೊಂಡರು.

ಬಳಿಕ ಈ ಮೊದಲು ಚೌಡಿಯ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೆಳುತ್ತಿದ್ದಂಥ ಹೆಗಡೆ
ಮಂಜಯ್ಯ ನು ಮೆಲ್ಬಗೆ--ಯಾಕರೆಣ್ಣಾ, ಹೇಗಿದೆ? ಮಾಣಿಕಭಟ್ಕಾ, ಈಗೆ
ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ಮೂರ್ತಿಯು ಮತ್ತಾವುದೂ ಅಲ್ಲ. ಆದಿನ ನನಗೆ
ಕಂಡ ಆ ಕುಪ್ಪದ್ಯಶೆಟ್ಟಯ ಚಕ್ಕ ಸೊಸೆಯೇ ಅಹುದು. ಅವಳು ಹಡೆದು.

ಕಿ ಅಂಬಿಕೆ.
ಸತ್ತು ನರ್ಷನಾಗುತ್ತ. ಬಂತು. ಸತ್ತಾಗಿಸಿಂದ ಅವಳು ಭೂತವಾಗಿಕುವ
ಳೆಂದು ಎಲ್ಲೆ ್ಲಿಯೊ! ವಾರ್ತೆಹರಡಿದೆ. ಅಕೆಗೂ ಚ ಅಬೆೇಕೇರಿಯ ನಾರಾ
ಯಣ ಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳ ಮಗಳಿಗೂ ಬಲು ಮೈತಿ,ಯಿತ್ತು ಅಂತೇ ಅವಳೀಗೆ
ಅವರ ಮನೆಕೆ!ಳುತ್ತ ನೆಡೆದಿರುವಳು. ಬಂದವಳು ವಿಶಾಚಿಯೇ ಆಗಿರ
ದಿದ್ದರೆ ಇಂದಿನೆ ಈ: ನಭೂತಪೂರ್ವ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ, ಗಾಢವಾದ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ
ಹೊರಹೊರಡಲು ಅದಾವ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ಇಷ್ಟು ಸಾಹಕವುಂಟಾಗೆ «ಹುದು?
ಇಂದು ಶನಿವಾರ, ಅಮಾಸಿಯು ಸಮಾಪಿಸದೆ; ಮೆ!ಲಾಗಿ ಇಂಥ ದುರ್ಕ್ಯೋಗ.
ಅಂದಮೇರೆ ಈ ಭೂತ ಸಿಕಂಚಿಗಳ ಸಂಚಾರಕ್ಕೆ ಇದರಂತಹ ಸುಯೋ!
ಗೆವು ಮತ್ತೆಂದು ದೊರಕಬೇಕು? ಎಂದು ನುಡಿಯಲು,

ಮಾಣಿಕಭಟ್ಟನು ಒಳ್ಳೆ! ಅಢ್ಯತೆಯಿಂದೆ .-ಛೇ.-ಛೇ, ಮಂಜಯ್ಯಾ
ನಿನ್ನೆ ಮಾತಿಗೆ ನಾನೆಂದೂ ಒಪ್ಪತಕ್ಕವನಲ್ಲ. ಆ ಕುಪ್ಪಯ್ಯನೆ ಚಿಕ್ಕ
ಸೊಸೆಯು ಇಸ್ಟೆಲ್ಲಿ ಸುಂದರಳಿದ್ದಳು? ನೀನು ಅವಳನ್ನು ಚನ್ನಾಗಿ
ನೋಡಿರದಿದ್ದರೂ ನನಗೊ ಅವಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪರಿಚಯ ಆದ್ದರಿಂದ ಈಗೆ
ಕಾಣಿಓಕ್ಕೆ:೦೧ ನಳ ಎಳ್ತುವೆಂ', -ಇ -. ಇ. ೯ಳಬಲ್ಲೆನು

ಆಗೆ ಮಂಜಯ್ಯನು ತಿನ್ಮ ರಾತಿ? ಪುಸ್ಟಿಗಾಗಿ ಅನೇಕ ಉದಾ
ಹರಣೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಏಸಿ" ಸ್ಕಾ, ಸಿರ: ಚಿ- ಚೌಡಿಗಳ ರೂಪವು ಇಂತ
ಹದೆಃ ಎಂದು ಯಾರೂ ನಿಸ್ಕರ್ಸಿನಿ ಹೇಳಲಾರರು. ಅವು ತಮ್ಮ ರೂಪ
ಗೆಳನ್ನು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಹಿಂದು ಕರನಾಗಿ ಸೋರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ
ಮತ್ತೊಂದು ತೆರನಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳು ನವು. ಈಗೆ ಬಂದವಳು ಅವಳಿ
ಗಿಂತ ಸುಂದರ-ಅಸುಂದರಳಾಗಿದ್ದಳೆಂದು ಅನ್ನುವದು ತೀರ ಹುಚ್ಚ ತನೆವು.
ಈ ದಿನದಂತೆ ಈ ಮೊದಲೊಮ್ಮೆ ನನಗೆ ಅವಳು ಹೀಗೆ ಕಾಣಿಸಿ
ಕೊಂಡಿದ್ದೆಳು. ಆದರೆ ನೆನೆಗೆ ಚೌಡಿಯ ಮಂತ್ರ ಬರುತ್ತಿರುವದರಿಂದ
ಅದನ್ನು ಆಗೆಲೆ ಜಪಿಸಹತ್ತಿಣಿನು. ಕೂಡಲೆ ಅವಳು ಮಾಯವಾಗಿದ್ದಳು.
ಇಂದಾದರೂ ಅವಳ ದರ್ಶನವಾದ ಕೂಡಲೆ ನಾನು ಪುನಃ ಆಡೇ ಕಾಯಕ
ವನ್ನು ನೆಡಿಸಿದೆನು. ಅಂತೇ ಅವಳು ಇಷ್ಟು ಬೇಗನೆ ಸುಮ್ಮುನೆ ಸೊರಟು
ಹೋದಳು. ಬಲಖವಂತಸ:ಸ್ವೈ-ಮಾಸೆಕಭಳ್ಟಿ, ನಿಮ್ಮ ಧೈರ್ಯವನ್ನು
ನೋಡಿ ಅವಳು ಹೆದಂ ಹೋದಳೆಂದು ಮಾತ್ರ ನೀವು ಸರ್ವಥಾ ತಿಳೆ
ಕೊಳ್ಳಬೇಡಿರಿ. ಇಂದು ನಾನು ನಿಮ್ಯೊಳಗಿರದಿದ್ದರೆ ಹಾಗು ಆಕೆಯ

ಅಂಬಿಕೆ. ೭

ಮಾ
ಅದು — ET ಮ

ದರ್ಶನೆವಾದಕೂಡಲೆ ನಾನು ಚೌಡಿಯ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಜಸಿಸಹತ್ತದಿದ್ದರೆ
ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು ಆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಧ್ಭರ್ಯ-ಸಾಹಸಗೆಳ ಬಣ್ಣವೆಸ್ಟೆ ಬಡು?

ಬಲವಂತಕೇಣ್ವ ನ ಮಂಜಯ್ಯನ ಆತ್ಮ ಪೌ ್ರಧಿಯು ರುಚಿಸಲಿಲ್ಲ,
ಆದರಿಂದ ಅವನು ಆತನನ್ನು ಮತ್ತೆ 10 ಕಾ ಬಿಡೊ!,
ಅವಳು ಭೂತವಂತೂ ಅಲ್ಲ. ನಾರಾಯಣಶ.ಸ್ತ್ರಿಗೆಳ ಕೇರಿಯ ಯಾರೊ
ಬ್ಬರ ಮನೆಯ ಮಗೆಳಾಗಿರಪೀಕು. ಅತ್ತೆಯ ಮನೆಯ ಅಸಹ್ಯ ಕಾಟ
ವನ್ನು ತಾಳಲಾರದೆ, ಈ ದಿನದ ಈ ದುಃಸಸುಯದಲ್ಲಿ ಅತ್ತೆಯ ಮನೆಯ
ವರ ಕಣ್ಣುತವ್ಪಿಸಿ ಓಡಿಬಂದಿಂಬೇಕೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ ಎಂದನು.

ಅದೇ ಪ್ರಕಾರದ ವಾನ-ವಿವಾದದಲ್ಲಿ ಅವರ ಇಸ್ಪೆ!ಟನಾಟವು
ಒಮ್ಮೆ ನಿಂತದ್ದು ನಿಂತೇಹೂಂ.ತು. ಮಳೆಯ ವೇಗವು ಕೊಂಚವೂ
ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರಲಲ್ಲ ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಮೂರ್ತಿಯು ಆ ಅಂಗೆಡಿಯ
ಎದುರಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿತು. ಆ ಆಗಂತುಕ ಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡು
ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಮತ್ತೆ ಗೆದಗುಟ್ಟ ನಡುಗಹತ್ತಿದರು. ಅವನಂತಹ ಭಯಂ
ಕರ, ಅವನೆಂತಹ ಅಸಡ್ನಳೆ ಮುಸ.ಚೆಯ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಕಲೆತಿದ್ದ
ನಾಲ್ಕೈದು ಜನರಲ್ಲಿ ೫ ಮೊದಲಾರೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂತೆ! ಅವರು
ಅಷ್ಟು ಅಂಜಿ ಭಯಭೀತರಾಗಿದ್ದರು, ಆ ಆಗಂತುಕನೆ ಬಳ್ಳೆ ಬಲಿಷ್ಠ
ವಾದ ದೆಹ, ಉದ್ದುದ್ದನ್ನೆ ಕೈ-ಕಾಲುಗಳು, ಕಾಡಿಗೆಗಿಂತ ಕಪ್ಪಾದ ಮೈ
ಬಣ್ಣ, ಇಷ್ಟಗೆಲವಾದ ಮೋರೆ, ಗುಲಗಂಜಿಯಂತಕಹ ಕಣ್ಣು, ಚಪ್ಪಟಿ
ಯಾದ ಮೂಗು, ಅಂಕಡೊಂಕಾದ ಹಲ್ಲು ಇವುಗಳೂ, ಇವುಗಳಿಗಿಂತ ಒಂದು
ತೂಕ ಹೆಚ್ಚೆ ಕರ್ಕಶವಾದ ಅತನ ದನಿ ಇವೆಲ್ಲ ಅವರನ್ನು ಗಾಬರಿಗೊಳಿಸ
ಶಿಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದರೆ ಸೋಜಿಗವೆ!ನು?

ಆ ಆಗೆಂತುಕ ರಸ್ಯುಪದ್ಭುಶ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಆ ಕಿರಾಣಿ ಅಂಗೆಡಿಯ
ಎದುರಿಗೆ ಬಂದು ಎಲ್ಲೆ ಆಂಗೆಡಕಾರನೇ, ಈ ದಾರಿಯಿಂದ ಒಬ್ಬ ಕುಮಾ
ರಿಯು ಹೋದದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದೆಯಾ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಮಾಡಲು, ಅವನಿಗೆ
ಉತ್ತರ ಕೊಡಲಿಕ್ಕೆ ಯಾರೂ ಧೈರ್ಯ ತ:ಳೆಲಿಲ್ಲ,

ಕೂಡಲೆ ಆ ರಾಕ್ಷಸಪುರುಷನು- -ಎಲೈ ಜನೆಗಳಿರಾ, ನವು ನಾನು
ಕೇಳಿದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಖಂಡಿತವಾದ ಉತ್ತರವನ್ನು ಕೊಡದಿದ್ದಕೆ ನಿಮ್ಮ ಪರಿ
ಣಾಮವು ಸೆಟ್ಟಿಗಾಗೆಳಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಈ ನನ್ನ ಕೈಗತ್ತಿಗೆ ಆಹುತಿ

ಲಿ ಅಂಬಿಕೆ.
ಕೊಡದೆ ಬಿಡೆನು, ಎಂದಂದು ತನ್ನ ಬಗಲೊಳಗೆ, ಅವಿತುಕೊಂಡಿಟ್ಟದ್ದ
ಇಷ್ಟುದ್ದ ಒಳ್ಳೆ! ಹದನಾದ ಕತ್ತಿಯನ್ನು ಹೊರಹೊರಡಿಸಿ, ಅದನ್ನು ರುಳ
ಏಸುತ್ತ ಅವರ ಕಡೆಗೆ ಟಿಕಮಕ ನೋಡಲಾರಂಭಿಸಿದನು,

ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಈ ಮೊದಲು ತನ್ನ ಅತುಲಧ್ವೆರ್ಯಸಾಹಸಗಳಿಂದ
ತನ್ನ ಸಂಗೆಡಿಗೆರನ್ನು ಬೆಪ್ಪು ಗೊಳಿಸಿದ್ದ ಮಾಣಿಕಭಟ್ಟನು ತಡವರಿಸುತ್ತ.-
ಈಗೆ ಕೆಲಹೊತ್ತಿನ ಮುಂಚೆ ಓರ್ವಕುಮಾರಿಯು ಈ ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕೆನ ಕೆರೆ
ಯ ಒಂಡಿಹಿಡಿದು ನಾರಾಯಣಶಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳ ಕೇರಿಯ ಕಡೆಗೆ ಹೋದಳು,
ಎಂದು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನುಡಿದನು.

ಕೂಡಲೆ ಆ ಅಗುತುಕ ದಸ್ಯುವು ಅಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಒಂದುನಿಮಿಷಕೂಡ
ನಿಲ್ಲದೆ ದಕ್ಷಿಣಾಭಿಮುಖವಾಗಿ ಭರದಿಂದ ಸಾಗಿದನು. ಅವನು ತಮಗಾವ
ಬಗೆಯ ಕೇಡನ್ನೂ ಬಗೆಯದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಹೊರಟು ಹೋದದ್ದನ್ನು ಕಂಡು
ಮಾಣಿಕಭಟ್ಟನು ಒಂದು ನಿಟ್ಟುಸಿರುಗರೆದು ಕಾಂತನಾದನು. ಕೆಲಹೊತ್ತಿನೆ
ಮೇಲೆ ಅವನು-- ಏನಯ್ಯಾ ಅಂಗಡಿಕಾರಾ, ಇಂದಿನೆ ಈ ದೃಶ್ಯಗಳ
ಗೊಢವೇನಿಂಬಹುದು, ಹೇಳು ನೋಜೂ? ಎನ್ನೆಲು,

;.ಈ ಗೊಢವು ನನಗೊ ತಿಳಿಯದು. ಅಂತೂ ಏನೋ ಗೊಂದಲ
ಕಾಣುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಬಲವಂತನು ನುಡಿಯುತ್ತಿರಲಿಕ್ಕೆ

ನೆಡುವೇ ಬಾಯಿಹಾಕಿ ಮುುಎಯ್ಯ ಹೆಗೆಡೆ ಇದು ಮತ್ತೆ [ನೂ
ಇಲ್ಲಿರೊಟ್ಟ ಇದೆಲ್ಲ ಭೂತಚೇಷ್ಛ.

ಬಲವಂತ ಶೆಣ್ವಿ (ತಿಂಸ್ಯ್ಯರದಿಂದೆ)..-೬೬-ಭೇ! ಭೂತಗಳೆಲ್ಲ. ಆ
ಹಂದುಗೆಡೆ ಹೋದನನದೇನೋ ದುಷ್ಟಹೇತುವಾಗಿರುವಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ.

ಒಗೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಅಬಗ್ಗೆ ಮಾತಿ-ಕಣಿಗಳು ನದಿರಲಿಕ್ಕೆ ದೂರವಲ್ಲಿ...

«ಅಪ್ಪಾ ಯಾರಿದ್ದಿ ರಲ್ಲೆ? ಬೀಗೆನೆ ಬನ್ನಿರಿ ಗಿ ಖೂನಿ-ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿ
ದ್ಡಾನೆ. ಬೇಗೆನೆ ಬಂದು ಈ ನೀಟ 1 ಕ್ಲೆಯಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳಿರಿ........ ಶ್ರ
ಎಂಬ ಕರ್ಣಕಠೋರ ಟೀತ್ಕಾರಧೃನಿಯು ಕೇಳಿಸಿತು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ
ಕೂಡಲೆ ಬಲನಂತನು ಎದ್ದುನಿಂತನು; ಹೂಗು ತನ್ನೆ ಬಡಿಗೆಯನ್ನು ಹುಡು
ಕಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿದ್ದವರನ್ನು ಕುರಿತು... ಈಗೆ ಹೋದ ಆ ದಸ್ಯುವು ಆ
ಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದುದರಿಂದ ಈಗೆ
ನಾನಿಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಹರಟಿಹೊದೆಯುತ್ತಿ ಕೊಡ್ತು ವದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ನಾಸೆ

ಶೆ
ಇನಿ

2] ಅಂಬಿಕೆ. ೯

ಬರೂ ೀಫುವಾಗಿ ಅಭಿಗೆ ಹೋದರೆ ಪಾಪ ಬಡಕನ್ನಿ ಕೆಯು ಪ್ರಾಣದಿಂದ
ಉಳಿದರೂ ಉಳಿಯಬಹುದಾಗಿದೆ, ಎಂದನು.
ಬಲವಂತನೆಆ ನುಡಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಅಲ್ಲಿ ಇಸ್ಪೆ(ಟನಾಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ
ವಕೆಲರೂ ಅವನೊಡನೆ ಹೊರಡಲು ಸನ್ನೆದ್ದೆರಾದರು; ಮಂಜಯ್ಯನು
ಮಾತ್ರ ತನ್ನೆ ಮನೋಭಾವನೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಭೂತಜೇಷ್ವೆಯೆಂದೆ!
ತಿಳಿದು, ತಾನು ಅವರೊಡನೆ ಹೊರಡದೆ, ನೆಟ್ಟಿಗೆ ಮನೆಯ ದಾರೀಹಿಡಿದ
ಷೈ ಅಲ್ಲ, ಅವರಿಗೊ ಅಲ್ಲಿಗೆ PE ಯುಕ್ಕವಲ್ಲೆಂದು ಬೋಧಿ
ಸದೆ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ.
ಕೂಡಲೆ ಬಲವಂತನು ತನ್ನೆ ಸುಗೆಡಿಗೆರೊಡು: ಅಂಗೆಡಿಯಿಂದ
ಹೊರಟದ್ದೆ ನು. ಹೊರ: [ಳುವಸೆ. ಆಂಗೆ!ಕಿಯು. ಮಳಿಗೆಯ ಪಟಿಕು
ಗಳನ್ನು ಇಕ್ಕಿಕೊಂಡು ಭವ್ರವಐಂದ ಕೀಲಿ ಹಾರಿದನು; ಹಾಗು ಸಂಗೆಡಿಗೆರ
ಕೈಯಲ್ಲೂ ಒಂದೊಂದು ನಿಡಿದಾದ ಬಗೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಕಂದಿಲನ್ನು
ಬಡಕೊಂಡು ಆ ಟಿೀತ್ಕಾರಶಬ್ಬವ್ರು ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿರುವಕಡೆಗೆ ಭರದಿಂದ
ಸಾಗಿದನು. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮಳೆಯಬೇಗ್ಗೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆಕಾಶ
ನೀಲೀಬಟ್ಲದ್ಪಾದ್ದರಿಂದ ಅಲ್ಪನ್ಲಿ ಈಾರಕಾಪುಂಒಗಳು ಒಳ್ಳೆ! ಶೆಜದಿಂದೆ
ದ್ದ ಮಾನಕ ಟ್ಟಿನು ಯಾವ ಕರೆಯಹಿಡ್ಡಿ ನೆ ಬಾರಿ
ಒಡದು ಹೋದರೆ ನಾರ ರಾಯೆಣಯಾಸ್ತಿ ಗೆಳ ಮುಖಿ ಸಿಗೆವದೆಂದು ಕುಮುರಿ
ಕೆಗೆ ಹೇಳಿದ್ದನೋ! ಅದೇ ಬಾರಿಒಡಿಬು ಇವ ವಕಿಲ್ಲೂ ಓಟ ಅಾರೆುಸಿದರು.
ಅಲ್ರಾಪಕಾಕದಕ್ಲಿಮೀ ಅಬರು ಆ ಕೆಟಿಯಬಂಡೆಯ ಕಡೆಗೆ ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿ
ಅವರಿ, ಇರೂ ಕಾಪಿಸಲಲ್ಲ. ಅವರು ಆ ಕೆರೆಮಸುತ್ತಲೂ ತಿರುಗಿ, ಚಿ
ತ್ಕಾ ರಮೂಡಿಟೆ ಕುಮಾರಿಬುಟ್ಲು | ಸಿಸು ದಗೆ ಅವರು ಅರ್ಧ-
ಖಯಿಕ್‌ಲ್ಯ ಲು ಗೆಂಟೆಯಚರಿಗೆ ಹುಡುಕಿಟೆ ಸೂ ವಿನೊ ಪ್ರಮೋಟನೆವಾಗೆಲಲ್ಲ,
ಟಟ. ಜವನ ರಿಲೆ "ಗೊಳ್ಳ ದ ಕಿತ್ತ ಕೋಣ ಸುತ್ತ ಲ್ರೆಃ ನಡೆದಿದ್ದರು.
೮ ಕುಮೂರಿಯ. ಸ್ನಿಗೆಲ, ಅವಳೆ ಮ್ಳ ೫.೬! ಸೀಹವನ್ನಾಗೆಲಿ
ಇಲ್ಲವೆ ಅವಳನ್ನು ಖೂನಿಮಾಡಿಧ ಆ ಕಾ ಪುರುಷನೆನ್ನಗೆಲ ಗೊತ್ತು ಹಚ್ಚ ದೆ
ಮನೆಗೆ ತಿರುಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೆಂದು ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಆಗೆ ಸಣತೊಟ್ಟ! ಂತೆಯೇ
ತೋರುತ್ತಿತ್ತು.
ಈ ಪ್ರಕಾರ . ಭಲಕ್ಕೆಬಿದ್ದ ಅನರು ಮತ್ತೆ ಅರ್ಧತಾಸಿನ ವರೆಗೆ ಅ

೧0 ಅಂಬಿಕೆ.

ಕೆರೆಯ ಸುತ್ತುಮುತ್ತಲೂ ಹುಡುಕಿದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಕೆರೆಯ ಆಚೇದಂಡೆ
ಖಡಿದು ಯಾವನೋ! ಒಬ್ಬನು ತ್ವರಿತಗೆತಿಯಿಂದ ಸಾಗುತ್ತಿರುವದು ಅವ
ರಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಆ ಕೂಡಲೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹುಯ್ಯೆಂದು ಅತ್ಮಕಡೆಗೇ
ಓಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಆ ಮನುಷ್ಯನ ಸವೂಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅವನೆ
ಮುಖದಮೇಲೆ ಕಂದೀಲಿನ ಪ್ರಕಾಶಕೆಡಹು ನೋಡುತ್ತಾರೆ, ಅವನು
ಮತ್ತಾರೂ ಆಗಿರದೆ ತಮ್ಮ ಊರ ಆಚೇಕೇರಿಯ ಆ ನಾರಾಯಣ
ಕಾಸ್ತ್ರಿಯೇ ಆಗಿದ್ದನು. ಆ ಕೂಡಲೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಅವನಿಗೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ
ಪೊಡಮಟ್ಟು ಒತ್ತ ಟ್ಟಿ ಗೆಸರಿದು ನಿಂತುಕೊಂಡರು. ಇಷ್ಟುಜನರು ಈ
ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಬಂದು ತನೆಗೆ ಪೊಡಮಟ್ಟಿ ದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ನಾರಾ
ಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಯೂ ವಿಸ್ಮಯಗೊಂಡನು. ಆಗೆ ಆತನು ಅಧಿಕಾರವಾಣಿ
ಯಿಂದ_ಯಾಕೋ ಬಲವಂತ, ಈ ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಉದ್ದು
ದ್ದನ್ನ ಡೊಣ್ಣೆಗಳ ನ್ನು ಬಡಿದುಕೊಂಡು ತಿರುಗುತ್ತಿ ರುವದೇಕೆ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ
ಮಾಡಿದನು.

ಬಲವಂತ ಶೇಣ್ವಿಯು ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ನಟಿದ ಸಮಸ್ತ ಸಂಗತಿಗೆ
ಳನ್ನೂ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಗೆ ವಿಶದವಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದನು. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಕೇಳಿ
ನಾರಾಯಣಶಾಸ್ತ್ರಿ ಯು. ನಿನ್ನು ಅನುಮಾನವು ಸರಿಯಾದದ್ದೆ ! ಎಂದು
ನೆನೆಗೀಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಯಾಕಂದರೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವಾಗೆ ನಾನೊಂದು
ರಕ್ತದಿಂದ ಮುಳುಗಿದ್ದ ಅರಿನೆಯನ್ನು ನೋಡಿದೆನು, ಎಂದನು.

(!ಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳೇ ಅದೆನ್ಸಿ? ನಮ್ಮ ನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ತೋರಿಸು
ವಿರಾ? ಆ ಅರಿನೆಯನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅದು ಆ ಕುಮಾರಿಯದಹುದೊ(
ಅಲ್ಲವೋ ಎಂಬದನ್ನು ನಾವು ಹೇಳಬಲ್ಲೆವು''ಎಂದು ಬಲನಂತಾದಿ ಜನರು
ಆಗ್ರಹಸಡಲು,

ನಾರಾಯಣರಾಸ್ತ್ರಿಯು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಆ ಅರಿವೆಯಿದ್ದ ಲ್ಲಿಗೆ ಅವರನ್ನು
ಕರೆದೊಯ್ಯಲಿಕ್ಕೆ ಸಮ್ಮತಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಪುನಃ ಪುನಃ ಆ ಬಗ್ಗೆ ನೀಡಿಸ
ಹತ್ತಲು ಕಡೆಗೆ ಅವನು ಸಮ್ಮತಿಸಿ ಅವರೊಡನೆ ಅತ್ತಸಾಗಿದನು. ಕೆಲ
ದಾರಿಯನ್ನು ಕ,ಮಿಸಿದ ಬಳಿಕ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಯು ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು
ಸವೂನದಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಕಾಡಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದನು, ಆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅವರು
ಬಹಳ ದಾರಿ ಕ್ರಮಿಸಜೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಹತ್ತೆಂಟು ಹೆಜ್ಜೆ ಸಾಗುವಷ್ಟರನ್ಲಿ

ಅಂಬಿಕೆ. ಗ್‌

ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಆ ರಕ್ತದಿಂದ ಮುಳುಗಿದ ಅರಿವೆಯ ತುಂಡು ಅವತೆ
ಬ್ಲರ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಬರಿ ೫ ೧ಕ್ಕನ!ಲ್ಲಿ ಎಗಿಗಳುಗಿದ ಉರಿ
ಇರದೆ, ಅದರ ಹತ್ತರವೇ ಒದು ದೀರ್ಭನಾದ ಕೈಗೆತ್ತಿಯೂ, ಎರಡು-
ಮೂರು ಹೆಂಗಸರ ತುರುಬಿನೆಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚುವ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಅಕಡಾಗೆಳೂ
ಬಿದ್ದಿದ್ದವು.

ಆ ಅರಿವೆಯ ತುಂಡನ್ನು ನೋಡಿದ ಕೂಡೆ ಅದು ಪಾಸ ಆ ಬಡ
ಕುಮಾರಿಯದೆ! ಎಂಬದನ್ನು ಬಲವಂತಾದಿಗೆಳು ಗುರ್ತಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿಯ
ಆ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಂಡು ನಾರಾಯಣಶಾಸ್ತ್ರಿ ಯ ಹೊರತು ಉಳಿದವರೆಲ್ಲರ
ಎದೆಯು ಧಸ್ಸೆಂದಿತು; ಮೈಮೇಲೆ ಕೋಮಾಂಚಗಳೆದ್ದ ವು. ಅವರು ಆ
ಕೊಲೆಗೆ ಸಂಟ ಆ ಅರಿವೆ, ಕೈಗೆತ್ತಿ, ತಾ ಮಖಂತಾದವುಗೆ
ಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕೊಳ್ಳುವದೊತ್ತಟ್ಟಗಿರಲಿ, ಅವುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಿನಿಂದ
ಅವರ ಕೈಕಾಲುಗಳು ಥರಗುಟ್ಟ ನೆಡುಗೆಹತ್ತಿದ್ದವು. ಮನುಷ್ಯನ ರಕ್ತ
ವೆಂದರೆ ಅಂಥ ಭಯಾನಕ ವಸ್ತುವೇ ಸರಿ! ಆಗೆ ಆ ಬಲವಂತನೆ ಕೈಯೊ
ಳಗಿನ ಆ ನಿಡಿದಾದ ಡೊಣ್ಣೆಯೂ 'ಗುಜ್ವಲಿತ ಪ್ರ ಕಾಶವುಳ್ಳ ಕಂದಿಲೂ
ಜಾರಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದವು. ಕಂದೀಲಿನೆ ಕಾಯ ಒಡೆದು ದೀಪವು ನಂದಿ
ಹೋಯಿತು ಕೂಡಲೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಅಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣಕೂಡ
ನಿಲ್ಲದೆ ಕಾಲಿಗೆ ಬುದ್ಧ ಹೇಳಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಯನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡರು.

ಅಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಅವರೆಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸಿನೆಶ್ಲಿಯೂ ಆ ಕುಮಾರಿಕೆಯು
ಯಾರು? ಎಂಬ ವಿಷಯವೇ ಮನೆಮಾಡಿಕೊಂಡಿತ್ತು.

೨ ಮನೋರಮೆ,
ರತ ಬರಬರುತ್ತ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಯಿತು; ಅವಳು ಹಗೆಲು-
ರಾತ್ರಿಗೆಳೆನ್ನದೆ ಯಾವುದೊ! ಒಂದು ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ಗೆಳಾಗಿರುತ್ತಿ ದ್ಲಳು.
ಸನ್ನ ತ ಕ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಹಣೆ ಹಣೆ ಬೊಂಡ ಅಳುತ್ತ ದ್ರ ಳು.
ಹಿಮೊ ಸಮ್ಮ ಇಳು ತಡಿ ಒಳ್ಳೇ ಗೆಟ್ಟ ಯಾಗಿ ಖೊಕ್‌- ಖೊಕ್ಕೆ ಂಮು “ಗು
ತ್ತಿದ್ದಳು. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಟ ಗಟ್ಟಿದನಿ ತೆಗೆದು ಅಳುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಇ ಜಿಲಬ್‌ಕೆ

ಮಸೋಂಮೆಯು 8 ಹುಚ್ಚಿ ಯಾಗಿದ್ದ ಥೋ ಹುಚ್ಚಿ ಯಾಗುತ್ತ ನೆಡೆದಿದ್ದ ಳೋ
ಯಾವುದನ್ನೂ ನಿಷ್ಕ ರ್ನಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಈ ಮೊದಲಿನ
ವಿದ್ಯುತ್‌ A ಮ ಕಟಾಕ್ಷಗೆಳು ಮಾತ್ರ ಸಂಸೂ
ರ್ಣವಾಗಿ ಲುಪ್ತವಾಗಿದ್ದವು. ಅದರಿಂದ ಈಗ ಮನೋರಮೆಯ ಮನೋ
ರಮತ್ತವು ಬಾಕಿ ಉಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಮನೋರಮೆಗೆ ಇಷ್ಟು ದುಃಖ-ಚಿಂತೆಗೆಳು
ಯಾಕೆ ಉಂಟಾಗಿರಬಹುದು? ನಾಜಿಕಕರೇ ನಿಮಗೆ ರುಗೆ ಅದನ್ನೇ ಹೇಳು
ತ್ತಿರುನೆವ್ರ: ಲಕ್ಷ್ಮಸಿಟ್ಟು ಕೇಳಿಸಿ.
ಕಾರ್ಗತ್ತಲೆಯ ನಿಶೆಯು. ಅರುಣೋದಯವಾಗೆಲಿಕ್ಕೆ ಇನ್ನು

ವಿಲಂಬವಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೊದಲು ಮಳೆಯ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ
ಸೆಳೆಕಲು ಆಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಇನ್ನೊ ಮುಗಿಲ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಕೃಷ್ಣ
ವರ್ಣದ ಮೊೋಡಗಳೇ ಮೋಡಗೆಳು; ,ಆಗಿನೆ ಆಕಾಶದ ಕಡೆಗೆ ನೊಡಿ
ದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಸರಿವು ಚಲೋ ಮಳೆಯಾಗದೆಯಿರದೆಂದು (al
ಇಗುತ್ತಿ ರಲ್ಲಿ ಗನ್ನು ಖದೆಳ್ಲಿಯೆ ಗೆದೀತೀರಗಲ್ಲಿ ಐಳಖಳನೆಂಬ ಸ್ಸ
ಹೆಗಾದೆವು ಕರ್ಣ He ಗಿದ್ದಿತು ಆ ಸ: ಯದಲ್ಲಿ 10008

ವೃಕ್ಷಗೆಳೊಳೆಗಿನೆ ಗೊಡುಗೆಳ್ಲಿಯ ಯಣವುದೊಂದು ಪಕ್ಷಿಯ ಶಬ ವು
ಇಲ್ಲವೆ ಸಮೊಪದ ಗ್ರಾಮದೊಳಗಿನ ಯಾವುದೊಂದು ಮನೆಯ ಶಿಶುವಿನ
ಕ್ರಂದನೆವು ಕೂಡ ಕೇಳೆಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂಥೀ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನದಿಯ
ನೀರಶ್ಲಿ ಅಲ್ಬಸ್ವಲ್ಪಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಆಕಾರದೊಳಗಿನ ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣ ದ ಪ್ರಚಂಡ
ಜಂ ಹ ಸ್ರತಿಬಿಂಬಗಳನ್ನು i ಡೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ತ ವ್ಯಕ್ತಿಯು

ಎಡೆಬಿಡಸೆ ರ

" ಹೊಳೆಯ ಧಡದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದವನ ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ ತುಸ ದೂರದಲ್ಲಿ
ಹುಚ್ಚ ಮನೋರಮೆಯು ಹದನಾದ ಕಠಾರಿಯನ್ನು ಹಿಡಕೊಂಡು ನಿಂತಿ:
ದ್ವಳು; ಹಾಗು ಕೊಂಚವೂ ಕಾಲಸಪ್ಪಳವಾಗದ ಹಾಗೆ ಒಂದೊಂದೆ!
ಹೆಜ್ಜೆ ಯನ್ನಿಕ್ಕುತ್ತ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸಮಿಸವಾೂಪಕ್ಕೆ ಸಾಗುತಲಿದ್ದಳು. ಆಗೆ
ಸುತ್ತ ಲೂ Fi ಭಯಾನಕವಾದ ಕಾರ್ಗೆತ್ತ FR ಬಿದ್ದು ಬಿನ ಕಾಣ
ದಂತಾಗಿದ್ದ ರೂ, ಆ ಹುಚ್ಚಿ ಯೆ ಕಣ್ಣು ಗಳಿಂದ. ಕೆಂಡಗೆಳು ಹೊರಟಮ್ಮ ತಿ
ರುವಂತೆ ತೋರುತಲಿತ್ತು ಮನೋನೆ ಯು ಖಯಾವಾಗೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಡು
ತಿರ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಹೋದಳೊ ಅಗೆ ಅವನು ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ

ಜ್ಯ

ತಾ
ಬ ರುಪಿ ಎ ಇ

[ls
CE

ದಿಸಿ

ವಸು ವವ ತ ಮಸ ಕ್‌ ——— ಎಂದುದು ಹ ವ ಟಿ

ಕೂಡ ನೋಡದೆ, ಸ್ವಿತವದನದಿಂದ.-ಮನೋರಮೇ, ಈ ದಿನೆ ಮತ್ತೆ
ನನ್ನ ಗೊಡವೆಗೇಕೆ ಬಂದೆ? ನನ್ನ ಮೈಮುಖ್ಟಿ ನನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಬೇಕೆಂದಿರು
ವೆಯಾ? ಆದಕ ಆ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ನಿನ್ನೆ ಆಯುಷ್ಯವನ್ನು
ಮಾತ್ರ ಮುಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀ, ಎಂದು ನುಡಿದನು.

ಈಗಲೆ ಈತನಿಗೆ ತನ್ನೆ ಸುಳುವು ಹತ್ತಿತಲ್ಲವೆ? ಎಂದು ಹತಾಶಳಾಗಿ
ಮನೋಗಮೆಯು ನಿಂತಕ್ರಿಯೇ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಳು. ಕೆಲಕ್ಷಣಗೆಳ ನೆಂತರ
ಅವಳು ನಾನಂತೂ ಎಂದೋ ಸತ್ತು ಹೋಗಿರುತ್ತೆ £ನೆ; ಇನ್ನು ನನ್ನ ಸಾವಿ
ನಲ್ಲಿ ಬಾಕಿ ಉಳಿದಿರುನದೇನು? ಆದರೆ ಏನಾಯಕಾ, ಈ ದಿನೆವೂ ನೀನು
ನನ್ನೆ ಕೈಯಿಂದ ಪಾರಾದೆ. ಆದರೂ ಇಷ್ಟಕ್ಕೇ ತೀರಿತೆಂದು ಭಾನಿಸಿ
ನಿಶ್ಚಿಂತನಾಗಬೇಡ. ಈ ನನ್ನ ಕೈಗೆತ್ತಿ ಯು ನಿನ್ನೆ ಹೃದಯವನ್ನು ಪ್ರಮೇ
ಶಿಸಿ, ನಿನ್ನನ್ನು ಯಮಲೋಕಕ್ಕಟ್ಟುವ ಒಂದು ದಿನವು ಇನ್ನು ತುಸದಿನೆ
ಗೆಳೆಲ್ಲಿಯೆೇ `ಉದಯಿಸುವದೆಂಬದನ್ನು ಲಸ್ಷ್ಯದನ್ಲಿಸ್ಫುಕೋ.

ಏನಾಯಕನೆು ೪ ಡುಟ್ಟಯ ಮಾತಿಗೆ ವ್ಯಂಗೆದಾಗಿ ನೆಕ್ಕು
ಮನೋರಮೇ, ನಿನ್ನ ತಿನ ಹೆದರಿಕೆಯನ್ನು ಯಾನನೊಬ್ಬ ಚಿಕ್ಕಬಾ-
ಲಕನಿಗೆ ತೋರಿಸಿದ್ದರೆ ಕಿಂಚಿತ್ತಾದರೂ ಫಲಕಾರಿಯಾಗುತಲಿತ್ತು. ನೆನ್ನೆಂಥ
ನಾಡ ಲಫಂಗೆನಿಗೆ ಅದರಿಂದೇನು ಪ್ರಯೋಜನ? ಮನೋರಮೇ, ನಿನ್ನೆ
ಈ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು. ನಿನ್ನ ಕೈಗೆತ್ತಿಗೆ ನಾನು ಆಹುತಿಯಾಗು
ವದಂತೂ ಒತ್ತಟ್ಟಿಗೆೇ ಇರಲಿ, ನಿನ್ನಂಥ ಸಾವಿರಾರು ಜನೆ ಸಾಹಸಿಗಳು
ವಿಕಸಮಯಾನಚ್ಛೇದದಿಂದ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ನೆನ್ನೆ ಒಂದು ಕೂದಲಿಗೆ
ಕೂಡ ಧಕ್ಕೆ ಹತ್ತಲಾರದು; ಆದರೆ ನಾನು ಇಚ್ಛಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರಅದೆ!ಕೆ
ಈಗಿಂದಿ!ಗೆಲೆ ನಿನ್ನನ್ನು ತುಂಡರಿಸಿ ೆಲ್ಲಬಹುದಾಗಿದೆ. ಆ ಶಕ್ತಿ- ಸಾಹಸ
ಗೆಳು ನನ್ನಲ್ಲಿರುವನ್ರೋ ಇಲ್ಲನೋ ಎಂಬದರ ಅನುಭವವು ನಿನಗೀ ಮೊದಲು
ಹಲವುಸಾಕೆ ಬಂದದ್ದಾಗಿದೆ. ಈ ವಿನಾಯಕನು ನಿನ್ನನ್ನು ಸಮಬಲದ
ಶತ್ರುವೆಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಕೆ, ನಿನ್ನಿಂದ ನನಗೇನಾದರೂ ಎಂದಾದರೂ
ಅಪಾಯವುಂಟಾದೀತೆಂಬ ಭರವಸೆಯಿದ್ದರೆ ಈ ವರೆಗೆ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು
ಬದುಕಗೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚುವದಕ್ಕಾಗಿ ಎಷ್ಟು ಜನ
ನಿಷ್ಣಾತ ಪತ್ತೆ ನಾರರು ಅಂಡೆಲೆಯುಕ್ತಿರುವರೆಂಬದು ನಿನೆಗೆರಿಯದ ವಿಷಯ
ಎಲ್ಲ. ಅಂಥಂಥವರಿಗೆ ನಾನು ಕೊಂಚವೂ ಹೆದರದಿರುವಾಗೆ ನಿನ್ನಂತಹ

ಹುಚ್ಚ ಅಬಲೆಗೆ ಅಂಜುವೆನೇ? ಆದುದರಿಂದ. ನಿನೆಗಿನ್ನೊಮ್ಮೆ ಭಯ
ದಿಂದಲ್ಲ, ಪ್ರೇಮದಿಂದ ತಿಳಿಸಿಡುತ್ತೇನೆ; ಮನೋರಮೇ, ಈ 1
ನಂತೆ ಈಗೆಲೂ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೆ (ನೆ; ಹಾಗು ಆಗಿನಂತೆಯೆ£
ಸುಖದಿಂದಿಡಲು ಬಾಧ್ಯನಾಗಿರುತ್ತೆ ನೆ. ನೀನು. ಆಗಿನೆಂತಹ ಅರಮನೆ
ಸದ್ಧ ವಾದ ಮಹಾಗಿಸೆಲ್ಲಿಯೇ ದಾಷೆನಗಿ” ದಾಸ-ದಾಸಿಯರಿಂದ
ಸೇವೆ ಹೊಂದು; ಮತ್ತು ನೀನು ಏನನ್ನು ಜೂ ಕೂಡಲೆ ಅದ
ನ್ನೆಲ್ಲ ನಿನ್ನೆ ಸನ್ನಿಧಿಗೆ ಬರಮಾಡುನೆನು,. ಯಾವ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ನಿನೆಗೆ
ಕೊರತೆಯುಂಟಾಗೆಗೊಡುವದಿಲ್ಲ. ಮನೋರಮೇ, ಹುಚ್ಚಳ ಹಾಗೆ ಹೀಗೆ
ರಾತ್ರಿ-ಅಸರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಅಡವಡವಿ ತಿರುಗುವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಸುಖದಿಂದಿರು.
ಹೀಗೆ ದಾರಿಯ ಭಿಕಾರಿಯಂತೆ ತಿರುಗುವದರಿಂದ ನಿನೆಗಾನ ಸುಖವಾಗೆ
ಬೇಕಾಗಿದೆ?

ಮನೋರಮೆಯು ನಿನಾಯಕನೆ ಮಾತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಚಿತ್ತಗೊಟ್ಟು
ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದರಿಂದ ಅವಳೆ ಸಿಟ್ಟ ಅಂಗಾಲಿನಿಂದ ನಡುನೆತ್ತಿಯ
ವಿಗೊ ಏರಿತು. ಕಡೆಗೆ ಅವಳಿಂದ ಸಹಿಸಲಾಗೆದೆ ಸಿಟ್ಟಿನ ಆವೇಶದಿಂದ
ಅವಳು ಅಫಮಾಧಮಾ, ನೀಚಾ, ಪಿಕಾಚಿಯೇ ಮತ್ತೆ ಪ್ರೇಮದ ಹೆಸರ
ನತ್ತು ನಿಯಾ? ಇಷ್ಟಾ ದರೂ ನಿನಗಿನ್ನೂ ತೃ ಯುಂದಾಗೆಲಿಲ್ಲವೆ? ಇನ್ನೂ
ನಿನ್ನ "ಬಯಕೆಯು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಈಡಃರಲ್ಲಿನೆ? ಯಾವ ಸುಖದ ಅಶೆಗಾಗಿ
ನಾನಿನ್ನು ನಿನ್ನೆಬಳಿಗೆ ಕೃಪಾಭಿಕ್ಷ್ಯಯನ್ನು ಬೇಡಬೇಕು? ನೆನ್ನನ್ನು ಯಾವ
ಗೃಹಿಣೀಪದದಿಂದ ನೀಚನಾದ ನೀನು ಒಮ್ಮೆ ಭ್ರಷ್ಟಗೊಳಿಸಿರುವಿಯೋ,
ಆ ಪೂಜ್ಯಪದವು ಜನ್ನೆಜನ್ನಾಂತರದಲ್ಲಿಯೂ ನ ನಗೆ ಡಡ ಭವಾಗಿಬಿಟ್ಟತು.

ಗಿ
ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಯವನಳನ್ಮಾಗೆಮಾಡಬೇಕ*ೆಂದು. ಯೋಚಿಸಿ, ಮತೆ

(ಗೆ ಬೆಬ್ಲಗಂತತ್‌ ನುಡಿಯನ್ನು ನುಡಿಯುತ್ತ ರುವಿಯೇನು? ಅದೆಂದೊ
ಆಗೆದು. ನೀನು ಈ ವರೆಗೆ ನನಗೆ ಮುಡಿಟ ಸರ್ವಬಾಶವು ಸಾಕಾಗಲಿಲ್ಲವೆ?
ಧರ್ಮಭ್ರಷ್ಟ್ಟ-ಗೈಹಣೀಸದಬ್ರಷ್ಟಳಾದ ನನ್ನ ಹಾಡನ್ನು ನಾನು ಕಂಡು
ಕೊಂಡೆನು; ನೀನೂ ಕಂಡಿರುವೆ; ಲೋಕದ ಪ್ರಾಣಿಗಳೂ ನೋಡುತ್ತಿರುವರು.
ಆದರೆ ನಿನ್ನಂತಹ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿಯ ಸನ್ಮಾ ನಿತನು ನನ್ನಂತಹ ಅಪ್ರಬುದ್ಧ
ಏಧವೆಯ ಸರ್ವಸ್ವವನ್ನೂ ಚ ಹಾದಿಯ ಭಿಕ್ಷುಕೆಯನ್ನಾಗೆ
ಮಾಡಿದ ನಿನ್ನ ಘೋರಪಾನಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಯತ್ನಿತ್ತ್ವಪುಂಟಿ? ಎಂದೆಂದಿಗೂ

ಅಂಬಿಕೆ. ಬ

ಇಲ್ಲ. ನಿನ್ನೆ ಕೃತಿಗೆ ಅಖಂಡವಾದ ರೌರವ ನರಕವಾಸವೇ ಯೋಗ್ಯ
ಪ್ರತಿಫಲವು. ಹತ್ತುವರುಷಗೆಳ ಹಿಂದೆ, ಯಾವಾಗೆ ನಾನು ಹದಿನೆಂಟು
ವರುಷದ ತರುಣಿಯಾಗಿದ್ದೆ ನೋ ಆಗೆ ನೀನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ನಾನಾವಿಧದ ಪ್ರರೋಭ
ವನ್ನು ಬೀರಿ, ನನ್ನನ್ನು ನನ್ನೆ ಬಾಲವಿಧವಾ ಪದದಿಂದ ಡ್ಯುತಿಗೊಳಿಸಿದೆ.
ನೆನ್ನೆ ವಿವಾಹವು ತೀರ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ 4-5 ವರ್ಷದ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೆ ಃ
ಆಗಿ, ನನ್ನೆ ಪತಿಯು ವಿವಾಹದನಂತರ ಹದಿನೈದು ದಿನಸಗಳಲ್ಲೇ ಗತಿಸಿ
ಬಿಟ್ಟಿದ್ದನು. ಅದರಿಂದ ನನಗೆ ಲಗ್ಗೆನೆಂದರೇನು? ಗೆಂಡನೆಂದಕೇನು?
ಹೆಂಡತಿಯೆಂದರೇನು? ಅಕೆಯ ಧರ್ಮ-ಕರ್ಮಗೆಳೆಂದರೇನು? ಮುಂತಾದ

ಯಾವ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನೆನ್ನೆ ಗೆಂಡನನ್ನು ಚಿಕ್ಕಂದಿ
ನಲ್ಸಿಯೇ ಕಳಕೊಂಡದುದರಿಂದ ನನ್ನೆ ಪಾಲನ-ಪೋಷಣದ ಭಾರವು ನನಗೆ
ಬಾದರಾಯಣದ ಸಂಬಂಧಿಕನೊಬ್ಬನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಆ ಮನೆ
ಯವರು ನನ್ನಕಡೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಲಕ್ಷ್ಮಗೊಡದ್ದರಿಂದಲೂ, ನಿನ್ನಂತಹ ನೀಚನು
ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಮಸದೃಶನಾಗಿ ತೋರಿದ್ದರಿಂದಲೂ ನನ್ನ ಪದಭ್ರಷ್ಟತಿಗೆ
ಕೊಂಚವೂ ಅವಕಾಶವುಂಟಾಗೆಲಿಲ್ಲ ನಾನು ನೆನ್ನೆ ಧರ್ಮ, ಜಾತ್ರಿ
ಶೀಲಗೆಳನ್ನೊಂದೂ ಯೋಚಿಸದೆ, ಹೆಜ್ಜುನಾಯಿಯೆಂತೆ ನಿನ್ನ ಜಿನ್ನು
ಹತ್ತಿ ಬಂದೆನು.

ನಿನ್ನೊಡನೆ ಬರುವಾಗೆ ನಾನು ನೆನ್ನ ದೇಖವನ್ನೆಷ್ಟೇ ತರದೆ, ಸನ್ನೆ
ಪಿತೃ ಸ್ವಾಮಿತ್ವದ ೧೦-೮ ಸಾಖರ ರೂಸಾಯಿ ಬೆಲೆಯ ವಸ್ತ-ಒಡನೆಗ
ಳನ್ನೂ ತಂದು ನಿನ್ನೆ ಹೆಣಕ್ಕೆ ಬಡಿಸು. ನೀನೆ ಆ ಒಡವೆಗೆಳನ್ನೆಲ್ಲ
ಒಂದೊಂದೇ ಎಂದು ಒಂದೆರಡು ವರುಷಗಳಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತುಹಚ್ಚಿ ಬಿಟ್ಟೆ; ಹಾಗು
ನಾನು ನಿರ್ಧನಳಾಗೆಲು ನಿನ್ನೆ ಮನೆಯಿಂದ ಒದೆದು ಹೊರಗೆಟ್ಟ ದೆ! ಇಂಥ
ಅರ್ಥ ಪಿಕಾಚಿಯೆ ನೀನು ಬಳಿಕ ಧನಲೋಭಕ್ಕಾಗಿ ನೀನು ಮುಸಲ್ಟ್ಯಾ
ನೆನಾಗಿ, ಒಬ್ಬ ಮುಸಲ್ವ್ಯಾನೆ ರಮಣಿಯನ್ನು ಲಗ್ಗೆ ಮಾಡದೆ. ನನ್ನನ್ನು
ಯಾನ ದಾರಿಗೆ ಹಚ್ಚಿದೆಯೋ, ಕೆಲ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅನಳಿಗೂ ಅದೇ ದಾರಿ
ತೊಳರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿ. ವಿನಾಯಕಾ, ಪಾನು ಪ.ವಿನಿಯು; ನನ್ನ ಪಾಪದೆ
ಫಲಭೋಗೆನನ್ನು ಇಹ ಜನ್ವೆದಲ್ಲೆ £ ಛೋಗಿಸಿ ತೀರಿಸುವೆನು. ಅದಕ್ಕಾ
ಗಿಯೇ ನಾನಿನ್ನೂ ಸತ್ತು ಬದುಕಿರುವದು; ಅದರೆ ನಿನ್ನ ಮಾತು ಹಾಗೆಲ್ಲ.
ಈಗೆಂಟು ನಗುಷಗೆಳಿಂದ, ಈ ಪ್ರಾಂತದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನ್ನಾರೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ,

೧೬ ಅಂಬುಕೆ.

ನಿನ್ನನ್ನು ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚು ವದಕ್ಕಾಗಿ ವಾ ಬಹಳನ ರಾಗಿ ಪ ಪ್ರಯತ್ನಿ ಸಿದೆನು.
ಈ ವರೆಗೆ ನನ್ನೆ ಸುಳಿವೇ ಹತ್ತಿ ರಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ಕೆಲದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ
ಪುನಃ ನೋಡಿದಾಗೆ ನೀನೊಂದು. ಹೊಸ ಹಕ್ಕಿಯನ್ನು ಓಚಕೊಂಡು ಬಂದಿ
ರುವದಾಗಿ ತಿಳಿಯಿತು. ನಿನ್ನ ಈಗಿನ ಟುಂದೆಯು ನಿನಗೆ ತಕ್ಕ ವಳೆೇ ಆಗಿ
ರುತ್ತಾಳೆಂಬದರನ್ಲಿ ಪೆಂದೇರುವಿಲ್ಲ. ನಿನಗೆ ಅನಳಿಂದಲೂ, ಟೂ ನಿನ್ನಿಂ
ದಲೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸುಖನಾಗಬಹುದಲ್ಲನಲಿ ಆದರೆ ವಿನಾಯಕಾ, ನಿನ್ನೆ ಈ
ಸುಖದ ದಿನೆಗಳು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಉದರುಸಲುರವು. ಈ ನೆನ್ನೆ ಕೈಗೆ
ತ್ಲಿಯಿಂದ ಸಾಧಿಸಿದರೆ ನಿಮ್ಮಿ ಬ್ಬರನ್ನೊ, ಅದಾಗೆದಿದ್ದರೆ ಓನ್ನೊಬ್ಬ ನನ್ನಾ
ದರೂ ಕೊಂದು ನಿನ್ನೆ ಗೇಡುತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಸಿದೆ ಸರ. ರೆನೆ. ನದಿ
ನಾರಿಯು, ಮುಗಿದರೆ ಮಾರಿಯು. ನರಿಯು ಒಮ್ಮೆ ಪದಭ್ರಷ್ಟಳಾದ
ಳೆಂದರೆ ಅವಳಿಗೆಸ:ಧ್ಯಎ: ವುದೂ ಉಳಯುವದಿತ್ಸೆಂಬ ಮಾತಿನೆ ಅನುಭವ
ವನ್ನು ನಿನಗೆ ತಂದುಕೊಟ್ಟೆ ತೀರುವೆ ನ್ನು, ಎಂದು ಅರ್ಭಟಿಸುತ್ತ, ಆ ನದಿಯ
ತೀರದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತ, ಯ ಕಡೆಗೆ ಕೆಂಗೆಣ್ಣಿ ನಿಂದ ನೋಡುತ್ತ ಅಲ್ಲಿಂದ
ಹೊರಟು ಹೋದಳು.

ಮನೊಃರಮೆಯು :ಂದಿರುಗಿದ ಮೇಲೆ ಒನಾಯಕು ಒಂದೆಂದರೆ
ಒಂದೇಸಾರಿ ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ಬೊರಳಿ ನೋಡಿ, ಒಮ್ಮೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಉಸುರ್ಗೆ
ಕೆದು ಘೋರವಾದ ಚಿಂತೆಗೊಳಗಾದನು.

೩ ನಿಮ್ಮ ಗುರುತಿನ ಕೊಲೆಗಾರ,

ಮ
ನಿಲ ಯಾವ ಕಾಲದ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳೆತೊಡಚಗಿರುವೆ.5% ಆಗೆ
ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರಾಂತದ ಸಮುದ್ರ ತಓ ದ ಒಂದು ಬಲೆ ಗಲ್ಲಿ “ವಂತ”
ಎಂಬ ಅಚ್ಚಹೆಸರಿನ ಒಬ್ಬ ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧ ಪತ್ತ್ಯೇದಾರನು ಸಿದ್ಧ ಟೇವಪುರದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಿ ದ್ವ ನು. ಆತನೆ ವಿಲಕ್ಷಣ ಪತ್ರ್ಯೇದಾರಿಕೆ, ಸು: ಬಸ ಭಾಷಣ,
ಪೇಷಪರಿವರ್ತನೆ, ನಾನ ಭಾಷಿಗಳೆ ಜಾ ನೆ ಬ್ರ ನುನುಷ್ಯ ನಯ
ತಾರತಮ್ಯ ಭಾವಾವರೋ ಕನ, ಕೌರ್ಯ. ಪಾಹಸೆ. 3ತ್ಯಪ್ರಿಯತೆ ಮೊದ

7]
ಲಾದ ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ಆ ಪ್ರಾಂತದ ಜನರೆಲ್ಲರೂ ಹಾಡಿಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದರಷ್ಟೇ
ಅಲ್ಲ, ಅನನ ಚಿ:ಶತ್ರುಗೆಳಾದ ಕಳ್ಳರು, ದರವಡೆಗಾರರು, ದಾರಿಬಡಿಯುನ
ವರು, ಕೊಲೆಗಾರರ! ಮುಂತಾದ ಸಮಸ್ತ ಜನರೂ ನಿರ್ಮಾತ್ಸರ್ಯದಿಂದ
ಕ್ಲ್ಯಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಪತ್ತೆ ದಾರಿಯ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನೆ ₹ ಮಾಡಿ ಮಧ್ಯ್ಯಾಹ್ಮ
ಸಾಗಿಸಬೇಕೆಂಬ ಕನಿಷ್ಟವೃತ್ತಿಯ ಪ್ರಾಣಿಯು ಅವನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ೫
ತಾಲೂಕಿನ ಎಷ್ಟೊ! ವಾಕ್ಯ (ಹಳಿ)ಗೆಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಅವನೆ ಸ್ವ-
ತ್ತಿನೆ ಭತ್ತದ ಗೆದ್ದೆಗಳೂ, ಮೆಣಸು- ಅಡಕಿ-ಯಾಲಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುವ ತೋಟ
ಗಳೂ ಇದ್ದ ದರಿಂದ, ಖರ್ಚುಕಂದಾಯ ಕಳೆದು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಏನಿಲ್ಲೆಂದರೂ
ಅವನಿಗೆ ಹತ್ತೆಂಟು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಸ್ವ್ವಾಸ್ತಿ ಯಿದ್ದಿ ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ
ಖರ್ಚೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ; ಪಂತ, ಪಂತನೆ ಹೆಂಡತಿ, ದೂರಿನ ಆಸ್ತರ
ಒಂದೆರಡು ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳು ಇಷ್ಟೇ ಜನರಿದ್ದರು. ಸಂತನು ಈಗೆ ೫೦ ವಯ
ಸ್ಸಿನವನಾಗಿದ್ದರೂ ಅವನಿಗೆ ಸಂತತಿಯುಂಖಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೆಂಡತಿಯಾದರೂ
ಪಂತನಿಗಿಂತ ನಾಲ್ಕೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಚಿಕ್ಕವಳು. ಇಷ್ಟು ವಯಸ್ಸಿನೆ ವರಿಗೆ
ತಮಗೆ ಸಂತತಿಯಾಗಿರದಿದ್ದರೂ, ಆ ದಂಪತಿಗೆಳಿಗೆ ಆ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶೇಷ ದುಃಖ
ವೆನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅಂಬಿಕೆ. ಗ

ಒಂದು ದಿನ ಪಂತನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತನ್ನೆ ಮನೆಯ ಮುುದಿನ ಉದ್ಯಾನ
ದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೊಂದು ಹೂಗಿಡದ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅದಕ್ಕೆ ಕಲಮು
ಕಟ್ಟುತ್ತಿರಲು, ಸಿದ್ಧದೇವಪುರತಾಲೂಕ ಜೇಲಂನೆ ಪತ್ರವನ್ನು ತಂದಂಥ
ಒಬ್ಬ ಶಿಪಾಯಿಯು ಆ ಪುಷ್ಪವಾಟಕೆಯ [ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಗಟ್ಟದನಿ
ಯಿಂದ, ಆದರೆ ಸೌಮ್ಯವಾಗಿ- -ಧಣಿಯಕೇ, ಇಗೊಳ್ಳಿರಿ ಈ ಪತ್ರವನ್ನು,
ರಾಯರು ಕೊಟ್ಟಿರುವರು; ಮತ್ತು ಈಗೆಲೇ ತಾಲೂಕ ಕಚೇರಿಗೆ ಬರಬೇ
ಕೆಂದು ಬಾಯಿಮಾತಿನಿಂದ ತಮಗೆ ತಿಳಿಸ ಹೇಳಿರುವರು, ಎಂದಂದು ಒಂದು

ಪತ್ರವನ್ನು ಪಂತನ ಎದುರಿಗೆ ಇಟ್ಟನು.

ಪಂತನು ತನ್ನೆ ಸ್ವಭಾವಧರ್ಮದಂತೆ ಒಮ್ಮೆ ಆ ಪತ್ರತಂದನನ
ಮುಖದ ಕಡೆಗೆ ನಿರೀಕ್ರಿಸಿದನುಮಾತ್ರ. ಅಷ್ಟರಿಂದಲೇ ಈ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ
ಹಳ್ಳ ಜರೂರಿಯ ಕರಯಿರುವದೆಂದು ಬಗೆದು, ಅವಸು ಆ ಪತ್ರದ ಹೊದಿ
ಕೆಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಒಳಗಿನೆ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ಓದತೊಡಗಿದನು:--

೧೮೪ ಅಂಬಿಕೆ.

«(ತಾಲೂಕಾ ಚೀಲ ಆನೀ, ಸಿದ್ಧದೇವಪುರ,

ಪ್ರಿಯ ಪಂತ ಮಹಾಶಯರಿಗೆ

ಈ ಪತ್ರಮೂಲಕ ತಮಗೆ ಅರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವದೇನಂದರೆ, ಈ
ಪತ್ರವು ತಮ್ಮ ಹಸ್ತಗತವಾದೊಡನೆಯೇ ತಾವು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಬೇಕು;
ಕೊಂಚ ವಿಲಂಬವೂ ಕೆಲಸದ್ದೆಟ್ಲ ಸವುಕ್ಷನು ಸಕಲವೂ ವೇದ್ಯ
ವಾಗುವದು ಇತಿ ತಮ್ಮ ಸ್ರ್ರೀತಿಪಾತ್ರನಾದ,

ಭುಜಂಗೆರಾಯ ಜಚೀಬರ''

ಪಂತನು ಪತ್ರ ತಂದವನಿಗೆ ಬಂದೆನು ನಡೆ, ಎಂದಿಪ್ಟ (ಹೇಳಿ, ಆವ
ನನ್ನು ಸಾಗಹಚ್ಚ, ಕಣಕಾಲ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಏನೇನೋ ಆಲೋಚಿಸಿ
ದನು. ನಂತರ ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಪೋಷಾಕು ಭರಿಸಿ, ಬಂದಿ
ಶಾಲೆಗೆ ನಡೆದನು.

ಸಿದ್ಧ ದೇವವುರ ತಾಲೂಕ-ಜೇಲು ಪಂತನ ಬಿಡಾರದಿಂದ ಬಹಳ
ದೂರದಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ಅವನು ತೀವ್ರವೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದನು. ಅಲ್ಲಿ
ಭುಜಂಗೆರಾವ ಜೆಃಲರನು ಪಂತನೆ `ದಾರಿಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತೆ! ಇದ್ದನು.
ಇವನು ಬಂದೊಡನೆ ಇವನನ್ನು ಒಂದು ಬೀಗೆಹಾಕಿದ ಕೊಣೆಯ ಕಡೆಗೆ
ಕರೆದೊಯ್ದು, ಆ ಕೋಣೆಯ ಬೀಗೆತೆಗೆದು ಇಬ್ಬರೂ ಹಿಳಹೊಕ್ಕರು.
ಕೂಡಲೆ ಜೀಲರನು ಒಳಗಿನಿಂದ ಬಾಗಿಲವನ್ನಿಕ್ಕಿ ಭದ್ರಪಡಿಸಿದನು, ಆ
ಕೋಣೆಯ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೊಸ ಸಂದುಕವಿದ್ದಿತು. ಅಲ್ಲಿ
ಕುರ್ಚೆ, ಬಾಕು ಮುಂತಾದ ಕೂಡ್ರುವ ಸಾಧನಗಳೊಂದೂ ಇರದ್ದರಿಂದ,
ಪಂತನು ಆ ರುಗರುಗಿಸುವ ಹೊನ ಸಂದುಕದ ಮೇಲೆಯೆ! ಕೂಡ್ರ
ಹೋದನು; ಆದರ ಜೇಲರನು ಅನನನ್ನು ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೂಡ್ರಗೊಡದೆ
ಆ ಸಂದುಕದ ಬೀಗತೆಗೆದು ಬಾಗಿಲವನ್ನು ತೆರೆದು ಅದರೊಳಗಿನ ದೃಶ್ಯ
ವನ್ನು ಪಂತನಿಗೆ ತೋರಿಸಿದನು. ಅದರೊಳಗಿನ ಆ ಭಯಾನಕ ದೃಶ್ಯವನ್ನು
ಕಂಡು ಪಂತನು ಗದಗೆದ ನಡುಗಿದನು. ಆತನ ಭಯಚಕಿತ ದೃಷ್ಟ್ರಿಯು
ಎಷ್ಟೊ! ಹೊತ್ತಿನೆ ವರೆಗೆ ಆ ಸಂದುಕದೂಳಗಿನೆ ಭಯಾನಕ ದೃಶ್ಯವನ್ನು
ಪುನಃ ಪುನಃ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವದರಫ್ಲಿಯೇ ಲೀನವಾಗಿತ್ತು. ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ ಒಂದೃ
ದೀರ್ಥವಾದ ನಿಟ್ಟಿಸಿರುಗರೆದು, ಅವನು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಚೇತನಾ ನಿಹ(ಸನಾದ
ಕಲ್ಲಗೊಂಬೆಯತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟನು.

ಅಂಬಿಕೆ.

ಜೈ ತ. 6020 -.- ೨--.

ಪಂತನು ಆ ಸಂದುಶದನ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದೆ ನಂದರೆ: ೧೨ಕ್ಕೆ ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲ
೧೪ಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಲ್ಲದ ವಯಸ್ಸಿನ ಒಬ್ಬ ಸುಂದರ ಬಾಲಿಕೆಯ 'ಮೃತಜೇಹವು
ಅದರಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿತು ಆ ದೀಹದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅವಯವದ ಮೆ!ಲೂ
ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ಕಡೆಗೆ ಶಸ್ತ್ರಾ ಘಾತ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟದ್ದರಿಂದ ಅದೊಳ್ಳಿ ₹ ಭಯಾ
ನೆಕವಾಗಿ ತೋರುತಲಿತ್ತು. ಅದರಿಂದ ಎಷ್ಟೊ ಕಡೆಯ ಎಲವುಗೆಳು
ಕಣಡ ಹೊರಬದ್ದಿದ್ದವು! ಇಷ್ಟಲ್ಲದೆ ಅವಳ ಬಲಗೈಯೊಂದು ಸಮೂಲ
ನಾಗಿ ಛೇದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿ ದ್ದು, ಆ ಭಾಗೆವು ಆ ಸಂದುಕದಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಂಡು ಬರು
ತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.. ಇವಳನ್ನು ಈ ಪರಿಯಾಗಿ ಯಾರು ಕೊಂದಿರಬಹುದೆಂಬ ವಿಚಾ
ರವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬರಲು, ಆ ಕೊಲೆಗಾರನ ಹೃದಯದ ಮಸೀಮಯ
ಭಿೀಷಣತೆಯಿಂದ ಯೋಚಕರ ಹೃತ್ರಿಂಡವು ನೆಡುಗಿಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು!

ಕೆಲಕ್ಷಣಗೆಳ ತರುವಾಯ ಪಂತನು ಆ ಸಂದುಕದೊಳಗಿನ ಆ ಮೃತ
ದೇಹವನ್ನು ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದನು. ಪಕ್ಕದ ನಿಕಾಲವಾದ ಕಿಟಿಕಿಯೊಳಗಿಂದ
ಬರುತ್ತಿರುವ ರನಿಕಿರಣಗೆಳು ಆ ರಕ್ತಮಯ ಶೇಹದ ಮೇಲೆ ಬೀಳಲು, ಅದು
ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಭೀಕರವಾಗಿ ಕಾಣಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಕೆಲನಿಮಿಷಗೆಳ ವರಿಗೆ
ಪಂತನು ಆ ಶರೀರದ ಕಡೆಗೆ ದಿಟ್ಟ ಸಿನೊಃಡಿ ನಂತರ ಜೇಲರನನ್ನು ಕುರಿತು:- -
ಭುಜಂಗೆರಾಯಕೇ, ಇದರ ಸಂಗತಿಯೇನು? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದನು.

(ನಾನೇನು ಹೇಳಲಿ? ಈಗೆ ಐದು ತಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹೇಗೆ ಬಿದ್ದಿರು
ವದೋ ಅದೇ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಇದನ್ನು ಕಂಡಿರುವೆನು. ಇದು ಹೀಗೇ
ಕಾಗಿರುವದೆಂಬದನ್ನು ತಿಳಿಯುವ ಸಲುವಾಗಿಯೇ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ನ್ನಿಲ್ಲಿಗೆ ಕರಿ
ಸಿಸುವೆನು?'' ಎಂಬ ಬೇಲರನ ಮಾತಿಗೆ ಪಂತನು ಮುಗುಳು ಹ್‌ va

ಕೆಣನೆಗೆ ನನ್ನಿಂದಲೇ ನಿಮಗೆ ಇದರ ನಿಜಸಂಗೆತಿಯು ತಿಳಿದೀತು, ಅಗಿರಲ್ಲಿ.
ಈ ಕೊಲೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದವರಾಗು?

ತಲ: - ಅಬೀ ಮುಖ್ಯ ಹಿಷಯ. ಅದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ ನನ್ನೆ
ಇಷ್ಟು ಅವಸರದಿಂದ ಕರೆಯಿಸುತ್ತಿದ್ದನೆಲ್ಲಿ? ಅದನ್ನು ಗೊತ್ತು ಹಚ್ಚುವ
ದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಿಮ್ಮ ಸಹಾಯವನ್ನೆಪೇಕ್ಷಿಸುವೆನು.

ಪಂತ:_-ಹಾಗೆಯೇ ಅಗಲಿ; ಆದರೆ ನೀವು ಈ ಶವವನ್ನೆಲ್ಲಿ ಕಂಡಿ)?

ಜೇಲರ:--ನಾನು ಇದನ್ನು ಇಲ್ಲಿಯೇ- ಈ ಕಾರಾಗೈಹದಲ್ಲಿಯೇ-
ಈಗಿದ್ದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೆ ! ಕಂಡೆನು ಅದು ಹೆಗೆಂದರೆ,- ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿಯ

8 ಅಂಬಿಕೆ,

EE ಇರಲಲಲ ತರಕ ಕರರಾಾ”

೩ನೇ ಪ್ರಹರದನ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಪರದೇಶಿಯು ಈ ಹೊಸಸಂದುಕನನ್ನು ಹೊತ್ತು
ಕೊಂಡು ನೆಮ್ಮ ಈ ಟಿ (ಲಿನ ಮುಂದೆ ಬಂದನು. ಇಂಥ ಅಸರಾತಿ ತ)ಯಲ್ಲಿ
ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ” ಹಾಗೆ ಹೊಸ ಸಂದುಕವನ್ನು ಹೊತ್ತು ಕೊಂಡು ಹೋಗು
ತ್ತಿರುವದನ್ನು ಬ ಕಂಡು ನೆ ನಮ್ಮ ಪಹರೆಯವನು ನನಗೀಸಂಗತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸಿ
ದನು. ಕೂಡಲೆ ನಾನು SCN ಹಡಕರಿಸಿದೆನು. ಬಳಿಕ ನಾನು
ಆ ತಲೆಹೊರೆಯವನಿಗೆ. ಈ ಸಂದುಕವು ಯಾರದು? ಇದರ ಬೀಗೆದಕ್ಕೆ
ನಿನ್ನೆ ಬಳಿಯಲ್ಲಿದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೊ ಮುಂತಾದುದನ್ನು ಐಚಾರಿಸಿದೆನು. «ಈ
ಸಂದುಕವು ನೆನ್ನದೇಃ ಎಂದೂ ಇದರ ಕೀಲಕ ಮಾತ್ರ ಈಗೆ ಬರುವಾಗೆ
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಯಿತೆಂದೂ'' ಅವನು ತಿಳಿಸಿದನು. ಅವನು ಕಳ್ಳ
ನೆಂದು ತಿಳಿದು ಅವನೆ ತಲೆಯ ಮೇಲಿನ ಆ ಸಂದುಕವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿಟ್ಟಿ
ನಲ್ಲದೆ, ಅವನನ್ನು ಪಹರೆಯವನೆ ಸ್ವಾದೀನೆ ಪಡಿಸಿದೆನು. ಆಗೆ ಆ ಪ್ರಾ-
ಣಿಯು ಅಂದದ್ದೆ ₹ನೆಂದರೆ... -ನಾನು ನರ ನನ್ನ ಹಿಡೆಯನೆ ಅಸ ಣೆಯ
ಪ್ರಕಾರ ಪಂತರ ಕಡೆಗೆ ಹಯ್ಯುತ್ತಿರುವೆನು, ಎಂದನು.

ಹಾಗಾದಕೆ ನಿನೆಗೆ ಇದನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿವರಾರು? ಇದರಲ್ಲೆ ನಿದೆ?
ಮುಂತಾದ ಹಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಆ ತರೆಹೊರೆಯವನಿಗೆ ಮಾಡಿದೆನು.
ಅವುಗೆಳಿಗೊಂದೂ ಉತ್ತರವು ಅವನಿಂದ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಮನುಷ್ಯನ
ಮುಖಚರ್ಯೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ನನೆಗೆ ಬಹು ಸಂದೇಹವುಂಟಾೂಯಿತು;
ಅದರಿಂದ ನಾನು ie ಆಗೆರೆ ತಮ್ಮೆ ಡೆಗೆ ಕಳುಹದೆ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಪಹಕೆ
ಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದ್ದೆನ ಆದರೂ ಅವನು ತಮ್ಮ ಕಡೆಗೆ ಬರುವ ಮನುಷ್ಯ
ನಾದುದರಿಂ ದೆ ಶಿವನ ಮೇಲೆ ನಾನಾಗೆಲಿ, ನನ್ನ ಹಸ್ಮಳರಾಗೆಲಿ ಅಸ್ಟೊಂದು
ಕಬಾಕ್ತವನ್ನಿಟ್ಟರಲಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಆತನ ತರೆಯಹೇಲಿನ ಈ ಪಟ್ಟಿಗೆಯ
ನಷ್ಟು ಇಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡು, ಹೊರಗಿನ ವ್ಹರಾಂಡದಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಕೂಡ್ರ
ಹೇಳಿದ್ದೆವು. ಬೆಳಗಿನರುಐವದಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ನೋಡುತ್ತ ವೆ, ಆ ಮನುಷ್ಯನು
ಅಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇೇಲಿನೆಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹುಡುಕಿದೆವು ಎನ್ಲಿಯೂ ಆತನೆ ಸುಳುವು
ತ್ತ ಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯ ನು ಸೋದರಿ ಹೋಗೆಲು) ಈ ಸಂದುಕವನ್ನಾದರೂ
ತನ್ನು ಬಿಡಾರಕ್ಕೆ ಫಳಿಗಬೇಕೆಂದು ಒಬ್ಬ ಆಳಿನ ತಜೆಯಮೆೇ ಲೆ ಹೊರಿಸ
ಹಚ್ಚಲು ಇದರ ಕೆಳಭಾಗೆನೆಲ್ಲ ರಕ್ತಮಯನಾದದ್ದು ಕಂಡುಬಂದಿತ..
ಕೂಡಲೆ ನಾವು ಅತ್ತಕಡೆಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಲು ಆಲ್ಲಿಯೇ ಒತ್ತ

ಅಂಬಿಕೆ. ಕೆಗೆ

ಟ್ರಗೆ ಈ ಸಂದುಕದ ಬೀಗದಕ್ಕೆಯು ದಾರದಿಂದ ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟತ್ತು. ಆ
ಕೂಡಲೆ ನಾವು ಇದರ ಬೀಗೆತೆಗೆದು ನೋಡಿ ದಂಗುಬಟ್ಟೆ ವು.

ಪಂತನು ಭುಜಂಗೆರಾಯನೆನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮಾತಾಡಗೊಡದೆ: ಯಾವ
ನಿಂದ ನೀವು ಈ ಸಂದುಕವನ್ನು ಪಡೆದಿಕೊೋಃ ಅವನೆ ಮುಖಲಕ್ಷಣವು
ಹೇಗಿತ್ತು? ವಯಸ್ಸೆ ಸ್ಟಿರಬಹುದು? ಶರೀರವು ಹೇಗಿತ್ತು? ಮಂಂತಾದು
ದನ್ನು ಮೊದಲು ನೆನೆಗೆ ಹೇಳಿರಿ, ಎಂದನು.

ಅದಕ್ಕೆ ಇೆಃಲರನು:--.ಆ ಮನುಷ್ಯನು ಸರಾಸರಿ ೧ನ ವರ್ಷದವನ
ನಾಗೆಬಹುದು. ಅವನೆ ದೇಹವು ಪುಷ್ಪವೂ, ಅತಿ ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣದ್ದೂ
ಆಗಿತ್ತು. ಮುಖವು ಮಹಾ ಭಯಾನಕವು; ಸರಾಸರಿ 8 ಫೂಟ ಎತ್ತರ
ಇರಬಹುದು. ಆ ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಮನುಷ್ಯನೆಂದು ನಾವು
ಮೊದಲು ತಿಳಿದಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲ. ಅವನ ಮೂಗು ಬಲು ಅಗೆಲ, ಕಣ್ಣು ಗುಲ
ಗೆಂಜಿಯಣತೆ ತೀರ ಚಿಕ್ಕವು. ಎರಡೂ ಸುಖಿಗಳು ಬಸು ಉದ್ದ ವಾಗಿದ್ದುದ
ರಿಂದ ಆವುಗಳ ಮುಂಭಾಗೆಗೆಳು ಒಣಗಿದ ಎಲಿಗೆಳಂತೆ ತಿರುಗಿ ಮಡಚದ್ದವು.

ಜೇಲರನು ಮೆಲೆ ಹೆಳಿದಂತೆ ಆ ಸಂದುಕ ತಂದವನ ವರ್ಣನೆ
ಮಾಡುತ್ತಿರುವದನ್ನು ಪಂತನು ಕಿವಿಯಿಂದ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅತ್ತ
ಕಡೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಲಕ್ಷ್ಯಗೊಡದವನಂತೆ ಅವನು ಆ ಮೃತಬಾಲಿಕೆಯ
ಮುಖವನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುವದರಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನೆನಾಗಿದ್ದ ನು. p

ಹೀಗೆ ಸಂತನೂ ಜೆೇಲರನೊ ಆ ಕಾರಾಗೃಹದ ಒಂದು ಕೋಣೆ
ಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಮೃತದೇಹವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತ ಮಾತನಾ
ಡುತ್ತಿರುವಾಗೆ, ಒಬ್ಬ ಪಹರೆಯವನು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಆ ಕೋಣೆಯ
ಬಾಗಿಲುತಟ್ಟ ಜೇಲರನನ್ನು ಕೂಗಿದನು. ಕೂಡಲೆ ಭುಜಂಗರಾಯನು
ಬಾಗಿಲ ತೆಕೆಯಲು, ಆ ಪಹರೆಯವನು ಅನನೆ ಕೈಗೊಂದು ಪತ್ರವನ್ನು
ಕೊಟ್ಟನು. ರಾಯನು ಅದನ್ನು ಓದಿನೋಡಿ ಪಂತನೆ ಕಡೆಗೆ ಕೊಟ್ಟು:
ಪಂತರೇ, ನೋಡಿರಿ. ಈ ಕೊಲೆಯ ಗೊಢವು ಮತ್ತೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತ ನಡೆದಿದೆ
ನೋಡಿರಿ, ಕೊಲೆಗಾರಗು (ಸವನೇ ಇರಲಿ, ಅನನು ಸರ್ವಸೂಮಾನ್ಯೆ
ಪ್ರಾಣೆಯಾಗಿರುವದಿ.

(:ಹಾಗಿರದಿದ್ದರೆ ಅವಗಿಂದ ಇಷ್ಟು ಸಾಹಸ, ಇಷ್ಟು ಸೈರ್ಯಗೆಳು

ಚ
ಹೆಗೆ ಹೊರಬಿ!ಕುತ್ತಿದ್ದ ವು? ತಾನು ಕೊರೆಮಾಡಿದ ಈ ಬಾಲಿಕೆಯ

೨.೨ ಅಂಬಿಕೆ.
ಶವವನ್ನು ತಾನಾಗಿ ಈ ಜೇಲಖಾನೆಗೆ ಕಳಿಸಿದ್ದು ಅವನಲ್ಲಿಯ ಮೇಲಿನ
ಗುಣಗೆಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ವ್ಯಕ್ಕಪಡಿಸುವದಿಲ್ಲವೆ?'' ಎಂದಂದು ಪಂತನೊ
ಆ ಪತ್ರವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಆ ಪತ್ರದ ಸಂಗೆತಿಯು ಈ
ಪ್ರಕಾರವಾಗಿದ್ದಿ ತು:
«_`ಜೇಲರ-ಭುಜಂಗೆರಾಯಕೆ!;

ನಾನೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಲ್ಲೆನು; ನೀವಾದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಲ್ಲಿರಿ.
ಹೀಗಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ನನ್ನನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚುವ ಹಂಚಿಕೆಯು ಸಿಗುವಂತಿದ್ದರೆ,
ನೀವು ಈ ಪ್ರಕಾರದ ಬಂದಿಗೈಹರಕ್ಷಕನೆ-ಜೇಲರನೆ ಜಾಕರಿಗೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿರ
ಲಿಲ್ಲ. ನೆನ್ನೆಂತೆ ನೀವೂ ಯಾವುದೊಂದು ಸರ್ವತಂತ್ರಸ್ವತಂತ್ರ ಉದ್ಯೋ
ಗೆವನ್ನು ಕೈಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಿರಿ; ಅದಿರಲಿ. ನೀವು ಆ ಸಬಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡ
ಬಾಲಿಕೆಯನ್ನು ನಾನೇ ಆ ಪ್ರಕಾರ ಕೊರೆಮಾಡಿರುತ್ತೇನೆ. ಆ ಬಾಲಿಕೆಯು
ಯಾರು? ಅವಳನ್ನು ಯಾಕೆ ಕೊಂದಿರುವದು? ನಾನು ಯಾರು? ನಾನೇ
ಆಗಲಿ, ಮತ್ತಾರೆ! ಆಗೆಲಿ ಅವಳನ್ನೇಕೆ ಕೊಂದಿರುವೆವು? ಇವುಗಳಲ್ಲೊಂ-
ದರ ಪತ್ತೆಯೂ ನಿಮಗೆ ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಆಗಲಾರದು. ಈ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ
ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಿಯಮಿತ್ರನಾದ ಪಂತನೆ ಸಹಾಯವನ್ನು ಪಡೆದೇಪಡೆಯು
ವಿಕೆಂದು ನನ್ಗೆ ಭಾವನೆಯು: ಆದರೆ ಆ ಒಬ್ಬ ಪಂತನೇ ಏಕೆ, ಅಂಥ
ಹತ್ತೆಂಟುಜನ ಮಂಗೋಪಂತರಿಂದಲೂ ಈ ಕೊಲೆಯ ಪತ್ತೈಕತ್ತ ಲಾರದು.
ಈಗಿನ ಈ ಕೊಲೆಯಾದ ಬಾಲಿಕೆಯಗೊಡಿ ನನ್ನಿಂದ ಈ ವರೆಗೆ ಇಪ್ಪ
ತ್ಯೂರು ಜನರು ಹಂಸಿಸಲ್ಪಟ್ಟರುವರು. ಯಾವ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ. ಯಾವ ಬಗೆ
ಯಿಂದ, ಯಾವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ನಾನೀ ಕೊಲೆಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟು ಬೇಮಾ
ಲೂನ" ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆನೆಂಬದು ನೆನ್ನೆ ಹೊರತು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ
ಅಂತಕ: ಗಾದೆರೂ ಗೊತ್ತಿ ಬೆಯೊ? ಇಲ್ಲವೋ ಹೇಳಇಸರೆನು,

ಲಾಯಕಿಕ, «ಇ ಐಣರಮುಗಿಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೊಲೆಗಳ ಸಂಖ್ಯ
ಯನ್ನು ಇಪ್ಪತ್ತೈದಕ್ಕೆ ಒಯ್ದೆ ತಿರುವೆನೆಂಟ ಭರವಸೆಯುಕ್ಳೆ ವನಾಗಿರು
ತ್ನೇನೆ. ಪಂತನೆ ಕೊಲೆಗೈದು ೨೪ನೇ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಪೂರ್ತಿಗೊಳಿಸು
ಜನು; ಕಡೆಗೆ ರಾಯರೇ, ನಿಮ್ಮನ್ನೆ ಕೊಂದು ನನ್ನ ಸಂಕಲ್ಪಿತ ೨೫ರ-
ಕಾಲುಶತ ಕೊಲೆಗೆಳ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಮುಗಿಸುತ್ತೆ ನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ
ರಾಯರೆ ಮೊದಲು ನಿಮ್ಮ ಮಿತ್ರ ಸಂತನನ್ನು ಎಚ್ಚ ರಗೊಳಿಸಿರಿ; ಮತ್ತು

ಅಂಬಿಕೆ. ೨೩

ನೀವೂ ಸಾವಧರಾಗಿಶ್ರಿ. ನಿಮ್ಮಂಥ ೨-೩ ಜನೆ ಸುದಕ್ಷ ಜನರನ್ನು ವಧಿಸ
ದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಕರಾಮತಿಯನ್ನಾ ದರೂ ಯಾರು ಮನ್ನಿಸುವರು?

ನೀವು ನನ್ನ ಈ ಪತ್ರವನ್ನು ಓದುತ್ತಿರುವಾಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮುಖ
ಭಾವವು ಹೇಗಾಗುತ್ತದೆಂಬದನ್ನು ನೊಡಬೆ!ಕೆಂಬ ಉತ್ಕ ಟೀಚ್ಛೆಯು
ನೆನಗುಂಟು: ಆದರೆ ಒಂದ. ಜರೂರಿಯ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಹೊರಟಿರುವದರಿಂದ
ಈಗೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವಂತಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ನನ್ನ ಆ
ಇಚ್ಛೆಯು ಈಡೇರದಂತಾಗಿದೆ.

ಇನ್ನು ಉಳಿದಿರುವ ನಿಮ್ಮ ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳ ಆಯುಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ನೀವು ಆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಕೊಲೆಯ ಶೋಧಹಚ್ಚುವ ಹಿಣಗೊಂದಲದ ಹವ್ಯಾಸ
ವನ್ಮೇಕೆ ಮಾಡುವಿರಿ? ಈ ವಾರದ ಕೊನೆಗೆ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕೊಲೆಯ ಶೋಧದ
ಕೆಲಸವನ್ನು ಯಾರು ಕೈಕೊಳ್ಳುವರೊಃ ಕೈಕೊಳ್ಳ ಲಿ!

ಭುಜಂಗೆರಾಯಕೆ, ಇನ್ನು ನಿಮಗೆ ವಿಶೇಷ ತಿಳಿಸುವದೇನಿದೆ? ಅವ

ಕಾಶವು ಉಳಿದಿಲ್ಲ ನಿಮ್ಮ ಎಲ್ಲ ಸಿದ್ಧತೆಯನ್ನು ತೀವ್ರ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿರಿ.
ನಿಮ್ಮ ಗೆರುತಿನೆ ಕೊಲೆಗಾರ.”

ಪಂತನು ಓದಿದ ಬಳಿಕ ಆ ಪತ್ರವನ್ನು ಭುಜಂಗೆರಾಯನೆ ಕೈಗೆ
ಮರಳಿ ಕೊಟ್ಟಿ ನು; ಅವನು ಬಾಯಿಂದ ವಿಟ್ಟಿಂದುಸುರಲಲ್ಲ.

ಆಗೆ ಜೇೇಲರನು:-“ಪಂತರೇ, ನೀವು ಇಂಥ ಎದೆಗಾರ ಕೊಲೆಗಾರ
ನನ್ನೆಂದಾದರೂ ಕಂಡಿದ್ದಿರಾ?

ಪಂತ: ಇಲ್ಲ; ಅವನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿರುವದಿಲ್ಲ ಇವ
ನನ್ನು ಯಾವ ಬಗೆಯಿಂದಾದರೂ ಕೂಡಲೆ ಕೈದು ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಬೇಕು.
ಅವನ ಪತ್ರದಿಂದಲೇ ಅವನು ನಮಗೊ, ನಾವು ಅವನಿಗೊ ಗುರುತಿನವ
ಕಾಗಿದ್ದೇ£ನೆಂಬದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಅವನು ಇಷ್ಟು ನೆಮ್ಮ ಪರಿಚಯದವ
ನಿದ್ದರೂ, ಇಂಥ ಸಾಹಸಕ್ಕೊಳಗಾದದ್ದು ಆಶ್ಚರ್ಯವೇ ಸರಿ.

ಜೀಲರ: ನೆನ್ನೆ ಪರಿಚಯದವರಲ್ಲಿ ಇಂಥ ನೀಚ ಮನುಷ್ಯನಾವ
ನಿರುವನೆಂಬದು ನೆನೆಗೆ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ. ಅವನು ಇನ್ನು ಹಿಂಜೆರಡು ದಿನೆ
ಗೆಳೆಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮೂಗೆಳ ಕೊಲೆಮಾಡುವನಂತೆ! ಇಷ್ಟು ವೈರತ್ವವುಳ್ಳ ನಮ್ಮ
ಖುತ್ರನಾರಿರಬೇಕು?

ಪಂತ: - ಸಮ್ಮ-ನಿಮ್ಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಹತಶತ್ರುಗೆಳಾರಿರುವರೆನ್ನವಿರಾ?

೨೪ ಅಂಬಿಕೆ.

ಅನೇಕ ಜನರಿರುವರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಕಕ್ಳ ನೂ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಕೊಳೆಗ
ಕನೂ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ದರವಡೆಖೋರನೊ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮೋಸಗಾರನೊ
ನಮ್ಮ ಕಡುವೈರಿಯಾಗಿರುವನು. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಜನೆ ಶತ್ರುಗಳ ಶತ್ರುತ್ವವನ್ನು
ನಾವು ಹೆಜ್ಜೆಹೆಜ್ಜಿಗೆ ಕಟ್ಟ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ. ಆದು ಹೆಗೆಯೇ ಇರಲಿ,
ಈ ಬಾಲಿಕೆಯನ್ನು ಖೂನಿಮಾಡಿದ ನೀಚನನ್ನು ನಾನೀಗೆ ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಲೇ
ಬೇಕು. ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಲಂಬವೂ ತಕ್ಕದ್ದಲ್ಲ.

ಹೀಗೆಂದು ಪಂತನು ಆ ಸೆಟ್ಟಗೆಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮದೃನ್ವಿ
ಯಿಂದ ಅನಲೋಕೆಸಿ, ಅಹರೊಳಗಿಂದ ಒಂದು ಕರೇ ಬನಾತಿನ ಲಂಡಅಂಗಿ
ಹಾಗೆ ಅದೇಬಣ್ಣದ ಒಂದು ಮುರಕಬೆತ್ತ(ಕೋಲು)ಇವುಗೆಳನ್ನು ಹೊರಗೆ
ತೆಗೆದನು. ಆ ಲಂಡಅಂಗಿಗೆ ಆ ಶವದ ರಕ್ಕವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಒರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದ
ರಿಂದ ಅದರ ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣವು ಮಾಯವಾಗಿ ಅದು ನಾಶೀಪುಡೀಬಣ್ಣ
ವನ್ನು ಧರಿಸಿತ್ತು. ಪಂತನು ಆ ಅಂಗಿಯನ್ನು ತಿರುವಿತಿರುವಿ ನೋಡಿದನು,
ಬಳಿಕ ಅವನು: ಕೊಲೆಗಾರನೆ ಇದೇ ಅಂಗಿಯನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಈ
ಕೊಲೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದನೆಂಬದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತದೆ: ಮತ್ತು
ಆತನೆ! ತನ್ನ ಕೆಲಸವಾದ ಬಳಿಕ ಅದನ್ನೆ ಈ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಕ್ಲಿ ಬೇಕಂತ
ತುರಕಿರುತ್ತಾನೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಕೈಬೆತ್ತದಿಂದ ಆತನೆ ನಿಲು
ವಿಕೆಯಾದರೂ ಸಹಜವಾಗಿ ತಿಳಿಯಬರುತ್ತದೆ. ಅವನು ೫॥ಪೂಟಗಿಂತ
ಹೆಚ್ಚು ಎತ್ತರದ ಮನುಷ್ಯನಿಲ್ಲ.

ಜೆಲರ:. --ನೀವು ಅವನೆ ಎತ್ತರವನ್ನು ಹೇಗೆ ತರ್ಕಿಸಿದಿರಿ?

ಪಂತ:__.ಈ ಕೈಬಿತ್ತವು ಆ ಕೊಲೆಗಾರನದೆ! ಆಗಿದ್ದರೆ ಅನನು ೫॥
ಫೂಟ ಎತ್ತರಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಕು, ಈ ಕೋಲಿನೆ ಎತ್ತರದ ಮಾನೆದಿಂದ
ಇದನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುವವನೆ ಎತ್ತರವು ಸಹಜವಾಗಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.
ಅವನು ೫॥ ಫೂಟಿಗಿಂತ ೪-೬ ಇಂಚು ಹೆಚ್ಚು ಎತ್ತರ ಇಲ್ಲವೆ ಕುಳ್ಳ ನಾಗಿ
ದ್ದೆ ಅವನ ಕೈಯೊಳಗಿನೆ ಬೆತ್ತವಾದರೂ ಅದೇ ಮಾನದಿಂದ ಸಣ್ಣ ದೊಡ್ಡ
ದಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಲಂಡಅಂಗಿಯ ಅಳೆತಿಯ ಮೆಲಿಂದ ಅವನೆ ಎತ್ತರ
ನಾದರೂ ೫॥ಪೂಟೆ! ಇರಲಿಕ್ಕೆ ಬೇಕು. ಇಷ್ಟಲ್ಲದೆ ಈ ಅಂಗಿಯಿಂದ ಅವನು
ವಿಕಾಲ ಕೃಟೆಯದಪನೊ, ಹನಣಿಯಾಬೆ ನೆಚುಕಟ್ಟಿ ನೆವನೊ, ಕುತ್ತಿಗೆಯ
ಶಿರವು ತುಸದಪ್ಪಾದವನೊ ಇರುವನೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗುವದು,

4] ಅಂಬಿಕೆ. ೨೫

ಆದರೂ ಅವನು ಚೇಷ್ಟೆಗಾಗಿ ಪಂತನನ್ನು ಕುರಿತು. -:ಇಸ್ಟಲ್ಲ ಕೊಲೆಗೆಡ
ಕನೆ ಶರೀರದ ಅಳತೆ-ಮಾಪುಗೆಳು ದೊರೆತ ಬಳಿಕ ಅವನೆ ಮೈಬಣ್ಣವಾದರೂ
ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗೆದಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವಷ್ಟೆ ಎನ್ನೆಲು,

ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು:_-ರಾಯಕೇ, ಅದನ್ನಾದರೂ ನಾನು ಈಗಲೆ!
ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸಬಲ್ಲೆನು. ಆ ಕೊಲೆಗೆಡಕನೆ ಅಂಗಿಯ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣ, ಕೊ
ಲಿನೆ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣಗೆಳ ಮೇಲಿಂದ ಅವನು ಶುದ್ಧ ಬಂಗಾರದಂತೆ ಮೈಬಣ್ಣದವ
ನಾಗಿರಲಿಕ್ಕೆ ಜೀಕು. ಯಾಕಂದರೆ ರೋಕದಲ್ಲಿಯ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮನು
ಹೃನಿಗೆ ಸರ್ವಸಾಭಾರಣವಾಗಿ ತನ್ನ ಮೈಬಣ್ಣದ ವಸ್ತು-ಒಡವೆಗೆಳು
ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೇರುತ್ತಿರುವದಿಲ್ಲ. ಸ್ವರ್ಣರ್ವೂದ ಹೆಂಗೆಳೆಯರಿಗೆ ಕರೇಚಂದ್ರ
ಕಾಳಿಯ ಸೀರೆಯೂ, ಸಾದುಗೆಪ್ಪಿನೆವರಿಗೆ ಬಿಳೇ ಪತ್ತಲಗೆಳೂ ಸೇರುವವು,
ಇದರಂತೆ ಗೆಂಡಸರಿಗಾದರೂ ಕಪ್ಪು ಮೈಬಣ್ಣ ದವರಿಗೆ ಬಿಳೇ ಬಟ್ಟೆಗಳೂ,
ನೆಸುಗೆಂ.ನವರಿಗೆ ಕರೇ ಇಲ್ಲವೆ ಇತರ ಬಣ್ಣದ ಅರಿವೆಗೆಳೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ
ಶೀರುವವು.

11-101) ಸಾಗಾಟ ಅತನ ಬಯೆಸ್ಸಷ್ಣು'

ಸುತಿ -ಅಖನೆ ಅಂಗಿ ಬಳೆ. ಪಸಸ್ರಗೆಳೆ ಮೇಲಿಂದ. ಅರಿ
10ಕ್ಕೆ ಕಡಿಮೆಯಲ್ಲ, ೪೫ಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚ ಲ್ಲದ ಪು” ನಯಸ್ಸಿನೆವನಿಂಬೇಕು.
ರಾಯರೇ, ನೆನ್ನೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಅನುಮಾನಗೆಳು ಈಗ ನಿಮಗೆ ಪ್ರಿಯ ವಿಷ
ಯಗೆಳಾಗಿ ತೋರುತ್ತಿದ್ದೆರೂ, ಆ ಕೊಲೆಗಡಕನೆ ಸಿಕ್ಕಾಗೆ ಅವನೆ ನಿಲು
ಇಕೆ, ಸುಬಣ್ಣ, ಖಟೂಲಹೈದೆಯ, ವೆಯಸ್ಪು ಮುಂತಂದವುಗಳು ನನ್ನ
ಈಗಿನ ಅನುಮಾನದುತೆ ಇರುವವೊಕ, ಇಲ್ಲವೆ:₹ ಎಂಬದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳ
ಬಹುದು, ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹಂದಿರುಗಿದನು.

೪ ಇನನೇ ಅನನು.

೨2೨2006೮

ಹ ಸಿ 1 ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಧಬಧಬೆಯಾದ ಗೆರೆಸಪ್ಪೆಯಿಂದ ೧-೨
ಮೈಲುಗಳ ಮೇಲಿರುವ ನಿಬಿಡವಾದ ಅರಣ್ಯವನ್ನು ಎಷ್ಟೋ! ಜನೆರು ಅರಿತಿ
ರುವರು. ಈಗೆ ಆ ಪ್ರಾಂತದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಲೈನೆದಾರಿಗಳಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಯ ಪ್ರವಾ
ಸವು ಹುಟಕಾ, ಮೋಟಾರ ಮುಂತಾದ ವಾಹನಗೆಳಿಂದ ಸುಕರವಾಗಿರು
ತ್ತದೆ; ಆದರೆ ಸಾವು ಯಾವ ಕಾಲದ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ಕುಂತು ವಣ ಸು
ತ್ವಿರುವೆನ್ರ ಆಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆ ದಟ್ಟಖಾದ ಅರಣ್ಯವಿದ್ದಿ ತು. ಒಬ್ಬಿಬ್ಬರೆ
ಏಕೆ, ನಾಲ್ಕಾರು ಜನೆ ಪ್ರವಾಸಿಗೆರು ಕೂಡಿ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ನಿರ್ಧಾ
ಸ್ಮವಾಗಿ ಹೊ!ಗುವದೆಂದಕೆ ಶಕ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದೇ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯ ಒಂದು
ಗುಡ್ಡದ ಹೊದರಿನೆಲ್ಲಿ ದಾರಿಬಡಿಯುವವರ ಹಾವಳಿಯು ಅಗೆ ಮಿತಿ
ವೂರಿದ್ದಿ ಶು.

ಗೆರಸಪ್ಪೆಯ ಉತ್ತರದಿಕ್ಕಿ ನಲ್ಲಿ ಹಿಂದು ಒಂದೂವರೆ ಮೈಲಿನ ಮೇಲೆ
ಆ ನಿಬಿಡವಾದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮುರುಕ ಆದರೆ ವಿಸ್ತೃತವಾದ ಚಪ್ಪರ
ವಿದ್ದಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಆಗ್ಲೆ ಆ ಪ್ರಾಂತದವರು «ಕಳ್ಳರ ಬೀಡು'' ಎಂದೆಂದ.
ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಚಪ್ಪರದ ಸುತ್ತಲೂ ಗೆಗೆನಚುಂಬಿತಗೆಳಾದ ಅಳ್ಳಿ?-
ಆಲದಮರಗಳಿದ್ದ ವು. ಅದರಿಂದ ಆ ಚಪ್ಪರದ ಇರವು ಅದಕ್ಕೆ ತೀರ ಹತ್ತರ
ದಲ್ಲಿ ಹೋಗೆದ ಹೊರತು ಗೊತ್ತುಗೆತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ವಿಸ್ತೃತವಾದ ಚಟ್ಟ
ರದ ಹಲಕೆಲವು ಭಾಗೆವು ಮಸರಕಳಿಗೆ ಬಂದಿತ್ತು; ಆದರೆ ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿನೆ ಕೆಲ
ಹಿಳಭಾಗೆವು ರಾಜವಾಡೆಯಂತೆ ಒಳ್ಳೆ ಭವ್ಯವಾಗಿದ್ದಿತು ಆ ಚಪ್ಪರದಲ್ಲಿ
ಸತತವಾಗಿ ಯಾರೂ ವಾಸಿಸದ್ದರಿಂದ ಅದು ಭೇೀಕರವಾಗಿಯೂ ಜನವಸ
ತಿಗೆ ಅವಲಕ್ಷಣವಾಗಿಯೂ ತೊ!ರುತ್ತಿದ್ದಿತು.

ಮೇಲೆ ನಿವರಿಸಿದ ಚಪ್ಪರದ ಅರಮನೆಯಂತಿರುವ ಭಾಗೆದಲ್ಲಿಯ
ಹಿಂದು ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಗೌರಕಾಯದ ಬಾಲಿಕೆಯು- ಅದೆ ತಾರುಣ್ಯ
ದೆಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದ ನೆವಯುವತಿಯು, ಒಂದು. ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು
ಕಣ್ಣಿರು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮಂಜುಗೆಟ್ಟದ ಲತಾನಶ್ಚದಂತೆ ಅವಳ

ಶಸ

ಮುಖವು ಮಲಿನನಾಗಿತ್ತು; ಅವಳ ಲಾವಣ್ಯಯುಕ್ತ ದೇಹವು ಸೊರಗಿ
ಸೊಕಗಿ ಕನ್ಪಿಟ್ಟಿತ್ತು; ಕೃಷ್ಣವರ್ಣದ ದೀರ್ಫವಾದ ಕೇಶಪಾಶವು
ರುಕ್ಷವೂ, ಮಲಿನವೂ, ವಿಶೃಂಖಲವೂ ಆಗಿದ್ದಿತು; ಬಳಿಕೆ ಗ್ಗೆ
ರ.ದ ಶ್ವಾಸದಿಂದ ನಿಟ್ಟುಸಿರುಗೆರೆಯುತ್ತಿ ದ್ದಳು. ಆಕೆಯು ಶೋಕದಿಂದ
ಅಷ್ಟು ಮಲಿನವಾಗಿ ತೋರುತ್ತಿದ್ದರೂ ೬ ಅವಳ ನೀಲಿಬಣ್ಣದ ವಿಲಾಲಟಕ್ಷು
ಗಳೂ, ಸಂಪಿಗೆಯ ಹೂವಿನಂತಹ ಮೂಗೊ ಆಕೆಯ ಮುಖದ ಸೌಂದರ್ಣು
ವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದವು. ಯಾವ ಕೊಣೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅವಳು

ಶೋಕಿಸುತ್ತಿದ್ದಳೋ ಆ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲಕಿಟಿಕಿಗಳು ಹೊರಗಿನಿಂದ
ಮುಚ್ಚ ಲ್ಪಟ್ಟದ್ದ ವು. ಅದರಿಂದ ಅವಳೀಗೆ ಕೇವಲ ಬಂದಿನಿಯಾಗಿದ್ದ ಳು.

ಎಷ್ಟೊ! ಹೊತ್ತಿ ನೆರೆಗೆ ಒಂದೇಸವನೆ ಅತ್ತುಅತ್ಮು ತನ್ನೆ ದುಃಖದ
ಕೆಲಭಾಗವನ್ನು ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸಿ ಕಡಿಮೆಮಾಡಿಕೊಂಡಬಳಿಕ ಆ ಯುನತಿ
ಯು ಆ"ಕೊಃಣೆಯ ಪನ್ಹಿ ಮದಿಕ್ಕಿ ನಕಡೆಗಿದ್ದ ಹಿಂದು ಜೀರಗಿಂಡಿಯ ಬಳಿಗೆ
ಹೋಗಿ ನಿಂತಳು. ಆ ಖಿಂಡಿಯೊಳಗಿಂದ ನೆೇಃಗದಿಂದ ಪ ಸ್ರವಹಿಸುತ್ತಿ ರುವ
ಗಾಳಿಯು ಮೊದಲೆ? ರುಕ್ತವೂ, ವಿಶೃಂಖಲವೂ ಆಗಿದ್ದ ಅವಳ ಕೇಶಸಾಕ
ವನ್ನು ಅತ್ತಿತ್ತ ಚದರಿಸಹತ್ತಿ ತು. ಅವುಗೆಳೆಲ್ಲಿಯ ಎಷ್ಟೋ ಕೂದಲುಗೆಳು
ಅವಳ ಕಿವಿ, ಮೂಗು, ಕಣ್ಣು ಇವುಗಳಮೇಲೆ ಬಂದು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿಯ ಕಣ್ಣಿ !ರು-
ಬೆನರುಗಳನ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕು ಮುಖಕ್ಕೆ ಅಂಟಕೊಂಡವು. ಇದರಿಂದ ಅವಳ ಮುಖ
ಕಾಂತಿಯು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ನ್ಲಾನವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಲಕ್ಷ್ಯವು
ತನ್ನ ಮೋಕೆಯಮೆಶೆ ಹಾರಿಹಾರಿ ಬರುತ್ತ ಲಿರುವ ಆ ಕೂದಲುಗೆಳ ಕಡೆಗೆ
ಕೊಂಚವೂ ಇರದ್ದರಿಂದ ಅವಳು ಅವುಗೆಳನ್ನು ಸರಿಸಿ ಸರಿಪಡಿಸುವ ಹವ್ಯಾಸ
ವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಹಒಂದೇಸವನೆ ಜೀರಗಿಂಡಿಯೊಳಗಿಂದ
ಹೊರಗಿನ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುವದರನ್ಲಿ ತತ್ರರಳಾಗಿದ್ದಳು, ಆಗೆ
ಸಾಯಂಕಾಲದ ವೇಳೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಕೆಲಹೊತ್ತಿ ನೆಲ್ರಿಯೆ! ಸೂರ್ಯನ
ಮಧುರಬಿಂಬವು ಅವಳ ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿತು. ಅದರೆ ಅವಳ
ಲಕ್ಷ್ಯವು ಅಗಿನೆಕಾಲದ ಆ ಸೃಷ್ಟಿಶೊ!ಬೆಯನ್ನು ನೋಡುವದರ ಕಡೆಗಿದ್ದಕೆ
ತಾನೆ ಅವಳಿಗೆ ಅದರಿಂದ ಸೊಗಸಾಗೆಬೇಕು? ಅವಳು ಯಾವದೋ
Hor, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಆಗೆಮನದ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣು ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ- ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ನೋಡುತ್ತ
ನಿಂತಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು.

ಪಲ ಅಂಬಿಕೆ.

ಯವ ಮಯ ಯದುದ

ಹೊತ್ತು ಮುಣುಗಿ ಕ ಕ್ರಮಕ್ರಮವಾಗಿ ಕತ್ತ ಬೆಯು ಹೆಚಾ ೨ ಗೆಲಾರಂಭಿ
ಸಿತು; ಆದರೂ ಆ ಬಾಲಿಕೆಯು ಆ ಖಿಂಡಿಯೊಳಗೆ ನೋಡುವ "ತನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ
ಯನ್ನು ತಿರುಗಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಹೊರಗೆ ಚನ್ನಾಗಿ ಕತ್ತಲೆಬೀಳುವ ವರೆಗೂ
ಅವಳು ಆ ಖಂಡಿಯೊಳಗಿಂದ ಒಂದೇಸವನೆ ನೋಡಿ, ಬಳಿಕ ಅವಳು ತನ್ನ
ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿದಳು. ಈಗೆ ಅವಳು ತುಸ ಚಿಂತ ವಿಮುಕ್ಕಳಾ
ದಂತೆ ತೋರಹತ್ತಿದಳು. ಈ ವರೆಗಿನ ಅವಳ ಮುಖದ ಮೇಲಿನ ಮ್ಲಾನ
ಹಾಗು ಉದಾಸಕಕೆಯು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ಅಲ್ಲಿ ತುಸ ಚಾಂಚಲ್ಯವು ಕಾಣ
ತೊಡಗಿತು, ಇಂದಿನೆ ಕುತ್ತದಿಂದಾದರೂ ಪಾರಾದೆನೆಲ್ಲ! ಎಂಬ ಭಾವನೆ
ಯಿಂದ ಅವಳು ಈ ವರೆಗೆ ಹಿ೧ದೇಸವನೆ ನಿಂತಕ್ರಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗೆ ಹತ್ತಿ
ದಳು. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಖಂಡಿಯೊಳಗಿಂದ. -ನಿಬಿಡವಾಗುತ್ತ ನಡೆದಿರುವ
ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ನುತ್ತೆ ನಿನೋ ಕಾಣಹತ್ತಿತು. ಅದರಿಂದ ಆ ನವಯುವತಿಯ
ಎದೆನಡುಗಿ ಮೈತುಂಬ ರೋಮಾಂಚನಗೆಳೆದ್ದ ವು! ಗೆಂಟಲಾರಿ, ಉಸಿರು
ಕೂಡ ಕಟ್ಟ್ವಾಯಿತು. ಆ ಕೂಡಲೆ ಅವಳು ನಿದ್ಯುದ್ವೇಗೆದಿಂದ ನಿಂತಸ್ಥಳ
ದಿಂದ ಹೊರಟು ಮೊದಲಿನೆ ಮೂಲೆಯನ್ನು ಸೆರಿ, ಅವಿತುಕೊಂಡು
ನಿಂತಳು. ಕೆಲಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿಯೆಃ ಅವಳ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಬಿವತು ಕೈಕಾಲುಗಳು
ಲಟಪಟಿನೆ ನಡುಗೆಲಾರಂಭಿಸಿದವು.

ಕ್ಲಿಪ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಆ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲವು ತೆರೆಯಲ್ಪಟ್ವತು. ಒಬ್ಬ
ಮನುಷ್ಯನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನು. ಆ ಯುವತಿಯ ಶೆಯನೆಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲೊಂದು
ಹೊರಸಿನಂತಹ ಮಂಚನಿಡಲ್ಪಟ್ವತ್ತು. ಬಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಆ ಮಂಚದ
ಮೇಲೆ ಕುಳಿತನು. ಬಾಲಿಕೆಯಾದರೂ ಈವರೆಗೆ ಆ ಮಂಚದ ಕಾಲ
ಬಳಿಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಆ ಮನುಷ್ಯನು ಸಮೂ
ಪಕ್ಕೆ ಬಂದೊಡನೆ ಬಾಲಿಕೆಯು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹಂದೆ ಸರಿದು ನಿಂತಳು. ಆ
ಆಗೆಂತುಕನೆ ವಯಸ್ಸು ೪೦ ವರ್ಷಗೆಳಿಗೆ ಕಡಿಮೆಯಿರಲಿಲ್ಲ; ಆದರೆ ಅವನ
ಶರೀರ ಸೌಷ್ಟವದಿಂದ ಅವನು ೩೦ಕ್ಕೆ ವೂರಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೆಂದು ಅನನೆನ್ನು
ನೋಡಿದವರಿಗೆ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹ ಪುಷ್ಪ ಕಾಯದವನಾಗಿದ್ದ ನು.
ಅವನ ಮೈಕೈಗೆಳೆಲ್ಲ ಯೋಗ್ಯ ಪ್ರಮಾಣದಿಂದ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ೫ಣ್ಯ
ಯವು ನಿಕಾಲವಾಗಿದ್ದಿತು. ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಇವನೊಳ್ಳೆ [0ಳಿತು
ನಂತನಾಗಿರುವನೆಂದು ತಟ್ಕಿನೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆತನೆ ನ್ಯು" ಬಅನಳ

ಶುದ್ಧ ಬಂಗಾರದಂತಿತ್ತು. ಬಳಿಕ ಅಗಂತುಕನು | ಆ : ಬಾರಿಕೆಯನ್ನು
ಕುರಿತು ಅಂಬಿಕೆ, ಇನ್ನೆಷ್ಟು ದಿನೆ ಈ ಯಾತನೆಗಳನ್ನು ಭೋಗಿಸುವೆ
ನ್ನಾದರೂ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಒಡಂಬಡು; ಇಲ್ಲೆ ನ್ನಬೇಡ. ನಿನ್ನ ಸಲುವಾಗಿ
ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟಬಡುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ದಯೆಯುಂಟಾಗು
ವದಿಲ್ಲವೆ? ಎಂದಂದು ಉತ್ತರದ ಅಪೇಕ್ಷೆಗಾಗಿ ಸುಮ್ಮನಾದನು; ಅದರೆ ಆ
ಬಾಲಿಕೆಯು- ನವಯುವತಿಯಾದ ಅಂಬಿಕೆಯು ಒಂದು ತುಟ ಎರಡು ಮಾ-
ಡಲಿಲ್ಲ; ಅವನೆ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣೆ ತ್ಲಿಕೂಡ ನೋಡದೆ, ಸುಮ್ಮ ನೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟ ಳು.
ಆಗೆಂತುಕನು ಪುನ | ಅನ್ನು ತ್ಲಾನೆ: ಅಂಬಿಕೆ, ನನ್ನ ಹೃದ್ಗ ತನನ್ನು
ತಿಳಿಸು. ಇಸ್ಟುದೂರ ದಾರಿನೆಣೆದು ಬಂದ ನಾನು ನಿನ್ನ ಒಂದೆರಡು
ನಿಷ್ಕ ಭಾಷಣಗೆಳನ್ನು ಕೇಳಲಿಕ್ಕೂ ಅಯೊ!ಗೈನಾಗಿರುವೆನೇ?
ಆಗೆ ಅಂಬಿಕೆಯು ನಿಶ್ಚಯದ ದನಿಯಿಂದ: ನಾನು ಈಗಲೂ
ಹೇಳುತ್ತೇನೆ, ಈ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣನಿರುವವಕೆಗೊ ನಾನು ನಿನ್ನ ಮಾತಿಗೆ
ಒಡಂಬಡುವದಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ಲಗ್ಗೆವಾಗಿ, ನೊರಾರುಜನೆ ದಾಸದಾಸಿಯ
ರಿಂದ ಸೇನೆಗೊಂಡು ಅತುಲ ಐಶ್ವರ್ಯವನ್ನು ಭೋ!ಗಿಸುವದಕ್ಕಿಂತ, ಈ
ಘೋರಾರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಡೆತನೆಕ ಬಂದಿನಿಯಾಗಿರುವದೆ ನನಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಸುಖ
ಕರವಾಗಿ ತೊ!ರುತ್ತದೆ.
ಆಗೆಂತುಕನು ಕೆಲಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮ ನಿದ್ದು ಬಳಿಕ ತಿರಸ್ಕಾರದಿಂದ ಈ
ಬಂದಿಖಾನೆಯಲ್ಲೆ ೬ ಸತ್ತುಹೋಗು; ಆದರೆ ನೀನು ನೆನ್ನೆ ಮಾತಿಗೆ ಸಮ್ಮ
ತಿಸದ ವಿನಃ ನಿನ್ನ ಬಿಡುಗೆಡೆಯಾಗೆದೆಂಬದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೆನನಿಡು. ನೀನು
ನನ್ನ ವಿಷಯವಾಗಿ ಎಷ್ಟು ಕಠಿಣಹೃ ದಯದವಳಾಗಿರುವೆಯೋ ನಾನಾದರೂ
ನಿನಗಿಂತ ಕಠಿಣ-ವಜ್ರಹೃದಯದವನಾಗಿ ನಿನ್ನನ್ನ ಇಂದಿನಿಂದ ಹೆಚ್ಚು
ಹೆಚ್ಚು ನೀಡಿಸಹಚ್ಚುವೆನು. ಈ ಮೊದಲಿನಂತೆ ನಾನು ಇನ್ನು ನಿನ್ನೊ
ಡನೆ ವಿನಯದಿಂದ, ಪ್ರೇಮಲತನದಿಂದ ನಡಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಯಾವ
ರಿತಿಯಿಂದಲೆ! ಆಗೆಲಿ, ನಾನು ನನ್ನ ಮನೀಷೆಯನ್ನು ಪೂರ್ತಿಗೊಳಿಸೆ!
ತಿಃರುನೆನು ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ನನ್ನ ಸಟ್ಟಿದರಸಿಯಾಗಿ ಯಾವ ಸುಖೋಪ
ತಾನೆಗಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲಿಕ್ಕ ಸಮ ತಿಸುವದಿಲ್ಲಪೋ, ಇನ್ನು ಮುಂದಿನೆ
ಓಂ? ಪ್ರಯತ್ನಗೆಳಿಂದ ನನ್ನ ಉಪನ ಯಾಗಿಯಾದರೂ ನನ್ನಿಂದ ದೊರೆ
ನಿಂತಿ ಸುಖನನ್ನು ಭೋಗಿಸಲಿಕ್ಕೆ ತತ್ಪರಳಾದೀ, ಅಂಬಿಕೆ, ನೀನು ಅ ನಿನ್ನೆ

೩೦ ಅಂಬಿಕೆ.

ಬ್ರತಿಪಾತ್ರ ಉಡಾಳ ಪೋರ ಭೀಮನನ್ನು ಎಲ್ಲಿಯ ವರೆಗೆ ಮರೆಯುವ
ದಿಲ್ಲವೋ, ಅಲ್ಲಿಯ ವರೆಗೆ ನನ್ನೆ ಓತನಚನೆಗೆಳು ನಿನಗೆ ರುಚಿಸಲಾರವು.
ಒಳ್ಳೇದು, ತುಸದಿನೆಗಳ್ಷಿಯೇ ಅತನ ರುಂಡವು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಈ ಕೋಣೆ
ಯಲ್ಲೇ! ಬಂದು ನಿನ್ನ ಕಾಲಕೆಳೆಗೆ ಬಿದ್ದಬಳಿಕ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಾವು,
ಎಂದಂದು ಆ ಆಗೆಂತುಕನು ಆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಕಡೆಗೆ ಕೆಂಗೆಣ್ಣಿನಿಂದ ಸೊಟ
ಡುತ್ತ ಕರಕರನೆ ಹಲ್ಲುಕಡಿಯ ಹತ್ತಿದನು. ಅವನ ಆಗಿನ ಹಾವಭಾವ
ಗಳನ್ನೂ, ಮುಖಲಕ್ಷಣಗೆಳನ್ನೂ ಕಂಡು ಆಕೆಯು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ನಡುಗಲಾ
ರಂಭಿಸಿದಳು.

ಕೆಲನಿಮಿಸಗೆಳ ನಂತರ ಭೀತಿಗ್ರೆಸ್ಮಳಾದ ಅಂಬಿಕೆಯು ನಿಂತಸ್ಕಳೆ

ದಿಂದ ಆ ಅಗೆಂತುಕನ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದು ಮೊಣಕಾಲೂರಿ ಕುಳಿತು ಗಟ್ಟ
ದನಿಯಿಂದ ಅಳುತ್ತ: -ಕೆ!ರವರಾಯಾ, ನಾನು ತಂದೆತಾಯಿಗೆಳಿಲ್ಲದ ಪರ
ದೇಶಿ ಹುಡುಗಿಯು; ನೆನ್ನೆ ದುಃಖವನ್ನೊ, ಪ್ರಸ್ತುತದ ಯಾತನೆಯನ್ನೂ
ಕಂಡು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಎಳ್ಳಷ್ಟು ದಯೆಯುಂಾಗುವದಿಲ್ಲಷೆ? ನೀನು ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕ
ಪ್ರನ ಜೀವದ ಗೆಳೆಯನಲ್ಲವೆ? ನನ್ನೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಿಂದ ನೀನು ಅಗಣಿತ ಹಣ
ತಿಂದಿರುವದಿಲ್ಲನೆ? ನಾನು ನಿನ್ನ ಆಶ್ರ ಯದಾತೃವಿನ ಅಣ್ಣನೆ ಮಗೆಳಲ್ಲವೆ?
ನನ್ನನ್ನು ನೀನು ಹೀಗೆ ಸೆಕೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಗೊಳಾಡಿಸಬಹುದೆ? ಈಗೊಂದು
ವರ್ಷದಿಂದ ನೀನು ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನ ಕಡೆಗೆ ಬರಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನನ್ನೂ
ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ತಂಗಿ, ಆಂಬಾಲಿಕೆಯನ್ನೊೂ ನೀನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಆ ಪ್ರಿತಿಯ ಪರಿವರ್ತನೆವು ಈ ಬಗೆಯ ದುರ್ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಪರಿಣಮಿ
ಸೀತೆಂಬದು ನೆನೆಗೇನು ಗೊತ್ತು? ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನು ನಮ್ಮನ್ನು ಹೇಗೆ ಪ್ರೀತಿ
ಸುತ್ತಿದ್ದನೊ! ನೀನಾದರೂ ಅದೆ? ಬಗೆಯಿಂದ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವೆಯೆಂದು
ನಾವು ತಿಳದ್ದೆವು. ಅದರಿಂದ ನಾವು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹಡೆದ ತಂದೆಯ
ಷ್ಟು ಭಕ್ತಿ ವಿಶ್ವಾಸಗೆಳೆನ್ನಿಟ್ಟಿಣ್ದೆ ವು. ಈಗೆಲೂ ಅಷ್ಟು ಭಕ್ತಿ ವಿಶ್ವಾಸಗಳ
ನಿ ಟ್ರಿ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ದಯಾಯಾಚನೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆನು. ಕೇಶವ
ರಾಯಾ, ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು. ನನ್ನನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಡು,
ನನ್ನೆ ಜೀವಹೋದರೂ ನಿನ್ನೆ ಈ ವರ್ತನದ ಒರಿದಕ್ಕರವನ್ನು ಕೂಡ
ನಾನು ಹೊರಗೆಡಹುವದಿಲ್ಲ. ಇಕೋ ವಚನವನ್ನು! ಎಂದು ಬಗೆಬಗೆ
ಯಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದಳು.

ಅಂಬಿಕೆ. An

ಅಂಬಿಕೆಯ ಆ ಪ್ರಕಾರದ ಕರುಣಾಪೂರ್ಣನುಡಿಗೆಳೆ ಕಡೆಗೆ ಪಾ-
ಪಾಂತಃಕರಣಿಯೂ, ನರಹಂತಕನೂ ಆಗಿದ್ದ ಕೇಶವನು ಕಿವಿಗೊಡಲಿಲ್ಲ;
ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಅವನು ತನ್ನ ಅಭೀಷ್ಟಚುತನೆಗಾಗಿ ಆ ಕೂಡಲೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸ
ಹತ್ತಿದನು. ಅವನು ಅಂಬಿಕೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತನ್ನೆ ಎರಡೂ ಕೈಗೆಳಿಂದ
ಒಮ್ಮೆ ಲೆ ಮುಚ್ಚಿ, ಅವಳನ್ನು ತನ್ನೆ ತೊಡೆಯಮೇಲೆ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ
ಪ್ರಯತ್ನ ವವಡಿದನು. ಮರಿಹಾಕಿದ ಹುಲಿಯಂತೆ ಅವಳು ಕ್ರೊಧ
ಸಂತಪ್ತಳಾಗಿ ಅವನೆ ಕೈಯಿಂದ ಕೊಸರಿಕೊಂಡು ದೂರಸರಿದು ನಿಂತಳು.
ಅವಳ ಮುಖದ ಮೇಲಿನೆ ಈ ಮೊಬಲಿನೆ ಮಾಲಿನ್ಯವೂ ಚಾಂಚಲ್ಯವೂ
ದೈನ್ಯವೂ ಒಮ್ಮೆ ರೆ. ಅಳಿದ, ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಸಕಲಲೋ!ಕಗೆಳನ್ನೂ ಸಂಹರಿ
ಸಲು ಹಾತೊರೆಯಹತ್ತಿದ್ದ ಚಂಡಿಕೆಯಂತೆ ಅವಳು ತೊಃರಲಾರಂಭಿಸಿ
ದಳು. ಆಗೆ ಅವಳು ಕೆೇಕವರಾಯನೆಸ್ನು ಕುರಿತು_-ಮೂರ್ವಾ, ಪಿಕಾ
ಚಿಯೆಕ್ರಿ ನಿನ್ನ ಮೋರನೋಡುವದೂ ಕೂಡ ಪಾಪಕರವು. ಈಗೆ ಇಲ್ಲಿಂದ
ಸುಮ್ಮನೆ ಹೊರಟು ಹೋಗು. ಆ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಂತೆ
ಮಾಡುವಿಯಂತೆ. ನೀನು ತೋರಿಸುತ್ತಿರುವ ಬೆದರಿಕೆಗೆ ಇನ್ನು ನಾನು
ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ಅಂಜುವದಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನಂತಹ ನೀಚನೆ, ನೆರವಿಕಾಟಿಯ ಬಳಿಗೆ
ದೆಯಾಯಾಚನೆ ಮಾಡುವದಕ್ಕಿಂತ ಮರಣಾಂತ್ಯ ಕಷ್ಟಗೆಳನ್ನನುಭವಿಸಿ
ಸಾಯುವದೇ ಲೇಸು, ಎಂದು ಗೆರ್ಜಿಸಿದಳು.

ಅಂಬಿಕೆಯ ಅಗಿನ ಮುಖಭಾವವನ್ನು ಕಂಡು ಕೇಶವ೫ಾಯನು
ತುಸ ವಿಸ್ಕಿತನೊ ಭಯಭೀತನೂ ಸ್ಮಂಭಿತನೊ ಆದನು. ಆದರೂ ಆ
ಪಾಪಿಯ ತನ್ನೆ ಅಸ್ಪೃಲಿತ ಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ಮುಂದು
ವರಿದನು. ಕೂಡಲೆ ಹುಲಿಯಬಾಯಿಂದ ತು್ಬಸಿಕೊಂಡ ಚಿಗೆರಿಯ
ಮರಿಯಂತೆ ಅಂಬಿಕೆಯು ಓಡುತ್ತೋಡುತ್ತ ಕೊ!ಣೆಯಿಂದ ಹೊರ
ಬಿದ್ದಳು. ಕೇಶವರಾಯನು ಅವಳನ್ನು ಹಿಡಿಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕುಳಿತ
ಶ್ಲಿಂದ ಬಾಗಿಲದ ಕಡೆಗೆ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದನು. ಹೊರಬದಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬ
ಪ್ರೌಢವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಣ್ಣುಮಗೆಳು ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಕೆೇೇಶವನು ಇನ್ನು
ಹೊರಬೀಳತಕ್ಕವನು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಚಿಗೆಂತುಕ ಹೆಂಗೆಸು ಅವನನ್ನು
ಒಳದೂಗಿಗಳು, ಹಂಗು ಆ ಕೋಣೆಯ ಕದವನ್ನು ಇಕ್ಕಿ ಹೊರಗಿನಿಂದ
ಚಿಲಕ ಹುಕಿದಳು. ಕೇೇಸನನು ಆ ಆಗೆಂತುಕ ಸ್ತ್ರೀಯನ್ನು ನೊಡಿದ

೩3 ಅಂಬಿಕೆ
ಕೂಡಲೆ ಹತವೀರ್ಯನೂ, ಕಿಂಕರ್ತವ್ಯವಿಮೂಢನೊ ಆಗಿದ್ದನು. ಅದ
ರಿಂದ ಆಕೆಗೆ ಬಾಗಿಲವನ್ನಿ ಕ್ಕಿಕೊಳ್ಳುವ ತನ್ನೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅವನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪವೂ
ವ್ಯತ್ಯಯವುಂಟಾಗೆಲಿಲ್ಲ. ತದನೆಂತರ ಅವಳು ಅಂಬಿಕೆಯ ಕೈಓಡಿದು ಆವ
ಳನನ್ನು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಆ ಆಗೆಂತುಕ
ಸ್ತ್ರೀಯನ್ನು ಕಂಡು ಅಂಬಿಕೆಯು ಕೇಶವರಾಯನಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು
ಬೆರಗಾದಳು.

ವಾಚಕರೇ, ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಸರೆಯಿಟ್ಟದ್ದ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಯಾರಿರ
ಬಹುದೆಂದು ನೀವು ತರ್ಕಿಸುತ್ತಿರಬಹುದಲ್ಲವೆ? ಅವನೆ ಗಿಜನಾದ ಹೆಸರು -
ದೆಶೆಗೆಳಾ ಭ್ರ; ನಿಯ್ವಾಂತೆ ನಮಗೊ ಗೊತ್ತಿರದಿದ್ದರೂ, ಮ್ಮ ಪ್ರಸ್ತುತ

ಕಾದೆಂಬರಿಯ ನಾಯಕನೂ, ಮನೊ॥ಃರಮೆಯನ್ನು ಅಧಖಕನೆಗೊಳಿಸಿ
ದವನೊ ಇವನೇ ಅವನೆಂದು ನಿರ್ಬಾಧವಾಗಿ ತಿಳಿಸುವೆವು. ಅದರಂತೆ
ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಕೆ!ಶವರಾಯನೆ ಜಾಲದಿಂದ ಆಯತಕಾಲಕ್ಕೆ ಬಿಡಿಸಿ ಬೇಕಿ
ಕಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ ಆ ಆಗೆಂತುಕ ಹೆಂಗೆಸಾದರೂ ನಮ್ಮ ಆ ಹುಚ್ಚ
ಮನೊರಮೆಯೆಃ ಆಗಿರುವಳೆಂಬದನ್ನು ವಾಚಕರಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ತಿಳಿ

ಸುನ ಕಾರಣವಾ,

೫ ಸಂಗೆಡಿಗೆನ ಸಹಾಯ.

ಕಾಲ ನುಸೂನೆ, ಸುಮ್ಮನೆ ಸಾವಿಗೆಕಿಣಡಾಗುತ್ತಿ (?
ತೆರೆ, ಬೇಗೆನೆ ಬಂಗಿಲ ತೆರೆದುಬಿಡು , ಎಂದು ಕೊ ರೊಳಗೆ ಸಿಕ್ಕುಬಿದ್ದಿದ್ದ
ಕೇಶವರಾಯನು ಗೆಟಿಗೆಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೂಗೆಹತ್ತಿದನೆ: ಹಾಗು ಬಾಗಿಲಮೇಲೆ
ಧಡಧಡೆಂದು ಕೈಬಡದು ಸಪ್ಪಳ ಮಾಡಹತ್ತಿದನು. ಅತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿಗೆಯ
ಭದ್ರವಾದ ಅ ಬಾಗಿಲಕ್ಕೆ ಅವನು ನಷ್ಟು ಕಸುವಿನಿಂದೊದ್ದರೂ, ಅದು
ಜುಮ್ಮೆ ನ್ನ ಲಿಲ್ಲ. ಆ ನಿರಾಶ್ರಿತ ಬಾಲಿಕೆಯ ಪಕ್ಷವನ್ನು ವಹಿಸಿದ್ದ ಆ
ಕದವು ಭೀಮಜಟ್ಟ ಯಂತೆ ಅಡ್ಡ ನಿಂತು ಕೇಶವರಾಯನ ಪಾಪಲಾಲಸಗೆ
ಆತಂಕಮಾಡುತಲಿತ್ತು. ಮೊಳಹನಿಯು ಪ್ವಿಮದಿಕ್ಕಿನ ಆ ಜಿೀರಗಿಂಡಿಯ
ಹತ್ತರ ನಿಂತು ಖೊಖೊಕ್ಕೆ ದು ನಗುತ್ತಿದ್ದಳು ಮಾತ್ರ. ಕೆಲಕ್ಷಣಗೆಳ ನಂತರ

5] ಅಂಬಿಕೆ. ತಿ

ಅವಳು: ನನ್ನ ಸಾವಿನ ಸಲುವಾಗಿ ನೀನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಚಿಂತಿಸುವ
ದೇಕೆ? ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಮರಣದ ವಿಷಯವಾಗಿ ನೀನು ಆಶೋಚಸೆಹತ್ತು.
ಇಲ್ಲಿ ನೀನು ಸುಖವಾಗಿ ಸಾಯಲಾರೆ. ಅನ್ನೆ-ನೀರಿಲ್ಲದೆ, ನಿನ್ನೆ ಈವರೆಗಿನ
ದುಷ್ಕೃತ್ಯಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕದಾದ ರೀತಿಯಿಂದ ನಿನೆಗೆ ಮರಣ ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗು
ವದು. ನಿನ್ನೆ ಈ ಬಗೆಯ ಮರಣವನ್ನು ನೋಡುವ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದೆಲೇ
ನಾನಿನ್ನೂ ಸತ್ತಿರುವದಿಲ್ಲ, ಎಂದಳು; ಹಾಗು ಕೇಶವನು ತಾನು ಆ ಕೋಣೆ
ಯನ್ನು ಸೇರುವಾಗೆ ಅದಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದ್ದ ಕೀಲಿ-ಕೀಲೀಕೈಗೆಳನ್ನು ಬಲಕದಲ್ಲಿ
ಯೇ ಬಿಟ್ಟುಬಂದಿದ್ದನಾದ್ದರಿಂದ ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಸಿಕ್ಕ ಅವುಗಳನ್ನುಪ
ಯೋ!ಗಿಸಿ ಆ ಬಾಗಿಲಕ್ಕೆ ಭದ್ರವಾಗಿ ಕಿಣಲಿಯನ್ನು ಜಡಿದಳು.

ಬಾಗಿಲಿಗೆ ME ಸಪ್ಪಳನನ್ನೆ ಕೇಳಿ ಕೇಶವನು ಪುನಃ
ಮನೋರಮೆಯನ್ನುದ್ದೆ ರಿಸಿ: -ಮನೋರಮೆ, ಬಾಗಿಲ ತೆರೆದುಬಿಡು.
ಸುಮ್ಮ ನೆ ಏಕೆ ಸಾಯುವೆ?

ಖೊಳ್ಳೆಂದು ನಕ್ಕು ಮನೋರಮೆಯು:--ಯಾಕೋ ಟೊಣಸಾ,
ಯಾರನ್ನೆಂಜಿಸುವೆ? ಮರಣಸಂಬಂಧದ ನೆನ್ನೆ ಭಾವನೆಯು ಇನ್ನೂ ನಿನಗೆ
ತಿಳಿದಂತೆ ಕಾಣುವದಿಲ್ಲ.

«(ಮನೋರಮೇ ನಿನ್ನ ಈಗಿನ ಹುಡುಗಾಟಿಕೆಯಂದ ನೆನೆಗೆಸ್ಟು
ಹಾನಿಯುಂಟಾಗುತ್ತದೆಂಬದು ನಿನಗೇನು ಗೊತ್ತು?”

«ನಿನ್ನ ಅ ಪರಿ ಹಾನಿಯಿಂದ ನೆನೆಗೆಷ್ಟು ಲಾಭವಾಗುವದೆಂಬದನ್ನು
ನೀನು ಅರಿಯೆಯೆ! ಅರಿಯೆ.”

; ಈಗಿನ ನಿನ್ನ ಉದ್ದಟಾ ಚರಣೆಗಾಗಿ ನಾನೆಂದೂ ನಿನ್ನೆನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸ
ರಾಕೆನು.''

ಟನಿನ್ನೆಂಥ ಮೂರನೆ ಬಳಿಗೆ ಅದಾರು ಕ್ಷಮೆ ಬೆೇೇಡಬರುವರು?”

ಹೀಗೆಂದು ಮನೋರಮೆಯು ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಸಂಗಡ ಕರಕೊಂಡು
ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಆ ಭೀಕರವಾದ ಅರಣ್ಯವನ್ನು ಸೇರಿದಳು. ಕೆಲ ದೂರ
ಹೋದಬಳಿಕ ಅನರಿೀರ್ನರೂ ಒಂದು ನಿಬಿಡವಾದ ಆಲದಮರದ ಕವಿ
ನೆರಳಿನೆಲ್ಲ ನಿಂತುಕೊಂಡರು. ಕೆಲಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಬಿಕೆಯ ಮುಖದಿಂದ
ಅವಳ ದುರವಸ್ಥೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಮನೋರಮೆಯು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಳು. ಬಳಿಕ
ಅವಳು ತಂಗಿ, ಆದದ್ದಾಯಿತು. ಇನ್ನೇನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದಿರುವೆ?

೩೪ ಅಂಬಿಕೆ.
ನೀನಿನ್ನು ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಮರಳಿ ಹೋಗುವ ಟಗೆ ಹೇಗೆ? ನಿನ್ನ ಊರಾದ
ಬನವಾಸಿಯು ಇಲ್ಲಿಂದ ಏನಿಲ್ಲೆಂದರೂ ೨೦-೨೫ ಮೈಲಾಗೆಬಹುದು. ಅಷ್ಟು
ದೂರದ ಪ್ರವಾಸವನ್ನು ನೀನೊಬ್ಬಳೇ ಈ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕ್ರಮಿಸಲಾರೆ.
ಮೇಲಾಗಿ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಈ ದಸ್ಯುವಿನ ಸಹಚರರು ನಿನ್ನನ್ನು ಮತ್ತೆ ಪ್ರತಿ
ಬಂಧಿಸಬಹುದಾಗಿಡೆ. ಅದ್ದರಿಂದ ನೀನೀಗೆ ನಿಮ್ಮೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ
ಆಲೋಚನೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಗೊಡು ಈ ಬಳಿಯ ಮೈಸೂರ ಸೀಮೆಯಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನೆ ಆಪ್ಮರಾರಾದರೂ ಅದ್ದರೆ ಕೆಲದಿನಗೆಳವಕೆಗೆ ಅಶ್ಲಿಯೇೇ ಹುದುಗಿ
ಕೊಂಡಿರು.

ಅಂಬಿಕೆಯು ನಿಟ್ಟು ಸಿರುಗೆಕೆದು__ಇಲ್ಲಾ ನ ;ರಿಕುವರು? ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ
ಆಪ್ಮ-ಬುಣಾನುಬಂಧಿಕರಾರೂ ಇರುವಂತೆ ನೆನೆಗೆ ಸ್ಮರಿಸುವದಿಲ್ಲ. ರರೂ
ಇನ್ಲಿಂದ ಸಮೊಪ ಸದಲ್ಲಿಯ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪುರೊಳಿತನೊಬ್ಬ
ನಿರಬಹುದಾಗಿದೆ. ಅವನೆ ಬಳಿಗೆ ಹೋದರೆ ಟಪ್‌ ನೆನೆಗೆ ಅಶ್ರಯನನ್ನು
ಕೊಟ್ಟೇಕೊಡುನನು.

ನಿಮ್ಮ ೫ ಪ್ರರೋಣತನನ್ನು ನಾನು ಬಲ್ಲೆನು. ಅವನೆ ಹೆಸರು
ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಯೆ)ಂದಲ್ಲವೇ? ಅವನೆ ಊರು ಇಲ್ಲಿಂದ ನೆಟ್ಟಗೆ ದಕ್ಷಣ
ದಿಕ್ಕಿಗೆ ೫-೬ ಮೈಲಿನೆ ಮೇಲಿರುತ್ತದೆ. ಈಗೆ ಮುಗಿಲೆಲ್ಲ ಮೋಡಗೆಳಿಂದ
ಕೂಡಿದೆ. ಇನ್ನೂ ಮಳೆಬೀಳಹತ್ತಿರುವದಿಲ್ಲ ತುಸಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿ ಬರಬಹು
ದಾಗಿದೆ. ಅದರಿಂದ ನಿನೆಗೆ ವಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಶೊಂದಕೆಯಾದಿ!ತು.
ನೀನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ಮನೆಸ್ಸನ್ನೇ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಿನಗೆ ಆ ಊರ
ದಾರಿ ತೋರಿಸುವೆನು. ಆ ದಾರಿಯನ್ನು ಬಿಡದೆ ಹೋದರೆ ನೀನೆ ಯಾನ

ಪತ್ತಿಗೊ ಗುರಿಯಾಗೆದೆ ನೆಟ್ಟ ಗೆ ನಾರಾಯಣಶಾಸ್ತ್ರಿ ಗೆಳ ಮನೆಯನ್ನು

Fi ಎಂಬ ತಕರ ಸು ಮಾತಿಗೆ ತಂಬಿ ಅಕ್ಕಾ, ಈ
ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಿಃನೆಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವೆ? ನಾನೊ ನೀನೂ ಕೂಡಿಯೆ! ಅನ್ಲಿಗೆ
ಹೊಗೋಣ. ಬೆಳಗಾದ ಮೇಲೆ ನೀನು ಬೆಾದಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುನಿಯಂತೆ,
ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು.

ಮನೊೋಃರಮೆ- -ಛಿ-ಭಿ| ನನ್ನ ಇರವಿನ ಬಗ್ಗೆ ನಿನು. ಚಂತಿಸ
ಬೇಡ. ನಾನು ಎಲ್ಲಿ ಕೂಡ್ರುವೆನೊ! ಅದೆ! ನನ್ನ ಬಡಾರವು ಅದಿರಲಿ,
ಸೀನಿನ್ನು ಕೊರಡು.

ಆ:ಟೆಕೆ, ಕ್ರಲೆ

ಅಂಬಿಕೆ. ಅಕ್ಕಾ, ನಿನಗಾರೂ ರೂ ಇಲ್ಲವೆ?
ಮನೋರಮೆ "ಜೀಕಿ ನೆನ್ನ ಗೆಂಡನಿರುವನು.
ಅಂಬಿಕೆ: “ಅವನು ನಿನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕುವದಿಲ್ಲವೆ? ಅನವನೆಲ್ಲಿರುವನು?
ಮನೊರಮೆ:--ಆ ತರದ ಸಂಬಂಧವು ನೆನ್ನೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ.
ನಿನ್ನೆನ್ನು ಸೆರೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು, ಪಾರ್ಶ್ವಭಾಗಿನಿಯನ್ನಾಗೆಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿ
ಸುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಅಧಮ- ಕೇಶವರಾಯನೇ ನೆನ್ನೆ ಪತಿಯು.

ಅಂಬಿಕೆಯು ವಿಸ್ಮಯವಿಸ್ಟೂರಿತ ಗೇತ್ರಗೆಳಿಂದ ಸುನೋರಮೆಯ
ಕಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತ __ಅನನೇ? ಆ ನೀಚನೇ ನಿನ್ನ ಗೆಂಡನೇನು?

ಮನೋ(ರಮೆಯು ತನ್ನ ಕೈಯೊಳಗಿನ ನಿಡಿದಾದ ಚೂರಿಯನ್ನು ಅಂಬಿ
ಕೆಗೆ ಕೋರಿಸಿ- ಅಂಥ ಗೆಂಡನಿರುವನೆಂದೆ[? ಈ ಚೂರಿಯನ್ನು ಯಾವಾ
ಗೆಲೂ ಹತ್ತ ರಟ್ಟು ಕೊಂಡು ಸಂಚರಿಸುತ್ತಿ ರುವೆನು, ಈ ಜನ್ನ ದಲ್ಲಿ ನಾನೆ
ಅನನಿಂದ 'ಹಾನ "ಸುಖನನ್ನೊ ಸಡೆಯದಿದ್ದ ರೂ,..- ಅವನೆ ಸಹವಾಸದಿಂದ
ಕುಲಕಲಂಕಿನಿಯೆಂದ. ue ಆನಿ ನಿಸಿಕೊಳ್ಳು ತ್ರಿದ್ದೆರೂ -- ಮುಂದಿನೆಜನೆ
ದೆಲ್ಲಾದೆರೂ ಅನನಿಂದ ಸುಖ ಹೋೊಂದಲಿಕ್ಕಲ್ಲೆ.೦ದು ಅದಾರ) ಈ
ವರು? ನಾನು ಈ ಲೋಕನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಳುವಾಗೆ ಈ ನೆನ್ನೆ ಕೈಗತ್ತಿ
ಯನ್ನು ಅನನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಯ ಗ ಅವನೆ ರಕ್ತದಿಂದ
ಸಪರಿಪ್ಲುತಮಾದ ಇದನ್ನು ನೆನ್ನೆ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ; ಹಾಗು
ಅವನೊಡನೆ ಸ್ವರ್ಗೆಲೋಕವನ್ನು ಸೇರಿ ಚರಸುಖಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ. ತಂಗಿ
ನೀನು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಮಾಡುವದೇನು? ಈಗೆ ನೀನು ನಿನ್ನೆ ದಾರಿ
ಯನ್ನು ಹಿಡಿ. ನಿನ್ನನ್ನು ದಾರಿಗೆ ಹಚ್ಚಿ ಟೀಗನೆ ನಾನು ಬೇಕೆ ಕಡೆಗೆ
ತೆರಳಬೇಕಾಗಿದೆ, ಎಂದಳು.

ಬಳಿಕ ಅನರೀರ್ವರೂ ಆ ಕಾನಿನೊಳೆಗಿಂದ ಬೇಕೆ ಮಾರ್ಗೆವಾಗಿ
ಹೊರಗೆ ಬಂದರು. ಮನೊ!ರಮೆಯು ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿಗೆ ನಡೆದಳು. ಅಂಬಿ
ಕೆಯು ಅವಳನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದಳು. ಕೆಲಕ್ಷಣಗೆಳೆ ತರುವಾಯ ಅವರಿ
ಗೊಂದು ಕಾಲದಾರಿಯು ಹತ್ತಿತು. ಕೂಡಲೆ ಮನೋ!ರಮೆಯು- -
ಅಂಬಿಕೆ, ಇದೇ ದಾರಿ'ಹಿಡಿದು, ಒತ್ತರದಿಂದ ಸಾಗು. ತಾಸೆರಡುತಾಸು
ದಾರಿಕ್ರಮಿಸಿ ಈ ಏಿಕಾಲವಾದ ಬೈಲನ್ನು ದಾಟದೆಯೆಂದಕೆ ನಿನಗೊಂದು
ಹಳ್ಳಿಹತ್ತುವದು. [3 ಹಳ್ಳಿಯನ್ನು ಸೇರಿ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಗಳ ಶೋಧ

AL ಅಂಟಿಕೆ.

ಯಮ್ಮ ಪದ್‌,

ಮಾಡಿದರೆ ನಿನೆಗೆ ಅವರ ಮನೆಯ ಪತ್ತೆ ಹತ್ತುವದು. ಹೊರಡು ಇನ್ನು-
ವಿಲಂಬಮಾಹಬೇಡ, ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು ದಾರಿಗೆ ಹಚ್ಚಿ ತಾನು
ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬೇಕೆ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದಳು.

ವಾಚಕರೆ, ಈ ಕಾದಂಬರಿಯ ಮೊದಲನೆ! ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ವಿವರಿ
ಸಿದ ಬಾಲಿಕೆಯೇ ಅಂಬಿಕೆಯೆಂದೂ ಅವಳೇ ಆ ಘನೆವಾದ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ
ಏಕಾಕಿನಿಯಾಗಿ ಅಸ್ಟು ಶೀಘ್ರಗೆತಿಯಿಂದ ಸಾಗಿದ್ದ ಳೆಂದೂ, ನಿಮಗೆ ಬೇಕೆ
ತಿಳಿಸುವ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ.

ಪ ತ್ರ ಈ ಅ [4

ಇತ್ತ ಕೆಶವನಿಗೆ ಹೊರಬೀಕಲಿಕ್ಕೆ ಟೇರೆ ಮಾರ್ಗೆವೆ! ಸಿಗದಾಗೆಲು
ಆ ಕಾರಾಗೃಹ ಸದೃಶವಾದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು ಬಿಟ್ಟನು.
ಕ್ರಮವಾಗಿ ಕತ್ತಲೆಯು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸುತ್ತಲಿನ ಅಡನಿಯೊಳಗಿನೆ ಹುಳೆ-
ಹುಪ್ಪಡಿಗಳ ರ್‌ಚಿಟ್ಟಂಬ ಸಪ್ಪಳವೂ, ಹಿಂಸ್ರಮೃಗೆಗೆಳ ಕೂಗಾಟವೂ
ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳಹತ್ತಿತು. ಆಕಾಶದಲ್ಲಂತೂ ಕಾರ್ಮೊ!ಡಗೆಳ ರಹದಾರಿಯು
ಹಿತ್ತರದಿಂದ ಸಾಗೆಹತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಆ ವಿಕಾಲವಾದ ಹುಲ್ಲಚಪ್ಪರದ ಖಿಂಡಿ
ಗೆಳೊಳೆಗಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳೊಂದೂ ಆಗೆ ಕಾಣದಾದವು.

ಕೇಶವರಾಯನು ಹೀಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಚಂತಾಕ್ರಾಂತನಾಗಿ ಸೆರೆಸಿಕ್ಕ ರಲು,
ತುಸ ಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿ ಆ ಕತ್ತಲುಕೋಣೆಯ ಹೊರಬವಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು
ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎತ್ತಿಂದಲೋ ಬಂದು ಅಂಬಿಕೆ-ಅಂಬಿಕೆ, ಎಂದು ಮೆಲ್ಲನೆ
ಕೂಗೆಕಾತ್ತಿ ತು.

ಆ ಹೊರಗಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಯ'ಕೂಗುವ ದನಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಕೇಶವರಾಯ
ನಿಗೆ ಹಳ್ಳ ಧ್ರರ್ಯವುಂಟಾಗಲು, ಅನನು--ಯಾರನರು, ಗೋಸೀಚಂದ
ನೇನು? ಇಲ್ಲಿ ಅಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲ. ನಾನಿರುವೆನು, ಇಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸರ್ವನಾಶವಾಗಿ
ಹೋಗಿದೆ, ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಆ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲ ಒಳಬದಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತು
ಒಂದು ದೀರ್ನವಾದ ನಿಟ್ಟು ಸಿರುಗೆರೆದನು.

ಗೋ ಬೀಚಂದ: ತಾವು ಒಳಗೇಕೆ ಕುಳಿತಿರುಎರಿ? ತಮ್ಮನ್ನು
ಹುಡುಕುವದಕ್ಕಾಗಿಯೆ! ನಾನು ತಿರುಗುತ್ತಿರುವೆನು: ಬಾಗಿಲ ತೆರೆಯಿರಿ,
ನಿಮಗೆ ಹೇಳತಕ್ಕ ನಿಷಯಗೆಳು ಹಲವಿರುತ್ತವೆ.

ಬಾಗಿಲವು ಹೊರಗಿಂದಲೆ ಇಕ್ಕಲ್ಪಟ್ಟದೆ. ಬೇಗನೆ ತೆರೆ.

ಅಂಬಿಕೆ. ೩೬

ಆ ಕಾರ್ಗತ್ತರೆಯಲ್ಲಿ ಕೈಯಾಡಿಸುತ್ತ ಗೋಪೀಚಂದನು ಚಿಲಕ
ವನ್ನು ಹುಡುಕಹತ್ತಿದನು. ಚಿಲಕದಮೇಲೆ ಕೀಲೀಹಾಕಿದ್ದುದು ಅವನಿಗೆ
ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಆಗೆ ಅನ ನು. -ವೈದ್ಯರಾಜಕೆ!, ಇದಕ್ಕೆ ಬೀಗೆ ಹಾಕಿರು
ವದರಿಂದ ತೆರೆಯುವ ಬಗೆ ಹೇಗೆ? ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೈ ಇರಬಹುದಾಗಿದೆ; ಕೊಡಿರಿ
ತೆಕೆಯುವೆನು.

ಕೀಲಿಯಕ್ರೆ ನೆನ್ಮಶ್ಲಿರುವದಿಲ್ಲ. ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಬೆ!ಗೆನೆ
ಬೀಗೆನನ್ನು ಮುರಿದು ಬಾಗಿಲ ತೆರೆ,

ಕಡು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಗೋನೀಚಂದನು. -ವೈದ್ಯರಾಜರೇ, ಇದೆ!
ನಿದು? ನಿಮ್ಮ ಮಾತಿನ ಇತ್ಯರ್ಥವೆಃ ನೆನಗಾಗೆದು.

ಕೇಶವ: ಅದೇನೆ! ಇರಲಿ. ಈಗೆ ನನ್ನೆ ಸರ್ವ ನಾಶವಾಗಿದೆ. ಹಕ್ಕಿ
ಯು ಹಾರಿಹೋಗಿದೆ. ಇದರಿಂದ ನೆನಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಸಹಸ್ರದ ಹಾನಿ
ಯಾಗಿದೆ. ಮೊದಲು ಬಾಗಿಲ ತೆರೆ, ಹ೦ದಿನಿಂದ ಸಕಲವೂ ತಿಳಿಯುವದು.

ಗೊಪೀಚಂದನು ಆ ಕೀಲಿ ಮುರಿಯಲಿಕ್ಕೆ ಬಹು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನು.
ಸಾಧ್ಯವಾಗದಾಗೆಲು, ಅವನು ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಒಂದು ನಿಡಿದಾದ ಹಾರಿ
ಯನ್ನು ತಂದು :ಲಕಗಳ ಗೊಣಸುಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಮೊಟಿದನು. ಕೂಡೆ
ಆ ಗೊಣಸು ಇಬ್ಭಾಗೆವಾಯಿತು. ಬಾಗಿಲವು ತೆಕೆಯಲ್ಪಟ್ವತು. ಗೋಪಿ!
ಚಂದನು ಒಳಹೊಕ್ಕು ಕೇಶವರಾಯನ ಎದುರಿಗೆಹೋಗಿ ನಿಂತುಕೊಂಡನು.

ಬಳಿಕ ಕೇಶವರಾಯನು ಮನೋರಮೆಯ ಕಾಟಿದಿಂದ ಅಂಬಿಕೆಯು
ಕೈಬಿಟ್ಟಿ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಆ ಸಂಗೆಡಿಗೆನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದನು. ಆಗೆ ಗೋನಿ[
ಚಂದನು- ಆಕೆಯು ಹೊರಟು ಹೋಗಿ ಎಷ್ಟು ವೇಳೆಯಾಯಿತು? ಎಂದು
ಪ್ರಶ್ನೆಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ «ಅವಳು ಹೋಗಿ ಒಂದು ತಾಸಾಗಿರಬಹುದು. ಹೇಗಾ
`ದರೂ ಮಾಡಿ ಅವಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹಿಡಿತರಲೇಬೆಃಕು. ಆಕೆಯು ಸಿಗದಿದ್ದರೆ
ನನ್ನ ಜಾಲವೆಲ್ಲ ಬಯಲಾಗುವದು. ಮೂರ್ಪಾ, ನೀನು ಈ ನೊದಲೆಃ
ಬಂದಿದ್ದರೆ ಇಷ್ಟು ಅನರ್ಥವೆಲ್ಲ್ಯ್ಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು? ನಿನಗೆ ಮರಳಿ ಬರಲಿಕ್ಕೆ
ಇಷ್ಟು ವಿಲಂಬವೇಕಾಯಿತು? ನಿನ್ನ ಈ ಅಜಾಗೆರೂಕತೆಯಿಂದ ನೆನಗೀಗೆ
೨೫ ಸಹಸ್ರದ ಹಾನಿ ತಟ್ಟಿತು. ನೀನು ಆಕೆಯನ್ನು ಹುಡುಕಿ ತರದಿದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ಶಿರವು ಧಡದ ಮೇಲೆ ಉಳಿಯಲಾರದೆಂಬದನ್ನು ಲಕ್ಷ್ಮದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೋ''
ಎಂದು ಕೇಶನಡಾಯನು ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ನುಡಿದನು.

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಗೋನಿ!ಚಂದನೂಸಿಟ್ಟಿಗೆದ್ದು--ಹಕ್ಕಿಯೋಡಿಹೋದ
ದ್ದರಕ್ಷಿ ನನ್ನದೇನು ತಪ್ಪು?

ಅದು ನಿನ್ನ ತಪ್ಪಾಗಿರದಿದ್ದರೂ, ನೀನು ಬೇಗನೆ ಬಾರದ್ದಕ್ಕೆ ಆ
ಹಕ್ಕಿಯು ಟಡಿಹೋಗೆಲಿಕ್ಕೆ ಅನುವು ದೊರೆಯಿತು.

ನಾನು ಮೂರೂಸಂಜೆಗೇ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರತಕ್ಕವನು; ಆದರೆ ಬನವಾಸಿ
ಯಿಂದ ೨೫ ಮೈಲು ದಾರಿಯನ್ನು ನಡೆದು ಬರುವದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಾತಲ್ಲ.
ನಾನು ಸಿದ್ದ ದೇವಪುರದ ಬಳಿಯ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದೆನು. ಅದ
ರಿಂದಲೂ ತುಸ ನಿಲಂಬವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ನೀವು ಭೇಟಿಯಾಗಡ್ಡರಿಂದ
ಸಮೊೂಪಶೆ ಹಳ್ಳಿಯ ಆ ನಿಮ್ಮ ಬೇಕೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆನು. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಸಿಗೆ
ಲಿಲ್ಲ. ಅತ್ತಿತ್ತ ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಬೇಸತ್ತು ಕಡೆಗೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆನು.
ಇಷ್ಟು ದಾರಿ ನೆಡೆದು ಬಂದು ನಿಮ್ಮ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ನಡೆದರೂ ನನ್ನದೇ
ತಪ್ಪೇನು?

ಅದಿರಲಿ ಗೊನೀಚಂದಾ, ನಾನು ನಿನ್ನೆನ್ನು ಯಾವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಿ
ದ್ಲೆನೋ ಅದೆ?ನಾಯಿತು, ಮೊದಲು ಹೆ!ಳು.

ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಭೆಟ್ಟಿಯಾಗಿ ನೀವು ಕೊಟ್ಟಿ ಜೀನೆಸನ್ನು ಹಪ್ರಿಸಿ
ಜಿನು. ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಅವರು ಅಸ್ಟೊಂದು ಪ್ರಸನ್ಮವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಹಣದ ವಿಷಯವೆೇನಾಯಿತು?

ಆ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಗೊಂದಲವೇ ಉಂಟಾಯಿತು ನಿಮಗೆ ಹನ್ಪಿಸಿದೆ
ಎರಡೂ ಕೆಲಸಗೆಳನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಿದ ನಂತರವೇ ಅವರು ಹಣ ಕೊಡುವ
ರಂತೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಹಿಂದು ಪೈ ಕೂಡ ದೊರೆಯಲಾರದಂತೆ. ಎರಡೂ
ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಕೂಡಿ ೨೫ ರ ಮಾತಾಗಿದೆಯಂತೆ. ಒಂದಕ್ಕೆ ಈಗೆ ಕೆಲವು
ಕೊಟ್ಟರೆ ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಮಾಡುವದೇನೆಂದು ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಹಾಗಾದರೆ ಇಷ್ಟು ಶ್ರಮ ಇಷ್ಟು ಸಾಹಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲ
ವ್ಯರ್ಥವೇ ಆಯಿತೇ? ಆದರೆ ಗೋನೀಚಂದಾ, ಈ ವೈದ್ಯರಾಜನು ಸಾ-
ಮಾನ್ಯ ಪ್ರಾಣೆಯಲ್ಲಿಂಬದನ್ನು ನಿನಗೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಹೇಳುವ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ,
ಎಂದಂದು ಕೆೇಶನರಾಯನು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು ಬಳಿಕ
ಗೊಸನಿಃಚಂದಾ, ಇಂದು ನೀನು ಬಹಳ ದಣಿದಿರುನದೆೇನೊ ನಿಜ; ಅದರೆ
ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಬೇಗನೆ -ಹೋಗಿ ಅಂಬಿಕೆ

ಅಂಬಿಕೆ. ರ್ಕಿ

ಕಾ ಸ್ರಪ್ಯಾನಸರಾಕದ್ಯಾರ್ಯಮಾಯ್ಯಾೂ

ಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬಾ. ಜೀವದಿಂದ. ತರುವದಾಗದಿದ್ದ ಕೆ ಅವಳ
ತೊಲ Se ಆಕೆಯ ದೇಹವನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬಾ.
ಆಕೆಯನ್ನು ತರದಿದ್ದರೆ ನಾನಿ!ಗೆ ೨೫ ಸಹಸ್ರಕ್ಕೆ ಎರವಾಗೆಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ
ನೋಡು. ನಾನೂ ನನ್ನೆ ಆ ಚಿರಶತ್ರುವಾಗಿರುವ ಮನೊ!ರಮೆಯನ್ನು
ಶೊ!ಧಿಸಿ ಕೊಲೆ ಮಾಡುವೆನು. ಇಂದು ಆಅಕೆಯಿಂದಲೇ ನನೆಗಿೀ ದುರ
ವಷ್ಠೆಯು ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಎಂದೆನ್ನುವಷ್ಟರನ್ಲಿ ಹೊರಗಿನ ಸಮೂಪದ
ಅಡವಿಯೊಳಗಿಂದ ಎತ್ತಿಂದಲೊ!,

«ವಿನಾಯಕಾ, ನಿನ್ನೆ ಚಿರಶತ್ರುವಾದ ನನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕಲಿಕ್ಕೆ ಶ್ರಮ
ಪಡುವ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ. ನಾನು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತೇನೆ. ನಿನ್ನನ್ನಗೆಲಿ ನಾನು
ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಬೇರೆ ಕಡೆಗಿರುವದಿಲ್ಲ. ಸದಾಸರ್ವದಾ ನಿನ್ನ ಸಂಧಾನೆ
ದೆಶ್ಲಿಯೇೇ ಇರುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನೆ ನೈರಿಯಾದರೂ
ಯಾಕಾಗಬೇಕು?' ' ಎಂದು ಸ್ತ್ರಿ ಕಂಠದಿಂದ ಹೊರಟ ಧ್ವನಿಯು ಕೇಳಿಸಿತು.

ಈ ಕಥಾನಕದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಮನೋರಮೆಯ
ಮನೋರನುತ್ವನನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿದ್ದ ವಿನಾಯಕನೊ, ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು
ಭ್ರಷ್ಟಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದ ಕೇಶವರಾಯನೂ, ಗೋನೀಚಂದನಿಂದ
ಸಂಬೋಧಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ವೈದ್ಯರಾಜನೊ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯೇ ಆಗಿದ್ದನು.

ಕಂಠಸ್ವಕದಿಂದ ಇವಳು ಮನೂರಮೆಯೆಕ ಎಂಬದನ್ನು ಕೇಶವ
ರಾಯನು ಅರಿತುಕೊಂಡನು; ಆದರೆ ಸುತ್ತಲೂ ಭೀಕರವಾದ ಅಂಧಕಾರ,
ಭಯಂಕರವಾದ ಅರಣ್ಯ; ಮೇಲಾಗಿ ಸರವುಗಟ್ಟ ಮಳೆ ಬೀಳಹತ್ತಿದೆ.
ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಮನೋರಮೆಯು ಯಾನ ದಿಕ್ಕಿನೆಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ದೂರಿರುವ
ಳೆಂಬದು ಅವನಿಗೆ ತೊೋಚದಾಯಿತು. ಅದರಿಂದ ನಿರುಪಾಯನಾಗಿ ಅವನು
ಕೆಲ ಹೊತ್ತಿ ನೆವಕೆಗೆ ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟ ನು.

ಒನೆನ್ನೆ ನ್ನು ಹುಡುಕಲಾರದವನಾಗಿರುನೆಯಸ್ವ ಇಗೋ ನಿನ್ನೆದು
ರಿಗೆಃ ಸ ಬಂದಿರುತ್ತೆ ನೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದಿರುವೆಯೊ! ಮಾಡು”
ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಪಾರ್ಶ್ವದ ಅರಜ್ಯದೊಳಗಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದು, ಮನೊೋ!ರೆಮೆಯು
ಕೆೇಶವರಾಯನೆ ಸಮ್ಮು ದಲ್ಲಿ ಬಂದು ನಿಂತಳು. ಆಗೆ ಕ್ರೋಧಸಂತಪ್ತ
ವಾದ ಸಿಂಹದಂತೆ ಗೆರ್ಜಿಸಿ ಕೇಶವನು ಅವಳನ್ನೆ ಹಿಡಿಯಹೊ!ದನೆ;
ಆದರೆ ಮನೋರಮೆಯು ಪುನಃ ಆ ಕಾಡಿನೆನ್ಸಿ ಎತ್ತೋ ಮಾಯವಾದ

೪೦ ಅಂಬಿಕೆ.

ರಿಂದೆ ಅವನೆ ಕೈಗೆ ಸಿಗೆಲಿಲ್ಲ. ಆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕೇಶವರಾಯನೂ, ಗೋನೀ
ಚೆಂದನೊ ಮನೋರಮೆಯನ್ನು ಬಹಳವಾಗಿ ಶೋಧಿಸಿದರು. ಪುನಃ ಅವ
ರಿಗೆ ಅವಳ ಸುಳುವೆ! ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ

ನೆಂತರ ಕೇಶವನು ಗೊೋನೀಚಂದನನ್ನು ಕುರಿತು- ಒಂದು ಕೆಲಸ
ಕ್ಕಾಗಿ ಇಬ್ಬರು ತೊಡಗುವದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ನೀನು ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ
ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬಾ. ನಾನು ಈ ನಿರಾಚಿಸದೃಶಳಾದ
ಮನೊ!ರಮೆಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲದೆ ಇಂದು ಬೇರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೇ ಕೈ ಹಾಕುವದಿಲ್ಲ.
ಹೂ, ನೆಡೆ; ಎಂದು ಗೆರ್ಜಿಸಲು, ಗೋಪಿ!ಚಂದನು ಆ ನಿಬಿಡವಾದ ಕತ್ತಲೆ
ಯಲ್ಲಿ ಅಂಬಿಕೆಯ ಶೋಧಕ್ಕಾಗಿ ತೆರಳಿದನು.

ಈ ಕಾದಂಬರಿಯ ಮೊದಲನೇ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಬಲನಂತಾದಿಗೆಳಿಗೆ
ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ದಸ್ಯುಸದೃಶನಾದ ಪುರುಷನೇ ಈ ಗೋನಪೀಚಂದನು.
ಕೇಶವನೆ ಸಹಾಯಕನಾದ ಈ ಸಂಗೆಡಿಗೆನೇ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ನಿಡಿದಾದ ಕತ್ತಿ
ಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿನ ಕಡೆಯ ಸರೋವರದ
ದಂಡೆಹಿಡಿದು ನಾರಾಯಣಕಾಶ್ತಿಗೆಳ ಮನೆಗೆ ಧಾವಿಸುತ್ತನಡೆ ದಿದ್ದ ಅಂಬಿಕೆ
ಯನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ನಡೆದವನು.

ರಾ ಚಾಡಿ ಹಾ

೬ ಅನುಸಂಧಾನ.

ಕಲಿಕ ಕೇಶವರಾಯ, ಗೋನೀಚಂದ, ಮನೋರಮೆಯರ
ಮುಂದಿನೆ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಯುವ ಮೊದಲು, ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಸರೋಃ
ವರದ ಬದಿಯ ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಲವಂತಾದಿಗಳಿಗೆ ದೊರೆತಿದ್ದ ರಕ್ತಪೂರ್ಣ
ಅರಿವೆ, ಚೂರಿ, ಬೆಳ್ಳಿಯ ಅಕಡಾಗೆಳ ಸಂಗೆತಿಯೇನೆಂಬದನ್ನು ಮೊದಲು
ತಿಳಿಯುವಾ.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಗಾಗೆತ್ತಲೆ ಆ ಸುದ್ದಿಯು ಆ ಹಳ್ಳಿ ಯೊಳಗಿನ ಪ್ರತಿ
ಯೊಬ್ಬನೆ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಗೆಣಿತಶ್ರೆ ಇಢಿಯಂತೆ ನಿಸ ಸ್ಮತವೂ, ತು ಅತಿ ಭಯಾ
ನೆಕವೂ ಆಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿತು. ಕಡೆಗೆ ಆ ವರ್ತಮಾನವು ಗ್ರಾಮಸ್ಥ ರಮು-
ಖಾಂತರ ಸನೊೂಪದ ಸಿದ್ಧ ದೇವಪುರದ ಪೋಲೀಸ ಅಮಲ್‌ದಾರರಿಗೂ
ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಕೂಡಲೆ ಪೊಲೀಸರ ಮುರುವತ್ತಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಸಂತನು

0] ಅಂಬಿಕೆ, ಭಗಿ

ಆ ಪ್ರಕರಣದ ಶೋಧಕ್ಕಾಗಿ ಗಿ ಆ ಆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋದನು. ಅನನ ಸಂಗಡ
ತ ಬಸಿದು ಹತ್ತೆಂಟುಜನೆ ಸಶಸ,ಪೋಲಿ!ಸರೂ ಹೊರಟರು,

ಅ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಪಂತನು ಆ ರಕ್ತವಸ್ತ ಮೊದಲಾದವುಗಳನ್ನು
ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ನೋಡಿದ್ದ ಬಲವಂತಶೇಣ್ವಯೇ ಮೊದಲಾದವರ
ಜವಾಬುಗೆಳನ್ನು ಬರೆದುಕೊಂಡನು. ಅವರು ತಾವು ಕಂಡದ್ದನ್ನು ಕಂಡಂ
ತೆಯ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದರು. ಅದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಯಾವ ತರದ ತೊಂ-
ದರೆಯಾಗಲಿ, ಪಂತನಿಗೆ ಯಾವ ತರದ ಸಂಶಯನಾಗಲಿ ಉಂಬಾಗಲಿಲ್ಲ,
ಎಲ್ಲಿ ಸಂಶಯಗ್ರೆ ಸ್ಮ ಹಾಗು ಸುಳ್ಳಿನ ವಿಷಯಗಳು ಹೊರಡುವವೊ! ಅಲ್ಲಿ
ಯೇ ಅಲ್ಲವೆ ಮಹಾತೊಂದರೆಗಳುತ್ತ ನ್ನವಾಗುವದು? ಆದರೆ ನಾರಾ ಯಣ
ಶಾಸ್ತಿಗೆಳೆ ಜವಾಬು ಅಷ್ಟೂ ಂದು ಸರಳವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದಲೇ ಪಂತಾ
ದಿಗೆಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಪೀಚು ಖಗಃ ಅವರು ಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳನ್ನು ಕುರಿತು
ಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳೆ, ನೀವು ನಿನ್ನಿನ ಅಂಥ ಅಂಧಕಾರದ, ಘನವಾದ ಮಳೆಯ ಅಸ
ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಅದೆಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದಿರಿ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನ ಮಾಡಿದರು.

ನಾರಾ:_-ನಾನು ನಿನ್ನ ರಾತ್ರಿ ಅಗತ್ಯದ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಸಮೊಪದ
ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿರುವ ನಮ್ಮ ತಂಗಿಯ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ನು.

ಪಂತ: ಅಲ್ಲಿಂದ ಮರಳಿ ಬರುವಾಗೆ ನೀವೇ ಈ ರಕ್ಷಪೂರ್ಣ
ಅರಿವೆ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ನೋಡಿದಿರಷ್ಟೆ ? ಅಥವಾ
ನಿಮ್ಮ ಗೊಡ ಬಂದಿದ್ದ ಮತ್ತಾ ರಾದರೂ ಇವನ್ನು ನಿಮಗೆ ತೋರಿಸಿದರೊ??

ನಾರಾ:--ನನ್ನೆ ಕೂಡ ಆಗೆ ಮತ್ತಾರೂ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನೆ!
ಇವನ್ನು ನೋಡಿದೆನು.

ಪಂತ:- ಅದಿರಲಿ, ನೀವು ಇವನ್ನು ನೋಡುವ ಮೊದಲು ಟಿ
ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಿರಾ?

ನಾರಾ:---ಇಲ್ಲ. ಸರಳ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಸಾನು ಆ ಅಡವಿ
ಯಲ್ಲೇಕೆ ಹೋಗಬೇಕು?

ಪಂತ:- -ಹಾಗಾಡರೆ ಅ ನಿಬಡವಾದ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ದಾರಿಯಿಂದ
ಅಷ್ಟು ದೂರ ಕಾನಿನೆಲ್ಲಿದ್ದ ಈ ಪದಾರ್ಥಗಳು ನಿಮಗೆ ಆಗೆ ಹೇಗೆ ಕಂಡವು?

ನಾರಾ: ಆಗೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಮುಂಚುತಿ ತ್ರದ್ದಿಲ್ಲವೇ? ಆ ಮಿಂಚನೆ ಬೆಳಕಿ
ನೆಲ್ಲಿ ಕಂಡವು.

೪೨ ಅಂಬಿಕೆ.

ದರಾ ವರರು ಎಂಬ್‌

ಪಂತ:--ಆ ಮಿಂಚಿನ ಪ್ರಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಿಮಗವು ಕಂಡನೆಂದು ತಿಳಿ
ದರೂ ಬಲವಂತಾದಿಗೆಳಿಗೆ ಅವನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಮೊದಲು ನೀವು ಅವುಗೆಳ
ಬಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಹೋಗಿದ್ದಿ ರಷ್ಟೇ?
ನಾರಾ:- (ಬಾಯಿಂದ ಶಬ್ದಗೆಳೆ! ಹೊರಡಲಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ ವಿಚಾರ
ನಾದನು.)
ಪಂತ: `ಕಾಶ್ರಿಗೆಳೆ, ಈ ನನ್ನೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಮಾಡತಕ್ಕಂಥ
ಗೆಹನೆ ವಿಷಯವೇನಿದೆ? ನಡೆದ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ಯಥಾರ್ಥವಾಗಿ ಹೇಳ
ಬಾರದಿರಾ?

ನಾರಾ: ಇಲ್ಲ. ಹಾಗೇನೊ ಇಲ್ಲ, ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಒಟಗುಟ್ಟಿ ಹತ್ತಿ ದನು.

ಪಂತ:--ಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳೇ, ನಿಮಗೆ ಏನಿಲ್ಲೆಂದರೂ ಈಗೆ 70ರ ಮೇಲೆ
ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ, ಈ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ವನೆಮಧ್ಯದೊಳಗೆ ದಾರಿಯಿಂದ
ಬಹು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಈ ಅರಿವೆ ಮೊದಲಾದ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟಿ ಪದಾರ್ಥಗಳು,
ನಿನ್ನಿನೆ ಆ ಅಖಂಡವಾದ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಮಿಂಚಿನೆ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿ
ಕೊಂಡವಲ್ಲವೆ? ಬರೇ ಮಿಂಚಿನ ಪ್ರಕಾಶವೇ ಏಕೆ, ಇದರ ಹತ್ತರ ಬಿಜಲಿಃ
ದೀಪವನ್ನು ಒಯ್ದರೂ ಈ ಅರಿವೆಯ ತುಂಡು ಕಾಣಿಸಲಾರದಾಗಿದೆ.
ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇದು ರಕ್ತ ಪೂರ್ಜವಾಗಿದೆಯೆಂಬದು ಆ ಮಿಂಚಿನೆ ಕ್ಷಣಿಕ
ಪ್ರಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾ ಯಿತು? ನಿಮ್ಮ ಮಾತಿನೆಲ್ಲಿ ನಿಮಗಾ
ದರೂ ವಿಶ್ವಾಸವುಂಟಾಗುವದೋ?

ನಾರಾ: ನೆನ್ನಂಥ ವೃದ್ಧ ಕಾಸ್ತ್ರಜ್ಞನು ಈ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಮಾತಿನ ಬಗ್ಗೆ
ಸುಳಾ,ಡುಪೆನೆಂದು ನಿಮಗೆ ತೋರಿದ್ದ ಕಲಿಯ ಮಾಹಾತ್ಚ್ಯ್ಯವು. ದೇವಾ,
ಈ ಕಲಿಯುಗೆದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮಂಥ ಸಜ್ಜನರು ಬಾಳುವ ಬಗೆ ಹೇಗೆ?

ಪಂತ: ಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳೆಕ, ಇದು ಪೋಲೀಸ ಕಚೇರಿಯು ನಿಮ್ಮ
ಹುಚ್ಚುಚ್ಹಾರವನ್ನು ಕಟ್ಟಡಿರಿ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮಾತುಗೆಕೊಳಗೆ
ಅಸಂಬದ್ಧತನೆವೂ, ಗೋಪನೆ ಗೌಪ್ಯವೂ ನಮಗೆ ತೋರಿ ಬರುವವೋ
ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾವು ನಿಮ್ಮ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ನಿಕ್ವಾಸವಿಡುವದಿಲ್ಲ ಕಂಡದ್ದನ್ನು
ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನುಡಿಯಿರಿ. ನೀವು ನಿಜಸಂಗತಿಯನ್ನು ಹೇಳುವವರೆಗೆ ನಾವು
ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸಂಶಯ ತಾಳುವದೇ ಖಂಡಿತವು.

ಆಗೆ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಯು ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ; ಸಂತರ, ೪ ಕೊಳೆ

ಗ್ರೈಸ

ಎದಿ

ಅಂಬಿಕೆ. ಭಜೆ

EEE

ವಾಗುತಲಿತ್ತು; ಅದಕೆ ಇದರ ನೆ ಮೇಲೆ ಸಿಂಪಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿ ಕರ್ಮವನ್ನು ನೊಡಿ
ದರೆ, ಇದು ಕೃತ್ರಿಮ ಪ್ರಮಾಣನೆಂದು ಸಹಜವಾಗಿ ತಿಳಿದುಬರುತ್ತದೆ.
ಇದಲ್ಲದೆ ಆ ಬಾಲಿಕೆಯನ್ನು ಕೊಂದಂಥ ಕೊಲೆಗಾರನು ಆಕೆಯ ವಸ್ತ್ರ
ವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ಹಿಗೆಯುವ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ. ಬಿಚ್ಚಿ ಒಗೆದರೂ ಅದನ್ನು ಸಂ-
ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಒಗೆಯಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಹಿ!ಗೆ ಸೀರೆಯ ಒಂದು ಕಡೆಯ
ಸೆರಗೆನ್ನೇ ತುಂಡರಿಸಿ ಚೆಲ್ಲುವ ಕಾರಣವೇನಿತ್ತು?
ಭುಜಂಗೆ: ಆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಕೊಲೆಯೇ ಆಗಿರದೆ, ಅವಳು ಜೀವಂತ
ರುವಳೆಂದು ನಿಮ್ಮ ಮನೋದೇವತೆಯು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ನೀವು'
ಪಾಪ! ಆ ನಾರಾಯುಣಕಾಶ್ರಿ ಯ ಮೇಲೆ ಅಸ್ಟೆ ಕೆ ಹರಿಹಾಯ್ದ ರಿ?
ಪಂತ: ___ಕೊಲೆಯಾಗಿಲ್ಲೆಂದು ಜಾ ಸಂಶಯಪಡಬಾರದೆಂದು
ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೇ? ನಾನು ಆ ಕಾಸ್ತಿಯನ್ನು ಕೊರೆಗಾರನೆಂದು
ಅನುಮಾನಿಸಿಲ್ಲ ಈ ಪ್ರಕರಣದ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಸಂಗೆತಿಯು ಅವನಿಗೆ
ತಿಳಿದಿದ್ದು, ಅದನ್ನು ಅವನು ಗುಪ್ತವಿರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವನೆಂದು ನಾನು
ಅವನೆ ನೇಲೆ ಕೇಗಿಗೆದ್ದೆ ನು. ಹಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದ ಕೆ ಡಾ ಅಷ್ಟು ಮುಚ್ಚು
ಮರೆ ಮಾಡುವದೇಕೆ? ಅವನು ಆ ವನೆದೊಳಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಯೆ ಹೋದ
ದ್ಲೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ; ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದುಹೋದ ಅವನೆ ಹೆಜ್ಜೆಗಳ
ಗುರುತಿನಿಂದ ಅವನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಎರಡುಸಾರೆ ಹೋಗಿ ಬಂದಂತೆ ಗೊತ್ತಾಗೆ
ತ್ತದೆ; ಮತ್ತು ಈ ಚೂರಿಯು ಕೊಲೆಗಾರನೆಡೆಂದೇ ಭಾವಿಸಿದರೂ ಇದಕ್ಕೆ
ಆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಒಂದು ಬಿಂದುನಿನಷ್ಟು ರಕ್ಕ ಕೂಡ ಹತ್ತಿ ರುವದಿಲ್ಲವಲ್ಲ!
ಭುಜಂಗೆ ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿಯ ಪ್ರಬೆಂಡ ಮಳೆಯ ಹೊಡತದಿಂದ
ಅದಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿದ್ದ ರಕ್ತವೆಲ್ಲ ತಳದ! ಈಗಿರಬಿಕುವು:
ಪಂತ---ರಾಯರೇ, ನಿಮ್ಮ ಈ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ತಥ್ಯಾಂಶವಿರುವ
ದೆಂಬದನ್ನು ಇನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸೋಣ. ನೀವಂದಂತೆ ಮಳೆಯ ಹೊಡತ
ದಿಂದ ಈ ಚೂರಿಯ ಯಾವ ಮಗ್ಗೆಲು ಮೇಲಾಗಿತ್ಕೊ ಅದು ತೊಳೆದು
ಹೋಗಿರಬಹುದಾಗಿದೆ; ಆದರೆ ಕೆಳಗೆಡೆಯಭಾಗದ ರಕ್ತವೆಲ್ಸಿಹೋಯಿತು?
ಇನ್ನು ಅತ್ತಣ ರಕ್ತವೂ ಕೆಳಗಿನ ನೀರಿನ ಪ್ರವಾಹದಿಂದ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು
ಹೋಯಿತೆಂದು ಭಾವಿಸಿದರೆ, ಈ ಅರನಿಯ ಮೇಲಿನ ರಕ್ತಬಿಂದುವಿನೆ
ಮೇಲೆ ಮಳೆಯದೊಂದೂ ಹನಿಯು ಬೀಳೆಬಾರದೇನು? ಇದರ ಮೇಲಿಂದ

೪೬ ಅಂಬಿಕೆ.

ತಾತಾ ಕೂರೆಮಕಾಂಡವನಿ ಸಮಾವಿಸ್ಯವಾದನ್ನ್ಲ. ಹಸ್ತ
ಬೇೇಕಂತರೆಃ ಈ ರಕ್ತಲೇಪ ಅರನಿಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ತಂದು ಚೆಕ್ಲಿಕುವರು.
ಇನ್ನು ಈ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಅಕಡಾಗೆಳ ನಿಷಯವಾಗಿ ನೆನಗುಂಟಾದ ಅನುಮಾನ
ವನ್ನೆಷ್ಟು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದಿಡುತ್ತೇನೆ. ಈ ಅಕಡಾಗಳು ಮೊನ್ನೆ ಜೇಲಿನಲ್ಲಿ
ತಂದಿರಿಸಿದ್ದ ಆ ಸಟ್ಟಗೆಯೊಳೆಗಿನೆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಹೆಣದ ಹೆಳಲಲ್ಲಿದ್ದ ಅಕಡಾ
ಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹೊಲುತ್ತಿದ್ದು, ಅವುಗಳೂ ಇವುಗಳೂ ಒಬ್ಬ ಅಗೆ
ಸಾಲಿಗೆನ ಮಾಟಿಗೆಳೆಂದೇ ತೊ!ರುತ್ತದೆ. ಅದುದರಿಂದ ಆ ಬಾಲಿಕೆಯ
ಕೊಲೆಗೊ ಇಂದಿನೆ ಈ ಪ್ರಕರಣಕ್ಕೂ ಏನೊ! ಸಂಬಂಧವಿರುನಂತೆ ಅನು
ಮಾನವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಇಗೋ ನೋಡಿರಿ, ಆ ಸೆಟ್ಟಗೆಯೊಳಗಿನ ಬಾಲಿ
ಕೆಯ ಶವದ ಹೆಳಲೊಳಗಿನ ಅಕಡಾಗಳನ್ನು, ನಾನು ಅಂದೆ! ಇವನ್ನು
ಮಾಡರಿಗಾಗಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ತೆಗೆದಿಟ್ಟದ್ದೆ ನು. ಅವಕ್ಕೂ ಇವಕ್ಕೂ ಎಷ್ಟು
ಸಾಮ್ಯವಿದೆಯೆಂಬದನ್ನು ನೀವೆ! ಹೋಲಿಸಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿರಿ, ಎಂದಂದು
ತನ್ನೆ ಬಕ್ಕಣದೊಳಗಿನ ಮತ್ತೆ ಎರಡು ಬೆಳ್ಳಿಯ ಅಕಡಾಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು
ಭುಜಂಗೆರಾಯನೆ ಎದುರಿಗೆ ಇಟ್ಟನು.

ಭುಜಂಗೆರಾಯನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪರಿಃಕ್ಷಸಿ ನೋಡಿ: _ಪಂತರೇ, ನಿಮ್ಮ
ಅನುಮಾನವು ಯಥಾರ್ಥವಾದದ್ದು.

ಬಳಿಕ ಪಂತನು ತನ್ನೆ ನೋಟಬುಕ್ಕಿನೊಳಗಿನ ಒಂದು ಅರಿನೆಯ
ಚಿಕ್ಕ ತುಂಡನ್ನು ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದು ಭುಜಂಗರಾಯನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಈ
ಅರಿವೆಯ ತುಂಡನ್ನು ನಾನು ಜೇಲಿನೆಲ್ಲಿಯ ಸೆಟ್ಟಿ ಗೆಯೊಳೆಗಿನೆ ಬಾಲಿಕೆಯ
ಶವದ ಸೀರೆಯ ಹರಕ ಸೆರಗಿನಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ ನು. ಈ ತುಂಡೂ
ಈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಈ ರಕ್ತಲೇಸಿತ ತುಂಡೂ ಒಂದೇ ಸೀರೆಯಿಂದ ತೆಗೆದವೊ!
ಅಲ್ಲವೊ ಎಂಬದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ ಹೇಳಿರಿ.

ಜೇಲರ ಭುಜಂಗೆರಾಯನು ಪಂತನೆ ವಿಚಕ್ಷಣ ಬುದ್ಧಿಗೆ ತಲೆದೂ!
ದನು; ಹಾಗು ಅಲ್ಲಿ ತಂದಿಡಲ್ಬಟ್ಟದ್ದ ಆ ಚೂರಿ, ರಕ್ತ ಸೂರ್ಣ ಅರಿನ
ಅಕಡಾ ಮುಂತಾದ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಸಶಸ್ತ ಪೋಲೀಸರ ಪಹಕೆಯ
ಚೇಲಖಾನೆಗೆ ಕಳಿಸಿ, ತಾನು ಪಂತನೊಡನೆ ಬಿಡಾರದ ಕಡೆಗೆ ತೆರಳಿದ; '

(ಬಾಸು)

ಅಸ್ರಾ ಪೊ...

ತಾ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಲ್ಲಿ ಸಂತನು ಒಬ್ಬನೇ ತನ್ನೆ ಮನೆಯಿಂದ
ಹೊರಬಿದ್ದ ನು. ಅವನು ಮತ್ತೆಲ್ಲಿಗೊ ಹೋಗಡೆ ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ನಾರಾಯಣ
ಕಾಸ್ತ್ರಿಯ ಮನೆಗೆ ನಡೆದನು, ಆಚೇ ಕರಿಯ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಯ
ಮನೆಯು ಅಷ್ಟೊಂದು ವಿಸ್ತೃತವಾದದ್ದಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕಾರೇ ಚಿಕ್ಕ
ಚಿಕ್ಕ ಕೋಣೆಗೆಳಿದ್ದವು. ಅದು ಹಳೆಯ ಮನೆಯಾಗಿದ್ದು ದರಿಂದ ಆ ಮಲೆ
ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಸೌಳು ಓಡಿದಿತ್ತು. ಸುತ್ತಲೂ ಮನೆಗೆ ಹೊಂದಿ
ನಾನಾಬಗೆಯ ವೃಕ್ಷಗಳಿದ್ದುದರಿಂದ ಅವುಗೆಳ ಹರಿ ಬೊಂಗೆಗಳೆಲ್ಲ ಆ ಮನೆ
ಯ ಚಪ್ಪರವನ್ನೆ ಆಕ್ರಮಿಸಿಬಿಟ್ಟದ್ದವು. ಪಂತನು ಶಾಸ್ತ್ರಿಯ ಮನೆಯ
ಆ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗೆ ಆ ಮನೆಯ ಒಂದು ಕಡೆಯ
ಕಿಟಕಿಯು ತೆರೆಯಲ್ಪ ಟ್ವಿತು; ಹಾಗು ಅದರೊಳಗಿಂದೊಬ್ಬ ಸ್ತ್ರೀಯು
ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹೊರಗೆ ಹಣಿಕಿ ನೋಡಿದಳು. ಹೊರಗೆ ಯಾವನೋ ಅಪರಿಚಿತ
ನಿರುವನೆಂಬದನ್ನು ತಿಳಿದು ಅವಳು ಮತ್ತೆ ಕಿಟಿಕಿಯ ಕದವನ್ನಿಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟಳು.
ಇಷ್ಟಲ್ಲ ಅವಳ ಚಲನವಲನವು ಮಿಂಚನೆ ದೃಶ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ತೀವ್ರವಾಗಿ
ಪರಿಣಮಿಸಿತು.

ಪಂತನು ಒಳ್ಳೆ ಚಾಣಾಕ್ಸನಾದುದರಿಂದ ಅವನು ಆ ಅಲ್ಪಾವಧಿ
ಯಲ್ಲೇ ಆ ಸ್ತ್ರೀಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ದೃಷ್ಟಿಸಿದನು. ಆ ಸ್ತ್ರೀಯು ವೃದ್ಧಳಾಗೆಲಿ,
ಪ್ರೌಢಳಾಗಲಿ ಆಗಿರದೆ ಯಾವಳೊಬ್ಬ ನವಯುವತಿಯೆಂ ಬದು ಅವನಿಗೆ
ಗೊತ್ತಾಯಿತು, ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ; ಅವಳು ಸಾಮಾನ್ಯಳಾಗಿರದೆ ಹಳೆ ೬
ಸುಂದರಳಾಗಿದ್ದ ಳೆಂಬದೂ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯಬಂತು; ಆದರೆ ಅವಳು ಎಷ್ಟು
ಸುಂದರ, ಎಷ್ಟು ತರುಣಳಾಗಿದ್ದ ಳೋ ಅಷ್ಟೊಂದು ತೇಜಸ್ವಿನಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅವಳೆ ಮುಖವು ಯಾನ ಚಿಂತೆಯಿಂದಲೋ ಬಾಡಿ ಬೆಂಡಾಗಿದ್ದಿತು. ಅವ
ಳನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ದೊಕೆಯುವದೆೇ ನೊ! ಎಂದು ಪಂತನು
ಅಲ್ಲಿಯೇ ಕೆಲ ಹೊತ್ತಿ ನೆವರೆಗೆ ನಿಂತನು; ನಿರಾಶೆಯಾಯಿತು. ಆಗೆ ಅನನು
ನುನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ. ಈ ತರುಣಿಯಾರು? ಇದ್ದರೆ ಇವಳು ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಯ
ನುಗೆಳಾಗಿರಬೇಕು; ಅದರೆ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಯು ನಿಸ್ಸಂತಾನನೆಂದ್ಕೂ

ve ಅಂಬಿಕೆ.

ಒಬ್ಬ ದಿನಹೊದ ಹೆಂಡತಿಯ ಹೊರತು ಇವನಿಗೆ ಮತ್ತಾರೂ ಇಲ್ಲೆಂದೂ
ಬಲವಂತಶೆೇಣ್ವಿಯೇ ಮೊದೆಲಾದವರು ಹೇಳಿರುವರು. ಅದರಿಂದ ಇವಳು
ಅವನೆ ಮಗೆಳಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಎಷ್ಟೊ ಜನೆ ಮೃದ್ಧ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಕುಲಗೌರವ
ಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಲಗ್ನ ವಾಗುವದುಂಟು. ಆ ಬಗೆಯಾಗಿ ಈಕೆಯು
ನಾರಾಯಜಕಾಸ್ತ್ರಿಯು ಲಗ್ನವಾದ ೨ನೇ ಇಲ್ಲವೆ ೩ನೇ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿರ
ಲಿಕ್ಕಿ ಲ್ಲನಷ್ಟ?

ಈ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಪಂತನು ನಿಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತುಕೊಂಡು ಆಲೋಚಿ
ಸುತ್ತಿ ರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಆ ಕಿಟಿಕಿಯ ಬಾಗಿಲವು ಮತ್ತೆ ತೆರೆಯಿತು. ಒಳಗಿ
ನಿಂದ ಒಬ್ಬ ಬಿಳೇ ಕೂದಲ ಮುದುಕಿಯು ಖೊಕ್‌ಖೊಕ್ಕೆಂದು ಕೆಮ್ಮಿ
ಹೊರಗೆ ಉಗುಳಿದಳು. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ಇವಳೇ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಯ

ಹೆಂಡತಿಯೆಂದು ಪಂತನ ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತು; ಹಾಗಾದರೆ ಆ ಮೊದಲಿ
ನವಳು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗೆ ಏನಾಗಬೇಕು? ಎಂಬ ಗೊಢವುಂಟಾಯಿತು.

ಇಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಕಳ್ಳ ನಹಾಗೆ ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ವರೆಗೆ ನಿಂತುಕೊಂಡಿರು
ವದು ಸಂಭಾವಿತರ ಲಕ್ಷಣವಲ್ಲೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ಪಂತನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಆ ಮನೆಯ
ತಜೆಬಾಗಿಲ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದನು, ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗುವ
ಸಲುವಾಗಿಯೇ ಅವನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ನಾದ್ದರಿಂದ ಅತ್ತ ಹೋಗಿ ನೋಡು
ತ್ತಾನೆ ತಲೆಬಾಗಿಲವೂ ಅತ್ಮಣ ಕಿಟಕಿಗೆಳೂ ಭದ್ರವಾಗಿ ಇಕ್ಕಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದವು.
ಅವನು ಅಲ್ಲಿಯ ಒಂದು ಕಿಟಿಕಿಯ ಹತ್ತರ.ಹೋಗಿ ಒಳಗೆ ಯಾರಾದರೂ
ಇರುಪರೇನೆಂದು ಹಣಿಕಿ ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಳಗೆ ಯಾರೊ! ಅಸ್ಫುಟವಾಗಿ
ಕಿಮಿಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುತ್ತಿರುವ ಸಂಶಯವು ಅವನಿಗುಂಟಾಯಿತು. ಆಗೆ
ಅವನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಸಪ್ಪಳ ಮಾಡದೆ ಆ ಕಿಟಕಿಗೆ ಅನಿತುಕೊಂಡು ಕುಳಿತು
ಒಳಗಿನ ಸಂಭಾಷಣವನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಹತ್ತಿದನು. ಆ ಸಂಭಾಸಣದ ಕೆಲ
ಭಾಗೆವು ಕಿನಿಗೆ ಬಿದ್ದೊಡನೆಯೇ ಇಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆನೋ ಅನರ್ಥ ನೆಡೆಯತಕ್ಕದ್ದ
ದೆಂದು ಅವನೆ ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತು. ಆ ಕೂಡಲೆ ಅವನು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಎದ್ದು
ನಿಂತು ಆ ಕಿಬಿಕಿಯೊಳಗಿಂದ ಒಳಗೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದನು. ಒಳಗಿನ
ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಿಟಿಕಿಯ ಕಡೆಗೆ ಜೆನ್ನುಮಾಡಿ ಇಬ್ಬರು ಜನೆರು ಕುಳಿತಿ
ದ್ದರು. ಅವರರಲ್ಲೊ ಬ್ಬನು ಆ ಮನೆಯ ಯಜಮಾನೆನಂಬದು ಪಂತನಿಗೆ
ಕೂಡಲೆ ಗುರುತುಹತ್ತಿತು; ಇನ್ನೊಬ್ಬನಾರೆಂಬದು ಆಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ,

7] ಅಂಬಿಕೆ. ೪೯

ಹೇಗೆ ಅವರ ಆ "ಗುಪ್ತ ಸಂಭಾಷಣವು ಒಂದು ತಾಸಿನವರೆಗೂ ನಡೆ
ಯಿತು. ಅವರ ಕಿವಿಮಾತುಗಳು ತೀರಲು ಅವರು ಎದ್ದು ನಿಂತರು. ಆಗೆ
ಹೊರಗೆ ಮೂರೂಸಂಜಿಯಾಗಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲು ಬೀಳಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಬಳಿಕ
ಹಿಳಗೆ ದೀಪ ಪಹಚ್ಚಿ ದರು. ಆ ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಆ ಅಪರಿಚಿತನ ಮುಖ
ಚರ್ಯೆಯು ಪಕತನಿ ಗೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಆತನೆ ಆ ಭಯಾನಕ ಮುಖವನ್ನು
ಕಂಡು ಪಂತನಂತಹ ಕಡು ನಾಹಸಿಯು ಕೂಡ ಸೆಲಕ್ಷಣಗೆಳನರೆಗೆ ಅಂಜಿ
ದನು. ನೆಂತರ ನಾರಾಯಣರಾಸ್ತಿ ಯು ಮತ್ತೆ ಕೆಳಗೆ. ಕುಳಿತು ಸಿಂದು
ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆಯಶೊಡಗಿದನು. ಈ ಪತ್ರ ದಲ್ಲಿ ಇವರು ಈವರೆಗೆ ಆಲೋ
ಚಿಸಿದ ಸಂಗೆತಿಗೆಳೆ ಸಂರವಿರುವದೆಂದು ಕ ಊೂರಿಂ ಸಿದನ್ನೆ

ಪತ್ರಬರೆಯುವದಾದ ಬಳಿಕ ಕಾಸ್ತ್ರಿಯು ಅದನ್ನು ಆ ಸಂಗಡಿಗೆನೆ
ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟನು. ಅವನು ಅದನ್ನು ಮಡಚ್ಚ ತನ್ನ ಸಾಕೇಟನಲ್ಲಿರಿಸಿದಸು.
ಇನ್ನು ಇವರು ಹೆೊರಬೀಳುವರೆಂಬದು ತಿಳಿದ ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು ನಿಂತ
ಲ್ಲಿಂದ ಹಿಂದೆ ಸರಿದು ಸಮಿಪದ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಆಲದಮರದ ಹೊದ
ರನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡನು. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಒಳಗಿನ ಅಪರಿಚಿಕನು ಹೊರಗೆ
ಬಂದು, ಕ್ಷಣಹೊತ್ತು ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು, ಸುತ್ತ ಲೂ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿ,

ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿ ಗೆಳಗೆ ಹೋಗಿಬರುವೆಕೆಂದು ಮೆಲ್ಲನೆ ಅಳಿಸಿ ದಾರೀ! ಹಿಡಿ
ದನು. ಕಾಸ್ತ್ರ ಮು ಬಾಗಿಲವನ್ನಿಕ್ಕಿ ಕೊಂಡು ಒಳಗ ಹೋದನು. ಅನೆಂ-

ತರ RE ಆ ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿ ಯನ್ನ ನುಸರಿಸಿ ನಡೆದನು. ಆ ಮನು

ಷ್ಯನು ಒಳ್ಳೇ! ಒತ್ತರದಿಂದ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದು, ಸಂತನಿಗಿಂತ ಬಹುದೂರ
ಹೋದನು

ಆಗೆ ಪಂತನು ಅವನನ್ನು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ತಡೆದು ಸಿಶ್ಲಿಸುವದಕ್ಕಾಗಿ
ಒಂದು ಯುಕ್ತಿಯನ್ನು ಯೋಜಿಸಿದನು. ಅನನು ಅಡದಿಯ ಕೊರಚರಂತೆ
ದನಿತೆಗೆದು -ಎಪ್ಪಾ, ಧಣೇರ, ನನ್ನೆ ಹದದಷ್ಪೂ, ರಾಯರೇ ದೇವರೂ
ನಾನು ಬಡವ, ಪ್ಪಾ ಹಾಂಗೆ ಹೋಗೆಬ್ಯಾಡಿರಿ, ನಾನು ತರಕೊಳ್ಳೆ ವ್ಯ
ವಿ ರಾಯರೇ, ನಿ ಧಣಿಃ, ಎಂದು ಕೂಗಾಡಿ ರಂ: ಭಾಟಿವನ್ನೆಟ್ಟ ದನ್ನು

ಒತ್ತ ರದಿಂದ ನಡೆದಿದ್ದ ಆ ಅಸರಿಚಿತನು ನ ಕೂಟಕ್ಕೆ
ಉಬ್ಟ್ರೂಂಡು ಲಕ್ಷ್ಯಕೊಟ್ಟು ಏುಂದಿರುಗೆದಿದ್ದರೂ, ತನ್ನ ನಡಿಗೆಯ ನೇಗೆನನ್ನು
ಕಮ pe ಯಾರು ನೀನು? ಎನೆನ್ನುತ್ತಿ ? ಹ
ಸ್ರ ಮಾಡಿದನು

೫೦ ಅಂಬಿಕೆ.

ಹ Ee ರ ಮಲ ಜಯಾಯ ಹ ರಾಯರ್‌

ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು ಮತ್ತಸ್ಟು ಗೊಗ್ಗರದನಿಯಿಂದ ಪ್ಪಾ ನೆನೆ
ಗೆೇನೊ ಬ್ಯಾಡರಿಃ ಧಣೇರ ನಿಮ್ಮ ಹಂತ್ಕಾಕ ನಾನೇನೊ ಬೇಡೊ!ದಿಲ್ಲರೀ
ತಾವು ದೊಡ್ಡೋರು-ರಾಯಕು.ನಾನು ಬಡವ-ನಾನು ಬಡವ, ಎಂದು
ಅನ್ನುತ್ತ ಓಡುತೋಡುತ್ತ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಳಿಗೆ ಬಂದನು.

ಅವನೆ ಆ ಕೂಗಾಟವನ್ನು ಕೇಳಿ ಆ ಅಪರಿಟಿತನು ರೇಗಿಗೆದ್ದು,
ಎಲೇ ಮೂರ್ಬಾ, ಹೀಗೆಂದಶೇನು? ನಿನಗೇನು ಬೇಕಾಗಿದೆಯೆಂಬದನ್ನು
ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳಬಾನದೇ? ಎಂಗ" ಕಣ್ಣುಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ನುಡಿಯುತ್ತಿರಲು,
ಪಂತನು ತಿಃರ ಆವನ ಹತ್ತರ ಹೋಗಿ ಅವನ ಮೋರೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿ
ನೋಡಿದನು. ಕೊರಚನೆ ಆ ವಿಲಕ್ಷಣ ಪ್ರಕಾರವನ್ನು ಕಂಡು ಆ ಅಪರಿ
ಚಿತನು ಒಮ್ಮೆ ಗೆಹಗೆಹಿಸಿ ನಕ್ಕನು ಬಳಿಕ ಅವನು ಪಂತನನ್ನು ಕುರಿತು
ಎಲೆ ಕೊರಚಾ, ನೀನೆ ಹುಚ್ಚನಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿ£, ನಿನೆಗೇನು ಬೇಕು
ಬೀಡು; ಎನ್ನೆಲು,

ವೃದ್ಧ ಕೊರಚನ ವೇಷ ಸರಿಸಿದ್ದ ಪಂತನು ಒಳ್ಳೆ! ಸಂತುಷ್ಟನಾದಂತೆ
ನಟಿಸಿ..ಎಐನ್ಪು ನಿಮ್ಮಂಭ ಕರ್ನೆನೆ ತುಂಡನ್ನು ನಾನಿದುವರೆಗೊ ಕಂಡಿ
ದ್ದಿಲ್ಲ. ದೇವರೂ ಅದಿರಲಿ ಬಿಡಿರಿ. ಇಂದ ಮತ್ತೆತ್ತ ಹೊಂಓರಿ? ನಿನ್ನೆ
ಒಬ್ಬರನ್ನು ಕೊಂದದ್ದು ಸಾಲಲಿಲ್ಲೇನು? ಈಗೆ ಮತ್ತ್ಯ್ಯಾರ ಹೊಟ್ಟ್ಯಾಗೆ
ಡೂರಿ ಚುಚ್ಚಾಕ ಹೊಂಟ? ಎಂದಂದು ಖೊಳ್ಳೈಂದು ನೆಕ್ಕನು.

ಅಪರಿಚಿತ -ಕೊರಚಾ, ನೀನು ಏನೆನ್ನುವಿಯೋ ನೆನೆಗೆ ತಿಳಿಯದು.

ಪಂತ--ಧಣೇ, ನಿನೆಗೆ ತಿಳ್ಳೋದಿಲ್ಲ ಅಂದರ್ಯಾಂಗೆ? ಎಲ್ಲಾನು
ಬಕ್ಕ ತಿಳೀತೈತೆ; ಆದರೆ ಗೆಸಗ್ಗೆ ನೆ ಹೇೇಳಾಕವಲ್ಲಿರಿ. ಹೌದಲ್ಲೊ ದೇವರೂ.
ನಿನ್ನೆ ನಿನು ಎಂತಾ ದೊಡ್ಡ ಕೂನು ಮಾಡಿಬಿಬ್ಬೆಲ್ಲ. ಭಲೆ, ವಸ್ತಾದಿ
ಅನಬೇಕು ನಿನೆಗೆ! ಒಬ್ಬ್ಬಾಂವಗೊ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಗೊಡಲಿಲ್ಲ ನೊಡು,

ಹಾಗ,
ವ,

ಮಾವ್ಯರಿ- ಮಾಸಾ.

ಅಪರಿಟಿತ- -ಛ£-ಟೀ. ನೆನಗೇನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಸಾನು ನಿನ್ನೆ ಇತ್ತ
ಬಂದೆ ಇಲ್ಲ-- ನೀನು ಕೊರಚನಲ್ಲ... ಗುಪ್ಪಪೋಲಿಸ--ಡಿಟಿಕ್ಟಿಪ್ದ ನಂತೆ
ಕಾಣುತ್ತ ದಿ

ಪಂತ--ನನಗದೇನೂ ಅನ್ನಾಕ ಬರಾಕಿಲ್ಲರಿ, ನಾನೆಂಥವನಿರದಿದ್ದ ?
ಹೀಂಗೆ ಈ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ಮ್ಯಾಕ ತರುಬಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆರಿ ಧಹೇಗ?

ನಿನ್ನೀದು ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಗೊತೆ ತ್ರ್ವೈತರೀಪಾ, ನೀವು ಒಡನುಡ್ಯಾಕವನ್ಲಿರಲ್ಲ?

ಅಪರಿಚಿತ: __ಛೇ-ಛೇ, ನೀನಾರ್ಗೇ ಇರು. ನಿನ್ನಿನೆ ಸಂಗತಿಯೇ
ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು

ಪಂತ:--ಹಾಂಗ್ಯಾಂಗೆ ಆದೀತರಿ? ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ನೀವು ಆ ಕ್ಮಾಣ್ವಿ
ಬಾಲಪ್ಪನೆ ಅಂಗೆಡಿಗೆ ಮಳ್ಯಾಗೆ ಬಂದಿದ್ದಿ ಕೈ? ನಿಮ್ಮ ಕೈಯಾಗ ಚೂರಿ
ಇದ್ದದ್ದಿ ರ್ರ?

ಅಸರಿಚಿತ:...ನನಗೆ ಬಲವಂತ ಶೇಣಿ ಮುಂತಾದವರಾರದೂ
ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ:

ಪಂತ:--ನಿಃನೆ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ ನನಗೆವನೆ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತಿಳಿ
ಸಿರುತ್ತಾನೆ ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮ ಆ ಖಣನ ಸಂಗೆತಿಕೂಡ ಗೊತ್ತಿದೆ
ನೀನು ಈಗೆ ಆ ಮೃತಬಾಲಿಕೆಯ ಶನನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವಿಯಷ್ಟೆ
ನೆನ್ನೆ ಮಾತು ಕೇಳಿದರೆ ನಾನು ನಿನೆಗೆದನ್ನು ತೋರಿಸೇನು ಸಹ.

ಅಪರಿಚಿತ: — ನಿನ್ನ ಅದಾವ Wa) ಕೇಳಬೇಕು?

ಪಂತ: ಹೆಣವನ್ನು ಒಯ್ದು ಕೊಟ್ಟರೆ ನಿನೆಗೆ ಬಹು ಜೊಡ್ಡ
ಇನಾಮು :ದೊರೆಯುವದಲ್ಲವೆ?

ಅಪರಿಚಿತ: -ಹಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿಯಿಂದ ಇದುವರೆಗೆ ಅನ್ನೆ-
ನೀರಿಲ್ಲದೆ ಹೀಗೆ ಒಂದೇಸವನೆ ಎಡತಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ ನೇಕೆ?

ಪಂತ:---ನಾನು ಆ ಹೆಣದ ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಿಕೊಟ್ಟರೆ ನಿನೆಗೆ ಸಿಗಬಹು
ದಾದ ಇನಾಮಿನೆ ಅರ್ಧಹಣನನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಡುವೆಯಾ?

ಅಪರಿಚಿತ: ನಿನ್ನಂಥ ಸಾಮಾನ್ಯನಿಂದ ಅಷ್ಟು ಸಹಜವಾಗಿ ನನ್ನ
ಕೆಲಸವಾದರೆ ನಾನು ಕೊಡಲಾರೆನೇ?

ಪಂತ: --ಹಾಗಾದರಿ ಮೊದಲು ಆ ಹಣವನ್ನು ನನ್ನ ಹತ್ತರ ತಂದಿ
ಡು. ಬಳಿಕ ನಾನು ನಿನೆಗಾ ಹೆಣವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಅಪರಿಚಿತ: ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ. ಇಲ್ಲಿಯೆ! ಸಮೂಪದನ್ಲಿ ನನ್ನ ಮನೆ
ಯಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಾ. ಹಣ ಕೊಡುವೆನು. ಹಣಸಂಡಮೇರೆಯೆೇ. ಹೆಣ
ವನ್ನು ತೋರಿಸುವೆಯಂತೆ, ಎಂದನು

ಪಂತನು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಯೋಚಸಿ--ನೆಹಹಾಗಾದಕಿ, .೦ಸಂದು ಅನಸ
ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿ ನಡೆದನು.

pC ಅಂಬಿಕೆ,

ENE ಉದುನಂ ಜನಮ್‌ SS pe

ವೊ ಹ್‌

ಅವರಿಬ್ಬಗೂ ಮತ್ತೆ ಕೆಲದಾರಿಯನ್ನು ಕ್ರಮಿಸಿದರು. ಆಗೆ
ಒಬ್ಬರೂ ನಿಟ್ಟೆಂದು ಮಾತಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ೩-೪ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಹಳ್ಳ
ಗಳನ್ನು ಜಾಟ ಹೋದ ಬಳಿಕ ಅನರೀರ್ವರೂ ಹಿಂದು ಗುಡ್ಡದ ಓರೆಯಲ್ಲಿ
ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಸನೂಪದಲ್ಲೆ ಲ್ಲಿಯೂ ಜನವಸತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ
ಅದೇಕೆ ನಡುಹಗೆಲನ್ಲಿಯೂ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವನೊಬ್ಬ ನೆ ಕೊಲೆಯನ್ನು ನಿರ್ವಿಫ್ನ
ವಾಗಿ ಮಾಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಅದೊಳ್ಳೆ! ನಿವಾಂಶಸ್ಥಾನೆವಾಗಿದ್ದಿತು.
ಅಂಥ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೊಗಿ ಆ ಅಪ[ಚಿತನು ಏನನ್ನೊ
ಹುಡುಕುವವನ ಹಾಗೆ ಇತ್ತಿಂದ ಅತ್ತ ಅತ್ತಿಂದ ಇತ್ತ ಹೀಗೆ ನಾಲ್ಕಾರು
ಸಾರೆ ಅಡ್ಡಾಡಿ. _ಕೊರಚಾ, ನಾನು ಜಲ್ಲಿ ಹುಗಿದಿಟ್ಟದ್ದ ಹಣವನ್ನು
ಯಾರೋ ಎಬ್ಬಿ ಸಿಕೊಂಡೊಯ್ದ್ಬಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ ಎಲಾ ಅವರ, ನನ್ನ
ಘಾತಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿರಲ್ಲಾ? ಎಂದಂದು ಅಲ್ಲಿಯ ಒಂದು ತಗ್ಗಿ ನೆಲ್ಲಿ ಬಗ್ಗಿ ಬಗ್ಗಿ
ನೋಡಹತ್ತಿದನು.
ಪಂತ:.....ಸಿನ್ನೆ ಜಾಲವನೆ ಲ್ಲ ತಿಳಿದೇ ನಾನು ನಿನ್ನ ಬೆನ್ನ ಹತ್ತಿರುವೆನು.
ಅಪರಿಚಿತ ಅದೇನೋ ನನ್ನೆ ಜಾಲಾ? ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ತನ್ನ
ಮುಸುಕಿನೊಳೆಗಿನೆ ಚೂರಿಯನ್ನು ಹಿರಿದು ಪಂತನೆ ಮೈಮೇಲೆ ಏರಿ
ಹೋದನು.
ಹೀಗಾಗೇ ಆಗುವದೆಂದು ಪಂತನು ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದವನಾದುದರಿಂದ
ಅವನು ಅಂಜಿದವನೆಂತೆ ನಟ. ಅಯ್ಯೋ! ಸತ್ತೆ ನು-ಸತ್ತೆ ನು-ನೆನ್ನ ತಪ್ಪಾ
ಯಿತು, ಕೆಮಿಸು ಕ್ಲೆನಿಸು, ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಕೆಲವು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಸರಿದನು.
ಆಗೆ ಆ ಆಪರಿಚಿತನು ಮಕ್ಕಷ್ಟು ಅನನ ಮೇಲೆ ಏರಿಬಂದು:-ಎಲೇ
ನೀನು ನಿಜವಾಗಿ ಕೊರಚನಲ್ಲ; ಯಾವನೋ ಗುಪ್ಮಪೋಲೀಸನಿರುವೆ; ನಿನ್ನ
ಹೆಸರೆ!ನು? ಇಲ್ಲಿಗೇಕೆ ಬಂದಿರುವೆ? ಎಂಬದನ್ನು ತಿಳಿಸದವಿನಃ ನಿನ್ನೆ ಜೀನ
ಪುಳಿಯಲಾರದು.
ಪಂತನು ಓಂತಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು: -ಚೂರಿಯನ್ನು ಚುಚ್ಚಬೇಡ; ನೀನು
ಏನನ್ನು ಕೇಳುವಿಯೋ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೇಳುವೆನು, ಎಂದಂದು
ಸುಮ್ಮ ರಾದಿಸು.
ಅಪರಿಚಿತ: --ನೀನು ಎಲ್ಲನನ್ನೊ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಸಬೇಕು. ನೀನು
ಯಾರು? ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇನು? ನಿನ್ನ ವಾಸಸ್ಥಳವಾವುದು? ನಿನ್ನೆ ಕಸಬೇನು?
ಯಾವ ಉದ್ದಿಶ್ಯವಾಗಿ ನೀನು ನನ್ನ ಬೆನ್ನೆ ಹತ್ತಿ ಬಂದಿರುವಿ?.

ಅಂಬಿಕೆ. ೫೩
ಪಂತ:-ನಾನೇ ನಾನೊಬ್ಬ ಮನ:ಷ್ಯನು. ನನ್ನ ಹೆಸರು ಅಷ್ಟೊಂದು
ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ,- ಮಾಕ್ಯೆಪ್ಪಾ. ಕೊಲೆ-ದರವಡಗಾರರ ವಾಸಸ್ಮಳವೇ ನನ್ನ
ಊರು; ನಿಮ್ಮಂಥ ನೀಚರನ್ನು ಹಿಡಿದು ದಂಡಣೆಗೆ ಗುರಿಮಾಡುವದೆಃ
ನನ್ನೆ ಕಸಬು; ಈಗೆ ನಿನ್ನೆ ಬೆನ್ನುಹತ್ತಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದುದುದಾದರೂ ಅದಕ್ಕೆ.
ಅಪರಿಚಿತ:__ ಏನೆಂದಿ? ನಾನು ಕೊಲೆಗಾರನೇ?.
ಪಂತ: ಆ ಬಗ್ಗೆ ಅನ್ನೆ ಸಂಶಯವೇ ಇಲ್ಲ, ಹಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ
ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟುದ್ದ ಹದನಾದ ಚೂರಿಯೇ!ಕೆ?.
ಅಪರಿಚಿತನು ಕರಕರನೆ ಹಲ್ಲು ಕಡಿಯುತ್ತ ಆ ಚೂರಿಯನ್ನು ಪಂತನೆ
ಎದೆಗೆ ಚುಚ್ಚಹೋದನು; ಪಂತನು ಮತ್ತೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಹೆದರಿದವನೆ
ಹಾಗೆ ನಟಿಸುತ್ತ ಕೆಲಹೆಜ್ಜೆ ಹಿಂದೆ ಸರಿದನು.
ಆಗೆ ಅಪರಿಚಿತನು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ರಂಗಿಗೆದ್ದು ಕರ್ಕಶದನಿಯಿಂದ- ಎಲೆ
ಹೇಡೀ, ನೀನಾರು? ಎಕ್ಸಿಯವನೆಂಬದನ್ನು ಈಗಲಾದರೂ ತಿಳಿಸಿ ನಿನ್ನೆ
ಜೀವವ್ರಕಿಸಿಕೋ.
ಅದಕ್ಕೆ ಪಂತನು;- ಅಣ್ಣಾ, ಅಗೊ! ಅತ್ತಕಾಣುವ ಮಾವಿನೆಗಿಡ
ದಾಚೆಯ ಬಾಳೆಯಗಿಡದ ಈಜಿಗೆ ಕಾಣುವ ತೆಂಗಿನೆಮರದ ಬಳಿಯೇ
ನನ್ನ ಮನೆ, ಎಂದು ಬೊಟ್ಟುಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತ ಆ ಅಪರಿಚತನೆ ಲಕ್ಷ
ವನ್ನು ಅತ್ತಕವಗೆ ವೇಧಿಸಿದನು. ಅವನು ಬೊಟ್ಟು ತೋರಿಸುವ ಕಡೆಗೆ
ಮಾವಿನಮರವಾಗೆಲಿ, ಬಾಳೆಯಗಿಡವಾಗೆಲಿ, ತೆಂಗಿನನುರವಾಗೆಲಿ ಒಂದೂ
ಇರಲಿಲ್ಲ ಅದರಿಂದ ಆ ಅಪರಿಚಿತನ ಸಕ್ರೋಧದಿಂದ: ಎಲೇ ಮೋಸ
ಗಾರಾ, ಎಲ್ಲಿದೆ ನಿನ್ನ ಆ ತೆಂಗಿನೆಮರವು? ಎಂದು ಅತ್ತಿತ್ತ ಹೊರಳಿ ನೊ
ಡುತ್ತಿರಲು, ಪಂತನು ಆತನ ಆ ಅಸಾವಧಾನೆತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ, ಒಮ್ಮೆಲೆ
ಅವನ ಕೈಯೊಳಗಿನ ಆ ನಿಡಿದಾದ ಚೂರಿಯನ್ನು ಕಸಿದನು; ಹಾಗು ಅಡ್ಡ
ಗಾಲಕೊಟ್ಟು ಅವನನ್ನು ನೆಲಕ್ಕೆ ಕೆಡಹದನು. ಮೊದಲೆ! ಅಸಾವಧನಾದ
ಆ ಉದ್ದನ್ನ ದಿಂಡಿನಂತಹ ಆಳು ದೊಪ್ಪೆಂದು ಭೂಮಿಗೆ ಬಿದ್ದನು.
ಕೂಡಲೇ ಪಂತನು ಅವನೆ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಗಂಟಿಲ ಮೇಲೆ ಅ
ಚೂರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವನನ್ನುದ್ದೆ ಶಿಸಿ: ಯಾಕೊ ಪುಂಡಾ, ಬಹಳ
ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದ? ಈಗೆ ನನ್ನೆ ಹೆಸರು-ದೆಸೆಗಳೂ, ಉದ್ಯೋಗೆವೂ
ಗೊತ್ತಾದವೇನು? ನಾನ್ನು ಈಗೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಯಮಸದನಕ್ಕಟ್ಟಯೆ ನಿನ್ನ

ಅಂಬಿಕೆ

ಎದೆಯ ಮೇಲಿಂದೇಳುತ್ತೆ ನೆ. ಎಂದೆಂದು ಆ | ಚೂರಿಯನ್ನು ಅವನೆ ಕುತ್ತಿ
ಗೆಯ ತಿರದ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಹತ್ತಿ ದನು.

ಮಾತಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಸಹ ಬಾರದಷ್ಟು ಬಿಗುವಾಗಿ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಒತ್ತಿ ಹಡಿ
ದದ್ದರಿಂದ ತ!) ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟದ್ದ ನ ಆಗೆ ಪಂತನು
ಅವನ ಬಕ್ಕ ಣದೊಳಗಿನ ಆ ಪಾಕೇಟು ತನಗ ತಿಳಿಯದ ಹಾಗೆ
ತಕ್ಕೊಂಡು, ಬಳಿಕ ಎಲೇ ನೀಚಾ, ನಿನ್ನಂಥ ಕೈಲಾಗೆದವನನ್ನು ಕೊಲ್ಲು
ವದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವೇನಿದೆ? ತುಸ ದಿವಸಗೆಳಲ್ಲಿಯೆಃ ನಿನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಜೇಲ
ಖಾನೆಗೆ ಕಳಿಸುವೆನು. ಎದ್ದೇಳು, ಎಂದಂದು ಅವನನ್ನು ಅಶ್ಲಿಯೇ
ಬಿಟ್ಟು ತಾನು ತನ್ನ ದಾರಿಃ ಓಡಿದನು. ಆ ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾದರೂ
ಪಂತನೆ ಸಾವಧಾನತೆ, ಕುಶಲತೆ ಹಾಗು ಬಲಾಢ್ಯತೆಗೆಳಿಗೆ ನಾಚಿ, ತಲೆ
ಕೆಳಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತನ್ನ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ಒತ್ತರದಿಂದ ಹೋದನು.
ಪಂತನು ಮನೆಗೆ ಹೊಗಿ ಅವನೆ ಪಾಕೆಬನಕ್ಷಿದ್ದ, ನಾರಾಯಣ
ಕಾಶ್ರ್ರಿಯು ಅವನಿಗೆ ಬರಕೊಟ್ಟ ಪತ್ರವನ್ನು ಓದಿಕೊಂಡನು; ಹಾಗು
ಆ ಕಾಸ್ತ್ರಿಯ ಕಾರಸ್ಥಾ ನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆದೂಗಿದನು!

ಬೆಳಗಾದ ಬಳಿಕ ಮುಂದೇನು. ಮಾಠಬೆ!ಕೆಂಬ ಬಗ್ಗೆ
ಪಂತನು ಕೆಲಹೊತ್ತು ಆಲೊಚಿಸಿದನು. ನೆಂತರ ಅವನು ಲಗೆಬಗನೆ
ತನ್ನ ಊಟ.ಉಡಿಗೆಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯಕ್ಕೆ
ಮತ್ತೆ ನಾರಾಯಣ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯ ಮನೆಗೆ ಬೇರೊಂದು ಛದ್ಮ ವೇಷದಿಂದ
ನಡೆದನು, ವೇಷಭರಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಕಾರವಾರ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಗ್ಗೆ ಪಂತನನ್ನು
ಸರಿಗೆಟ್ಟುವವರಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಯಾವುದೊಂದು ವೇಷವನ್ನು
ಥರಿಸಿದನೆಂದರೆ, ಅವನ ನಿಕಟಿದ ಆಪ್ತರಿಗೆ ಇಲ್ಲವೆ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಕೂಡಾ
ಅನನ ಗುರುತು ಹತ್ತುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದಬಳಿಕ ಪಾಸ! ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಗೆ
ಈತನೆ ಗುರುತು ಹೇಗೆ ಹತ್ತಬೇಕು? ಪಂತನು ಛದ್ಮನೇಷದಿಂದ ಅವನೆ
ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗೆ ಕಾಸ್ತ್ರಿಯು ಆ ಮೊದಲೇ ಊಟಿನನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಂಡು
ತಾಂಬೂಲ Be ಧೂಮ್ರಪಾನದಲ್ಲೂ ವೇಳೆಗೆಳೆಯುತ್ತ ಹೊರ
ಗಿನೆ ತನ್ನೆ ಬೈಕಕ ಖಾನೆಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಾಗಿ ಯಾರ ದಾರಿಯನ್ನೊೋ ನೋಡುತ್ತಿ
ದ್ದನು. ವೃದ್ಧ ವೇಷದಿಂದ ಬಂದ ಪಂತನನ್ನು ನೊಡಿದ ಕೂಡಲೆ ಕಾಸ್ತ್ರಿಯು
ಎದ್ದು ಕುಳಿತು, ಸಾದರದಿಂದ ಆತನೆನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡನು.

ಅಂಬಿಕ ೫೬

6» 'ಮಹಾರಾಜಕೇ, ಈ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಲ್ಲಿ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತಿಗೆಳೆ ಮನೆ
ಯಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬದನ್ನು ದಯವಿಟ್ಟು ತೋರಿಸುವಿರಾ?'' ಎಂಬ ಪಂತನೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ,

ನಾನೆ! ಅವನು. ಇದೇ ನೆನ್ನೆ ಮನೆ. ತಾವು ಯಾರು, ಎಲ್ಲಿಂದ
ಬಂದಿರಿ?''

(ನಾನು ಬಹುದೂರದಿಂದ ಬಂದೆನು. ತಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯನಿಂದಲೆೇ
ಕಳಿಸಲ್ಬಟ್ಟವನು. ಅಯಾಯ ಹಾಹಾಹಾ! ಎಷ್ಟು ಸೆಕೆಯಿದು?
ಎಂಥ ಬಿಸಿಲಿದು? ಶಮ್ಮ ಶ್ರೀಮಂತ ಶಿಷ್ಯನು ಶಿವಪ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯನ್ನು
ಮಾಡತಕ್ಕವನಿದ್ದಾನೆ. ನ ಆಗೆಮನವನ್ನು ಅಪಿ ಶ್ರಿಸಿರುವನು.
ಅಯ್ಯೋ! ಎಂಥ ದಾಹವಿದು? ನೀರಡಿಕೆ- ಬಲುನೀರಡಿಕೆ.''

ನಾರಾಯಣಕರಾಸ್ತ್ರಿಯು ಒಳ್ಳೆ! ಉತ್ಸುಕತೆಯಿಂದ: ಆ ಶಿಷ್ಯನ
ಹೆಸರೇನು. ಯಾವ ಊರವನು? ನೆನ್ನೆ ಶಿಷ್ಯರೆಲ್ಲರೂ ಸಧನೆರೇ ಇರು
ವರಾದ್ದರಿಂದ ಅವನೆ ಹೆಸರು ತಿಳಿಸಿರಿ.

ಪಂತನು ತನ್ನೆ ಹಣೆಯಮೇಲಿನ ಬೆವಕೊರಿಸುತ್ತ- ಹೇಳುವೆನು,
ಅದನ್ನು ಹೇಳುವದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಬಹುದೂರದ ದಾರಿಯನ್ನು ಈ ಗ್ರಿೀಷ್ಟ್ರದ
ತಾಪದಲ್ಲಿ ಕ್ರಮಿಸಿ ಬಂದಿರುವೆನು. ತುಸ ಆಸರ ಕೊಡಿರಿ. `ಗೆಂಟಲಾರಿ
ಹೋಗಿದೆ, ಎಂದಂದು ಉಶ್ಕ್ಶ ಎನ್ನುತ್ತ ತಲೆ ಕೆಳಗೆ ಹಾಕಿ ಕುಳಿತನು.
ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಯ ಆ ಬೈಶಠಕಖಾನೆಗೆ ಎರಡು ಬಾಗಿಲುಗೆಳಿದ್ದವು.
ಹಿಂದು ಹೊರಗಿನ ತಲೆಬಾಗಿಲು; ಇನ್ನೊಂದು ನೆಡುಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ
ಬಾಗಿಲು; ನೆಡುಮನೆಯ ಬಾಗಿಲ ತೆರೆದು ನೀರುತರುವದಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಸ್ತ್ರಿಯು
ಒಳಗೆ ಹೋದನು. ಅದೇ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಿಟಕಿಯಿದ್ದಿತು.
ಆ ಕಿಟಿಕಿಯ ಹತ್ತರನೇ ವಷಣ್ಣಮುಖದಿಂದ ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದ ನಿನ್ನೆ
ನೋಡಿದ್ದ ಆ ಸುಂದರ ತರುಣಿಯು ಪಂತನಿಗೆ ಇಂದು ಪುನಃ ಕಾಣಿಸಿದಳು.
ಪಂತನು ತನ್ನ ಕಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತಿರುವದನ್ನು ಕಂಡು ಆ ಯುವತಿಯು
ಅಲ್ಲಿಂದ ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದಳು.

ತುಸಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿಯೇ ರಉಾಸ್ತ್ರಿಯು ನೀರಿನ ತಂಬಿಗೆ ಥಾಲಿಗೆಳನ್ನು
ತಂದನು. ಪಂತನು ಒಂದೇ ಗುಟಿಕಿನಲ್ಲಿ ಆ ತಂಬಿಗೆಯನ್ನು ಬರಿದಾಗಿ
ಮಾಡಿದನು. ಬಳಿಕ ಅವನು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳೇ, ನಿಮ್ಮ ಆ ಧನಿಕಶಿಷ್ಯನೆ ಅರಿಕೆ
ಯನ್ನು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸುನೆನು, ತುಸ ತಾಳಿರಿ ಅಯ್ಯೋ! ನೀರಡಿಕೆ, ನೀರ

೫೬ ಅಂಬಿಕೆ.

ಜನ ಮ್ಯಾ ಬಾ ದಂಬಾಲು

ಡಿಕೆ, ನಾನಿನ್ನು ಬದುಕಲಾರೆ; ಸತ್ತೆ ನು-ಸತ್ತೆನು, ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಮೈನಡುಗಿಸಿ
ಶಾಸ್ತ್ರಿಯ ಬದುರಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟಿ wi ಕಾಸ್ತ್ರಿಯು ಅವನ ನೆತ್ತಿಗೆ ನೀರು
ತಟ್ಟದನು; ಗಾಳಿಹಾಕಿದನು; ಮತ್ತೇನೆಳನೋ *ಗುಪಚಾರ ಮಾಡಿದನು.
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲವಾದಬಳಿಕ ಆ ವೃದ್ಧನಿಗೆ ಉಸಿರಾಡಹತ್ತಿತು. ಆಗೆ ಇದೇನು
ಎಿಪತ್ಕೊ ! ಎಂದಂದುಕೊಂಡು ಕಾಶ್ರ್ರಿಯು ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಅದೇ ಊರ
ಲ್ಲಿಯ ವೈದ್ಯನನ್ನು ಕರೆಯಹೋದನು.
ಕಾಸ್ತ್ರಿಯು ಮನೆಬಿಟ್ಟು ಹೋದನಂತರ ಪಂತನಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹುಷಾ
ರಿಯೆನಿಸಿತು. ಅವನು ಆಗೆ ಕಣ್ಣೆರೆದು ನೋಡುತ್ತಾಗೆ, ತನ್ನೆ ತಲೆಯ
ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ನಾರಾಯಣಕಾಪ್ರಿಯ ಹೆಂಡತಿಯು ಗಾಬರಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದು
ತುಸದೊರದಲ್ಲಿ ಆ ಅನಿಂದ್ಯ ಸುಂದರಿಯ ಕುತೂಹಲಚತ್ತದಿಂದ ತನ್ನ
ಕಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಬಳಿಕ ಅವನು ಹರ್ಷಚಿತ್ತದಿಂದ ಆ ವೃದ್ಧ
ಳನ್ನು ಕುರಿತು--ತಾಯೂ, ನೆನೆಗೆ ಹೀಗೆ ಅಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಏನಾಯಿತೋ
ಯಾರು ಬಲ್ಲರು? ಕಾಯೂ, ನಿಮ್ಮ ಪುಣ್ಯದಿಂದಲೇ ನಾನಿನ್ನೂ ಬದುಕಿರು
ವೆನು. ಅವ್ವಾ, ನೀರಡಿಕೆ-ನೀರಡಿಕೆ, ಎಂದು ನುಡಿಯಲು, ಸ್ಮುತಿಪ್ರಿಯ
ಳಾದ ಅ ಮುದುಕೆಯು ಆ ಪ್ರಾಣಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಕನಿಕರತಾಳಿ
ಬಿೀಸಣಿಕೆಯಿಂದ ಗಾಳಿಬಿೀಸಲಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಪಂತನು ಮತೆ ಬಾಯಾ
ರಿಕೆಯೆಂದು ಕೂಗಿಕೊಳ್ಳಲು, ಅಕೆಯು ನೀರು ತರುವದಕ್ಕಾಗಿ ಒಳಗೆ
ಹೋದಳು. ತಾನು ಎದ್ದು ಹೋಗುವಾಗೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಕೈಯೊಳಗಿನ
ಬೀಸಣಿಕೆಯನ್ನು ಅಕ್ಲಿಯೆ! ನಿಂತಿದ್ದ ಆ ತರುಣಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟು ಈತ
ನಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗಾಳಿಬೀಸೆಂದು ಹೇಳಿಹೋದಳು.
ಮುದುಕೆಯು ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡುತ್ತಾಳೆ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುವ
ನೀರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ಸನೂಪದ ಜಲಾಶಯದಿಂದ ನೀರು ತರುವದೆ
ಕ್ಕಾಗಿ ಅವಳು ಕೊಡವನ್ನು ಬಗೆಲಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಒತ್ತರದಿಂದ ನಡದಳು.
ಆ ಸುಸಂಧಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ ಪಂತನು ಆ ಸುಂದರಿಯೊಡನೆ ಮಾತಾ
ಡಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಅವನು ಹುಶ್ನ ಹುರ್ಕಂದು ಉಸಿರುಗಳೆಯು
ತ್ರಲೇ ಆಕೆಯನ್ನು ಕುರಿತು- -ತಂಗಿಕ, ಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳಿಗೆ ನೀನೇನಾಗಬೇಕು?
ಎಂದು ಮೆಲ್ಲನೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದನು. ಮೊದಲನೇಸಾರೆ ಅವಳು ಅವನಿ
ಗೇನೊ ಉತ್ತರ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಆಗೆಲನನು ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು

8] ಅಂಬಿಕೆ.

ತುಸ ಗೆಟ್ಟಯಾಗಿ ಕೇಳಿದನು. ಆದರೂ ಅವಳು ಅವನಿಗೇನೂ ಹೇಳದೆ
ಒಕ್ಕರದಿಂದ ಗಾಳಿಬೀಸಲಾರಂಭಿಸಿದಳು. ತದನೆಂತರ ಮತ್ತೆ ಪಂತನೇೇ-
ತಂಗಿಟ ಅವರು ನಿನ್ನೆ ಆಪ್ತರಿಷ್ಟರಲ್ಲೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ; ಅದೇಕೆ ನನ
ಗೆದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಇಷ್ಟೇ ಏಕೆ, ನೀನು ಯಾರು, ಇಲ್ಲಿಗೇಕೆ
ಬಂದಿರುವೆಯೆಂಬದೂ ನನಗೆ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ತಿಳಿದಿದೆ.

ಆಗೆ ಆ ಯುವತಿಯು ಬಿಃಸಣಿಕೆಯನ್ನು ಕೆಳಗಿಟ್ಟು ಅನ್ಲಿಂದ ಹೊರ
ಡಲುಪಕ್ರಮಿಸಿದಳು. ಪಂತನು ಅವಳನ್ನು ತಡೆದು. ತಂಗೀ, ಅಂಜ
ಬೇಡ, ನಾನು ನಿನ್ನೆ ಶತ್ರುವಲ್ಲ. ನಿನ್ನೆ ಓತತಿಂತಕನೋರ್ವನು. ನೆನ್ನೆ
ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ನೀನಾವ ಮಾತನ್ನೂ ್ವಿಡಬೇಡ. ನೀನು ಮಹಾವಿಪತ್ತಿಗೆ
ಗುರಿಯಾಗಿರುವೆ, ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ; ಅಲ್ಪಾವಕಾಶದಲ್ಲಿಯೇ ಈ ರಾಸ್ತ್ರಿಯಿಂ-
ದಲೂ ನಿನೆಗೆ ಗೆಂಡಾಂತರವುಂಟಾಗೆ ಬಹುದಾಗಿದೆ. ನಿನ್ನೆ ನಿಜಸಂಗತಿ
ಯನ್ನು ನನಗೆ ತಿಳಿಸದಿದ್ದರೆ ನೀನು ಈ ನೀಚನ ಜಾಲದಿಂದ ಪಾರಾಗೆಲಾರೆ,

ಇವನೆದುರಿಗೆ ಮಾತಾಡಬೇಕೊ£-ಬಾರದೋ ಎಂಬ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಆ
ತರುಣಿಯು ತಲ್ಲಿನಳಾಗೆಲು, ಪಂತನೇ ಮತ್ತೆ ಅವಳಿಗೆ. - ನಿನಗೆ ಗೋವಿ
ಚಂದನೆಂಬುವನ ಪರಿಚಯಬದೆಯೊ? ನ ನ್ನೆದುರಿಗೆ ನಾಚಬೇಡ, ಹೇಳು.

ಆ ಹೆಸರನ್ನು ಕೇಳಿ ಆ ತರುಣಿಯ ಸೊಂದೆಯೊಣಗಿತು. ಮತ್ತೆ
ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಳಗೆಹೋಗೆಲು ೫! ಪಂತನು ಅವಳನ್ನು
ಮತ್ತೆ ನಿನ್ಸಿಸಿ:--ನನ್ನಿಂದ ನಿನೆಗೆ ಉಪಕಾರವಾದೀತೇ ವಿನಃ ಅಪಕಾರವು
ಸರ್ವಥಾ ಆಗಲಾರದು. ನೆನ್ನೆ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚುಮರೆ ಮಾಡಬೇಡ;
ಅದರಿಂದ ನಿನ್ನ ಕಾಲಮೇಲೆ ನೀನೇ ಕಲ್ಲು ಚೆಕ್ಸಿಕೊಂಡಂತಾದೀತು.
ಗೋಎಚಂದನನ್ನು ಬಲ್ಲೆಯಾ?.

ಸುಂದರಿ (ಮೆಲ್ಲಗೆ): ಬಲ್ಲೆ ನೆ.

ಕೇಶವರಾಯನೆಂಬ ದೊಡ್ಡ ಮುನುಷ್ಯನನ್ನು ಬಲ್ಲಯಾ?.

ಅವಳ ಮುಖವು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಕಸ್ಪಿಟ್ಟತು. ಕಂತ ದನಿಯಿಂದ
ಅವಳು ಅವನನ್ನೂ ಬಲ್ಲೆನು.

ನೀನು ಬೆಗನೆ ಮತ್ತೆ ಅವನೆ ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕು ಬೀಳುವೆ. ನಿಮ್ಮ
ಪ್ರ ಕಾಸ್ತ್ರಿಯೂ ಅವನೆ ಸಹಾಯಕನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಗೋಹಪೀಚಂದನು ನಿನ್ನೆ
ರಾತ್ರಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಕ ನಿಮಾತಾಡಿ ಹೋಗಿರುವನು. ಇಂದು ರಾತ್ರಿಯೇ

೫೮ ಅಂಬಿಕೆ.

ಮ CE

ಶಾಸ್ತ್ರ ಯು ನಿನ್ನೆ ನೈ ಅವರ ಕೈವಶ ಮಾಡುವನು. ಈ ಪತ, ತ್ರವನ್ನು ಟದಿ
ಕೊಂಡರೆ ನಿನಗೆ ನನ್ನೆ ಮಾತಿನ ಸತ್ಯತೆಯು ಗೋಚರವಾಗುನದು,
ಎಂದಂದು ಪಂತನು ಮುಂಚಿನದಿನೆದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಆ ಗೋಪೀಚಂದ-ಅಪರಿ
ಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ಕಸಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಆ ಪತ್ರವನ್ನು ಆ ಸುಂದರಿಗೆ ತೋರಿ
ಸಿದನು. ಅವಳು ಅದನ್ನು ಬಗೆ ಬಗೆಯಿಂದ ಓದಿಕೊಂಡಳು. ಆ ಪತ್ರದ
ಸಂಗತಿಯು ಈ ಬಗೆಯಾಗಿತ್ತು..

««(ಮಹಾನುಧಾವಕೇಃ, ನನ್ನೆ ನಿಮ್ಮ ಪರಿಚಯವಿರದಿದ್ದರೂ ಗೋನಸಿ!
ಚಂದನಿಂದೆ ನಿಮ್ಮ ಮಹತ್ತಾದ ಯೋಗ್ಯತೆಯನ್ನು ತಿಳಿದಿರುವೆನು. ಅಂಬಿ
ಕೆಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ನಾದ ಗೋನಿಂದರಾಯನು ನಿಮಗೆ ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನೆರ್ನಿಸುವ
ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನೂ ಕೇಳಿದೆನು. ಅಂಬಿಕೆಯು ನಿಮ್ಮ ನ್ನು ವರಿಸಲಿಚ್ಚಿ
ಸದ್ದರಿಂದ ಅನನು ಇವಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಬಿಡಾರಕ್ಕೆ ಗಾ ಪ್ಯವಾಗಿ ಕಳಿಸಿ
ದ್ಚುದೂ ತಿಳಿದು ಬಂತು; ಮತ್ತು ಆ A ಅಂಬಿಕೆಯು
ತಮ್ಮ ಕಣ್ಣು ತನ್ಪಿಸಿ ಓಡಿ ಬಂದಿರುವಳು. ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನು ದೊಡ್ಡವ
ರಾಗುವವಕೆಗೆ ಅನಿವಾಹಿತರನ್ಮಾಗಿಡುವದೆೇ ಈ ತರದ ಅನರ್ಥಗೆಳಿಗೆ
ಮೂಲವು. ತಮ್ಮ ವಿಷಯವಾಗಿ ಅಂಬಿಕೆಯು ಹಲವು ದೂರುಗೆಳನ್ನು
ಹೇಳುತ್ತಿರುವಳು; ಆದರೆ ನಾನವುಗಳನ್ನು ನಿಜವೆಂದು ನಂಬಿಲ್ಲ. ಹೇಗಿ
ದ್ದರೂ ಅವಳು ನಿಮ್ಮನ್ನೆ! ವರಿಸಿ ಸುಖಿಯಾಗೆಬೇಕೆಂದು ನನ್ನ ಇಚ್ಛೆ.
ಅಂಬಿಕೆಯು ಸದ್ಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನೆ ವಶದಕ್ಷಿರುವಳು. ನನಗೆ ೨೫೦ ರೂಪಾಯಿ
ಕೊಟ್ಟು ಅವಳನ್ನು ಹಯ್ಯಬೇಕೆಂದು ಗೊಟೀಚಂದನು ಹವಣಿಸುತ್ತಿರು
ವನು. ಈ ವಿವಾಹಮಹೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ೩-೪ ನೂರು ರೂಪಾಯಿಗೆಳು
ನನಗೆ ದಕ್ಷಿಣೆ, ಪೌರೋಹಿತ್ಯಾದಿಗೆಳಿಂದಲೇ ಬರುತ್ತಿರಲು, ಈ ತರದ ಕಳ್ಳೆ
ವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡಿ ನಾನು ಹೆಚ್ಚುಗಳಿಸಿದಂತೇನಾಗುವದು? ನಾನು
ಒತ್ತಾ ಯದಿಂದಾದರೂ ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು ನಿಮಗೆ ಲಗೈಮಾಡುವೆನು; ಆದರೆ
ನೀವು ಮಾತ್ರ ೧೦೦೦ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಸಂಭಾವನೆಯೆಂದು ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ
ಗೊ ರೀಚಂದನ ಮುಖಾಂತರವಾಗಿ ನಾಳೆಯೇ ಕಳಿಸಬೆಃಕು. ನಾಳೆ
ನಿಮ್ಮಿಂದ ಹಣ ಬರದಿದ್ದರೆ ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನೆ ಅವಳ ಇಚ್ಛೆಯ ಮೇಕೆಗೆ
ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಕಳಿಸಬೇಕಾಗುವದು. ಅ ಮೇಲೆ ಉಭಯತರ ಇಟ್ಟೈಗೆಳೂ
ಫರಿಸಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ತಿಳಿದಿರಲಿ, ಇತಿ. ನಾ ರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿ ಲ?

ಅಂಬಿಕೆ. ೫೯

ಸಾ

4 ಕಾಸ್ತ್ರಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆ. ಅನಿಂದ್ಯಸು ದರಿಯು ಮತ್ತಾಕೂ
ಇರದೆ ಮೊದಲನೇ ದಿನಸೆ ಮನೋರನೆಯು ಕೇಶನಗಾಯನೆ ಜಾಲದಿಂದ
ಬಿಡಿಸಿ ಈ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಕಳಿಸಲ್ಪಬ್ಬ ಅುಬಿಕೆಯೇ ಅ.-ಳು,

ಈ ಪತ್ರನನ್ನೋದಿ ಅಂಬಿಕೆಯ ತಳೆತಿರುಗಹತ್ಕಿತು. ಕೆಲಹೊತ್ತಿನೆ
ಮೇಲೆ ಅವಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೆ (ಈ ಪತ್ರನನ್ಮಾದರೂ ಕಷ
ನೆಂದು ನಾನು ಹೇಗೆ ನೆಂಬಳಿ?' ಎಂದುಕೊಂಡಳು.

ನಾರಾಯಣ ಕಾಸ್ತ್ರಿಯ ಬೇರೆ ಕೈಬರಹದೊಡನೆ ಈ ಪತ್ರವನ್ನು
ಹೋಲಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ನಿನೆಗ್ಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಹುಟ್ಟಿ ವದು ಎಂದು ಪಂತನು
ನುಡಿಯಲು,

ನಾನು ಅವರ ಅಕ್ಷರಗೆಳನ್ನು ಬಲ್ಲೆನು. ಇವು ಅವರವೇ ಆದರೆ
ಕಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ನಮ್ಮ ಪುಕೋಹತರು, ಗೆರುಗೆಳು. ಅನರು ಓ3!ಗೆಂದೂ
ಬರೆಯಲಾರರು. ಈ ಪತ್ರವು ನಿಮಗೆಲ್ಲಿ ದೊರಕಿತು?

ನನ್ನಲ್ಲಿ ವಿರ್ವಾಪವಿಟ್ಟಿರೆ, ನಾನು ಸಕಲವನ್ನೂ ನಿನಗೆ ಹೆಃಳುನೆಸಿ.
ನೀನು ಯಾರು? ನಿನ್ನ ಊರಾವದು? ನಿನ್ನೆ ತಂದೆಯ ಹೆಸರೇನು? ಆ
ಕೇಶವರಾಯ-ಗೊ!ಪೀಚುದರಾರು? ನೀನು ಹೀಗೆ ಓಡಿಬರಲಿಕ್ಕೆ ಕಾರಣ
ವೇನು? ಮುಂತಾದ ಸಂಗತಿಗೆಳನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಮಠೆಮಾಜದಂತೆ ತಿಳಿಸು.
ನನ್ನಿಂದ ನಿನೆಗೆ ಕೊಂಚವೂ ಅನಿಷ್ಟವಾಗೆದೆಂಬದನ್ನು ಸೆರಗಿಗೆ ಗೆಂಟು
ಹಾಕಿಕೋ. ನಿನ್ನೆ ಸಂಜೆಯಮುಂದೆ ನಾನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ ನು. ಆಗೆ
ಅತ್ತಣ ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ತೆರೆದಾಗೆ ನಿನಗೆ ಕಂಡ ಅಪರಿಚಿತನೇ ನಾನು. ಬಳಿಕ
ನಾನು ಈ ತಲೆಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ಬಂದೆನು. ಈ ಕದವು ಇಕ್ಕಲ್ಪಟ್ಟತ್ತು
ಈ ಕಿಟಕಿಯ ಬಿರುಕಿನೊಳಗಿಂದ ಒಳಗೆ ಹಣಿಕ ನೋಡಿದೆನು. ಒಳಗೆ
ಯಾರೂ ಕಿನಿಮಾತಾಡುವರೆಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ಕೂಡಲೆ ನಾನು ಹೊರ
ಬದಿಗೆ ಕಿಟಿಕಿಯಹತ್ತಿರ ಕುಳಿತು ಕೇಳೆಹತ್ತಿದನು. ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡು
ತ್ಲಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು ನಿಮ್ಮ ಪುರೋಹಿತನ, ಇನ್ನೊಬ್ಬನು ಗೋಸೀ
ಇೆಂದನೂ ಆಗಿದ್ದರು. ಬಳಿಕ ಪುರೋಹಿತನು ಈ ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆದು
ಅವನೆ ಕೈಗಿತ್ತನು. ಅವನು ಇದನ್ನು ಒಯ್ಯುತ್ತಿರುವಾಗೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ
ಅನನನ್ನು ಅಡ್ಡ ಗೆಟ್ಟೈ, ಪ್ರಾಣಾಂಕ್ಯಸಂಕಟಿಕ್ಕೀ ಡಾಗಿ ಅನನಿಂದ ಈ
ಪತ್ರವನ್ನು ಕಸಿದು ತಂದಿರುವೆನು.

[Ca

ಅಂಬಿಕೆ, ೯

7 ತಾವು ಈ ಪತ್ರಕ್ಕಾಗಿ ಇಷ್ಟು ಸಂಕಟಕ್ಕೇಕೆ ಒಳೆಗಾದಿರೆಂಬದು
ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲೊಲ್ಲದು?

ನಾನೊಬ್ಬ ಗುಪ್ತ ಪೋಲೀಸನು. ನಿನೆಗುಂಟಾದ ಸಂಕಟವನ್ನು
ಅನುಮಾನದಿಂದಲೇ ತಿಳಿದು ಈ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಿರುವೆನು.

ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅಂಬಿಕೆಯ ಮನಃಸ್ಥಿತಿಯು ಆಗೆ ಹೆಗಾಯಿ
ತೆಂಬದು ವರ್ಣಿಸಲಸದಳವು. ಅಪನೆಂಬಿಗೆ ಹಾಗು ಸಂಶಯ, ಭಯ
ಹಾಗು ವಿಸ್ಮಯ, ಉತ್ಕಂಠ ಹಾಗು ಹತಾಶೆ, ಹಾಗು ಭೋರತರವಾದ
ಸಂದೇಹ ಇವೆಲ್ಲ ಒಟ್ಟಿಗೊಡಿ ಅವಳೆ ದುರ್ಬಲ ಹೃದಯವನ್ನು ನುಗ್ಗು
ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು ವು. ಅದರಿಂದ ಅಸ್ಥಿರಚಿತ್ವ ಳಾದ ಅವಳು ತಾವು [ಗುಪ್ತ
ರೋಲೀಸಕೇ ಆದರೆ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ ಆ ಗೋಸೀಚಂದನೆನ್ನು ಬಿಟ್ಟು
ಗೊಟ್ಟರೇಕೆ?

ನಾನು ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಗೊಬ್ಬದ್ದರೂ ಮತ್ತೆ ಬೇಕಾದಾಗೆ ಹಿಡ
ತರುವೆನು. ಯಾವನೊಬ್ಬನು ನಿಜವಾದ ಗುಹ್ಮೆ ಗಾರನಿರುವನೊ! ಇಲ್ಲವೋ
ಎಂಬದನ್ನು ಖಾತ್ರಿಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೆದ ವಿನ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಹಿಡಿದು
ದಂಡಗೆಗೆ ಗೆರಿಮಾಡುವದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಲೆ ಹಿಡಿಯುನದರಿಂದ
ಒನ್ಮೊನ್ಮೆ ಅಪರಾಧಿಯ ಕೂಡ ಚಾ ಳಾ ಯ ತಕ್ಷ
ಕಾಯ ಸ್ವಾಹಾ'' ಎಂಬಂತೆ ದಂಡಣೆಗೊಳಗಾಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದುದ
ರಿಂದ ನೀನು ನಿನ್ನೆ ನಿಜಸ್ಥಿತಿಯನ್ನಷ್ಟು ನನಗೆ ತಿಳಿಸು. ಇಲ್ಲಿಂದ ನಿನ್ನ
ಬಿಡುಗೆಡೆಯ ಹಾಗೆ ಸ ರಕ್ಷಣೆಯ ಕೆಲಸನನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಮಾಡುತ್ತ
ನೆಂಬದು ನಿನೆಗೆ ಆ ಮೇಕೆ ತಿಳಿದೀತು.

೮ ಅಂಬಿಕೆಯ ಆತ್ಮವೃತ್ತ.
ಹಾರ್‌ ರ್‌

ಔಯ ಹಗೆ ಹೇಳತೊಡಗಿದಳು:- ನಮ್ಮ ಊರು ಬನವಾಸಿ:
ನನ್ನ ಶಂದೆಯ ಹೆಸರು ಸೀತಾರಾಮರಾಯನೆಂದು. ಕಳೆದ ವರ್ಷವೇ
ಅವನು ತೀರಿಕೊಂಡನು, ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲಿನ ವರ್ಷವೇ ನಮ್ಮ ಹಡೆ
ದವ್ವನು ಗೆತಿಸಿದ್ದಳು. ನಾವು ಮೂರುಜನೆ ಅಕ್ಕತಂಗೆಯರು. ನಮ್ಮ
ಅಕ್ಕನ ಹೆಸರು ಅಂಬಾ. ನನ್ನ ಹೆಸರು ಅಂಬಿಕೆಯೆಂಬದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತೆ

ಅಂಬಿಕೆ. ಹಿಗೆ

ಇದೆ... ನನ್ನ ತಂಗಿಗೆ ಅಂಬಾಲಿಕೆ ಎಂಡೆನ್ನು ವರು. `ನಾವು ಮೂವರು ನಮ್ಮ
ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಾದ ಗೋ-ಂದರಾಯನಿಂದ ಸಂರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿರುವೆವು. ನನ್ನು
ಕಕ್ಕನು ಬೋರೆಬಂಗಾಲನು ತನ್ನೆ ಪಾಲಿನೆ ಎಲ್ಲ ಅಸ್ತಿಯನ್ನು ಜಾ
ಕೊಂಡವನೆಂದು ಕೇಳಿದ್ದೆ ವು. ಮ್ವ ತಂದೆಯು ಬೇನೆ ಬಿದ್ದೊಡನೆ ತನ್ನೆ
ತಮ್ಮನಾದ ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನನ್ನು ಕರೆಯಿಸಿ, ಅವನಿಗೆ ನಾವು ಮೂರುಜನೆ
ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ತನ್ನ ಲಕ್ಷಗೆಟ್ಟಿಲೆ ಬೆಲೆಯ ಸ್ಕಾವರ-ಜಂಗೆಮ ಆಸ್ಲಿ
ಯನ್ನೊ ಒಪ್ಪಿಸಿ, ನಮ್ಮನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸಲುಟಿ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಇಷ್ಟದಂತೆ
ಲಗ್ಗೆ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ತಿಳಿಸಿದ್ದನು. ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನಿಗೂ ಸಂತಾನೆವಿಲ್ಲ. ಅದ
ರಿಂದ ಅನನೂ ಅವನೆ ಹೆಂಡತಿಯೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಹಡೆದ ತಂದೆತಾಯಿಗೆ
ಳಂತೆ ಸಲಹುತ್ತಿರುವರು. ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನು ಈ ಪ್ರಕಾರ ನಮ್ಮನ್ನು
ಮೋಸಗೊಳಿಸಬಹುದೆಂಬದನ್ನು ನಾವು ಕನೆಸು-ಮನಸುಗಳಲ್ಲಿಯೂ
ಕಾಣೆನು. ಕ

ಕೆಲದಿನಗಳ ಹಂದೆ ನಮ್ಮ ಅಕ್ಕ ಅಂಜಿಯು ಊಟಕ್ಕೆ ಕುಳಿತಿರು
ವಾಗೆಲೇ ಸತ್ತಳು. ಆಕೆಯ ಬೇನೆಯ ಕಾರಣವು ನಮಗಾರಿಗೂ ತಿಳಿ
ಯದು. ಸತ್ತ ಕೆಲಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಹಸರು ಹಾಗಲ
ಕಾಯಿಯಂತಾಗಿತ್ತು; ಅದರಿಂದ ಜನರು ಏನೇನೋ ಅಂದುಕೊಂಡರು.
ಒಬ, ಸರಕಾರೀ ಡಾಕ್ಟರನೊ, ಪೋಲೀಸ ಅಮಲದಾರನೂ ಬಂದರು.
ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನು ಗಾಬರಿಯಾದನು. ಅವನು ಅವರನ್ನು ಒಳೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು
ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ವರೆಗೆ ಏನೇನೋ ಕೊಟ್ಟು ಉಪಚರಿಸಿದನು. ಸಂಜೆ
ಯಾದ ಬಳಿಕ ಅವರು ಹೊರಹೊರಟಿರು. ಅವರು ಎದ್ದು ಹೋದ ಬಳಿಕ
೪ಳಕ್ಕಸು ಅವಸರನಸರದಿರದ ನಮ್ಮ ಅಕ್ಕನ ಹೆಣವನ್ನು ಸುಡಿಸಿದನು. ಆಗೆ
ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನು ಅಷ್ಟೆ ಕೆ ಗಾಬರಿಗೊಂಡಿದ್ದನೋ ರರು ಈಗೆಲೂ
ತಿಳಿಯದು.

ನಮ್ಮ ತಂದೆ ತೀರಿಕೊಂಡ ಕೆಲದಿನಗೆಳಲ್ಲಿಯೆೇೇ ಕೆ'ಶವರಂಯನೆಂಬ
ಸದ್ಯ ರಾಜನು ನನ್ನು ಕಕ್ಕ ನ ಕಡೆಗೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಬರಹೋಗೆಹತ್ತಿ ದನು.
ಕೇಶವನು ಒಳ್ಳೆ ತ ಜೆ ಅದರಿಂದ "ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನನ್ನು ಅವನು
ಕೆಲದಿನಗಳಲ್ಲಿಯೇ ತನ್ನ ಸೂತ್ರದ ಗೊಂಬೆಯನ್ನಾ ಗೆ "ಾಡಬಿಟ್ಟಿ ನು. ಬರ
ಬರುತ್ತ ಕೇಶನರಾಯನು ನಮ್ಮ ಲ್ಲಿ ದಿನದ 10- 13 ತಾಸುಗಳನ್ನು ಕಕ್ಕನೆ

೬೨ ಅಂಬಿಕೆ

i —- ಮ

ಕೂಡ ಮಾತನಾಡುವದರಕ್ಲಿಯೂ, ಇಸ್ಟ (ಟು ಗೆಂಜಿ(ಪುಗಳ ಆಟಗಳೆಲ್ಲಿಯೊ
ಊಟಲಉಡಿಗೆಗೆಳಲ್ಲಿಯೂ ಕಳೆಯಹತ್ತಿದನು. ಅದರಿಂದ ಅವನೆ ಸಲಿಗೆಯು
ನಾವು ಮೂರು ಜನ ಅಕ್ಕ-ತಂಗೆಯರಿಗೊ ಆಗಿ, ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನೆಂತೆಯೆಃ
ಅವನನ್ನು ನಾವು ಕಾಣಹತ್ತಿದೆವು; ಆದರೆ ಅವನು ಮನುಷ್ಯನಲ್ಲ-ನರ
ಸಿಕಾಚಿಯು. ಅವನೆ ಮನಸ್ಸಿನ ನಿಜಸ್ಥಿತಿಯು ಆಗೆ ನೆಮಗಾರಿಗೊ
ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈಗೊಂದು ವಾರದ ಹಂದೆ ಆ ಕೇಶವ ವೈದ್ಯನು
ಯಾವದೋ ಒಂದು ಔಷಧದ ಪಾನೆದಿಂದ ನೆನ್ನೆ ಸ್ಟ್ರೃತಿದಸ್ಪಿಸಿ, ನನ್ನನ್ನು
ಯಾವದೋ ಒಂದು ಗುಪ್ತನ್ನ ಶ್ರ ಳಕ್ಕೆ ಒಯ್ದಿದ್ದನು. ಆ ಹಾಳುಮನೆಯಲ್ಲಿ
ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾವಾಗಾಡಕೊಮ್ಮೆ ಆ ದೆನ್ಶನೆ ಮುಸು
ಡೆಯ ಗೋಪಿಃಚಂದನು ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು--ಮತ್ತೆ ನಿನಗೇನು ಬೇಕು?
ನಮ್ಮ ಯಜಮಾನನನ್ನು ವರಿಸುವೆಯೋ ಇಲ್ಲವೊ? ವರಿಸಿದಕೆ ಮಹಾ
ರಾಣಿಯಂತೆ ಪ್ರಾಸಾದ ಸದೃಶವಾದ ಮಹಾಲಿನೆಕ್ಲಿರಹತ್ತುವೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ
ಈ ಹಾಳು ಗೆಡಿಸಲಲ್ಲೇಃ ಕಠೋರವಾಗಿ ನಿನ್ನೆ ಅಂತವಾಗುವದು, ಎಂದು
ಕರ್ಕಶ ದನಿಯಿಂದ ನುಡಿದು, ನೆನ್ನೆ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲ ಸಷ
ಗೆಳನ್ನೂ ನೀರನ್ನೂ ತಂದಿಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತಿ ದ್ದನು. ನ್ನಿನೆ ದಿನೆ
ಮೂರೂಸಂಜೆಗೆ ಆ ಇಡಾ ನನ್ನೆ ಬಿಗೆಬಂದು ನ್ನು 1. ಮಾಡಿ
ಕೊಳ್ಳುವ ವಿಷಯವಾಗಿ ನಾನಾ ಚ ಪ್ರಲೊ(ಭವನ್ನು FEE
ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ಮನಸ್ಸು ಮಾಡದ್ದರಿಂದ ಅನನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬಲಾತ್ಕಾರವನ್ನು
ಮಾಡಬಂದನು. ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಮಣಿಯಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮನೋರನೆ
ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಹುಚ್ಚ ಹೆಂಗೆಸು ನನ್ನನ್ನು ಆ ಕುತ್ವದಿಂದ ಪಾರುಮಾಡಿ
ಇತ್ಮಣ ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದಳು. ಆ ಹುಚ್ಚಿಯು ಆ ಕೇಶನವೈದ್ಧ;
ಹೆಂಡತಿಯಂತೆ! ಆ ಉಭಯ ದಂಪತಿಗಳಲ್ಲಿಯ ಅನುರಾಗದಲ್ಲಿ ಆಕಾಶ.
ಪಾತಾಳೆಗೆಳಷ್ಟು ಸಾಮ್ಯ-ವೈಷಮ್ಯವಿರಬಹುದು. ಅದಿರಲಿ.

ನಾನು ಅಂದು ರಾತ್ರಿ ಆ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಟು ಈ ಹಳ್ಳಿ ಯ ಅಂ
ಡಿಗೆ ಬಂದು, ಅಂಗೆಡಿಕಾರನೆ ಬಾಯಿಂದ. ಶಾಸ್ತ್ರ ಗೆಳ ಈ ಮನೆಯ ದಾ!
ತಿಳಿದು, ಕೆರೆಯ ದಂಡೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಓಡುತ್ತ ಬರುತಿ ತ್ರಿ ರಲು, ಗೋಸಿ!
ಚಂದನು ನನಗೆ ತೀರ ಸಮೂಸದಲ್ಲಿಯೇ ಖಡ ಹಸ್ತ ದಿಂದ ಬಂದುದು
ದನ್ನು ಮಿಂಚಿನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡೆನು. ಕೂಡಲೆ ನಾನು «"ಯಾರಿದ್ದಿ!

ಅಂಬಿಕೆ. ೬ಕ್ತಿ

ರಲ್ಲೆ ₹? ಅಪ್ಪಾ ಬನ್ನಿ ಶ್ರ , ಈ ನೀಚನು. ನನ್ನನ ನ್ನ್ನ ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿ ರುವನು, ನು, ಬಿಡಿಸ
ಬನ್ನಿರಿ ಸತ್ತೆಸು- ಸತ್ತಿನು” ಎ ಎಂದು ಕೂಗಿದೆನು. ಇನ್ನೊ ಂದು ಕ್ಷಣ ತಡೆದಿ
ದ್ದರೆ ನಾನು ಅವನ ಕೈವಶಳಾಗುನವಳೆ ಆದರೆ ದೈವವಕಾತ್‌ ನನಗೊಂದು
ಯುಕ್ತಿ ನೆನಪಾಯಿತು. ಆ ಕೂಡಲೆ ನಾನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಓಡಹತ್ತಿ
ದಂತೆ ನಟಿಸಿ, ಸವಾಸದ ಒಂದು ಡೊಡ್ಡ ಮರದ ಹೊದರಿನೆಲ್ಲಿ ಸೇರಿ
ಕೊಂಡು ಕುಳಿತನು ಗೋಪವಿೀೀಚಂದನು ನಾನು ಓಡಿಹೋದೆನೆಂದು
ಅತ್ತಿಂದ ಇತ್ತ ಹಲವುಸಾರೆ ಓಡಾಡಿ ಹುಡುಕಿದನು. ಎಲ್ಲಿಯೂ ಅವನಿಗೆ
ನನ್ನೆ ಶೋಧವಾಗೆಲಿಲ್ಲ. ಆದರಿಂದ ಅವನು ಬಂದದಾರಿ ಹಡಿದು ಹೊ-
ಕಟು ಹೋದನು,

ಇಷ್ಟಾಗುವದಕೊಳಗೆ ಮಳೆಯ ವೇಗೆವು ಕಡಿಮೆಯಾಯುತು. ನಾನು
ಆ ಗಿಡದ ಹೊದರಿನಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದೆನು. ಆಗೆ ಮತ್ತೆ ನೆನ್ನನ್ನಾಕೊ!
ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವಂತೆ ತೋರಿತು. ಕೂಡಲೆ ನಾನು ಮಿಂಚನೆ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ
ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಲು, ಅವನು ಗೋಪೀಚಂದನಾಗಿರದೆ, ನಮ್ಮ
ಪುರೋಹಿತ ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದನು ಕೂಡಲೆ ನಾನು ಅವನನ್ನು
ಸರಿಸಿ ಅನನೆ ಈ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆನು. ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ಮನೆಯೊಳಗೆ
ಹೊಗಿಸಿ, ಮತ್ತೆಲ್ಲಿಗೋ ಆಗೆಲೇ ತವಕದಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದನು.
ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವಾಗೆ ಅವನು ನನ್ನೆ ಸೀರೆಯ ಒಂದು ಮೊಳ ಸೆರ
ಗೆನ್ಮೂ, ಒಂದು ಚೂರಿಯನ್ನೂ, ನೆನ್ನ ಹೆಳಲೊಳಗಿನ ಎರಡು ಬೆಳ್ಳಿಯ
ಅಕಡಾಗಳನ್ನೂ ತಕ್ಕೊಂಡು ಹೋದನು. ತದನೆಂತರ ಅವನು ಅವುಗಳ
ಯೇನು ಮಾಡಿದನೋ ತಿಳಿಯದು! ರಾಯರೇ, ನೀವು ಯಾರೇ ಇರ್ರಿ.
ಇನೆನ್ನನ್ನಷ್ಟು ಬೇಗೆನೆ ನಮ್ಮ ಕೃಪ ನೆ ಮನೆಗೆ ಕಳುಹಕೊಡಿರಿ. ನಾನು
ನಿಮ್ಮ ಈ ಉಪಕಾರವನ್ನು ಜನ್ನ್ಮದನ್ನಾ ೦ತರದಕ್ಷಿಯೂ ಮರೆಯಲಾಕೆನು.
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ತಂಗಿ, ಅಂಬಾಲಿಕೆಯು ನನ್ನ ನಿಷನಾಗಿ ಆಲೋಚಿಸಿ
ಎಷ್ಟು ದುಃ ಖಿಸುತ್ತಿರುವಳೋ ಏನೊ!? ದೇವಾ, ನಾನು ಯಾವ ಅಪ
ರಾಧವನ್ನು ಮಾಡಿರುವೆನಂದು ನನ್ನನ್ನೀಪರಿ ಕಷ್ಟಕ್ಕೀಡು ಮಾಡಿರುವೆ?
ಎಂದಂದು ಕಣ್ಣಿ £ರು ಸುರಿಸಹತ್ತಿ ದಳು

ಆಯು ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಪಂತನೆ ಮನೋಕಲ್ಪನೆಗಳೆ ಮೇಲೆ
ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಪ್ರಕಾಶ ಬಿದ್ದಿತು. ನಾರಾಯಣಕಾಸ್ತ್ರಿಯು ಅ ಅಡವಿಗೆ

೬೪ ಅಂಬಿಕೆ,

ತಿಳಿದು ಅವನಿಗೆ ಸರಮ ಆಹ್ಲಾದವಾಯಿತು. ಬಳಿಕ ಅವನು ಅಂಬಿಕೆ
ಯನ್ನುದ್ದೆ ₹ಶಿಸಿ:-ಕೆೇಶವರಾಯನೆ ವಿಷಯವಾಗಿ ಮುತ್ತೆ [ನಾದರೂ ನಿನೆಗೆ
ಗೊತ್ತಿದೆಯೊ? ನಿನಗೆ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳಾಗಿದ್ದರೂ ಇನ್ನೂ ನಿನ್ನೆ
ಲಗ್ನವೇಕಾಗಿಲ್ಲ?

ನಮ್ಮ ಪ್ಪ ಬದುಕಿದ್ದರೆ ಈ ಮೊದಲೇ ನನ್ನ ಲಗ್ಗೆವಾಗಿ ಹೋಗು
ತ್ತಿತ್ತು? ನಾನು ಹದಿಮೂರು ವರ್ಷದವಳಿರುವಾಗೆಲೇ ನನಗೆ ವರನಿಶ್ಚಯ
ವಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನನ್ನು ಧಾರವಾಡ ಜಿಲ್ಲೆಯೊಳಗಿನೆ ಹಾನೆಗೆಲ್ಲ ಊರಿಗೆ
ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ನಮ್ಮಪ್ಪನು ಗೊತ್ತು ಮಾಡಿದ್ದನು; ಆದರೆ ಲಗ್ಗೆಮಾಸ
ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಕಾಹಿಲೆಯಾಯಿತು. ಅದರಿಂದ ಆ ಕಾರ್ಯವು
ಹಂದೆ ಬಿದ್ದದ್ದು ಬಿದ್ದೇ ಹೋಯಿತು. ನಮ್ಮ ಕಕ್ಕನು ವ್ಯಸನಾಧೀನನು.
ಅದರಿಂದಲೊ! ಮತ್ತಾವ ಕಾರಣದಿಂದಲೋ ಅವನು ನೆನ್ನೆ ಲಗ್ಗೆ
ಮಾಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇಶವನ ವಿಷಯವಾಗಿ ನನಗೆ ಮತ್ತೆ (ನೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ನೀನು ಇನ್ನು ಬಹು ದಿನೆ ಕಷ್ಟಪಡವೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಇಂದೇ ನಿನ್ನನ್ನು
ಇಲ್ಲಿಂದ ಬಿಡಿಸುವೆನು; ಆದರೆ ನೀನು ಮಾತ್ರ ನಾನು ಹೇಳುವಂತೆ ನಹೆ
ಯೆಂದರಾಯಿತು, ಎಂದಂದು ವಂತನು ಆಕೆಯ ಕಿ: ಯಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ
ಬಹುಮೆಲ್ಲಗೆ ಹೇಳಹತ್ತಿದನು.

ನೀರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ನಾರಾಯಣ ರಾಷ್ಟ್ರಿಯ ಹೆಂಡತಿಯು ಈ
ಮೊದಲೇ ಕೊಡತುಂಬಿಕೊಂಡು ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಆಗೆ
ಪಂತನಿಗೊ ಅಂಬಿಕೆಗೂ ಸ್ವಾರಸ್ಯಪೂರ್ಣವಾದ ಮಾತುಗೆಳು ಸೆಡದಿದ್ದವು.
ಅವನ್ನು ಕೇಳಿ ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮ ಣೆಯ ಅವರೇನೇನು ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುವರೆಂಬ
ದನ್ನು ತಿಳಿಯುವದಕ್ಕಾಗಿ ಬಾಗಿಲ ಹೊರಗೇ ನಿಂತುಕೊಂಡಳು, ಅವರ
ಭಾಷಣದೊಳೆಗಿನೆ ಕೆಲವು ಶಬ್ದಗಳು ಅವಳಿಗೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದ್ದವು; ಹಲವು
ಕೆ!ಳಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೇಳಿಸಿದ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿಯ ಕೆಲವುಗೆಳ ಅರ್ಥವಾಗು
ತ್ತಿತ್ತು; ಉಳಿದ ಎಷ್ಟೋ ಮಾತುಗೆಳ ಅರ್ಥವೇ ಆ ಓ೦ದಿನಕಾಲದ ಮುದು
ಕೆಗೆ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಕೆಯು ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿ ನವಕೆಗೆ ಬಗೆಲಲ್ಲಿ ನೀರು
ತುಂಬಿದ ಕೊಡವನ್ನೂ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ತಂಬಿಗೆಗೆಳನ್ನೂ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿ
ಯೇ ನಿಂತುಕೊಂಡಳು. ಶೀಗೆ ಕಂಕುಳದಲ್ಲಿ ಕೊಡ-ಗಿಂಡಿಗೆಳನ್ನೂ, ತಲೆಯ

1] ಅಂಬಿಕೆ. ೬%

ಮೇಲೆ ಬಟ್ಟ ಯ ಸ ಸಿಂಬಿ, ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ತುಂ ಬಿದ ಬಿಂದಿಗೆಯನ್ನೂ,
ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವು ತಂಬಿಗೆಗಳನ್ನೊ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು, ತಾಸೆರಡು ತಾಸುಗೆಳ
ವರೆಗೆ ಓಣಿಯ ಚರಂಡಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಿಂತು, ಜಚೇಕೇರಿಯ ಗುಂಡಕ್ಕನೆ
ಮೊರುಗೆಳೆನ್ನು ಈಚೀಕೇರಿಯ ಕೃಷ್ಟಿಯ ಮುಖದಿಂದ ಕೇಳುವ ರೂಢಿಯು
ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿ ಯೂರ ಬ್ರಾ ಹ್ಹಣರ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇರುತ್ತದೆ.
ಭಾಷಣದ ಸ್ವಾರಸ್ಯವು ಮುಗಿಯುವವರೆಗೊ ಅವರ ತಲೆ ಕೈಗಳು ಸೋಲು
ವದಿಲ್ಲ. ಇದರಂತೆಯೇ ಆ ಮುದುಕೆಯ ಸ್ಪ ತಿಯೂ ಆಯಿತು. ವಂತ:
ಅಂಬಿಕೆಯರ ಭಾಷಣದ ಅರ್ಥ ವಾಗೆದಾಗೆಲು, ಆ ಮುದುಕೆಯ ಕೈಗೆಳು
ಸೋತು ಆವು ಥರಗುಟ್ಟೆ ನಡುಗೆಲಾರಂಭಿಸಿದವು ಆದರೂ ಅವಳು ಕೈಯೊ
ಳಗಿನ ತಂಬಿಗೆಯನ್ನು 'ಕೆಳಗಿಡಲಿಲ್ಲವಾದ್ದ ರಿಂದ. ಆ ತಂಬಿಗೆಯು ಕಳಚಿ
ಢಬ್ಬ ಎಂದು ಕೆಳಗಿನ ಹಾಸುಗೆಲ್ಲಿನೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಅದರಿಂದ ಮುದು
ಕಳೆಯು ಹೊರಗೆ ಬಂದ ಸೂಚನೆಯು ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಆಗೆಲು, ಅಂಬಿಕೆ
ಯು ತವಕದಿಂದ ಒಳಗೆ ಹೋದಳು. ಪಂತನು ಬಿದ್ದು ಕೊಂಡಲ್ಲಿಂದೆ
ಹೊರಗೆ ಬಂದು, --ತಾಯೊ, ನನ್ನೆ ತೃಷಯು ಕಾರಿತವಾಯಿತು. ನಾ.
ನಿನ್ನು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಕಡೆಗೆ ಹೊಗುತ್ತೇನೆ, ಎಂದು ಆ ಮುದುಕೆಗೆ ಹೇಳಿ
ನಡೆದನು.

ಅಲ್ಪಾವಕಾಶದಕ್ಲಿ ಕಾಸಿಯು ಪಂಡಿತನೂಡನಿ ಬಂದನು. ರೋಗಿ
ಯು ಹೊರಟು ಹೋದ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ವೈದ್ಯನು ಸುಮ್ಮನೆ ಹೊರಡ
ಬೇಕಾಯಿತು. ಬಳಿಕ ಮುದುಕೆಯು ಪಂತ-ಅಂಬಿಕೆಯರ ಏಕಾಂತ
ವನ್ನು ಶಾಸ್ತಿಗೆ ಅರುಹಿ ದಳು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ (ಡಿಸಿ ಡಿಸಿ ಕೇಳಿದರೂ
ಅಂಬಿಕೆಯು ಒಂದುತುಬ ಎರಡು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟಾಗುವದಕೊಳಗಾಗಿ.
ಸಂಜೆಯ ೫ ಗೆಂಟೆಯಾಯಿತು 2.32 ಜನೆ ಪೋಲೀಸ ಜನೆಕೊಡನೆ
ಅಂಬಿಕೆಯ ತಾಯಿಯ ತಂದೆಯು ಆಗೆ ನಾರಾಯಣತಾಸ್ತಿಯ ಮನೆಗೆ
ಬಂದು, “ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗಿ-ಅಂಬಿಕೆಯಿರುವಳೆ ಎಂದು
ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದನು, ಕಾಸ್ತ್ರಿಯಾಗಲಿ-ಅವನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗೆಲಿ ಅಹುದು-
ಇಲ್ಲವೆಂದು ನುಡಿಯುವ ಮೊದಶೇ ಅಂಬಿಕೆಯು ಒಳಗಿಂದ ಧಾವಿಸುತ
ಹೊರಗೆ ಬಂದಳು. ಕೂಡಲೆ ಅವಳನ್ನು ಹೊರಗಿನ ಮೇಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡ್ರಿಸಿ
ಕೊಂಡು ನಡೆದರು.

೬೬ ಆಂಬಿಕೆ.

i

ಆ ಪೋಲೀಸರ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಪಂತನ್ಕೂ ಜೀಲರ ಭುಜಂಗೆರಾಯನೂ
ಬಂದಿದ್ದಗು. ಅವರು ಕಾಸ್ತ್ರಿಯನ್ನು ಕುರಿತು:--ಕಾಸ್ತ್ರಿಗೆಳೆ!, ಕೊಲೆ
ಯಾದ ಯುವತಿಯನ್ನು ಬದುಕಿಸುವ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಕಲಿತಿರುವಿರಾ?
ಅಯ್ಯೋ ೬ ಪಾಪ! ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ೧೦೦೦ಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದ ನಿಮ್ಮ ಶಾಗೆವು
ತನ್ಪಿತಲ್ಲವೆ? ಉಪಾಯವಿಲ್ಲ, ಸರಬ ಗಹಗಹಿಸಿ ನಕ್ಕರು,

೯ ವಾರಿಯಲ್ಲಿ.

ಔಿಕಯನ್ನು ಕೇಶವನೆ ಜಾಲದಿಂದ ಪಾರುಮಾಡಿದರೂ ಪಂತಸು
ನಿಶ್ಚಿಂತನಾಗಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕಂದರೆ ಈ ಕಥಾನಕದ ಮೂರನೇ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ
ಐನರಿಸಿದೆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಕೊಲೆಯನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚುವ ಕೆಲಸವೊಂದು ಬಾಕಿ
ಉಳಿದೇ ಇತ್ತು. ಅಂಬಿಕೆಯ ಪ್ರಕರಣದಿಂದ ಪಂತನಿಗೆ ಒಂದು ಮಾತಿನ
ಸ್ಪಷ್ಟ್ರೀಕರಣವಾದಂತಾಗಿತ್ತು. ಅದಾವುಬೆಂದರೆ, -ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನಾಪರಿ
ನೀಡಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕೇಶವಾದಿಗಳ ಅಂಗೆವು ಹೆಚ್ಚು-ಕಡಿಮೆ ಮಾನೆ
ಬಂದ ಆ ಪ್ರಸ್ತುತ ಬಾಲಿಕೆಯ ಕೊಲೆಯಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕೆಂದು; ಆದರೆ ನಿಜ
ಸಂಗೆತಿಯು ಗೊತ್ತಾಗದ ಹೊರತು ಅವನು ಯಾರನ್ನೂ ಸೆರೆಹಿಡಿಯುವಂ
ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗೆ ಅನನು ಆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಕೊಲೆಯ ಪತ್ತೆಗಾಗಿಯೇ
ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೊಡಗಿಕೊಂಡನು.

ಮುಂದೊಂದು ದಿನೆ ಪಂತನು ಬತ್ತೆ ₹ರಿ ಎಂಬ ಗ್ರಾಮದಿಂದ ತನ್ನ
ಊರಿಗೆ ಹೊರಟನು. ಆಗ ಅಸರಾಹ್ನ ಕಾಲವಾಗಿತ್ತು. ಬತ್ತೇರಿಯಿ
ಸಿದ್ಧದೇವಪುರಕ್ಕೆ ಮೂರೇ! ಮೈಲು ದೂರದಲ್ಲಿ. ಸೂರ್ಯನು ಮುಳುಗೆ
ಲಿಕ್ಕೆ ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಅವಕಾಶವರದಿದ್ದರೂ, ತನ್ನ ಊರು ಸವೂಪದನ್ಲಿದ್ದು
ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಓಡಾಡಿದ ದಾರಿಯಾದುದರಿಂದ ಪಂತನು ಸಾವಕಾಶವಾಗಿ
ಮೊೋಜಿನಿಂದ ನೆಡೆದಿದ್ದ ನು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅನನಿಗೊಂದು ನಿಸ್ಭೃತವಾದ
ಕೆರೆ ಹತ್ತಿ ತು. ಅದರ ಸುತ್ತ ಲೂ ನಾನಾ ಬಗೆಯ ಗೆಗೆನೆಚುಂಬಿತ ವೃಕ್ಷ
ಗೆಳು ಫಲ- ಸಷ್ಟಗಳಿಂದ ಪರಿಶೋಭಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಸ್ತಾಚಲಕ್ಕೆ ಭರ
ದಿಂದ ನಡೆದಿದ್ದ ರಬಯಕಿನಣಗೆಳು ಆ ಕಡೆಯ. ವೃಕ್ಷಗಳ ತ್‌ ಟೊಂಗೆಗೆಳ

ಅಂಬಿಕೆ. ೬೩

ಮ ದ ತು ಹ್‌

ಪಳುಕಿಸೊಳಗಿಂದ ಹಾಯ್ದು । ಬಂದು: ಸರೋವರದ ಸ ಕಚ್ಚ ವಾದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ
ಬಿದ್ದು, ಪೂರ್ವದಿಕ್ಕಿನ ಗಿಡ ಬಳ್ಳಿ ಗೆಳ ಮೇಲೆಪ್ರ ತಿಬಿಂಬಿತವಾಗುತ್ತಿ ದವು.
ತಾಸು ಆ ಸರೋವರದ ದಂಡೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಆ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು pe
ನಿಮಿಷಗಳ ವರೆಗೆ ಏಕಾಗ್ರ ಚಿತ್ತದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದನು.
ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಸರೋವರದ ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ಯಾರೋ ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ
ದುಮುಕಿದ ಸಪ್ಪಳವಾಯಿತು. ಪಂತನು ಕಣ್ಣೆತ್ತಿನೋಡುತ್ತಾನೆ, ಅಲ್ಲಿ
ಯೊಬ್ಬ ನೆನಪ್ರಾಯದ ಸುಂದರ ತರುಣಿಯು ಆಳವಾದ ನೀರಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು
ಗುಟುಕುನೀರು ಕುಡಿಯಹತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೂಡಲೆ ಅವನು ಅತ್ತ ಓಡುತ್ತ
ಹೋಗಿ, ಕರೆಯಲ್ಲಿ ಹಾರಿಕೊಂಡನು. ಹಾಗು ಕೆಲನಿಮಿಸಗಳಕ್ಲಿಯೇ ಆ
ತರುಣಿಯ ಕೂದಲು ಹಡಿದು ಅವಳನ್ನು ನೀರಮೇಲಕ್ಕೆ ತಂದನು. ಇದೇ
ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆ ಹಳ್ಳಿ ಯ ಮತ್ತೆಕೆಲಜನರು ಆ ಸರೋವರ ಬಂದೆರು. ಅನರೆ
ಲರೂಸೇರಿ ಆ ಸುಂದರಿಯನ್ನು ನೀರಹೊರಗೆ ತಂದು, 100 ಮೇಲೆ
ಮಲಗಿಸಿ ಅವಳ ಬೆನ್ನಮೇಲೆ ತುಳಿದರು. ಅದರಿಂದ ಅವಳು ಕುಡಿದಿದ ನೀರೆಲ್ಲ
ಹೊರಹೊರಟು ಹೊಯಿತು. ತುಸುಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಆ ಯುವತಿಗೆ ಸ ಸ್ಟ್ರೃತಿ
ಖಂಬಾಗೆಲು ಅವಳು ಪಂತನನ್ನುಕುರಿತು. -ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಬದುಕಿಸಿದ್ದು
ಒಳಿತಾಗೆಲಿಲ್ಲ. ಇಂದು ನಾನು ಈ ಲೋಕದಿಂದ ಮುಕ್ತಳಾಗುವದಕ್ಕಾಗಿ
ಹೆ ಮನೆಯವರ ಕಣ್ಣುತಪ್ಪಿಸಿ ಈ ಜಲಾಶಯದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿ ಡೆ ನು, ಎಂದಳು.
ಪಂತನು ಅವಳ ಮಾತಿನ ಕಡೆಗೆ ವಿಶೇಷ ಲಕ್ಷಗೊಡದೆ ಅವಳನ್ನು
ಸನೊಸಪದ ಆ ಹಳ್ಳಿ ಯ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದನು. ಆ ಯುವತಿಯು
ಕ್ರಿ ಶ್ಚನ್ನ ಳು. ಹ್‌ ತಂಡೆಯ ಹೆಸರು ಲಾಂಗೆಮನ್ನ ಜೂ ಲಾಂಗೆಮನ್ನನು
ಆ ಊತ ಧನಿಕನು. ಗುಣಕಾಲಿಯು. ಅವನು ೬೦ ಗರ್ಷನಯಸ್ಸಿ
ನವನಾಗೆಬಹುದು. ಪಂತನೆಕೂಡ ಬಂದ ಜನರು ಮೇರಿಯ 'ೃತ್ತಾಂತ
ವನ್ನು ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಮೊದಲೇ ನಿಕಾಲ
ವಾದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಭಾರದಿಂದ ಯಾವಾಗಲೂ ಧಸ್‌"ಧಸ್ಸೆಂದು ತೇಕು
ತ್ತಿದ್ದ ಆ ಲಂಬೋದರ ಲಾಂಗೆಮನ್ನನು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ತೇಕಲಾರಂಭಿಸಿದನು.
ಹೆಚ್ಚಿನ ಊರ್ಧ್ವಕ್ವಾಸದ ಮೂಲಕ ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ಶಬ್ದಗಳು ಹೊರ
ಡುವದೆ! ದುಸ್ಕರವಾಗಿಬಿಟ್ಟತು. ಹೀಗೆ ಕೆಲ ಹೊತ್ತು ಬಿಸಿರೊಳಗಿಂದ
ಬಂದ ನಾಯಿಯ ಹಾಗೆ ಒಂದೇಸವನೆ ತೇಕಿದ ಬಳಿಕ ಅನನು ಪಂತನನ್ನು

೬೮ ಅಂಬಿಕೆ,

ಕುರಿತು- «:ರಾಯರೇ, ತಮ್ಮ ಉಪಕಾರವು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಬಹಳವಾಗಿ
ಆಯಿತು. ಇಂದು ತಾವು ನನ್ನ ಮಗೆಳನ್ನುಳಿಸದಿದ್ದರಿ ನನಗೆ ಪರಮ
ದುಃಖವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನನಗೆ ಆಗೆಬಹುದಾಗಿದ್ದ (1 ತು ವ

ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಮುಂದೆ ಬಾಯಿಂದ ಶಬ್ದಗೆಳೇ ಹೊರಡದಷ್ಟು ಊರ್ಧಕ್ವಾಸ
ವುಂಬಾಗೆಲು, ಅವನು ದೊಪ್ಪೆಂದು ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದನು. ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಅನನು
ಆ ತನ್ನ ಬೈಕಕಖಾನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಸತ್ತುಹೋದನು!

ಲಾಂಗಮನ್ನೆನೆ ಈ ಆಕಸ್ತಿ ಕವಾದ ಮರಣದಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಕಲೆತಿದ್ದ
ಪಂತ ಮೊದಲಾದ ಸಕಲರಿಗೊ ಸಾ ವಿಸ್ತ ಯವೆನಿಸಿತು. ಲಾಂಗೆಮ
ನ್ನನೆ ಹೆಂಡತಿಯ ಹೆಸರು ಮೇಯೋ! ಎಂದು. pi ೨೫ ವರ್ಷದವಳಾಗೆ
ಬಹುದು. ಅವಳು ಗಂಡನು ಸತ್ತು ಬಿದ್ದ ್ಲಿಗೆ ಓಡುತ್ತ ಬಂದು ಎದೆಎದೆ
ಬಡಕೊಂಡು ಹಾಡಿ ಹಾಡಿ ಅಳಹತ್ತಿದಳು. ಪಂತನು ಅಲ್ಲಿಯ ಒಬ್ಬ
ಸೇವಕನನ್ನು ಕರೆದು ಇಲ್ಲಿ ಸಮೂಪ ದಲ್ಲಿ ಡಾಕ್ಟರರಾರಾದರೂ ..
ಎಂದು ಕೇಳಲು, ಆ ಭೃತ್ಯ ನು ಈ ಊರಲ್ಲ ಫಾಳ್ಸ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಪ್ರ
ಡಾಕ್ಟರರಿದ್ದು, ಅವರೇ ಈ ಮನೆಗೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಔಷಧಚಿಕಿತೈೆ ಗಾಗಿ |
ರುವರು, ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದನು. ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು ಡಾ. ಫಾಕೃನನ್ನು ಕರಿ
ಕಳುಹಿದನು. ಸೇವಕನು ಡಾಕ್ಟರನನ್ನು ಕಕೆಯಹೋದಬಳಿಕ ಪಂತನು
ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆನ ಮೃತದೇಹದ ಕಡೆಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದನು.
ಲಸ್ರ್ಯಗೊಟ್ಟು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಲಾಂಗಮನ್ನನಿನ್ನೂ ಸತ್ತಿರುವದಿಕ್ಲೆಂದೂ
ಇವನಿಗೆ ಮಲರೋಗ ಬರುತ್ತಿರಬಹುದೆಂದೂ ತರ್ಕಿಸಿದನು. ಬಳಿಕ ಅವನು
ಮೇಯೊಳಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನೋಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಹೇಳಹತ್ತಿದನು. ಆಗಂತೂ
ಆಕೆಯು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಅಕ್ರೋಶ ಮಾಡಿ ಅಳತೊಡಗಿದಳು.

ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ RN ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆ ನ ತರುಣ ಕುವರಿಯು-
ಅಲ್ಲಿಗೆ ಟಟ. ಹಾಗು ತಂದೆಯ ಮೃತದೇಹವನ್ನು ಕಂಡು ಅದರ
ಮೇಕೆ ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ಅಳಹತ್ತಿದಳು.

ಪಂತನು ಅವಳನ್ನು ತತದು- ಮೇರೀ, ನಿನ್ನೆ ತಂದೆಯು ಇನ್ನೂ
ಜೀವಂತನಿರುವಹಾಗೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಅದ್ದರಿಂದ ಡಾಕ್ವರನನ್ನು ಕಕೆಸು,
ಎಂದು ಹೇಳಲು;

ಅಂಬಿಕೆ, ೬೪

ಮೇರಿಯು ಕಂಪಿತ ದನಿಯಿಂದ: ಯಾವ ಡಾಕ್ಕರನನ್ನು?

"ಫಾಕ್ಸನೆಂಬ ಹೆಸರಿನ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯ ಡಾಕ್ಕರನೆನ್ನು'” ಎಂಬ
ಪಂತನ ಉತ್ತರವನ್ನು ಕೇಳಿ ಆ ಕಡುದುಃಖದಲ್ಲಿಯೂ ಮೇರಿಯ ಮುಖ
ದಲ್ಲಿ ಕಿರಿನೆಗೆಯುಂಬಾಯಿತು. ಬಳಿಕ ಅವಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ: -ಫಾಕ್ಸನೇ
ಬೇಕೇನು? ಎಂದಂದು ಮತ್ತೆ ತಂದೆಯ ಶವದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಅಪ್ಪಾ,
ಫಾದರ, ನೀನೆಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದೆ? ಈ ಪರದೇಶಿ ಮಗಳನ್ನು ಇನ್ನಾರು ಸಂರಕ್ಷ
ಸುವವರು? ನನ್ನ ಗೆತಿಯೇನು? ಹೀಗೆಂದು ಆಕ್ರೋಶ ಮಾಡಹತ್ತಿದಳು.
ಕೆಲಕ್ಷಣಗೆಳಲ್ಲಿ ಅವಳು ಆ ತನ್ನ ದುಃಖನನ್ನು ಮರೆದು ಸಂತನನ್ನು
ಕುರಿತು:-_-ರಾಯಕೇ, ಆ ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನು ನನ್ನ ತಂದೆಯ ವೈರಿಯು;
ನನ್ನ ಹಗೆಯು; ನಮ್ಮ ಈ ಮನೆಗೇ ಸರ್ವನಾಶಕನು; ಅವನು ಪಿಕಾ
ಚಿಯು; ನರಭಕ್ಷ ರಾಕ್ಷಸನು; ಅವನನ್ನು ಕಟ್ಟಕೊಂಡು ಮಾಡುವದೆ!ನು?
ಎಂದಂದು ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಮೃತಜೀಹದ ಕಡೆಗೆ ಮೋರಿತಿರುನಿ
ದುಃಖವನ್ನು ಸಹಿಸಲಾರದೆ ಮೂರ್ಛತಳಾದಳು.

ಪಂತನು ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಮೇರಿಯ ನೆತ್ತಿಗೆ ನೀರುತಟ್ಟಿ ಅವಳನ್ನು
ಎಚ್ಚರಪಡಿಸಿದನು. ನಂತರ ಅವನು ಮೇಯೋಕನ್ನು ಕುರಿತು: ಈ ಸಮ
ಯದಲ್ಲಿ ತಾವು ಹೀಗೆ ಅಳುತ್ತ ಕೂಡ್ರುವದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ತಾನೇ ಈಗೆ
ಮುಂದಿನ ಎಲ್ಲ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಬಚಿಃಕಾಗುವದು, ಎಂದನು,

ತುಸ ಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿಯೇ ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ
ಮೊದಲು ಲಾಂಗಮನ್ನೆನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವನೆ ಮೂಗಿನ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ
ಹಿಂದು ವಶ್ರನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದನು. ಬಳಿಕ ಅನನು- -ಈತನ
ಅಂತವಾಗಿ ೧೦-೧೨ ನಿಮಿಷಗೆಳಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ; ಆದರೆ ಇವನಿಗೆ ಇಷ್ಟು
ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮರಣವುಂಬಾಗಲಿಕ್ಕೆ ಅದಾನ ಕಾರಣವುಂಬಾಯಿತೊ
ತಿಳಿಯದು, ಎಂದನು.

ಅಗೆ ಮೇಯೋಳು: ಈ ಎಲ್ಲ ಅನರ್ಥಕ್ಕೆ ಈ ಮೇರಿಯೆ! ಕಾರ
ಣಳು. ಈ ಖೋಡಿಯು ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು, ಸಾಯುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡ
ದಿದ್ದರೆ ಈ ಅನರ್ಥವೆಲ್ಲಿ ಉಂಜಾಗುತ್ತಿತ್ತು? ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ತನ್ನ ಸೆರಗಿ
ನಿಂದ ಕಣ್ಣುಗೆಳನ್ನು ತಿಕ್ಕಿ ತಿಕ್ಕಿ ಒರಿಸಹತ್ತಿದಳು. ಆದರೂ ಆ ಪ್ರಸಂಗೆ

ಓಂ ಅಂಬಿಕೆ,

a

ದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಇಷ್ಟಾರ್ಥ ಸಿದ್ಧಿ ಸಿದ ನಗೆಯು
ಪ್ರಾದುರ್ಭವಿಸಜಿ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಪಂತನು ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನಿಗೆ ತನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ಸಮಸ್ತ ಸಂಗತಿ
ಯನ್ನೂ ಅರುಹಿದನು; ಫಾಕೃನೂ ಲಕ್ಷಗೊಟ್ಟು ಕೇಳಹತ್ತಿ ದನು. ಆಗೆ
ಫಾಕ್ಸನೆ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ನಿದ್ರೂಪದ ಕಿರಿನೆಗೆಯ ಕದೆಗೆ ಪಂತನೆ
ದೃಷ್ಟಿಯು ಇರದಿದ್ದದ್ದೇೇ ವಿಹತವಾಯಿತು. ಪಂತನೆ ಕಥನವು ಮುಗಿದ
ಬಳಿಕ ಫಾಕ್ಸನು ಒಳ್ಳೆ ಮೃದು ಸ್ವರದಿಂದ -ರಾಯಕೇ, ತಮ್ಮ ಹೆಸರ!
ನೆಂಬದನ್ನು ನನಗೆ ತಿಳಿಸಬಲ್ಲಿರಾ!

(«ನನ್ನ ಹೆಸರು ಪಂತನೆಂದು'' ಎಂದು ಪಂತನೆಂದನು,

ಫಾಕ್ಸ:-- ಓಹೋ! ಸಿದ್ಧದೇವಪುರದ ಪಂತರೆಂದರೆ ನೀವೇ ತಾನೆ?
ಬಹು ಚೆನ್ನಾಯಿತು. ನೆನಗೆ ತಮ್ಮ ಪರಿಚಯವುಂಟಾದದ್ದು ಬಹು
ಸಂತೋಷಕರವು. ಹೀಗೆಂದು ನುಡಿಯುವಾಗೆ ಫಾಕ್ಸನ ಮುಖದ ಮೇ£ಲಿನೆ
ಕಿರಿನಗೆಯು ಹಿಮ್ಮೆಲೆ ಪರಿವರ್ತಿಸಿತು. ಆದರೂ ಅವನು ಅದನ್ನು ಜನೆ
ರಿಗೆ ತಿಳಿಯಗೊಡದ ಹಾಗೆ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು-_“ನುಹಾನುಭಾವರೆ,
ತಾವು ಇತ್ತ ಯಾವ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟದ್ದಿರ? ತಿಳಿಸಲು ಆತಂಕವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ
ತಿಳಿಸಬೇಕು, ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಮಾಡಿದನು.

ನಾನು ಬತ್ತೆ ಕರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ನು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮನೆಗೆ ನೆಡೆದಾಗೆ
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮೇರಿಯ ಆ ಅನಾಹುತವು ನೆಡೆದ ಮೂಲಕ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಬೆ
ಕಾಯಿತು. ಇಲ್ಲಿಯ ಮಿಕ್ಕ ಸಂಗೆತಿಯಂತೂ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿದದ್ದೇ ಇದೆ.

ಫಾಕ್ಸನು ಮತ್ತೇನೂ ಅನ್ನದೆ, ಸಮೀಪದಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಿದ್ದ ಮೇರಿಯ

ಕೈಹಿಡಿದು -ನಿ!ನು ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಬೇಡ. ನಿನಗೆ ಈ ಪ್ರಸಂಗೆದಲ್ಲಿ
ಹೆಚ್ಚು ಸ್ವಸ್ಥತೆಯ ಅವಶ್ಯವಿದೆ. ನಡೆ, ನಿನ್ನೆ ಮಲತಾಯಿಯೊಡನೆ
ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಸ್ವಸ್ಥವಾಗಿ ಬಿದ್ದುಕೋ, ಎಂದಂದು ಪಂತನಿಗೆ--ರಾಯಕರೇ,
ತಾವು ಕೆಲ ಕ್ಷಣಗೆಳವರೆಗೆ ಇಲ್ಲಿಯೆ ಇರ್ರಿ. ನಾನು, ಇವರನ್ನು ಒಳಗೆ
ಕಳಿಸಿ ಈಗೆ: ಬರುವೆನು, ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಮೇರಿ ಹಾಗು ಮೇಯೊ! ಇವ
ಕೊಡನೆ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಹೋದನು.

ಸರಾಸರಿ ಅರ್ಧತಾಸಾದ ಬಳಿಕ ಫಾಕ್ಸನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು--ಒಬ್ಬ
ಸೇವಕನನ್ನು ಕರೆದನು. ಕೂಡಲೆ ಮನೆಯೊಳಗಿನೆ ಎಲ್ಲ ಚಾಕರರೂ

ಅಂಬಿಕೆ. ಓಗಿ

ಡಾಕ್ಟರನ ಬಳಿಗೆ ಓಡುತ್ತ ಬಂದರು. ಚಾಕ್ವರನು ಅವರಿಗೆ ಲಾಂಗಮ
ನ್ನನೆ ಶವದ ವಿಷಯವಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕಾದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ತಿಳಿಸಿದನು.
ನೆಂತರ ಅನನು ಪಂತನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಳಿ: ರಾಯರೆ ತಾವು ಇನೊ ಂದು
ಕ್ಷಣ ತಡೆದರೆ ಬಹಳ ನೆಟ್ಟ ಗಾಗುವದು ಎಂದನು.

(ಕ್ಷಮಿಸಿರಿ; ನನೆಗೆ ಅವಸರದ ಕೆಲಸವಿದೆ. ಇನ್ನು ನಿಲ್ಲರಿಕ್ಕೆ ಅವ
ಕಾಶನಿಲ್ಲ. ಬರುವೆನು'' ಎಂದಂದು ಪಂತನು ಕುಳಿತಲ್ಲಿಂದ ಎದ್ದು ನಿಂತನು.

ಫಾಕ್ಸ:_ ಛೇ, ಭೇ, ತುಸ ತಡೆಯಿರಿ. ತಮ್ಮೊಡನೆ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ
ವತಾತಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಈಗೆ ಬಂದೆನು, ಎಂದವನೆ! ಪುನಃ ಒಳಗೆ ಹೊ
ದನು. ಮತ್ತೆ ಅರ್ಧಗಂಟಿಯಾದರೂ ಅವನು ಬರಲೇ! ಇಲ್ಲ. ಹಾಗೆ!
ಹೋಗಬೇಕೋ ಬಾರದೋ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಆಲೋಟಚಸುತ್ತ ಪಂತನು ಅಲ್ಲಿ
ಥೀ ಕುಳಿತನು. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮೂರೂಸಂಜೆಯಾಯಿತು. ಮನೆಯ ಸಂದಿ
ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕತ್ತ ಲಉುಗೆನಿಯಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಡಾಕ್ಟರನು ಇನ್ನು ಬಾರ
ವಿದ್ದರೂ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ. ತಾನು ಹೊರಡಬೇಕೆಂದು ಪಂತನು ಮನೆಯ
ಹೊರಗೆ ಬಂದನು. ಅವನ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಮೇರಿಯು ಓಡುತ್ತ ಬಂದು
ಮೆಲ್ಲಗೆ -ರಾಯರೇ, ಎಚ್ಚರಿಕೆ! ಈ ಡಾಕ್ಟರನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಪ್ರಾಣಿ
ಯಲ್ಲ. ಅವನು ನಿಮಗೆ ಮೋಸಮಾಡುವ ಹವಣಿಕೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ, ಎಂದು
ಹೇಳಿದವಳೇ ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನೂ
ಬೇಕೆ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ತವಕದಿಂದ ಅವನೆಡೆಗೆ ಬಂದು “ರಾಯರೆ ಏಲಂಬ
ವಾಯಿತೆಂದು ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಿರಾ? ನಾನು ಹಿಂದಿರುಗೆಲಿಕ್ಕೆ ತಡವಾದ
ವಾದ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿರಿ, ಎಂದನು.

ಛೆ!-ಛೇ-ಹಾಗೇನೊ ಇಲ್ಲ, ಇಂಥ ವಿಪತ್ತಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತುಸ
ತಡವಾಗುವದೇ. ಈಗಾದರೂ ಅ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ತುಸ ಕಾಂತರಾದಕಿಛೆಿ

ಹೂಂ, ಈ ವರೆಗೆ ಅವರಿಗೆ ಎಷ್ಟೊ ಸಮಾಧಾನೋ!ಕ್ಕಿಗೆಳನ್ನೆ
ಹೇಳಿದನಂತರ ಈಗೆ ತುಸ ಕಾಂತರಾಗಿರುವರು. ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆನೆ ಹೆಂಡತಿ
ಯಾದ ಮೇಯೋಳು ನೆನ್ನ ಆಪ್ತ ಕೊಬ್ಬು. ಇವಳಷ್ಟು ಸುಂದರಸ್ತ್ರೀಯು
ಅಪರೂಪವೆಂದೇ ಹೇಳಬಹುದು. ಅದಿರಲಿ; ರಾಯಕೇ, ತಾವಿನ್ನು ಹೊರ
ಡಿರಿ. ತಮಗೆ ತಡವಾಯಿತು. ನಾನು ಕೆಲ ದೂರದ ವಕಿಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು

೭೨ ಅಂಬಿಕೆ.

ಕಳಿಸಬರುವೆನು, ಎಂದಂದು ಫಾಕ್ಸನು ಶೀಘ್ರಗೆತಿಯಿಂದ ಹೊರಟನು.
ಪಂತನು ಬೇಡಬೇಡೆನ್ನುತ್ತ ಅವನನ್ನುಸರಿಸಿದನು.

ಕೆಲದಾರಿಃ ಕ್ರಮಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಫಾಕ್ಸನು ಒಂದು ಸಿಗರೇಟಿನ್ನುತೆಗೆದು
ಸೇದಹತ್ತಿದನು; ಹಾಗು ಪಂತನನ್ನು ಕುರಿತು “ರಾಯರೇ, ಸಿದ್ಧದೇವ
ಪುರಕ್ಕೆ ನಾನು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಬರುತ್ತಿರುವೆನು. ಅಲ್ಲಿ ಹಲಕೆಲವರಿಗೆ ನಾನು
ಔಷಧಕೊಡುತ್ತಿರುವೆನು. ತಮ್ಮ ಪರಿಚಯವಾದದ್ದು ಒಳಿತಾಯಿತು.
ರಾಯರೇ, ತಾವು ಧೂಮ್ರಪಾನೆ ಮಾಡುವದಿಲ್ಲನೆ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ
ಮಾಡಲು,

ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸೇದುವದಿಲ್ಲ; ಹಾಗು ಕೇವಲ ಸೇದುವದಿಲ್ಲೆಂತಲೂ

ಇಲ್ಲ.

ಹಾಗಾದರೆ ನನ್ನ ಈ ಸಿಗರೇಟನ್ನು ಸೇದಿ ನೋಡಿರಿ. ಇದು ಬಹು
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ನಾನು ಇವನ್ನು ವಿದೇಶದಿಂದ ತರಿಸುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ, ಎಂದಂದು
ಫಾಕ್ಸನು ತನ್ನೆ ಪಾಕೆ(ಟನೊಳಗಿನ ಒಂದು ಸಿಗರೇಟನ್ನು ತೆಗೆದು ಅವನೆ
ಕೈಗಿತ್ತನು.

ಪಂತನು ಅದನ್ನು ತಕ್ಕೊಂಡು: ಸಂಧ್ಯಾಕಾಲದಲ್ಲಿ ' ನಾನು
ಯಾವಾಗೆಲೂ ಸೇದುವದಿಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿ ಸೇದುವೆನು.

ತಮ್ಮ ಇಚ್ಛೆ. ಸೇದಿದನೆಂತರ ಇದರ ಉತ್ತಮ ಗುಣಗೆಳು ತಿಳಿಯ
ದಿರವು. ರಾಯರ, ನಾನು ಇನ್ನು ಐಂದಿರುಗೆಲ್ಯಾ? ಎಂಬ ಫಾಕ್ಸನ
ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಪಂತನು ತಲೆಹಾಕಿ ಸಮ್ಮತಿಯನ್ನಿತ್ತು ತನ್ನ ದಾರಿಹಿಡಿದು ಒತ್ತರ
ದಿಂದ ಸಾಗಿದನು. ಡಾಕ್ಟರನೂ ಮನೆಗೆ ಬಂದನು.

ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಪಂತನು ಮೇರಿಯು ಬರುನಾಗೆ ತನೆಗೆ ಹೀಗೇಕೆ ಎಚ್ಚ
ರಿಕೆ ಕೊಟ್ಟಿಳೆಂಬದನ್ನೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆಶೋಚಿಸಿದನು. ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ
ವರಿಗೆ ಯೋಚಿಸಿದನಂತರ ಅವನು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದ್ದೇನಂದರೆ: _ ಮೇರಿಯು
ಏಭ್ರಮಚಿತ್ತಳಾಗಿರಬೇಕು. ಅಂತೇ ಅವಳು ಇಂದು ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು
ಪ್ರಾಣನೀಗಿಕೊಳ್ಳೆಲು ಯತ್ನಿಸಿದಳು. ತಂದೆಸತ್ತು ಬಿದ್ದಿರುವಾಗೆ ಒಮ್ಮೆ
ಅಳುವಳು, ಒಮ್ಮೆ ನಗುವಳು, ಒಮ್ಮೆ ಮೂರ್ಛೆಹೊಂದುವಳು, ಈ
ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯನಾದ ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನ ನಿಷಯವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕಾರ, ಅನಾ
ದರ, ಅಸೂಯೆ ತಾಳುವಳು, ಎಂದು.

10] ಅಂಬಿಕೆ. ೭ಪ್ಲಿ

ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ ಮೊದಲು ಪಂತನು ದಾರಿಯಲ್ಲಿಯ ಜೇಲರ
ಭುಜಂಗೆರಾಯನ ಮನೆಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕನು ಆಗ ಅವನು ಒಂದು ಅರಾಮೊ
ಖುರ್ಚೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಹೊಂದುತ್ತಿದ್ದ ನೆ. ಪಂತನು
ಬಂದ ಕೂಡಲೆ ರಾಯನು ಅವನನ್ನು ಕುರಿತು- -ಪಂತರೇ, ಆ ಬಾಲಿಕೆಯ
ಕೊಲೆಯ ಪತ್ತೆಯಾಯಿತೆ!?

ಪಂತ:- -ಇಲ್ಲ;, ಆ ಬಗ್ಗೆ ಏಿನೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.

ಭುಜಂಗೆರಾಯ:---ಅಂಬಿಕೆಯ ಪ್ರಕರಣದೊಳಗಿನೆ ಆ ಕೇಶವಾದಿ
ಗೆಳ ಸಂಧಾನವು ಹತ್ತಿತೇ?

ಪಂತ: -ಹತ್ತಿದ್ದರೆ ತಮಗೆ ತಿಳಿಸದೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ ನೇ? ಅದಿರಲಿ;
ರಾಯಕೇ, ಇಂದು ನಾನು ತಮಗೊಂದು ಹೊಸ ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿಸ ಬಂದಿರು
ವೆನು. ತಾವು ಫಾಕ್ಸನೆಂಬ ಡಾಕ್ಟರನನ್ನು ಬಲ್ಲಿರಾ?

ರಾಯ:-_-ಓಹೊ!! ನಾನೊಬ್ಬನೆ! ಎಕೆ, ಇಲ್ಲಿಯನರೆಲ್ಲರೂ
ಬಲ್ಲರು. ಅವನು ಒಳ್ಳೆ ₹ ನಿಪುಣ ಡಾಕ್ಟರನು, ಇಲ್ಲಿಯವರ ಎಷ್ಟೊ!
ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವನು ಔಷಧೋಪಚಾರ ನಡಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ.

ಪಂತ:ತಾವು ಬತ್ತೇೇರಿಯ ಬಳಿಯ ಹಳ್ಳಿ ಯ ಸಾವುಕಾರ ಲಾಂಗೆ
ಮನ್ನೆ ನೆನ್ನು ಬಲ್ಲಿರಾ?

ರಾಯ: ಹ ಇಂದು ನೀವು ಹೀಗೇಕೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡುತ್ತಿರು
ವಿರಿ? ಲಾಂಗೆಮನ್ನನು ಸುಪ್ರ ಸಿದ್ಧ ಜಮೂನದಾರನು.ಸಾನ್ರಕಾರನು.

ಪಂತ: ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮಗೆ ಮತ್ತೆ ನು ಗೊತ್ತಿ ಜಿ?

ರಾಯ:--ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅವನ ದೇಹ ಸಾಕ
ವಿರುವದಿಲ್ಲ. ಅದೇ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅವನ ಮೊದಲನೇ ಹೆಂಡತಿಯು ತೀರಿ
ಕೊಂಡಳು. ಆಗೆ ಅವನು ಮತ್ತೆ ನಿವಾಹನಾಗಬೆ!ಕೆಂದು ಯತ್ನಿಸ
ಹತ್ತಲು, ಅವನ ಪ್ರಬುದ್ಧ ಮಗಳು ಅದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿದಳು. ಲಾಂಗೆ
ಮನ್ನ ನು ಮಗೆಳನ್ನು ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವನು; ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ
ಎರಡನೇ ಲಗ್ಗೆವನ್ನು ಆಕೆಗೆ ತಿಳಿಯದ ಹಾಗೆ ಗೌಪ ಪ್ಯವಾಗಿ ಮಾಡಿ
ಕೊಂಡನು. ಈ ಫಾಕ್ಸ ಡಾಕ್ಟರನ ಸಂಬಂಧಿಕಳೇ ಅವನೆ ಎರಡನೆ!
ಹೆಂಡತಿಯೆಂದು ಕೇಳಿರುನೆನು. ಅಂದಿನಿಂದಲೂ ಫಾಕ್ಸನಿಗೊ, ಲಾಂಗೆ
ಮನ್ನೆ ನಿಗೊ ವಿಶೇಷ ಯಣಾನುಬಂಧವುಂಬಾಯಿತು. ತಾನು ಎರಡಸೆ।

೭೪ ಅಂಬಿಕೆ.

ಲಗ್ಗೆ ವಾಗುವ ಮೊದಲೇ ಲಾಂಗೆಮನ್ನನು ಒಂದು ಒಳ್ಳೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ
ಟ್ವರುವನು. ಏನಂದಕೆ:_ “ಅವನು ತನ್ನೆ ಸ್ವಂತದ ಸಲುವಾಗಿ ಕೆಲಭಾಗೆ
ಆಸ್ತಿಯನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಮಿಕ್ಕದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ತನ್ನೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಒಬ್ಬಳಾದ ಆ
ಮಗಳ ಹೆಸರಿಗೆ ದಾನೆಸತ್ರ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿರುತ್ಲಾನೆ. ಲಗ್ಗೆ ವಾದ ಕೆಲ
ದಿನೆಗಳ ನಂತರ ಈ ಸಂಗೆತಿಯು ಅವನೆ ಎರಡನೇ ಹೆಂಡತಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು.
ಆಗಿನಿಂದ ಅವಳು ಅತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನೆಂದು ತನ್ನ ವೃದ್ಧ ಗೆಂಡ
ನಿಗೆ ಹೆದರಿಕೆ ಹಾಕಹತ್ತಿದಳು. ಅವಳು ತನ್ನ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಲಿಂಬೀ
ಕಾಯಿಯಷ್ಟು ಅಸೀಮನ್ನು ಸಹ ಸಂಗ್ರೆಹಿಸಿಟ್ಟಿಳು, ಅದು ಒಂದು ದಿನೆ
ಲಾಂಗಮನ್ನನಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಲಾಂಗೆಮನ್ನನೆ ಆ
ಮೊದಲಿನ ನಿಕಾರವು ಮರಕಳಿಸಿತು. ಕಡೆಗೆ ಅವನು ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ
ಮಗೆಳಿಗೆ ನಾನಾ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಹೇಳಿ, ಅವಳಿಗೆ ದಾನ ಕೊಟ್ಟದ್ದ ಆಸ್ತಿ
ಯೊಳಗಿನ ಕೆಲ ಭಾಗೆವನ್ನು ಆ ತನ್ನೆ ಎರಡನೇ ಹೆಂಡತಿಯ ಹೆಸರಿಗೆ
ಕೊಡಿಸಿದನು.

ಪಂತ: ಆ ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆನು ಇಂದು ಸಂಜೆಯ ಮುಂದೆ ಸತ್ತನು.

ರಾಯ: ಅಯ್ಯೋ, ಪಾಪ! ಇಷ್ಟು ತೀವ್ರ ಸತ್ತನೇ? ಬಹು
ಕೆಡಕಾಯಿತು!

ಪಂತ: -ಇಂದಿನಿಂನ ಅವನ ಆಸ್ತಿಗೆಲ್ಲ ಅವನೆ ಮಗೆಳೇೇ ಮಾಲಕ
ಳಾದಳು. ಅವನೆ ಆಸ್ತಿಯಾದರೂ ಎಸ್ಟಿದೆ?

ರಾಯಃ:--ಹತ್ತೆಂಟು'ಲಕ್ಷಗಳಿಗೆ ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲ.

ಪಂತ:- -ಅಸ್ಟಿ ಡೆಯಲ್ಲವೇ? ಅಬ್ಬಬ್ಬ! ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನ ಲಗ್ಗೆ
ವಾಗಿಜಿಯೊ!? |

ರಾಯ: ಆಗಿರಬಹುದು. ನನಗೆ ಆ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶೇಷ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ
ಆದರೆ ಪಂತಕೆ ನೀವು ಇಂದು ಹೀಗೇಕೆ ಅಸಂಬದ್ಧ ಪ್ರಲಾಪ ನೆಡಿಸಿರುವಿರಿ'

ಪಂತ:--ಅದೇನೊ ಇಲ್ಲ; ಸುಮ್ಮನೆ ಕೇಳಿದೆನು. ಲಾಂಗೆಮನ್ನಃ
ಮಗೆಳನ್ನು ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನು ಲಗ್ನೆವಾಗುವ ಹವಣಿಕೆಯಲ್ಲಿಕುತ್ತಾನೆ.

ರಾಯ:--ಇರಬಹುದು. ಅವನು ಬಹು ಸೊಗೆಸುಗಾರನು. ಅನ
ರಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಲಗ್ನೆವಾದರೂ ಆದೀತು; ಆದರೆ ಪಂತರೇ, ಲಾಂಗೆಮನ್ನ;
ಮಗಳಿಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದೆಯೆಂತಲ್ಲ?

ಅಂಬಿಕೆ, ೭೫

ಪಂತ:- ಅದು ಏನೇ ಇರಲಿ; ರಾಯರೇ, ಈ ಡಾಕೃರ ಫಾಕ್ಸನ್ಸು
ಸಾಮಾನ್ಯನಾಗಿರುನದಿಲ್ಲೆಂದು ನನೆಗೇಕೋ ಅನಿಸಹತ್ತಿದೆ. ನಾನು
ಮೊನ್ನೆ ನಿಮ್ಮ ತುರಂಗೆದೊಳೆಗಿನ ಸೆಟ್ಟಿಗೆಯೊಳಗಿನೆ ಬಾಲಿಕೆಯ ಹೆಣ
ವನ್ನು ನಿರೀಕ್ರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗೆ ತರ್ಕಿಸಿದಂತೆ, ಡಾ ಫಾಕ್ಸನು॥ ಫೂಜಿಗಿಂತ
ಹೆಚ್ಚು ಎತ್ತರಿಲ್ಲ. ಇವನ ನಿಕಾಲ ಹೃದಯ, ,ಹನಣಿಯಾದ ನಡುಕಟ್ಟು,
ದಪ್ಪನ್ನ ಕುತ್ತಿಗೆ, ಸ್ವರ್ಣನರ್ಣ, ಸರಾಸರಿ ೪೦ರ ವಯಸ್ಸು ಇವೆಲ್ಲವುಗಳ
ಮೆಃಲಿಂದ ಇವನೆ! ಆ ಕೊಲೆಗಾ............

ರಾಯ:--ಅಂತೂ ನಿಮ್ಮ ವಕ್ರದೃಷ್ಟಿಯು ಪಾಸ, ಆ ಡಾಕ್ಟರ
ಫಾಕ್ಸನ ಮೇಕೆ ಬಿದ್ದಿತೇ?

ಪಂತ: ಅವನು ಇನ್ನು ಆ ಲಾಂಗಮನ್ನನೆ ಮಗಳನ್ನು ಲಗ್ನವಾಗಿ
ಅವಳಿಗೆ ತಂದೆಯಿಂದ ದೊರೆತಿರುವ ಆ ಅಪಾರ ಸಂಪತ್ತಿಯನ್ನು ಎತ್ತಿ
ಹಾಕುವ ಉದ್ಯೋಗೆದಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ. ಶಿ

ರಾಯ:--ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನಂತಹ ಕುಠಾಗ್ರೆ ಬುದ್ಧಿಯವನಿಂದ
ಆ ಕೆಲಸವು ಸಹಜವಾಗಿ ಆದೀತು; ಆದಕೆ ಪಂತರ, ಆ ಹುಡುಗಿಗೆ
ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದದೆಯಂತಲ್ಲ! ಅವಳನ್ನು ಈ ಚತುರನು ಲಗ್ನೆವಾಗುವದೆಂತು?

ಪಂತ: ಆಕೆಗೆ ಉಂಟಾಗುವ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ವಿಕಾರಗಳನ್ನು ನಾನು
ಇಂದು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಕಂಡುಕೊಂಡಿರುತ್ತೇನೆ. ಅದರಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ಹುಚ್ಚೆ!
ಹಿಡಿದಡೆಯೆಂದು ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಹೇಳಬರುವಂತಿಲ್ಲ; ಆದರೆ ರಾಯರೆ;
ಹೇಗಾದರೂ ಇನ್ನು ಆ ಲಾಂಗೆಮನ್ನನ ಮಗಳಾದ ಮೇರಿಯು ತನ್ನ
ಅದೃಷ್ಟ ಬಲದಿಂದ ಡಾ. ಸಾಕ್ಸನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗೆಬೇಕು; ಅಥವಾ ಯಾವು
ದೊಂದು ಕಾರಣದಿಂದ ಇಷ್ಟರಲ್ಲೆ ಇಹರೊ!ಕವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಬೇಕು;
ಇಲ್ಲವೆ........ಎಂದಂದು ಸುಮ್ಮ ನಾಗಲು,

ಭುಜಂಗೆರಾಯನು ತವಕದಿಂದ--ಪಂತರೇ, ತಮ್ಮ ತರ್ಕಬುದ್ದಿಯ
ಓಫವನ್ನು ನಡುವೇ ಏಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಿರಿ? ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಆತಂಕವಿರದಿದ್ದ ರಿ ಹೇಳಿ
ಬಿಡಿರಿ, ಎನ್ನಲು,

ಪಂತನು: ಇಲ್ಲವೆ ಈ ಪಂತನಿಂದ ಆ ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನ ಬಲೆ
ಹೊಳಗಿಂದ ಅವಳ ಬಿಡುಗೆಡೆಯಾಗಿ, ಅವಳು ಚಿರಸುಖಿಯಾಗೆಬೆ ಕು!

೭೬ ಅಂಬಿಕೆ,

ಮಮ ಷೂ ಸಿರು ಸಂಧು ಎಂನಿಪ ಎಂ ಇಷ ದು ಸು ಮೂವ

೧೮ ಸಂತನ ಪ್ರಾಣ ಸಂಕಟ!
ರಾಳ

(ವ್ರಿಜಂಗರಾಯನ ಅಪ್ಪಣೆ ಪಡೆದು ಸಂತನು ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರು
ವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿಯ ಹತ್ತು ಹೊಡೆದು ಹೊ!ಗಿತ್ತು. ಅದರಿಂದ ಅವನ
ಮನೆಯ ತಲೆಬಾಗಿಲವು ಇಕ್ಕಲ್ಪಟ್ಟದ್ದು, ಒಳಗಿನನಶೆಲ್ಲ ಫೊರ್‌ ಘೊರ್‌
ಎಂದು ಗೊರಿಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ನಿದ್ರಾವಶರಾಗಿದ್ದರು. ಪಂತನು ಒದರಿ-
ಒದರಿ ಗೆಂಬಿರೊಡಕೊಂಡ ಬಳಿಕ, ಅವನೆ ಒಬ್ಬ ಆಳು ಎಚ್ಚತ್ತು, ಅಲಪತ
ಗೊಂಡು ಬಾಗಿಲ ತೆರೆದನು. ಪಂತನಿಗೊ ಅಂದು ದೈಹಿಕ-ಮಾನೆಸಿಕ
ಶ್ರಮಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಯಾವ ಉಸಾಟರಿಯನ್ನೊ ಮಾಡದೆ,
ನೆಟ್ಟಗೆ ಮೇಲಂತಸ್ತಿನೆ ಮೇಲಿನ ತನ್ನ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇ
ಶಿಸಿದನು. ಅಂದು ಅವನಿಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಿಂದಲೂ ಯಾವ ಬಗೆಯ ತಿಡಿ-
ತೀರ್ಥಗಳೂ ದೊಕಿತಿರಲಿಲ್ಲ; ಅವನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ತಕ್ಕೊಳ್ಳೆ
ಲಿಕ್ಕೆ ಅವನಿಗೆ ಅವಕಾಶವೂ ಹೊರೆತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ಅವನ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ
ಕಾಗೆಗಳ ಕೂಗಾಟವು ನಡೆದಿತ್ತು. ಅವನು ಇನ್ನು ತನ್ನೆ ಅಡಿಗೆಯವ
ನನ್ನು ಎಬ್ಬಿ ಸಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗೆ, ಪಂತನಂತಹ ತರ್ಕರತ್ನನ
ಆ ಪಾಚಕನು, ಸಹವಾಸ ಬಲದಿಂದ ತನ್ನೆ ಯಜಮಾನನು ರಾತ್ರಿ ದಣಿದು
ಬಂದಾಗೆ ಉಪಯೋಗೆಬೀಳಬೇಕೆಂದು ಒಂದು, ಬಾಗಿಲ ಮಾಡದಲ್ಲಿ
ಸಾಕಷ್ಟು ಖಾದ್ಯ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನೊ, ಕುಡಿಯುವ ತಣ್ಣೀರನ್ನೊ ಸಂಗ್ರೆಹಿ
ಸಿಟ್ಟ್ರದ್ದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಕೂಡಲೆ, ಪಂತನು ಅಡಿಗೆಯವನ ಆ ಮುಂಜಾ
ಗ್ರೆತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅವನನ್ನು ಹೊಗಳುತ್ತ ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಂದುಹಾಕಿದನು;
ಹಾಗು ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಶೆ ಬಿದ್ದು, ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತುವವರೆಗೆ ಅಂದಿನ ಆ
ಮೇರಿಯ ಅತ್ಮಹತ್ಯೆಯಪ್ರವೃತ್ತಿ, ಲಾಂಗೆಮನ್ನನೆ ಮರಣ, ಫಾಕ್ಸನ ಬೇತು
ಈ ನಿಷಯಗೆಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಆ ಕೂಡಲೆ ಅಂದು
ಸಂಜೆಯ ಮುಂಡೆ ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತನಗೆ ಕೊಟ್ಟಿ ಸಿಗೆರೆ!-
ಟನ ನೆನಪಾಯಿತು. ಬಳಿಕ ಅವನು ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದೆದ್ದು, ತನ್ನ ಜೇಬಿ
ನೊಳಗಿನ ಆ ಮನೋಹರ ಸಿಗೆರೇಟನ್ನು ತೆಗೆದು ಹೊತ್ತಿಸಿ, ಕೆಲ ರುಖರುಕೆ
ಗಳನ್ನು ಸೇದಿದನು. ಜೇಗೆನೆ ನಿದ್ದೆ ಬರುವದಕ್ಕಾಗಿ ಪಂತನು ಎಂದಾದ

ಅಂಬಿಕೆ. ೬೬

ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುತ್ತಿದ್ದನು. ಅದರಿಂದ
ಅವನಿಗೆ ಕೂಡಲೆ ನಿದ್ದೆಯೂ ಬರುತ್ತಿತ್ತು; ಅದರೆ ಇಂದು ಅವನು ಅ ಸಿಗೆ
ಕೇಟಿನ್ನು ಅರ್ಧ ಸುಡುವ ವರೆಗೆ ಸೇದಿದರೂ ನಿದ್ದಿಯ ಸುಳುವೇ ಇಲ್ಲ.
ತುಸ ಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿಯೆ? ಅವನ ತಲೆ ತಿರುಗೆಹತ್ತಿತು, ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದ
ರಂತೆ ಆಕಳಿಕೆಗಳು ಎಡೆಬಿಡದೆ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ಆದರೂ ಅನನು
ತನ್ನೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನ ನಿಲುವಿಕೆ, ಮೈಕಟ್ಟು, ವಯಸ್ಸುಗೆಳಿಗೊ;
ಈ ಮೊದಲು ಜೇಲಿನಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ತಂದಿಟ್ಟಿದ್ದ ಬಾಲಿಕೆಯ ಶವದ
ಬಳಿಯ ಕೊಲೆಗಾರನೆ ಕೋಲು, ಅಂಗಿ ಮುಂತಾದವುಗಳ ಮೇಲಿಂದ ಆ
ಕೊಲೆಗಾರನೆ ನಿಲುವಿಕೆ, ಮೈಕಟ್ಟು ಮುಂತಾದವುಗಳಿಗೊ ಹೊ!ಲಿಸಿ
ನೊಡುವ ಉದ್ಯೋ!ಗೆವನ್ನೇ ನಡಿಸಿದ್ದ ನು; ಆದರೆ ಅವನೆ ವಿಚಾರಗಳು
ತಾಳಗೆಟ್ಟಿವು. ಅವು ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಾಗೆದಾದವು. ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳು ಪ್ಪಾ,
ಪ್ಪಾ, ಪ್ರಾ, ಅಪ್ಪಾ ಎಂದು ಆವರ್ತನೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಅವನ ನಿಚಾರಗೆಳು
ಕುಗ್ಗೆ ಹತ್ತಿದವು. ಆಕಳಿಕೆಗಳಿಗೆಂತೂ ಎಣೆಯೇ ಇಲ್ಲದಾಯಿತು. ಕ್ಷಿಪ್ರ
ದಲ್ಲಿಯೇ ಕಣ್ಣುಗಳು ಜಡವಾಗೆಲಾರಂಭಿಸಿದವು; ಆದರೆ ಆ ಜಡತ್ವವು ನಿದ್ರಾ
ಸೂಚಕವಾಗಿರದೆ, ಒಂದು ಬಗೆಯ ಏಚತ್ರತೆರವಾಗಿತ್ತು. ಅನನೆ ಕಣ್ಣೆ
ದುರಿಗೆ ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಢಾಳಾದ ದೀಪವು ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅವನು
ಯಾವದೊಂದು ಮಿನುಕು ಮಿನುಕಾದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಂತೆ ಅವನಿಗೆನಿಸ
ಹತ್ತಿತು. ಬರಬರುತ್ತ ಅವನಿಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬರುವದೊತ್ತಟ್ಟಗೇ ಉಳಿದು,
ಕುಳಿತಲ್ಲಿಯೇ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಭ್ರಮೆಯಾದಂತಾಗಹತ್ತಿತು. ಕಡೆಗೆ
ಒಂಡು ದೀರ್ಫ್ಥವಾದ ಆಕಳಿಕೆಯು ಬಂತು. ಅದರಿಂದ ಪಂತನೆ ದೇಹ
ದೊಳಗಿನ ಭೀಮಶಕ್ತಿಯ ಪಾತವಾಗಿಬಿಟ್ಟತು. ಕುಳಿತಲ್ಲಿಂದ ಏಳಲಿಕ್ಕೆ
ಕೂಡ ಅವನಿಗೆ ಜಡನೆನಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತು!

ಆಗ ಅವನು ತನಗೆ ಇಂದು ಹೀಗೇಕಾಗಿದೆಯೆಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಆ ಭ್ರಾಮಕ
ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೆ ವಿಚಾರಿಸಹತ್ತಿದನು. ಆ ಫಾಕ್ಸಸಾಹೆ!ಟನ ಸಿಗೆಲೇಟಿನೆ
ಪ್ರಭಾವವೇ ಇದೆಂದು ಆ ಚಾಣಾಕ್ಷನಿಗೆ ತಟ್ಟನೆ ಹೊಳೆಯಿತು; ಆದರೆ
ಕೂತಲ್ಲಿಂದ ಎದ್ದೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿಯ ಲ್ಲ; ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯುವಷ್ಟು
ಬಲವಿಲ್ಲ; ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೆ ಕಾರ್ಗೆತ್ತಲೈೆ; ಹೀಗಾಗಿ ಏನು ಮಾಡಲಿಕ್ಕೂ
ಅನನು ಮುಂದುಗಾಣದಾದನು. ಮನೆಯನರನ್ನಾಗೆಲಿ ಭೃುತ್ಯರನ್ನಾಗೆಲಿ

ಕೊಮೆ ಮಲಗುವ ಕಾಲಕೆ

ಓ೮ ಅಂಬಿಕೆ.

ಹಿದರಿ ತನ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿವೇದಿಸವೇಕೆಂದರೆ, ಎಡಬಿಡದೆ ಬರುತ್ತಿರುವ ಆ
ವಿಚಿತ್ರ ಆಕಳಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಅನನ ಬಾಯಿಗೆ ಅವಕಾಶವು ದೊರೆತರೆ ತಾನೇ
ಅವನು ಒದರುವದು? ಮೇಲಾಗಿ ದನಿಯೂ ಬಿದ್ದು ಹೋಗಿತ್ತು. ಅಂಥ
ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ ಅವನು ಭೃತ್ಯರನ್ನು ಒದರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿ ಸಿದನು; ಆದರೆ ತನ್ನೆ
ಶಬ್ದಗಳು ತನಗೇ ಕೇಳದಷ್ಟು ಮಂದವಾಗಿರಲು, ಘೋರವಾದ ನಿದ್ರಾ
ಸಕ್ತರಾಗಿ ಕೆಳಂತಸ್ಸಿ ನಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಸೇವಕರಿಗೆ ಅದು ಕೇಳುವ ಬಗೆ ಹೇಗೆ?
ಇನ್ನು ತನ್ನ ಅವಸ್ಥೆಯು ಕಠಿಣವಾಗುವದೆಂದು ಮನೆವರಿಕೆಯಾದ ಕೂಡಲೆ
ಆ ಕಡುಸಾಹಸಿಯಾದ ಪಂತನು ಕುಗ್ಗೆತ್ತ ಮುಗ್ಗೆತ್ತ ಸವೂಪದ ತನ್ನ
ಬರೆಯುವ ಟೇಬಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನು. ಅವನು ಆ ಮೇಜಿನೆ ಡ್ರಾದೊಳಗಿನ
ಫಾವುಂಟಿನ್ನೆಸೇನನ್ನು ತಕ್ಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಯ ಒಂದು ಕಾಗೆದದ ಮೇಲೆ
ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತಿನ ನರೆಗೆ ಏನೇನೋ ಬರೆದನು; ಹಾಗು ಅದನ್ನು ಒಂದು
ಕನ್ಹರಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಅದರ ಮೇಲ್ವಿಳಾಸವನ್ನೂ ಬಕೆದನು ಏನು ಬರೆದನೋ,
ಹೆಗೆ ಬರೆದನೋ? ಅವನದು ಅವನಿಗೇ ಗೊತ್ತು! ಅಂದಿನೆ ಅವನೆ ಅಕ್ಷರ
ಗಳನ್ನು ಓದಲು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಬ್ರಹ್ಮ ದೇವನಿಗೊ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ.

ಬಳಿಕ ಅವನು ತನ್ನ ಕೊ!ಣೆಯ ಬಾಗಿಲ ಹುಡುಕಹತ್ತಿದನು ಕಣ್ಣು
ಗಳಂತೂ ತೆರೆಯಲಿಕ್ಕೇೇ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅವನು
ಹಾಗೊ ಹಗೊ ಮಾಡಿ ಒಂದು ಕಿಟಿಕಿಯ ಹತ್ತರ ಬಂದನು. ಇದೇ
ಬಾಗಿಲವೆಂದು ಆ ಅರೆಹುಸಾರಿಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅನಿಸಲು, ಅವನು ಹತ್ತರ
ದಿಂದ ಅದಕೊಳಗಿಂದಲೇ ಹೊರಗೆ ಮೋಕೆ ಹಾಕಹೋದನು. ಆಗೆ ಅವನೆ
ತಶೆಯು ಅದರ ಏಣಿನೆ ಸಲಾಕಿಗೆಳಿಗೆ ಬಲನಾಗಿ ಬಡಿಯಲು, ಪೋಟಿ
ಬಿದ್ದು ರಕ್ತವು ಸುರಿಯಲಾರಂಭಿಸಿತು; ಬವಳಿ ಬಂದಿತು. ಇನ್ನು ಅವನು
ಪ್ರಜ್ಞಾಹೀನನಾಗಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬೀಳತಕ್ಕವನು; ಆದರೂ ಆ ಸಾಹಸಿಯು
ಅಷ್ಟರಲ್ಲೆ! ಈ ಮೊದಲು ಬರೆದ ಕಾಗೆದದ ಲಕ್ಕೊ £ಟಯನ್ನು ಗೆಜಗೆಳೆ
ಕಿಂಡಿಯೊಳಗಿಂದ ಆ ಕಿಟಿಕಿಯ ಹೊರಗೆ ಚಲ್ಲಿದನು. ಪರಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಪಂ-
ತನು ದೊಪ್ಪೆಂದು ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು, ಪ್ರಜ್ಞಾಹುನೆನಾದನು!

ಮರುದಿನ ನೆಸಕಿನಲ್ಲಿ ಸಂತನೆ ಮನೆಯ ಅಡಿಗೆಯವನು ಪಂತನೆ
ಕೋಣೆಯೊಳಗಿನ ಮುಸುಕೆಯ ಪಾತ್ರೆಗೆಳನ್ನು ತರುವದಕ್ಕಾಗಿ ಮೆ*ಲಟ್ಟ
ವನ್ಮೇರಿ ಹೋದನು. ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲವು ಒಳಗಿನಿಂದ ಇಕ್ಕಿತ್ತು.

ಅಂಬಿಕೆ, ೭೬೯

ಬೌಲ್‌

ಬಾಗಿಲ ಬಏಡೆದನು; ಬಾಗಿಲ ತೆಕೆಯಿರೆಂದು ಕೂಗಿಕೊಂಡನು. ಆದರೂ
ಬಾಗಿಲವು ತೆರಯಲ್ರಡಲಿಲ್ಲ. ಆಗೆ ಅವನು ಹೀಗೇಕಾಯಿತೆಂದು ಕಿಟಿಕಿಯ
ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಒಳಗೆ ಇಣಿಕೆ ನೋಡಿದನು. ಎದುರಿಗಿನ ಪಲ್ಲಂಗದಮೇಲೆ
ಪಂತನು ಪವಡಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗೆ ಅಡಗಿಯವನು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಉತ್ಸುಕತೆ
ಯಿಂದ ಓಳಗೆ ದೃಷ್ಟಿಸಲು, ಪಂತನೆ ದೇಹವು ಕಿಟಿಕಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ
ಅಸ್ಪವ್ಯಸ್ಮವಾಗಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಪಂತನು ಈ ಬಗೆಯಾಗಿ ಬಿದ್ದು ಕೊಂಡದ್ದನ್ನು
ಅವನು ಈ ಮೊದಲೆಂದೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ಗಾಬರಿಯಾಗಿ
ಅವನು ಮುಂದುಗಾಣದಾದನು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನ ಕಾಲು ಕಿಟಿಕಿಯ
ಹೊರಬದಿಯಂಲ್ರಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಹಿಂದು ಲಕ್ಕೊ ₹ಟಿಯಮೇೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಇದೆ!
ನೆಂದು ಅವನು ಅದನ್ನೆತ್ತಿಕೊಂಡು ನೋಡಲು, ಅದರಮೇಲೆ ಯಾರದೊ!
ವಿಳಾಸ ಬರೆದಿತ್ತು. ಆ ಅಡಿಗೆಯ ಮಾಣಿಯು ಅಷ್ಟೊಂದು ಅಕ್ಷರಶತ್ರು
ಏರಲಿಲ್ಲ. ಅವನಿಗೆ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ಓದುಬರಹ ಬರುತ್ತ ಲಿತ್ತು; ಆದರೆ
ಅವನಿಗೆ ಆ ಲಕ್ಕೋಟಿಯ ಮೇಲ್ವಿಳಾಸನನ್ನು ಓದುವದು ಒಮ್ಮೆಲೆ
ಸಾದ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕ, ಮ ಕ, ಮ, ಎಂದು ಒಂದೊಂದೇ ಅಕ್ಷರವನ್ನು
ಕೂಡಿಸುತ್ತ ಅವನು ಜೇಲರ ಭುಜಂಗೆರಾಯನ ಹೆಸರಿನೆ ಈ ಪತ್ರವೆಂದು
ಅರಿತುಕೊಂಡನು. ಕೂಡಲೆ ಅವನು ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತ
ಅಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲದೆ, ನೆಟ್ಟಗೆ ಸವೊಸದ ತುರಂಗಿಗೆ ಹೋಗಿ, ತನ್ನೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ
ಮಲಗಿದ್ದ ಭುಜಂಗೆರಾಯನೆನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿ, ಅವನಿಗೆ ಆ ಪತ್ರವನ್ನು
ಕೊಟ್ಟನು.

ಅವನು ಆ ಪತ್ರವನ್ನು ಹಿಡೆಯುವಾಗೆ ಪಂತನೆ ಅಡಗಿಯವನು,
ಪಂತನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಪಂತನು ಸ್ವ ೃತಿದ್ಪಿಬಿದ್ದಿರುವ ಸಂಗತಿಯನ್ನು
ಗಾಬರಿಯಿಂದಲೇ ತಿಳಿಸಿದನು. ಬಳಿಕ ಭುಜಂಗೆರಾಯನು ಆ ಲಕ್ಕೊೋಟ
ಯೊಳಗಿನೆ ಕಾಗದ ತೆಗೆದು ಅದನ್ನು ಓದಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಅದಕೊಳೆ
ಗಿನೆ ಅಕ್ಷರಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪಂತನ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಹೋಲುತ್ತಿದ್ದರೂ,
ಪಂತನು ಇಂದು ಇಷ್ಟೇಕೆ ಗೆಜೆಬಿಜಿಬರೆದಿರುವನೆಂದು ಅಂದುಕೊಂಡನು.
ಪಂತನು ಬರೆದ ಪತ್ರದ ಸಂಗೆತಿಯು ಈ ಬಗೆಯಾಗಿತ್ತು:

"ಭುಜಂಗೆರೌಯರೆೇ
ಡಾಕ್ಕರ ಫಾಕ್ಸನು ಬಹು ಭಯಾನಕ ಪ್ರಾಣಿಯು. ಎಷ್ಟು ತೀವ್ರ

೮೦ ಅಂಬಿಕೆ.

ಸಾಧ್ಯವೋ ಅಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯಿರಿ. ಅವನೇ ಆ
ಬಾಲಿಕೆಯನ್ನು ಕೊಂದವನು. ಅವನು ಆ ಸಿಗರೇಟಿನೊಡನೆ ನನಗೆ ವಿಷ
ಕೊಟ್ಟ ರುತ್ತಾನೆ; ನಾನು ಅವನಿಂದ ಕೊಡಲ್ಪಟ್ಟ ಆ ಸಿಗರೇಟನ್ನು ಅರ್ಧ
ಮಾತ್ರ ಸೇವಿರುತ್ತೇನೆ. ಇಷ್ಟರಿಂದ ನನ್ನೆ ಅವಸ್ಥೆಯು ಈ ಬಗೆಯಾಗಿದೆ.
ನಾನು ಬಹುಶಃ ಈ ವಿಪತ್ತಿನೊಳಗಿಂದ ಪಾರಾಗಲಾಕೆನು. ಆ ನೀಚ
ಫಾಕ್ಸನನ್ನು ನೀವು ಸೆರೆಖಡಿಯದಿದ್ದರೆ, ಬೇಗೆನೆ ಆತನು ನಿಮ್ಮನ್ನೂ ನನ್ನ್ನ
ಗತಿಗೆ ಮುಟ್ವಸುವನೆಂಬದಕ್ಕೆ ಸಂದೆೇಹನಲ್ಲ............ ನಿಮ್ಮ ಪಂತ''
ಅದಕೆ ಭುಂಜಂಗೆರಾಯನಿಗೆ ಆ ಪತ್ರದೊಳಗಿನೆ ಅಕ್ಷರಗಳು ತಿಳಿಯ
ಲಿಲ್ಲ; ಹಲಕೆಲವು ತಿಳಿದರೂ ಶಬ್ದಗೆಳ ಜೋಡಣಿಯು ಹೊಂದಲೊಲ್ಲದು;
ಒಂದೆರಡು ಶಬ್ದಗೆಳು ಗೊತ್ತಾದರೂ ಅರ್ಥವಾಗೆದಾಯಿತು, ಅದರಿಂದ
ಅವನು ಆಗೆ ಆ ಸಂದಿಗ್ಗೆ ಪತ್ರವನ್ನೋದುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡದೆ, ತನ್ನ ಕೆಲ
ಜನೆ ಶಿಸಾಯಿಗೆಳೊಂದಿಗೆ ನೆಟ್ಟಿಗೆ ಪಂತನ ಮನೆಗೆ ಹೋದನು; ಹಾಗು
ಆ ಮೇಲಂತಸ್ಲಿನ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲ ಮುರಿದು, ಒಳಹೊಕ್ಕು ಪಂತನೆ
ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತ ದೇಹವನ್ನು ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟನು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಶಕೆ
ಕಳುಟುದವನೆಂತೆ ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನೂ ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನು.
ಆಗೆ ಭುಜಂಗೆರಾಯನಿಗೊ ತುಸ ಧೈರ್ಯ ಬಂದಂತಾಗಿ ಅವನು ಡಾಕ್ಟರ

ನನ್ನು ಕುರಿತು;:---ಡಾಕ್ಟರಕೇ, ಪಂತರಿಗೆ ಹೀಗೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ವಿನಾಗಿ
ರಬಹುದು? ನಾಡಿ ನೊಡಿ ಹೇಳಿರಿ, ಎಂದನು,

ಪಂತನ ಆ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಂಡು ಡಾಕ್ಟರನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮುಗುಳು
ನೆಗೆಯು ಮಿನುಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅವನು ಅದನ್ನು ಹೊರಗೆಡವದೆ, ತನ್ನೆ
ಬಕ್ಕಣದೊಳಗಿನೆ ಕೊಳಿವೆಯನ್ನು ತೆಗೆದು, ಪಂತನೆ ಎದೆಗೆಹಚ್ಚಿ, ಅದರ ತುದಿ
ಗೆಳನ್ನು ತನ್ನೆ ಕಿನಿಯೊಳಗಿಟ್ಟು ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷ ಆಲಿಸಿ ನೋಡಿ, ನೆಂತರ:-
ರಾಯರೇ, ಇವರ ಅವಸ್ಥೆಯು ಮುಗಿದಂತಾಗಿದೆ, ಎಂದನು,

ಭುಜಂಗೆರಾಯನು ನಿಟ್ಟುಸಿರುಗೆರೆದ.: -ಡಾಕೃರರೆ!, ಇದೇನು
ಸೋಜಿಗ! ಇವರಂತಹ ಭೀಮಕಾಯದ ಪುರುಷರು ಹೀಗೆ ಆಕಸ್ಟಿ ಕವಾಗಿ
ಸಾಯುವದೆಂದಕೆೇನು? ಇವರ ಮರಣದ ಕಾರಣವನ್ನಾ ದರೂ ತಿಳಿಸ
ಬಲ್ಲಿರಾ? ಎನ್ನೆಲು, ಡಾಕ್ಟರನು.- ಇವರಿಗೆ ಮರಣ ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗಿ ಬಹಳ
ಹೊತ್ತಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಅದರಿಂದ ಆ ಕಾರಣವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ

11] ಅಂಬಿಕೆ, ೮7

ಬರುವಂತಿಲ್ಲ: ಅದಕೆ ಈ ಶನದ ಮುಖಚರ್ಯೆ ಮುಂತಾದವುಗೆಳಿಂದ
ಇವರ ಹೃದಯಕ್ರಿಯೆಯು ಒಮ್ಮೆಲೆ ನಿಂತು ಹೋದ್ದರಿಂದ, ಇವರಿಗೆ
ಮರಣವುಂಟಾಗಿರಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿ (ಆಧುನಿಕ ಡಾಕ್ಟರರ ಗುರುಮಂತ್ರವನ್ನು
ಪಠಿ) ಸಿದನು; ಹಾಗು ಭುಜಂಗೆರಾಯನಿಂದ ಅಪ್ಪಣೆಪಡೆದು ಅವನು
ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದನು.

ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನು ಹೊರಟು ಹೋದನಂತರ ಭುಜಂಗೆರಾಯನು
ಪಂತನೆ ಆ ಶನಸದೃ್ಭಶ ದೇಹವನ್ನು ಒಂದು ಪಲ್ಲಕ್ಕಿಯಲ್ಲಿರಿಸಿ ತನ್ನ ಬಿಡಾ
ರಕ್ಕೆ ಒಯ್ದ ನು; ಹಾಗು ಅಲ್ಲಿಯ ಒಂದು ಸ್ವಚ್ಚವಾದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ
ಅವನೆನ್ನು ಮಲಗಿಸಿದನು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪಂತನ ಅಡಿಗೆ
ಯವನು ತಂದುಕೊಟ್ಟ ಆ ಪತ್ರವನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿ

ಷ್ಠ

ನೋಡುವ ಕುತೂಹಲವುಂಟೂಯಿತು ಆಗ ಅವನು ಅದನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮ
ದರ್ಶಕಯಂತ್ರದ ಸಹಾಯದಿಂದ ಓದಿ, ಗೆರ್ಭಿತಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ತಿಳ
ಕೊಂಡನು. ಕೂಡಲೆ ಅವನಿಗೆ ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನೆ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ
ತಿರಸ್ಕಾರವುಂಟಾಗಲು, ಅನನು ತತ"ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಬೇರೊಬ್ಬ ಪ್ರಖ್ಯಾತ
ಡಾಕ್ಟರನೆನ್ನು ಕರೆಯಿಸಿಕೊಂಡು ಅವನಿಂದ ಪಂತನೆ ಪರೀಕ್ಷ ಮಾಡಿಸಿದನು;
ಹಾಗು ತಾನು ಸ್ವತಃ ಮತ್ತೆ ಪಂತನೆ ಆ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ,
ಅಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಆ ಕೊರಿ ಸಿಗರೇಟನ್ನು ಹುಡುಕಿ ತಂದು, ಅದನ್ನು ಭದ್ರವಾಗಿ
ಶಿಸಿದನು ಡಾಕ್ಕರನು ವಿಷಪ್ರಯೋಗದಂದ ಇವನ ಅವಸ್ಥೆಯು ಹೀಗಾ
ಗಿದೆಯೆಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಡಲು, ರಾಯನು ಕಾರವಾರದಿಂದ ಸಿದ್ದಿ ಲ್‌
ಸರ್ಜನ್‌ ಹಾಗು ಬೇರೆ ಒಬ್ಬಿಬ್ಬ ಸುಪ್ರ ಸಿದ್ಧ ಡಾಕ್ಟ ರರನ್ನು ಕಕೆಯಿಸ್ಕ,

ಅವರಿಂದ ಪಂತನಿಗೆ ಉಪಚರಿಸಿದನು.
ಮಾರನೇ ದಿವಸದ ಸುಸ್ರಭಾತದಲ್ಲಿ ಚ ಷ್ಟ ಮನೆಯ

ಎದುರಿಗೆ ಒಂದು ಟುರುಕೆ ಹಾಕಿದ ಮೇಣೆಯು ಬಂದು ನಿಂತಿತು. ಅದ
ಕೊಳಗಿಂದ ಒಬ್ಬ ನವತರುಣಿಯು ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬಂದು ಭುಜಂಗೆರಾಯ
ನನ್ನು ಕುರಿತು: ಬ ಸಿ ತಿಯು ಹೇಗಿದೆ! ಎಂದು ಪ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದಳು.

ರಾಯನು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ: —ಯಾರ ಸ್ಥಿತಿಯ ED ನೀವು
ಕೇಳುವದು?

ತರುಣಿ:-_ಸಂತರ ಸ್ಥಿತಿಯ ವಿಷಯವಾಗಿ. ಅವರು ಬದುಕಿರುವ
ಕೊ-ಸತ್ತರೊ?

೮೨ ಅಂಬಿಕೆ.

ರಾಯ: ಸತ್ತಿ ರುವಕೆಂದೇ. ಡಾಕ್ಟ್ರ ಣ್‌ ಫಾಕ್ಸ ನು ಹೇಳಿರುವನು.

ತರುಣಿಯು ಒಳ್ಳೆ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ; __ಯಾವ ಡಾಕ್ಟರನು? ಆ ಪಿಕಾಚಿ
ಫಾಕ್ಸನೇ? ಆ ಕೊಲೆಗೆಡಕನೇ ಅವರಿಗೆ ಏಷ ತಿನ್ನಿಸಿದವನು.

ರಾಯ:;--ಹೀಗೆನ್ನುವಿರಾ? ತಾವು ಯಾರು?

ತರುಣಿ:-_ನನ್ನ ಹೆಸರು ಮೇರಿ. ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆ ಸಾವುಕಾರನೆ
ಮಗಳು. ಮೊನ್ನೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗೆಲೆ! ಫಾಕ್ಸನ ನೀಚತನೆದ ವಿಷ
ಯವಾಗಿ ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಎಚ್ಚರ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ ನು. ನನ್ನನ್ನು ಹುಚ್ಚಿ ಯೆಂದು

ತಿಳಿದು, ಅವರು ನನ್ನ ಮಾತಿನ ಕಡೆಗೆ ದುರ್ಲಗ್ಷ್ಯಮಾಡಿ ಈ ಅನರ್ಥಕ್ಕೆ
ಗುರಿಯಾದರು.

ರಾಯ: ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನು ವಿಷಹಾಕಿ ಸಂತರನ್ನು ಕೊಂದನೆಂಬದು
ನಿಮಗೆ ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಿತು?

(«ನಾನು ಆ ಫಾಕ್ಸನೆ ಮುಖದರ್ಶನದಿಂದಶೇ ಅದನ್ನು ತಿಳೆಕೊಂಡೆ
ನು. ತಾವು ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ನೆಂಬಲಾರಿರಷ್ಟೇ?''

" ಯಾಕೆ ನಂಬಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ? ನೀನು ಎನನ್ನು ತಿಳಿಸಬಂದಿರುವೆಯೊಃ
ಅದೆಲ್ಲನನ್ನೊ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಸು.”

(«ಪಂತರು ಫಾಕ್ಸನ ಆ ಸಿಗೆರೇಟನ್ನು. ಸೇದಿದ್ದರೆ ಅವರು ಸತ್ತಂತೆ
ಬಿದ್ದಿರಬಹುದು; ಆದರೆ ಅನರು ನಿಜವಾಗಿ ಸತ್ತಿರುವದಿಲ್ಲ. ೨-೩ ದಿವಸ
ಗಳ ವರಗೊ ಅವರ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣವಿದ್ದೇ ಇರುವದು, ಅಸ್ಪರಲ್ಲಿ
ಯೋಗ್ಯ ಉಪಚಾರ ಮಾಡಿದರೆ ಅನರು ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಬದುಕುವರು.
ಪಂತರಿಗೆ ಸಿಗರೀಟಿನೆ ದ್ವಾರದಿಂದ ವಿಷಕೊಟ್ಟಿನೆಂಬ ಸೌ ನ್ರಿಢಿಯನ್ನೂ
ಹಾಗು ಅದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರಕವಾದ 1 ಔಷಧನನ್ನೂ ಫಾಕ್ಸನು ನೆನ್ನೆ ಮಲತಾ-
ಯಿಯ ಮುಂದೆ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ಮರೆಗೆ ನಿಂತು ಕೆಃಳಿಕೊಂಡೆನು.
ಅಂತೇ! ನಾನಗೆ ಅವರನ್ನು ಳಿಸುವದಕ್ಕಾಗಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿರುತ್ತೆ £ನೆ, ಪಂತರು
ನೆನ್ನೆ ಪ್ರಾಣದಾತರು. ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರಾಣಭಯದಿಂದ ಉಳಿಸಿರು
ವರು. ಅವರಿಂದ ನಾನಿನ್ನೊ ಅನೇಕ ಬಗೆಯ ಸಹಾಯ ಪಸಡೆಯಬೇಕಾ
ಗಿದೆ. ಎಲ್ಲಿದೆ ಅವರ ದೇಹವು? ನನ್ನೆನ್ನು ಅದರ ಬಳಿಗೆ ಈಗೆಲೆ ಕರೆದೊ
ಯ್ಯುರಿ, ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಪ್ರಜೆ ಬರುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡುವೆನು'' ಎಂದಂದ

ಅಂಬಿಕೆ. ೮೩

ಆ ತರುಣಿಯ ನುಡಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ರಾಯನು ಅವಳನ್ನು ಪಂತನನ್ನು ಮಲ
ಗಿಸಿದ್ದ ಕೋಣೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದನು.

ಪಂತನಿಗೆ ಪ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಡಾಕ್ಟ್ರ ರರು ಒಂದೇಸವನೆ ಉಪಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ
ರೂ ಇನ್ನೂ ಅವನೆ ಮೈಮೇಲೆ ಸ ತೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗೆ ಆ ತರುಣಿಯು
ಅವನೆ ಮೂಗಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ವನಸ್ಸತಿಯ ರಸವನ್ನು ಹಿಂಡಿದಳು. ಕ್ಷಣಾ
ರ್ಧದಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಅತಿಶಯ ವಾಂತಿಯಾಗೆಲು, ಅನನು ಹುಷಾರಾದನು;
ಅದಕೆ ಎದ್ದು ಕೂಡ್ರಲಿಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲವೆ ಮಾತಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಥನಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಪಚನ 1 ಸತವ ಸ! ನಸ ತಿಯ ಒಂದೆರಡು ಒಲೆಗಳನ್ನು ಪಂತನಿಂದ
ಅಗಿದಗಿದು ತಿನ್ನಿಸಲು, ಅವನೆ ಪ ಪ್ರಕೃತಿಯು ಸುಧಾರಿಸಿತು. ಅನನು ಮಾತಾ
ಡಹತ್ತಿದನು; ಆತಿ ತುಸ ಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿಯ! ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲಿಂದ ಎದ್ದು
ಕುಳಿತನು. ಪಂತನು ಆ ಆಕಸ್ತಿಕ ಪ್ರಾಣಸಂಕಟಿದಿಂದ ಪಾರಾದದ್ದನ್ನು
ಕಂಡು ಎಲ್ಲರಿಗೊ ಪರಮ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು!

ಕಾವ್‌ ಹಾಟ್‌ ತಾ,

೧೧ ಫಾಕ್ಸ--ಜೆೊನ್ಸರ ಬಂಧನ.
ರಿರ್ತ್‌ ಸನಾ ನಾ

ಕು ತನು ತುಸ ಜಾರ ತಕ್ಕೊಂಡು ಹುಷಾರಾದ ಬಳಿಕ ಅವನು
ಮೇರಿಯನ್ನು ಕುರಿತು:-ಮೇರೀ, ೫1 ನಿನ್ನಿಂದ ಹಲವು ಸಂಗತಿಗಳ
ನ್ನು ತಿಳಿಯಬೇಕಾಗಿದೆ. ನೀನು ಕೊಂಚವೂ ಮುಚ್ಚು ಮರೆಮಾಡಡೆ, ಅಣಂ
ನೈಲ್ಲ ನನಗೆ ಹೇಳು. ಅಂದರೆ ನಿನ್ನ ಕಲ್ಯಾಣವಾಗುನದಲ್ಲದೆ, ಆ ದುಷ್ಟರಿಗೆ
ತಕ್ಕ ಕಾಸನವೂ ಆಗುವದು. ನಿನ್ನ ಮಲತಾಯಿಯು ಫಾಕ್ಸನಿಗೇೇನಾಗೆ
ಬೇಕು? ನಿನ್ನ'ಹಡೆದ ತಾಯಿ ಹಾಗು ತಂದೆಗಳ ಮರಣದ ಕಾರಣವೇನು?
ನೀನು ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡವಳಾಗಿದ್ದರೂ ಇನ್ನೂ ನಿನ್ನೆ ಲಗ್ಗೆ ವೇಕಾಗಿಲ್ಲ?

ಮೇರಿ: ನಿಮ್ಮೆದುರಿಗೆ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಗೆತಿ ಮುಟ್ಟು
ವಂತೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮಲತಾಯಿಯಾದ ಜೊನ್ಸಳು ಫಾಕ್ಸ ಡಾಕ್ಟರನೆ
ಅಕ್ಕನ ಮಗಳಂತೆ. ಇವಳ ಮೊದಲನೇ ಗೆಂಡನು ಇವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟದ್ದ
ನಂತೆ. ನನ್ನ ತಾಯಿಯ ಮರಣದ ತರುವಾಯ ಈ ನೀಚ ಫಾಕ್ಸನೆ! ನನ್ನ
ಪರಮ ಸಾಧು ತಂದೆಯನ್ನು ಆ ತನ್ನೆ ಭಾಗಿನೇಯಳ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಡವಿ

ಲಲ ಅಂಬಿಕ.

ದವನು. ನೆನ್ನೆ ಹಡೆದವ್ವನು ಯಾವ ಬೇನೆ ಬೇಸರಿಕೆಗೆಳಿಂದಲೂ ಸಾಯ
ಲಿಲ್ಲ. ಈ ನೀಚ ಡಾಕ್ಟರನೇ ಯಾವದೊಂದು ಬಗೆಯಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ವಿಸ
ಕೊಟ್ಟು ಕೊಂದಿರುವನು. ನೆಮ್ಮವ್ವನಿಗೆ ಒಂದು ಗೆಂಡು ಕೂಸೂ ಇದ್ದಿ
ತು ಫಾಕ್ಸನು ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ಗೆತಿಗಾಣಿಸಿದನು. ನಂತರ

ನನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ಕೊಂದನು. ಬಳಿಕ ಜೊನ್ಸಳ ಸಹಾಯದಿಂದ
ಅವನು ನನ್ನ ತಂಡೆಗೆ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ದಿನಾಲು ಅಲ್ಪ ಪ್ರಮಾಣ

ವಿಷ ಚೆರಿಸಿ ಕೊಡಹತ್ತಿದನು. ಅದರಿಂದಲೇ ನೆನ್ನೆ ತಂದೆಗೆ ಒಂದುಬಗೆಯ
ಉದರಕೋಗವಾದಂತಾಗಿ, ನಾಲ್ಕು ಶಬ್ದ ಮಾತಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಕೂಡ ಸಾಧ್ಯ
ವಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ದಿನೆ ಆ ದುಸ್ವರೀರ್ವರೂ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಈ
ಕಾರ್ಯಸಾಧನೆಯ ವಿಚಾರವನ್ನು ಮಾತಾಡುತ್ತಿರಲು, ನಾನು ಮರೆಗೆ
ನಿಂತು ಅದನ್ನ ಕೇಳಿದೆನು; ಹಾಗು ಅಂದಿನಿಂದ ಅವರನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸ
ಹತ್ತಿದೆನು. ಅಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಕುಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ವಿಷವನ್ನೂ, ಸಾಧಿಸಿ
ದಾಗೆ ಆ ನೀರನ್ನು ಚೆಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ತುಂಬಿಟ್ಟು ಕಡಿಮೆಮಾಡಹತ್ತಿದೆನು.
ಅವರ ಲೆಕ್ಕದಂತೆ ನಮ್ಮ ತಂಡೆಯು ಈಗೆ ಮೂರು ತಿಂಗೆಳ ಹಿಂದೆಯೆ!
ಸಾಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು; ಆದರೆ ನಾನು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಅವರು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ವಿಷ
ವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥವಾಗೆ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಇಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚ ದಿನ ಬದುಕಿ
ದಂತಾಯಿತು. ಮೊನ್ನೆ ನೀವು ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಬಂದ ದಿವಸ ಬೇರೊಂದು
ಬಗೆಯ ವಿಷವನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟು, ಅವರು ಮೊದಲು ನನ್ನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿ,
ನಂತರ ನನ್ನ ತಂದೆಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅದು
ನನ್ನ ಕಿವಿಗೆ ಮುಟ್ಟಲು, ಇನ್ನು ನಾನು ಇವರ ಬಲೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಸಾಯುವ

ದಕ್ಕಿಂತ, ಕೆರೆ-ಬಾವಿಗಳ ಪಾಲಾಗುವದೇ ಶೇಸೆಂದು ಬಗೆದು, ಆ ಪ್ರಕಾರ
ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಹಾರಿಕೊಂಡಿದ್ದೆನು. ನಾನು ಅವರನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಹತ್ತಿದಂದಿ

ನಿಂದ ನನೆಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಡಿದದೆಯೆಂದು ಅವರು ಜನೆರಲ್ಲಿ ಸುದ್ದೀ ಬೀರಿ
ದರು. ನನ್ನನ್ನು ಕೆರೆಯಿಂದ ತೆಗೆದು ನೀವು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ
ನೆನ್ನೆ ಮೇಲಿನ ವಿಶೇಷ ಕಕ್ಕಿ ಲಾತೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ತಂದೆಗೆ ಬಹಳ ದುಃಖ
ವಾಗಿ ಅವನು ಬನಳಿಬಂದು ಬಿದ್ದನು. ಆದೇ ಸಂಧಿಸಾಧಿಸಿ, ಆ ನೀಚ
ರೀರ್ವರೂ ಅವನ ಮೂಗಿಗೆ ಕ್ಲೋರೋಫಾರ್ಮಿನ ಪ್ರಾಣಹಾರಕ
ವಾಸನೆಯ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು, ಅವನ್ನನ್ನು ಕೊಂದುಬಿಟ್ಟರು!

ಅಂಬಿಕೆ. ೮೫

ಪಂತರ, ಅ ಆ ನೀಚರು ಈಗ ನನ್ನ ಚೆನ್ನು ಹತ್ತಿ ರುನರು ನಾನು ಫಾಕ್ಸ
ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗೆದದ್ದರೆ ಆ ನನ್ನ ಮಲತಾಯಿಯು ನನ್ನನ್ನು ಇರಿದು
ಕೊಲ್ಲುವೆನೆಂದು, ಫಾಕ್ಸನ ಎದುರಿಗೆ ಪಣತೊಟ್ಟರುವಳು ಫಾಕ್ಸ
ನಾದರೂ ನೀಚನೇ; ಆದರೆ ಜೊನ್ಸಳ ನೀಚತನದ ಮುಂದೆ ಆತನು ಕಃ-
ಪದಾರ್ಥನೆಂದೇ ಅನ್ನೆ ಬಹುದು. ಫಾಕ್ಸನಿಗೊ ಅವಳಿಗೊ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ,
ಕೆಟ್ಟ ಸಂಬಂಧವಿದೆ. ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಂದು ದಿನ ನಾನು ನನ್ನ ತಂದೆಗೆ
ತಿಳಿಸಹೊ!ಗಲು, ಇವರ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದ್ದ

ಆ ಮುದುಕನು ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಗೆಳೆದನು. ಅಂದಿನಿಂದ ನಾನು ಉಪಾಯ
ಗಾಣದಾದೆನು.

ಪಂತರೆಃ, ಇನ್ನು ನೆನ್ನ ಲಗ್ಗೆದ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳುವೆನು, ಕೆ೬ಿರಿ.
ನಮ್ಮ ಪ್ಪನು ನನ್ನನ್ನು ತನ್ನೆನ್ಲಿಯೇ ಸಂರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದ ತನ್ನೆ ಓರ್ವ
ಮಿತ್ರನೆ ಮಗೆನಾದ ಶಿಕಂದರನೆಂಬವನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಲಗ್ಗೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು
ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದ ನು. ಶಿಕಂದರನೆ ತಂಔೆ-ತಾಯಿಗೆಳೀರ್ನರೂ ಅತನ ಬಾಲ್ಯ
ದಲ್ಲಿಯೇ ತೀರಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವನು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲೆ ಃ ಇದ್ದು,
ಪ್ರಾಥಮಿಕ-ಮಾಧ್ಯಮಿಕ. ಶಿಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿದನು. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ
ಅವನು ಉಚ್ಚ ತರಗೆತಿಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಹೊಂಡುತ್ತಿದ್ದನು; ಆದಕೆ ನಮ್ಮ ಹಡೆ
ದವ್ವನು ತೀರಿಕೊಂಡು, ಈ ದಿಗಿಲವ್ವ (ಜೊನ್ಸಳು)ನು ಮನೆಗೆ ಬಂದಂದಿ
ನಿಂದ ಇವಳು ಅವನನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದ್ವೇಷಿಸಹತ್ತಿ ದಳು. ಶಿಕಂದರನು
ಸೂಟಿಯಲ್ಲಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಯಾವ ಉಸಾಬರಿಗೊ
ಹೋಗೆದೆ, ಎಂದಿನಂತೆ ನನ್ಮೊಡನೆ ಸುಖಸಲ್ಲಾಪಗೆಳನ್ನಾಡುತ್ತ ಕಾಲ
ಕ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿ ಎಡೆಯೆ! ಆಗಿದ್ದ ದರಿಂದಲೂ,
ನಾನೂ ಅನನೂ ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದವರಾದ್ದ
ರಿಂದಲೂ ನನ್ನೊಡನೆ ಅವನು ಹಾಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿ ದ್ಲುದು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವು;
ಆದಕೆ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯು ತನ್ನ ಎಲ್ಲ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಹೆಸರಿಗೆ ಬರೆದು
ಕೊಟ್ಟ ದರಿಂದ ನನ್ನ ಮಲತಾಯಿಗೆ ಅದು ವಿರುದ್ಧ ವಾಗಿ, ಅವಳು ನನ್ನ ಆ
ಭಾವಿ ಪತಿಯನ್ನು ಯಾವುದೊಂದು ಬಗೆಯ. ಂದೆ” ಮನೆಯಿಂಡೋಡಿಸುವ
ಹಂಚಿಕೆ ಹಾಕಹತ್ತಿದಳು ಅಂಥ ಇಂಥ ಕುಹಕ ವಿಚಾರಗಳು ಫಲ

ಹ್ರೂಪವಾಗದಾಗಲ್ಲು ಶಿಕಂದರನು ತನ್ನನ್ನೇ ಹಡಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕೆ ಬಂದ

೪೬ ಅಂಬಿಕೆ,

ನೆಂದು ಆ ಮುಂಡೆಯು ಸನ್ನ ತಂದೆಯ ಮುಂಜಿ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು.
ನನ್ನ ಮುದಿ ತಂದೆಗೆ ಅದರಿಂದೇನೆನಿಸಿತೋ ತಿಳಿಯದು. ಅನನು ಕೂಡಲೆ
ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೊ!ಗಲಿಕ್ಕೆ ಶಿಕಂದರನಿಗೆ ಹೇಳಿದನು ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ತನಗೆ
ಒಂದು ಬಗೆಯ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ಬಂದದ್ದರಿಂದ, ಶಿಕಂದರನು ಮನೆಯವ
ರಾರಿಗೊ ತಿಳಿಸದೆ ಒಂದು ದಿನ ಮಾಯವಾದನು; ಅದಕೆ ಅವನು ಹಾಗೆ
ತಾನಾಗಿ ಹೊಗಲಿಲ್ಲವೆಂದೂ, ಆ ನೀಚ ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸರೆ! ಅವನನ್ನು
ಪ್ರಜ್ಞಾಹಿ!ನನನ್ನಾಗೆ ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲಿಗೋ ಕಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿಕೆಂದೂ ನನೆಗೆ ಹಿಂದಿ
ನಿಂದ ತಿಳಿದು ಬಂದಿತು. ಅವನನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕಳಿಸಿದರು? ಅವನು ಬದು

ಕಿರುವನೊಃ, ಸತ್ತಿರುವನೋ ಎಂಬದಾವುದೂ ಇದುವರೆಗೊ ನನಗೆ ತಿಳಿ
ದಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ನನ್ನ ಮದುವೆಯಿನ್ನೂ ಆಗಿರುವದಿಲ್ಲ ಎಂದು

ಹೇಳಿ, ಮೇರಿಯು ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅಳಹತ್ತಿದಳು.

ಪಂತ:- ತಂಗೀ, ದುಃಖಸಬೇಡ. ನಾನು ನಿನ್ನ ದುಃಖನಿವಾರಣೆಯ

ಪಾಯವನ್ನು ಬೇಗೆನೆ ಮಾಡುವೆನು. ಅದಿರಲಿ; ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನ ಅನು

ಯಾಯಿಗಳಾರಾದರೂ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತುಂಟಿ? ನೀನು ಅವರನ್ನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ
ಕಾಣದಿದ್ದರೂ ಅವರ ಹೆಸರು-ದೆಸೆಗಳನ್ನಾದರೂ ಬಲ್ಲೆಯಾ?

ಮೇರಿ: ನಾನು ಅವರನ್ನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ನೋಡಿಲ್ಲ. ಜೊನ್ಸೆಳೂ
ಫಾಕ್ಸನೂ ಗುಪ್ತವಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ್ಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಅವರ ಬಾಯಿಂದ
ಅವರ ಆಳು ಗೋನೀಚಂದನೆಂದೂ, ಅವನು ಅಂಬಾ, ಬ್‌ ಮೊದಲಾ
ದವರ ಕೊಲೆಯ ವರ್ತಮಾನನನ್ನೆಣ ತರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ? ಮುಂತಾದ್ದ ಂದದ್ದನ್ನೂ
ಕೇಳಿರುವೆನು, ಇದರ ಹೊರತು ನನಗೆ ಅವರ ಪರಿಚಾರಕರ ಹೆಸರು-ಡೆಸೆ
ಗೆಳಾವವೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಪಂತರೇ, ನಾನಿನ್ನು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ.
ನೀವು ಆಗಾಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ನನ್ನ ಸಮಾಚಾರವನ್ನು ತಕ್ಕೊಳ್ಳು
ಕ್ತಿರ್ರಿ. ಈ ಮಾತಾ. ಸಿತೃವಿಹೀನೆ ಅನಾಥಬಾಲಿಕೆಗೆ ನೀವೇ ಇನ್ನು ತಂಜಿ
ತಾಯಿಗಳು; ಎಂದಂದು ಅವನೆ ಕಾಲುಹಿಡಕೊಂಡು ಅಳಹತ್ತಿ ದಳು

ಪಂತನು ಅವಳಿಗೆ ಹಲವು ಸಮಾಧಾನೋಕ್ಕಿಗೆಳನ್ನು ಹೇಳಿದನು;
ಹಾಗು ಅವಳನ್ನು ಅಂದು ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸಲಿಲ್ಲ. «(ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾನೇ
ನಿನ್ನನ್ನು ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸಿ ಬರುವೆನು” ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಆನಳೆನ್ನು ತನ್ನ
ಮನೆಗೆ ಕಕೆದೊಯ್ದು, ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ಸ್ವಾಧಿ!ನಸಡಿಸಿದನು.

ಅಂಬಿಕೆ. 8೬

ಅಂದೆ! ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ದಲ್ಲಿ ಪಂತನು ಧುಜಂಗರಾಯನ ಮನೆಗೆ ಬಂದು,
ಚಿಕ್ಕ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ST ಗೌಪ್ಯವಾಗಿ ಕುಳಿತು ಏನೇನೊ!
ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ನೆಂತರ ರಾಯನು ಒಬ್ಬ ಜಮಾದಾರನನ್ನು ಕರೆದು
ಅವನೆ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಹೇಳಿಕಳಿಸಿದನು. ತುಸಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಆ
ಜಮಾದಾರನು ಭದ್ದವೆೇಷದಿಂದ ಸಜ್ಜಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನು. ಭುಜಂಗೆ
ರಾಯನೂ ಛದ್ಮ ವೇಷಧರಿಸಿ ಬಕ್ಕಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಸ್ತೂಲು, ೪-೬ ಜೊತೆ
ಹೊಸಮಾದರಿಯ ಬೇಡಿ ಮುಂತಾದವುಗೆಳನ್ನಿರಿಸಿಕೊಂಡನು. ಪಂತನು
ತನ್ನ ನಿತ್ಯದ ಪೋಷಾಕಿನಿಂದಲೇ ಅವರೊಡನೆ ನಡೆದನು. ರಾಯನು
ಹೋಗುವಾಗ ತನ್ನೆ ೨೫ ಜನೆ ಶಿಪಾಯಿಗೆಳಿಗೆ : ಇಂಥಿಂಥಲ್ಲಿ ಗುಪ್ತವಾಗಿ

ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿರ್ರಿ. ನಾನು ಕೊಳಲು ಊದಿದೊಡನೆ ಒಮ್ಮೆಲೆ ನಾಲ್ಕೂ
ಕಡೆಯಿಂದ ಸ ಮುಗಿಬೀಳಿರಿ'' ಎಂದು ಅಜಾ ಪಿಸಿದನು.

ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನೆ ಬಂಗಲೆಯು ಸಿದ್ದ ಜೇವಪುರದ ಮೇನರೋಡಿನಿಂದ
೧॥ ಮೈಲು ಪ ಪಕ್ಕ ದಲ್ಲಿ ಇದ್ರಿ ತು. ಬಂಗೆಲೆಯು ಅಷ್ಟೊಂದು ದೊಡ್ಡ ದಲ್ಲ
'ದಿದ್ದ ರೂ, ಎಲ್ಲ ಮ ಅನುಕೂಲತೆಗೆಳಿಂದಲೂ ಸಜ್ಜಾ ಗಿತ್ತು. ಪಂತಾ
ದಿಗಳು ತೀವ್ರವೇ ಡಾಕ್ಟರನೆ ಬಂಗ್ಲೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಅನ್ಲಿಯ `ಹೂವಾಡಿಗೆ
ನನ್ನು ಕುರಿತು:.. - ಡಾಕ್ಟರರು ಇರುವರೇ? ದೂರಿನ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ನಾವು
ಔಷಧಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುವೆವೆಂದು ಕೇಳಿದರು «ಡಾಕ್ಟರರು ಅಟ್ಟಿದ ಮೇಲಿರು
ವಕು. ಇನ್ನು ಅರ್ಧ ಗೆಂಟೆಗೆ ಕೆಳೆಗೆ ಬರುವರು. ನೀವು ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ
ಕಾಣುವ ಕುರ್ಚಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳ ಹೋಗಿರಿ,'' ಎಂದು ಅವನು
ಹೇಳಿದನು. ಭುಜಂಗೆರಾಯನನ್ನು ಜಮಾದಾರನೊಡನೆ ಕೆಳಗೆ
ಕೂಡ್ರಿಸಿ, ಪಂತನು ಕಾಲ ಸಪ್ಪಳ ಮಾಡದ ಹಾಗೆ ಅಟ್ಟಿವನ್ನೇರಿದನು;
ಹ ಅಲ್ಲಿಯ ದಿವಾಣಖಾನೆಯ ಬಾಗಿಲವನ್ನು ಮೆಲಗೆ ಒತ್ತಿ ದನು.
ಆದು ಒಳಗಿನಿಂದ ಭದ್ರವಾಗಿ ಇಕ್ಕಲ್ಲ ಟ್ಟ ತ್ತು. ಆಗೆ ಅವನು ಅದಕ್ಕೆ ಕನಿ
ಗೊಟ್ಟು ಒಳಗೆ ಏನು ನಡೆದಿರುವದೆಂ ದನ್ನು ಲಾಲಿಸಹತ್ತಿದನು.

ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮೆಲ್ಲಮೆಲ್ಲನೆ ಮಾತಾಡುತ್ತ
ದರು. ಒಬ್ಬನು ಫಾಕ್ಸನೆಂಬದನ್ನೂ, ಇನ್ನೊಬ್ಬನು ಗೋಸೀಚಂದನೆಂಬ
ದನ್ನೂ ಅವನು ಕೂಡಲೆ ಕಂಡುಕೊಂಡನು. ಫಾಕ್ಸನು ಗೋನೀಚಂದೆ
ನನ್ನು ಕುರಿತು:--ಗೋಪಿ (ಚಂದ, ಇನ್ನು ನನ್ನ ಯಾವ ಇಚ್ಚೆಗೆಳೂ ಬಾಕಿ

ತ) ಅಂಬಿಕೆ.

ಉಳಿಯಲಾರವು. ಆ ಪಂತನು ಜೀವದಿಂದಿರುವನರೆಗೆ ನನಗೊಂದು
ಬಗೆಯ ಆತಂಕ-ಮನಸ್ಸಿನೆ ದಗದಗೆ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನೀನು ನಿನ್ನ ಕೆಲಸ
ವನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ನೀನೂ ಜೊನ್ಸೆಳೂ ನನ್ನ ಸಹಾಯಕರಾಗಿ
ರುವಾಗ ನಾನಿಂತು ಕುಂದಬೇಕೆ?

ಗೊವಿ£ಧಣಿಯರೆಕ, ಜೊನ್ಸಳ ಸಹಾಯವಿರದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮಿಂದ
ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳೆಂತಹ ಖಂಬೀರ ಸ್ತ್ರೀಯನ್ನು
ನಾನಿದುವರೆಗೊ ನೋಡಿಲ್ಲ.

ಫಾಕ್ಸ:ಅಂತೆಃ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನನ್ನ ಬಲಗೈ ಎಂದು ತಿಳಿದಿರು
ತ್ತೇನೆ. ಆಕೆಯ ಸಹಾಯನವಿರದಿದ್ದರೆ ಲಾಂಗೆಮನ್ನನೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಂದಿಗೆ
ಕೊಂಚವೂ ಸಂಶಯವುಂಟಾಗದಂತೆ ಮೂರು ಕೊಲೆಗಳನ್ನು ಅಷ್ಟು ತೀವ್ರ
ಸಾಧಿಸಬಹುದೇ? ಶಿಕಂದರನನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯಬಹುದೇ? ಆದಕೆ ಗೋಪಿ!
ಚಂದ, ನಾನು ಜೊನ್ನೆಳಲ್ಲೂ ಮಿತಿನೂರಿ ನಿಶ್ವಾಸನಿಡುವಂತಿಲ್ಲ. ಯಾಕಂ
ದಕೆ ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಅವಳು ಮಿಂಡೆಯು. ಮೇಲಾಗಿ ಸಾಹಸ, ಕ್ರೌರ್ಯ
ಮುಂತಾದವುಗೆಕೆಲ್ಲಿ ಅವಳು ನನ್ನನ್ನೂ ವೂರಿದವಳು ಅದರಿಂದ ಮನಸ್ಸು
ಬರದಿದ್ದರೆ ಅವಳು ಬೇಕಾದಾಗ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಹೋಗೆಬಲ್ಲಳು.

ಫಾಕ್ಸನೆ ನುಡಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಗೋಪವೀಚಂದನಿಗೆ ನೆಗೆ ಬಂತು.
:ಧಣಿಯರೇ, ಒಬ್ಬ ಅಬಲೆಯು ತಮ್ಮ ಂಥ ಸಬಲರಿಗೆ ಮಣಿಯುವದಿಲ್ಲವೆ?
ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತಾನಿಷ್ಟು ಚಿಂತಿಸುವುದೆ?”'

ತ್ರ
ಫಾಕ್ಸ:--ಅದಿರಲಿ ಬಿಡು. ಗೋನೀಚಂದಾ, ಆ ಪಂತನಿದ್ದ ನಂತೆ!

ಅಂದು ಅಂಬಿಕೆಯು ಆ ನಾರಾಯಣ ರಾಸ್ತ್ರಿಯ ಮನೆಯಿಂದ ಅವಳೆ
ಮುತ್ತಜ್ಜನ ಮನೆಸೇರಿದಳು. ಅವನೇ ನನ್ನ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ವಿಘಾತ
ಕನು. ಅಂತೇ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಇಷ್ಟು ತೀವ್ರ ಕಾಣಿಸಿದ್ದು. ಅಂಬಿಕೆ
ಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಶೋಧಿಸಿ ಸಂಹರಿಸದ ಹೊರತು ಗೋವಿಂದರಾಯನಿಂದ
ಬರತಕ್ಕ ೨೫ ಸಹಶ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪೈ ಕೂಡ ಬಾರದೆಂದು ನೀನೆ ಸುದ್ದಿ
ತಂದೆಯಲ್ಲವೆ? ಆದುದರಿಂದ ನೀನಿನ್ನು ಬೇಗೆನೆ ಆಕೆಯ ಶೋಧಹಚ್ಚು.
ಗೋಪೀ:- -ಮೇರಿಯು ನಿಮ್ಮ ನ್ನು ಲಗ್ನೆವಾಗೆದಿದ್ದಕೆ? ಶಿಕಂದರನು
ಇನ್ನು ಎಷ್ಟು ದಿವಸಗಳವರೆಗೆ ಆ ಕತ್ತ ಲೆಕೊಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯಬೇಕು?
ಮೇರಿಯು ನಿಮ್ಮ ನ್ನು ವರಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಷಬಹುದಲ್ಲವೆ?

12] ಅಂಬಿಕೆ. ರ್ಳ

ಫಾಕ್ಸ:--ಅಕೆಯು ನನ್ನನ್ನು ಲಗ್ನೆವಾಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಯತ್ನ ನೆಡೆದನೆ.
ಅದಕ್ಕೆ ಅವಳು ಒಪ್ಪದಿದ್ದರೆ ಅವಳನ್ನು ಅವಳ ತಂಡೆ-ತಾಯಿಗೆಳೆ ಬಳಿಗೆ
ಕಳಿಸುವೆನು. ಆಕೆಗೆ ಹುಚ್ಚುಹಿಡಿದ ಸುದ್ದಿಯೂ, ಹುಚ್ಚಿನ ಭರದಲ್ಲಿ ಅವಳು
ಮೊನ್ನೆ ಕೆಕೆಯಲ್ಲಿ ಹಾರಿಕೊಂಡದ್ದೂ ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿದೇ ಇದೆ. ಆಕೆಯನ್ನು
ನಾವು ಹೇಗೆ ಸಂಹರಿಸಿದರೂ ಹುಚ್ಚಿನಿಂದಶೆ! ಅವಳ ಮರಣವಾಯಿತೆಂದು
ಜನೆರು ಸಹಜವಾಗಿ ತಿಳಕೊಳ್ಳುವರು. ಮೇರಿಯು ನನ್ನನ್ನು ಲಗ್ಗೆ ವಾದರೂ-
ಆಗೆದಿದ್ದರೂ ಶಿಕಂದರನನ್ನು ಈಗಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡುವಂತಿಲ್ಲ; ಹಾಗು ಸಂಹ

ರಿಸುವಂತೂ ಇಲ್ಲ. ಅವನಿಂದ ನಾನು ಬೇರೊಂದು ಅಘಟತಘಟನೆಯನ್ನು
ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಪಂತನು ಅವರೀರ್ವರ ಭಾಷಣವನ್ನು ಏಕಾಗ್ರೆ ಚಿತ್ತದಿಂದ ಕೇಳು
ತಲೇ ಇದ್ದ ನು. ಮೇರಿಯು ತಿಳಿಸಿದ ಸಂಗೆತಿಯೆಲ್ಲ ಯಥಾರ್ಥವಾದು
ದೆಂದು ಅವನೆ ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತು. ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ ಫಾಕ್ಸನು ಗೊೇನಿಃಚಂದ
ನಿಗೆ: ಗೋಪಿ ನಾನು ಕೆಳಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುವೆನು, ತುಸಹೊತ್ತು ನೀನು
ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇರು, ಎಂದು ಹೇಳಲು, ಪಂತನು ಶೀಘ್ರಗೆತಿಯಿಂದ, ಆದರೆ
ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಕಾಲುಸಪ್ಪಳವಾಗೆದ ಹಾಗೆ ಅಟ್ಟಿದಿಂದಿಳಿದು ಬಂದು, ಮುಂದೆ
ಮಾಡತಕ್ಕ ವಿಧಾನವನ್ನು ಭುಜಂಗೆರಾಯಾದಿಗೆಳಿಗೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ನಿವೇ
ದಿಸಿ, ಒಂದು ಬೆಂಚಿನಮೇರೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಚ್ಚಿ ನಿಪ್ತಬ್ಧ ವಾಗಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡನು.

ಕೆಲನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿಯೆ! ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನು ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬಂದನು ಅವ
ನಿಗೆ ಭುಜಂಗೆರಾಯ ಹಾಗು ಜಮಾದಾರರ ಗುರುತು ಹತ್ತ ಲಿಲ್ಲ. ಆಗೆ
ಅನರು ಹಳ್ಳಿಯವರಂತೆ ನಟಿಸಿ: ಡಾಕ್ಟರಸಾಹೇಬ, ಈ ನಮ್ಮ ತಮ್ಮ
ನಿಗೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಮಲರೋಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಔಷಧೋಪಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮೆ
ಡೆಗೆ ಕರತಂದಿರುನೆವು. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವವರೆಗೆ ಈತನು ಹುಸಾರಾಗಿ
ದ್ದನು. ಬಂದೆಕೂಡಲೆ ಇವನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ರೋಗೆಬಂದಿದೆ. ಸಾಹೆ!ಬರೆ!,
ಬಡವರಮೇಲೆ ದಯವಿಟ್ಟು ತಾವು ಇನನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ ಉಸಜಾರ
ಮಾಡಿರಿ ನಾವು ನಮ್ಮ ಕೈಲಾದನುಟ್ಟಿಗೆ ತಮ್ಮ ನ ಕೊಡುವೆವು,
ಎನ್ನಲು, ಡಾಕ್ಟರನು ಹೊಟ್ಟೆ ಹಚ್ಚಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಆ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಅಂಗಾತ
ಮಾಡಿದನು. ಅವನೆ ಮುಖಮುದ್ರೆಯು ದೃಸ್ಟಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಕೂಡಲೆ ಫಾಕ್ಸನೆ
ಎದೆಯು ಧಸ್ಸೆಂದಿತು;. ಮುಖವು ಕಪ್ಪಿಟ್ಟತು. ಆಗೆ ಅನನು ತನ್ನೆ

೯0 ಅಂಬಿಕೆ.

ಬಕ್ಕಣದೊಳೆಗಿಂದ ಒಂದು ನಿಡಿದಾದ ಚೂರಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು, ಅದನ್ನು ಆ
ಕೊೋಗಿಯ-ಪಂತನೆ-ಹೃದಯಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚುನದಕ್ಕಾಗಿ ಆವೇಶದಿಂದ ಮೇಲ
ಕೈತ್ತಿದನು. ಆ ಚೂರಿಯ ಹದನಾದ ತುದಿಯು ಮೆಃಲಿನೆ ಕಬ್ಬಿಣಸಲಾಕಿಗೆ
ತಗೆಲಲು, ಕೊ!ಲುಮಿಂಚನೆಂತೆ ಪ್ರಕಾಶಬಿದ್ದಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಭುಜಂಗೆ.
ರಾಯನು ಅವನ ಅ ಕೈಯನ್ನು ಕಸುವಿನಿಂದ ಒತ್ತಿಹಿಡಿದನು. ಪಂತನೊ
ಎದ್ದುನಿಂತು ಬೇಕೆ ಕೈಯನ್ನು ಒತ್ತಿಹಿಡಿದನು. ಜಮಾದಾರನು ಆ ಚೂರಿ
ಯನ್ನು ಕಸಿದನು. ಹೀಗೆ ಆ ಮೂವರೂ ಫಾಕ್ಟನೆ ಮೈಮೇಲೆ ಏರಿ
ಹೋದರೂ ಅವನು ಇವರಿಗೆ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಬಗ್ಗೆ ಲಿಲ್ಲ. ಕಡೆಗೆ ಆ ಮೂವರೂ
ಸಾಹಸಬಟ್ಟು ಅವನೆ ಕೈ, ಕಾಲುಗೆಳಿಗೆ ಜೋಡು ಜೋಡು ಬೇಡಿ ಜೋಡಿಸಿ,
ಬೊಂಕಕ್ಕೆ ಒಂದು ಕಬ್ಬಿಣ ಸರಪಳಿಯಿಂದ ಕಟ್ಟ, ಅವನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯ
ಒಂದು ಕಂಬಕ್ಕೆ ಬಿಗಿದರು

ಹೀಗೆ ಫಾಕ್ಸನು ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಪಂತಾದಿಗೆಳಿಂದ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಡಲು,
ಪಂತನು ಫಾಕ್ಸುನೆನ್ನು ಕುರಿತು: «:ಯಾಕೆ ಡಾಕ್ಟರಸಾಹೇಬರೇ, ಸಂತನು
ಸತ್ತುಹೋದನೋ ಜೀವದಿಂದಿರುವನೋ ಎಂಬದರ ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತೆ?''
ಎಂದು ನುಡಿದು ಗೆಹಗೆಹಿಸಿ ನಕ್ಕನು.

ಡಾಕ್ಟರನಾದರೂ ಸೊಕ್ಕಿನಿಂದಶೇ ನಕ್ಕು: ಎಲೇ ಪಂತೂ, ಎಲ್ಲಿಯ
ವರೆಗೆ ಈ ಫಾಕ್ಸನು ಜೀವಂತನಿರುವನೋ ಅಕ್ಲಿಯ ವರೆಗೆ ನೀನು ಈಗೆ
ಸಾಯದಿದ್ದರೂ, ಸಾಯಲಿಕ್ಕೆ ತಡವಿಲ್ಲೆಂದು ತಿಳಿ, ಎಂದಂದು ತನ್ನೆ ಕ್ಸ
ಬೇಡಿಗೆಳನ್ನು ಎದುರಿಗಿನೆ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಂಬದ ಮೇಲೆ ಬಡಿಯಲು, ಬೇಡಿ
ಗೆಳಿಗೊ ಕಂಬಕ್ಕೂ ಕೂಡಿಯೇ ಬಲವಾದ ನೆಗ್ಗೆ ಬಿದ್ದ ವು. ಕೂಡಲೆ
ರಾಯನು ಕೊಳಲನ್ನೂದಲು, ಸವೂಪದಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಸಶಸ್ತ
ಶಿಪಾಯಿಗಳ ಟೋಳಿಯು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂತು ಅವರ ಸ್ವಾಧೀನಕ್ಕೆ ಫಾಕ್ಸನನ್ನು
ಒನ್ಪಿಸಿ, ಇವನನ್ನು ಒಳ್ಳೇ ಭದ್ರವಾದ ಪಹರೆಯಲ್ಲಿ ತುರಂಗಿಗೆ ಸಾಗಿಸಿ
ಕೆಂದು ಹೇಳಿ, ಸಂತಾದಿಗಳು ಲಾಂಗೆಮನ್ಮನ ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದರು.
ಕೆಳಗಿನ ಗದ್ದಲವನ್ನೂ ಫಾಕ್ಸನು ಪಂತಾದಿಗೆಳಿಂದ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದನ್ನೂ

ತಿಳಿದ ಗೋಪವಿೀಚಂದನು ಎತ್ತೊ ಮಾಯವಾದನು. ಪಂತಾದಿಗೆಳಿಗೆ
ಅವನೆ ಪತ್ತೆಯೇ ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ.

ಫಾಕ್ಸನನ್ನು ಸೆರಡಿದು ಸಾಗಿಸಿದ ಕೆಲಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಆ ಸುದ್ದಿ

ಅಂಬಿಕೆ. ೯ಗಿ

i

ಯೆಲ್ಲ ಆ ಸಿದ್ಧದೇವಪುರದ ಸಮೂಪದ ವಾಳ್ಯಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಗೊಂಡಿ
ತು. ಜೊನ್ಸಳಿಗೊ ಅದು ತೀವ್ರವೇ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಆಗ ಅವಳು
ಮುಂದೇನು ಮಾಡಬೇಕೆಂಬದನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ ನಿರ್ಧರಿಸುವದಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನೆ
ಶಯನಾಗಾರಕ್ಕೆ ಹೊ!ಗಿ, ಒಳಗಿಂದ ಬಾಗಿಲವನ್ನಿ ಕೈ ಕೊಂಡು ಇನ್ನು ಹಾಸಿ
ಗೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಕೊಳ್ಳೆ ತಕ್ಕ ವಳಿದ್ದಳು; ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪಂತನಿಂದ ಪ್ರೇರಿಸ
ಲ್ರಟ್ಟಿ ಜೊನ್ನೆಳೆ ಒಬ್ಬ ದಾಸಿಯು ಬಾಗಿಲ ಬಡಿದಳು.

'"ಯಾರೆ''ಂದು ಜೊನ್ನೆಳು ಕೂಗಲು, «ನಾನು; ಬಾಗಿಲ ತೆಕ್ಕೆ
ಹೆಃಳುವೆನು'' ಎಂಬ ಲಲನಾ ಶಬ್ದವು ಕೇಳಿಸಿತು. ಕೂಡಲೆ ಅವಳು ಬಾಗಿಲ
ತೆರೆದು ನೋಡುತ್ತಾಳೆ, ಎದುರಿಗೆ ಪಂತನು ಕೆಲ ಜನ ಸಶಸ್ತ್ರ ಪೋಲೀಸ
ಕರ್ಮಚಡಾರಿಗೆಕೊಂದಿಗೆ ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದು, ತನ್ನನ್ನು ಕರೆದ ದಾಸಿಯು
ಮುಗುಳುನಗೆಯಿಂನ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ. ಆಗೆ ಅವಳೆ
ಸಿತ್ಸವು ಕೆರಳಿತು; ಕಣ್ಣು ಮತ್ತು ಮುಖಗಳು ಕೆಂಪಡರಿದವು; ತುಟಿಗಳು
ನೆಡುಗಹತ್ತಿದವು; ಸಿಟ್ಟು ಬೆಂಕಿಯಾದಳು. ಕೂಡಲೆ ಅವಳು ಧಾವಿಸುತ್ತ
ಹೋಗಿ, ಎಡಗೈಯಿಂದ ಆ ದಾಸಿಯ ಕೂದಲನ್ನು ಓಡಿದು ಜಗ್ಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ,
ಬಲಗೈಯಿಂದ ತನ್ನ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದ ಹದನಾದ ಕಠಾರಿಯನ್ನು
ಹುರಿದು ಅವಳ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚ ದಳು! ಅದರ ತುದಿಯು ಅವಳ ಬೆನ್ನಲ್ಲಿ
ಹೊರಬಿದ್ದಿತು!! ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಬರೆಯುವ- ಓದುವದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ವೇಳೆಯು
ಹಿಡಿಯುವದೊ ಅದರ ಶತಾಂಶ ಕಾಲವು ಸಹ ಜೊನ್ಸಳಿಗೆ ಆ ಕ್ರೂರ
ಕರ್ಮವನ್ನು ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕಠಾರಿಯು ನೆಟ್ಟ
ಕೂಡಲೆ ಆ ಬಡ ದಾಸಿಯು ಚಿಟ್ಟಿನೆ ಚೀರಿ: -.:ಅಪ್ಪಾ, ಸತ್ತೈನು-ಸತ್ತೈನು''
ಎಂದವಳೆ! ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟಿಳು. ಅವಳ ದೇಹದಿಂದ ಚಿಮ್ಮುವ ಬಿಸಿ
ಬಿಸಿ ರಕ್ತದಿಂದ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲ ರಕ್ತ ಪೂರ್ಣವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿದ್ದವರ
ಬಟ್ಟಿ-ಬರೆ- ದೇಹಗಳ ಮೇಲೆ ಆ ರಕ್ಕದ ಎಷ್ಟೋ ಹನಿಗಳು ಸಿಡಿಯಹತ್ತಿ
ದವು. ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ ಜೊನ್ಸಳು ಆ ಕಠಾರಿಯನ್ನು ಹಿರಿದು, ಅದರಿಂದ ಇನ್ನು
ಪಂತನನ್ನೂ ಇರಿಯತಕ್ಕವಳು ಆ ಖೂನಿನ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಂಡು ಭುಜಂಗೆ
ರಾಯನೊ, ಜಮಾದಾರನೂ, ತುಸ ಹಿಂದೆ ಸರಿದರು; ಅದಕೆ ಹಿಂಜರಿ
ಯುವ ಸಮಯವಿದಲ್ಲೆಂದು ಪಂತನು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಹೋಗಿ, ಅವಳ ಕಠಾರಿ
ಯುಕ್ತ ಬಲಗೈಯನ್ನು 'ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದನು. ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಭುಜಂಗೆ

೪ತಿ ಅಂಬಿಕೆ.

i

ರಾಯನೊ, ಜಮಾದಾರನೊ ಅವನೆ. ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಆಗೆ ಆ
ಸಾಹಸಿಯು ಬಲಗೈಯೊಳಗಿನ ಕಠಾರಿಯನ್ನು ತರವಿದ್ದ ತನ್ನ ಎಡಗೈಯಲ್ಲಿ
ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು, ಒಮ್ಮೆಲೆ ಪಂತನನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಚುಚ್ಚಹೋದಳು;
ಆದರೆ ದೈವವಕಾತ* ಅದು ಅವನಿಗೆ ಬಡಿಯದೆ, ಜಮಾದಾರನೆ ರಟ್ಟಿ ಯಲ್ಲಿ
ನೆಟ್ಟಿತು. ಅದರಿಂದ ವಿವ್ಹಲನಾಗಿ ಅನನೊ ಚೀರುತ್ತ ನೆಲಕ್ಕುರುಳಿದನು!
ಪಂತನು ಅದೇ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅವಳ ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಲವಾಗಿ
ಏಡಿದು, ಅವಳನ್ನು ಬೊಗ್ಗಿ ಸಿದನು. ಭುಜಂಗೆರಾಯನು ಅವಳ ಕೈಗೊ,
ಕಾಲಿಗೊ ಜೋಡು ಬೇಡಿಗಳನ್ನು ಜಡಿದನು. ಹೀಗಾಗಿ ಅಂದು ಸೋನು
ಪಂತನಿಂದ ಸೆಕೆಹಿಡಿಯೆಲ್ಪ ಟ್ರಿ ಳು.

ಜೊನ್ಸಳನ್ನು Er ಎಸ್ಟು ಸುಲಭವೆಂದು ಸಂತನು
ಗೈಹಸಿದ್ದನೊ! ಅಷ್ಟು ಅದು ಕಠಿಣವಾಯಿತು. ಜೊನ್ಸಳಂಥ ಶಕ್ತಿಸಂಪನ್ನ,
ಸಮಯಚತುರ, ಕ್ರೂರ ಸ್ತ್ರೀಯನ್ನು ಅವನು ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅವಳು ಒಬ್ಬಳನ್ನು ಕೊಂದು, ಒಬ್ಬನನ್ನು ಗಾಯಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ ಕೃ
ವಶವಾಗೆಟೆಃಕಾದರೆ ಪಂತಾದಿಗಳ ಪೂರ್ವಜನ್ವೈಗೆಳ ಸುಕ್ಳತವೆಲ್ಲ ತೀರಿ
ಹೋಗಿತ್ತು. ತನ್ನೆನ್ನು ಹಿಡಿದು ಬೇಡಿತೊಡಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಜೊನ್ಸಳು ಸಂತ
ನನ್ನು ಕುರಿತು ಒಳ್ಳೇ! ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ: _ಪಂತನೇ, ನಿನ್ನೆ ಸುದ್ಧೆವವೆಂದೇ
ನೀನಿಂದು ನನ್ನೆ ಏಟನಿಂದ ಬದುಕಿದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಇಂದು ನಿನ್ನ
ರಕ್ತದಿಂದ ಸ್ನಾನಮಾಡಿ ನನ್ನೆ ಮನೋಬಯಕೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿ
ದ್ಹೆನು, ಎನ್ನಲು, ಪಂತನು ಅವಳನ್ನು ಮಕ್ಕಿ ಮಾತಾಡಗೊಡದೆ:
ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನ ಮಿಂಡೆಗೆ ಅದೊಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯದ ಮಾತಲ್ಲ! ಎಂದನು.

ಜೊನ್ಸೆ:--ಏನಂದಿ? ನಾನು ಫಾಕ್ಸನ ಸೂಳೆಯೆ? ಇದು ತೀರ
ಸುಳ್ಳ. ಇದನ್ನು ನಿನೆಗಾರು ಹೇಳಿದರು?

"ಸಾ — ನಿನ್ನೆ ಮಿಂಡ- ಫಾಕ್ಸನೇ ಹೇಳಿದನು. ಇಷ್ಟೆ! ಅಲ್ಲ, ನೀನು
ವಿಷಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಿ ಲಾಂಗೆಮನ್ನನ ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಮೂರು ಪ್ರಾಣ
ಗೆಳನ್ನು ಹರಣಮಾಡಿರುನಿ.

ಜೊನ್ನೆ: ಇದೆಲ್ಲವೂ ಸುಳ್ಳೇ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಫಾಕ್ಸನೇ ಹೇಳಿದನೇನು?
ಅವನು ಅಂದಿದ್ದರೆ ನಾನು ಅದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ. ಪಂತ, ಇನ್ನು ನನ್ನನ್ನೆ
ಲ್ಲಿಗೆ ಹಿಯ್ಯುವಿರಿ?

ಅಂಬಿಕೆ, ತ

"ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕಳಿಸುವದರಿಂದ ನಿನ್ನೆ ಪಾಪಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಪ್ರಾಯತ್ಚಿತ್ತವು
ಲಭಿಸುವದೋ ಅಂಥ ಯೋಗ್ಯ ಸ್ಥಳಕ್ಕೇ ನಿನ್ನ ನ ಕಳಿಸುವೆವು'' ಎಂದು
ಪಂತನು ಅನ್ನಲು, ಜೊನ್ಸಳು ಕ್ರೋೀಧಭರದಿತದ: —ಪಂತಾ, ನಾಗಸರ್ಪ
ಕ್ಕಿಂತಲೂ ಭಯಂಕರವಾದ ಈ ಜೊನ್ಸೆಳನ್ನು ತಡವಿ ಇಂದು ನಿನು
ಚಲೋ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ನೀನು ಇಂದು ನಾಗೆರಹಾವಿನ ಹೆಡೆಯ
ಮೇಲೆ ಅಘಾತ ಮಾಡಿದಂತಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇದರ ಪ್ರತಿಫಲವು ನಿನಗೆ ತೀವ್ರ
ವೇ ದೊರೆಯದಿರಲಾರದು, ಎಂದು ಗೆಟ್ಟಿಯಾಗಿ-ಹಿದರಿ ಹೇಳಿದಳು.

ಬಳಿಕ ಭುಜಂಗೆರಾಯನು ಅವಳನ್ನು ಸಶಸ್ತ್ರ ಪೊಲೀಸರೊಂದಿಗೆ
ಜೇಲಖಾನೆಗೆ ಕಳಿಸಿದನು. ಫಾಳಕ್ಸ ಹಾಗು ಜೊನ್ಸರನ್ನು ಕಬ್ಬಿಣಗಜಗಳೆ
ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಆದರೆ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಹೊಂದಿದ್ದ ಭದ್ರವಾದ ಕೊಣೆ
ಗೆಳೆಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ, ಬಾಗಿಲುಗಳಿಗೆ ಭದ್ರವಾದ ಕಿಃಲಿಗೆಳನ್ನು ಹಾಕಿದರು;
ಹಾಗು ಅನರ ಕೋಣೆಯ ಎದುರಿಗೆ ಸತತವಾದ ಸಶಸ್ತ್ರ ಪಹರೆ
ಯನ್ನಿಟ್ವಿರು.

೧೨ ಚೆಲುವೆಯ ಚಾಸಲ್ಯ.

Oke

ತಾಗ A ಸ as

ಹಡಿದರೋ, ಆ ರಾತ್ರಿಯ ೨ನೇ ಪ್ರಹರದಲ್ಲಿ ಆಕಾಶದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಘನವಾದ
ಮೋಡಗಳುದೃನಿಸಿದವು. ಭೂಮಿಯಿಂದ ಆಕಾಶದವರೆಗೊ ಕಾರ್ಗತ್ತಲೆ.
ಕಣ್ನಲ್ಲಿ ಬೊಟ್ಟು ತಿನಿದರೂ ಕಾಣದು. ಗಾಳಿಯು ಕಟ್ವಾದ್ದರಿಂದ ಉಸಿ
ರಾಡಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಕೂಡ ಆತಂಕ. ಎಲ್ಲ ಕಡೆಗೊ ನಿಶ್ಶಬ್ದ. ಇಂಥ ಭಯಂಕರ
ವಾದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕೈಕಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಬಲವಾದ ಬೇಡಿಗೆಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದ
ಫಾಕ್ಸನು ತನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೇಣೆತ್ತರವಾದ ಧೂಳದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡು
ನಿಶ್ಚಿಂತ ಪುರುಷನಂತೆ ಘೊರ" ಫೊರ್‌ ಎಂದು ಉಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ನಿದ್ರೆ
ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಪಕ್ಕದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲೇ ಜೊನ್ನೆಳು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗೆ ಸ್ವಸ್ಥ
ವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಆ ಭೀಕರನಾದ ಸನುಯದಲ್ಲಿ ಆ ಸೆರೆ
ಮನೆಯ ಉಳಿದ ಭಾಗೆಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ದೀಪನಿರದಿದ್ದರೂ, ಈ ಫಾಕ್ಸ-
ಜೊನ್ಸರ ಕೋಣೆಯ ನಿದುರಿಗೆ ಒಂದು ಮಂದ ಪ್ರಕಾಶದ ಕಂದಿ!ಲು

೪೪ ಅಂಬಿಕ,

ಉರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಒಬ್ಬ ಸಶಸ್ತ ಪಹರೆಯವನು ಕ್ಷಣ ಸಹ ನಿಲ್ಲದೆ ಇತ್ತಿಂದ
ಅತ್ತ ಅತ್ತಿಂದ ಇತ್ತ ಆ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದನ.. ಅ ದೀಪದ
ಮಂದ ಪ್ರಕಾಶವು ಕಟಾಂಜನದೊಳಗಿಂದ ಹಾಯ್ದು ಜೊನ್ಸಳ ಮುಖದ
ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಆಗೆ ಅವಳ ಆ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಚಿಂತೆ, ಅಸಮಾಧಾನೆ,
ಏಷಣ್ಣತೆ ಮುಂತಾದ ಯಾವ ದುಶ್ಚಿಹ್ಮಗಳೂ ತೋ!ರುತ್ತಿರದೆ, ಒಂದಿಷ್ಟು
ಪ್ರಫುಲ್ಲವಾಗಿಯೇ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಪಹರೆಯವನು ಪ್ರತಿಸಾಕಿ ಅಡ್ಡಾ
ಡುವಾಗೆ ಆ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ನಿಂತು, ಅವಳೆ ಮುಖದ ಕಡೆಗೆ
ಒಂದು ಬಗೆಯ ಆಕಾಯುಕ್ಕ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಿ ನೋಡಿ ಹೋಗುತ್ತಿ
ದ್ದನು, ಅಂದಿನ ಆ ಚಂದ್ರಶೂನ್ಯ, ನಕ್ಷತ್ರಶೂಶ್ಯ, ಪ್ರಕಾಶಶೂನ್ಯ,
ಶಬ್ದ ಶೂನ್ಯ, ಮೇಘಯುಕ್ತ, ಅಂಧಕಾರಯುಕ್ತ, ಭೀಕರವಾದ ರಾತ್ರಿ
ಯಲ್ಲಿ ಆ ಜೊನ್ನಳ ಪ್ರಫುಲ್ಲ ಮುಖವು ಆ ಪಹರೆಯನನಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಸ
ವಾಗಿ 'ತೋರಿರಬಹುದೆಂಬದನ್ನು ವಾಚಕರೇ, ನೀವೇ ತರ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಿರಿ.
ಬರ ಬರುತ್ತ ಆ ಸೌಂದರ್ಯಾವಲೋಕನದಿಂದ ಪಹಕೆಯವನ ಹೃದಯವು
ತಲ್ಲಣಿಸಹತ್ತಿತು. ಅಗಾಗ್ಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ತನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ
ಅ ಪಹರೆಯನನೆ ಮುಖಚರ್ಯೆಯ ಮೇಲಿಂದ ಈ ಸತಂಗೆನು ತನ್ನೆ ರೂಪ
ಜ್ಯೋತಿಗೆ ಅಹುತಿಯಾಗುವದೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗೆಲು, ಪಹರೆಯನನು ತನ್ನ
ಮುಖದ ಕಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗ, ಜೊನ್ನೆಳು ಒಂದು ತೀಕ್ಷ್ಮ ಕಬಾಕ್ಷ
ವನ್ನು ಅನನ ಮೇಲೆ ಎಸದಳು. ಆ ಬಾಣದಿಂದ ಆ ಬಡ ಪಹಕೆಯವನು
ಸ್ಮಂಭುತನಾದನು; ಅವನು ಸಚೇತನನಿದ್ದರೂ ಅಚೇೇತನನಾದನು; ಅವನ
ಅಸಾದ ಮಸ್ತಕದ ವರೆಗೊ ಹಿಂದು ಬಗೆಯ ವಿದ್ಯುತ್‌ ಪ್ರವಾಹವು
ಸಂಚರಿಸಿದಂತಾಯ್ತು. ಕೈ-ಕಾಲು ನೆಡುಗೆಹತ್ತಿ, ಎದೆಯು ಧಡ ಧಡ
ಎಂದು ಹಾರಲಾರಂಭಿಸಿ, ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೆ ಏನೂ ಕಾಣದಾಯಿತು; ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ
ಭೊಂ ಭೂಂ ಎಂಬ ವಿಚಿತ್ರ ನಾದವಾಗಿ, ಮೈಮೇಲೆ ಕೊಃಮಾಂಚಗಳು
ಕೂಡ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡವು. ಆಗೆ ಅವನು ಒಮ್ಮೆಲೆ ತನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು
ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಳಿಸಿ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಲಗುಬಗೆಯಾಗಿ ನಡೆದನು; ಹಾಗು
ಕ್ಷಣಹೊತ್ತು ನಿಂತು, ಒಂದು ದೀರ್ಥವಾದ ನಿಟ್ಟುಸಿರುಬಿಟ್ಟನು, ಆದರೂ
ಈ ಹೃತ್ಕಂಪವು ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆ ಪಹಕೆಯವನು ತನೆಗೆ ಹೀಗೆ
ಅಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ನಿನಾಯಿತೆಂಬದನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ಸಮರ್ಥನಾಗೆದಿದ್ದ ರೂ,

ಅಂಬಿಕೆ, ತ

ಚಲುವೆಯಾದ ಜೊನ್ಸಳು ಅದನ್ನು ಕೂಡಲೆ ತಿಳಕೊಂಡಳು. ಅದರಿಂದ
ಆ ಪಹಕೆಯವನು ಮತ್ತೆ ಆ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ಬರಲು, ಅವಳು ಅನನೆನ್ನು
ಕುರಿತಂ ಒಳ್ಳೆ !. ಮೃದುಮಧುರ ವಾಣಿಯಿಂದ: «:ಶಿಪಾಯಿಮಾವಾ,
ನೆನ್ನೆ ಸಲುವಾಗಿ ನಿನಗಿಂದು ಬಹು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದಲ್ಲನೆ?.......” ಎನ್ನಲು,

ಪಹಕಿಯವನು ಅವಳನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಾತಾಡಗೊಡದೆ:--ಇಲ್ಲರಿ[-
ಇಲ್ಲ; ನಾನು ನನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನೇ ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆನು.

ಜೊನ್ಸಳು ಮತ್ತೊಂದು ತೀಕ್ಷ್ಣಬಾಣವನ್ನು ಅವನೆ ಮೇಲೆ ಎಸೆದು:-
ಶಿಸಾಯಿಮಾವಾ, ನೀನು ಏನೇ ಅನ್ನು; ಆದರೆ ಈ ನಿನ್ನ ಚಾಕರಿಯು
ಮನುಷ್ಯಮಾತ್ರರಿಗೆ ತಕ್ಕದ್ದಲ್ಲ. ಈ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಾಗೆರಹಾವಿ
ನುತೆ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನೆ ದೆಗೆನಚಿಕೊಂಡು ಮಲಗುವ ಸುಖನೆತ್ತ? ಈ ಕಠಿಣ
ಬಂದೂಕನ್ನು ಹೆಗೆಲಮೇಲಿಟ್ಟ್ರಕೊಂಡು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಏಿರಾಮವಿಲ್ಲದೆ ಇತ್ತಿಂ
ದಕ್ತ ತಿರುಗಾಡುವದೆತ್ತ?

ಪಹಕೆ: ಯಾರ ಉಪ್ಪನ್ನುಣ್ಣುವೆವೊ! ನಾವು ಅವರ ಚಾಕರಿಯ
ನೆ| ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ನಡೆದೀತೇ?

ಬಳಿಕ ಜೊನ್ಸೆಳು ಅವನೊಡನೆ ಹಲವು ಬಗೆಯ ಹರಟಿ ಕೊಚ್ಚಿ
ದಳು; ಹಲವು ಸುಖದುಃಖ ಪ ಪ್ರಸಂಗೆಗಳ ಉದಾಹರಣೆ ಕೊಟ ಳು; ಗೆಂಡೆ
ಹೆಂಡಿರ, ಆಸಕ-ಮಾಷಕರ ವಿರಹವ್ಯಥೆಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಳು?
ಹೀಗೆ ಅವಳು ಪಹರೆಯವನನೆ ತೇ ಒಳ್ಳೇ ಸಹಾನುಭೂತಿಯನ್ನು
ತೋರಿಸಿದಳು. ಅವಳ ನೀಣಾಮಂಜುಳವಾದ ಶಬ್ದಗಳು ಪಹಕೆಯವನ
ಕಿವಿಗೆ ಒಳ್ಳೆ! ಇಂಪಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿದವು. ಆಗೆ ಅವಳು: - ಶಿಪಾಯಿಮಾವ್ಕಾ
ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯೆಲ್ಲಿರುವಳು? ಆಕೆಯು ದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ನೀನು ಅಲ್ಲಿಗೆ
ಹೋಗಿ ಬಂದು ಎಷ್ಟು ದಿನಗಳಾದವು? ಆಕೆಗೆ ಮಕ್ಕಳು-ಮರಿಗೆಳೇನಾ
ದರೂ ಅಗಿವೆಯೊ? ಅವಳು ನಿನ್ನನ್ನಗಲಿ ಹೇಗೆ ಇರುವಳು? ನಾನೆ! ನಿನ್ನೆ
ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿದ್ದರೆ, ಓಂದು ರಾತ್ರಿ ಕೂಡ ನಿನ್ನನ್ನಗಲಿ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ,
ಎಂದು ಅನ್ನಲು,

ಪಶರೆ;--ನೀವು ದೊಡ್ಡವರು-ಶ್ರೀಮಂತರು, ನೀವು ಏನನ್ನಾದರೂ
ಮಾಡಬಲ್ಲಿರಿ. ನಿಮಗೆ ಹೊಟ್ಟ -ಬಟ್ಟಿಗೆಳೆ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ. ಹೊಟ್ಟೆಯು
ನೆಮ್ಮಂಥ ಬಡವರ ಎದುರಿಗೆ ನಾ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ. ನನ್ನ

೬ ಅಂಬಿಕೆ

ಹೆಂಡತಿಯು ಇಲ್ಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿರುತ್ತಾಳೆ. ನಾನು ಮೂರು
ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಎರಡು ತಿಂಗಳ ರಜಿಸಡಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆ ನು. ನನ್ನೆ
ಹೆಂಡತಿಗೆ ಎರಡು ಜನೆ ಗೆಂಡುಹುಡುಗೆರೂ ಅರುತಿಂಗೆಳ ವಯಸ್ಸಿನೆ ಒಂದು
ಹೆಣ್ಣುಕೂಸೂ ಇರುತ್ತಾರೆ.

ಪಹರಿಯವನೆ ಭಾಷಣವನ್ನು ಕೇಳಿ, ಜೊನ್ನಳು: -ಶಿಸಾಯಿಮಾವಾ,
ಮೂರು ವರ್ಷಗೆಳಿಂದ ನೀನು ಊರಿಗೆ ಹೋಗದಿರಲು, ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ
ಯೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರದಿರಲು, ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಈಗೆ ಆರು ತಿಂಗೆಳಕೂಸು
ಇರುವದೆನ್ನುವೆಯಲ್ಲ? ಎನ್ನೆಲು, ಆ ಪಹರೆಯವನು ಒಳ್ಳೆ ಗೆಂಭೀರ ದನಿ
ಯಿಂದ:--ನೀವು ಹೀಗೇಕನ್ನುವಿರಿ? ನಾನು ಪ್ರತಿತಿಂಗೆಳಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ
ಪತ್ರ ಕಳಿಸುತ್ತೇನೆ, ಅನರಿಂದಲೂ ನನಗೆ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತುರ
ಗೆಳು ಬರುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಇದೇ ಕ್ರಮದಿಂದ ನನ್ನ ಹಿರೇ ಮಗೆನೂ ಹುಟ್ಟ
ರುತ್ತಾನೆ.

«ಎಲೇ ಮೂರ ಶಿಪಾಯಿಮಾವಾ, ಪತ್ರಗಳ ಬರಹೋಗುವದ
ರಿಂದೆಲ್ಲ್ಯಾದರೂ ಮಕ್ಕಳು ಹುಟ್ಟುತ್ತವೆಯೋ?'' ಜಟ

! ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪತ್ರಗೆಳಿಂದಾಗದ ಕೆಲಸಗೆಳೇ ಇಲ್ಲ.''

ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಜೊನ್ನೆಳು ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಕ್ಕಳು.

ಆಗೆ ಆ ಪಹರೆಯವನು:--ಇಲ್ಲ್ಬರೀ, ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯು ನನ್ನನ್ನು
ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿಸುವಳು.

ಜೊನ್ನ: ನಿನ್ನೆ ಹೆಂಡತಿಯು ನನಗಿಂತಲೂ ಸುಂದರಿಯಿರುವಳೆ!?
ಶಿಪಾಯಿಮಾವಾ, ಇಲ್ಲಿ ನೀನು ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಬಂದೂಕನ್ನಿ ಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪ್ರ
ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕೈದಿಗಳ ಪಹರೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವೆಯಷ್ಟೇ? ಅದರೆ ಅಲ್ಲಿ
ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ಸಹಕೆ ಮಾಡುವನರಾರು? ಆಕೆಯ
ನ್ಮಾರಾದರೂ ಸುಲಿದಕೆ?

ಪಹಕಿಯವನ ಮುಖವು ಇಷ್ಟಗೆಲವಾಯಿತು. ಅವನು ಒಳ್ಳೇ
ಖುಸಿಯಿಂದ;--ಛೇ, ಛೇ, ರತ್ನದ ಮುಂದೆ ಸೀಸದ ಬೆಳಕೇ? ಬೆಲೆಯುಳ್ಳ
ರತ್ನವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಸೀಸವನ್ನು ಸುಲಿಯುವವರಾರು?

ಜೊನ್ನ:- ಹಾಗಾದರೆ ನಾನೊಳ್ಳಿ ₹ ಸುಂದರ ರತ್ನವೇನು? ನಿನ್ನ ಮನೆ
ಬಗೆ ತಕ್ಕವಳಾಗಿರುವೆನೇನು? ಶಿಪಾಯಿಮಾವಾ, ನಿನ್ನರೂಪ, ಸೌಂದರ್ಯ,

18] ಅಂಬಿಕೆ. ೯೭

ಎದೆಕಟ್ಟು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನು ನೋಡಿ ನನ್ನೆ ಮನಸ್ಸು ಬಹಳ ಚಂಚಲವಾಗಿಜಿ.
ದೇವರು ಮಹಾ ನೀಚನು. ನನ್ನನ್ನು ನಿನ್ನೆಂಥ ಸುಂದರ ತರುಣನಿಗೆ ಒಪ್ಪಿ
ಸದೆ, ಈ ನೀಚ (ಅತ್ತ ಮಲಗಿದ್ದ ಫಾಕ್ಸುನೆ ಕಡೆಗೆ ಬೊಟ್ಟು ಮಾಡಿ
ತೋರಿಸಿ) ಅರಸಿಕ ಕೊಲೆಗೆಡಕನ ಕೊರಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿರುವನು. ಮಾವಾ,
ನೀನು ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ನನ್ನನ್ನು ನಿನ್ನೆ ಚರಣವಾಸಿಯನ್ನಾಗೆಮಾಡಿ
ಕೊಂಡರೆ, ಉಭಯತರ ಜೀವನವೂ ಸುಖಮಯವಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೆ? ಎಂ-
ದೆಂದು ಮತ್ತೊಂದು ಅತಿತೀಕ್ಷ್ಯ ಕಬಾಕ್ಷವನ್ನು ಅವನ ಮೇಲಕೆ ಬೀರಿದಳು.

«ಛೇ, ಛೇ, ನೀವು ನನ್ನ ಕೂಡೆಕೆ ಬಂದೀರಿ? ಬಂದರೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು
ನಾನು ಅಂಗೈಮೇಲಿನ ಗುಳ್ಳಿ ಯಂತೆ ಸಲಹುವೆನು''

«ನಾನಂತೂ ನಿನ್ನ ಕ್ಕೆ ಆಗಲೆ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ವರಿಸಿಬಿಟ್ಟ ರುವೆನು,
ನೀನು ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಈ ಬಾಗಿಲು ತೆಕೆದು ಬಂದರೆ, ಸ ನಿಃನೂ
ಹಿಂದೆರಡು ಫಂಟಿಗಳವರೆಗೆ ಸುಖಸಲ್ಲಾ ಪಾಸಕ ಕೃರಾಗೋಣ; ಇಲ್ಲವೆ
ನನ್ನನ್ನೇ ಹೊರಗೆ ಕರೆದುಕೊ:. ನಾನಿಶ್ಲಿರುವವರೆಗೊ ದಿನಾಲು ರಾತ್ರಿ
ಈ ನನ್ನ ಪಿಕಾಚಿ ಗೆಂಡನು ಮಲಗಿದಾಗೆ ನಾನೂ ನೀನೂ ಕಲವು ತಾಸು
ಗೆಳನ್ನು ಸ ಖಾನೆಂದದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯೋಣ.

ಜೊನ್ಸಳ ಈ ನುಡಿಯಿಂದ ಆ ಸಹಕೆಯವನು ಹಣ್ಣಾದನು. ಅವನೆ
ಬಾಯಿಗೆ ನೀಕೊಡೆಯಿತು. ಕೂಡಲೆ ಅವನು: ನೆನ್ನೆ ಹತ್ತರ ಒಂದು
ಹಳೇ ಕೀಲಿ ಕೈ ಅದೆ. ಅದು ಈ ತುರಂಗೆದೊಳಗಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು
ಕೀಲಿಗೊ, ಚೇಡಿಸೊ ನಡೆಯುತ್ತದೆ, ಎಂದಂದು, ಅದರಿಂದ ಜೊನ್ನೆಳ
ಕೂಣೆಯ ಬಾಗಿಲದ ಕೀಲಿ ತೆಗೆದನು; ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಜೊನ್ನೆಳ ಕೈ
ಹಾಗು ಕಾಲುಗಳ ಬೇಡಿಗಳನ್ನೂ ತೆಗೆದಿಟ್ಟಿನು.

ಆ ಕೂಡಲೆ ಜೊನ್ನಳು ಒಳ್ಳೇ ಪ್ರೇಮಭರದಿಂದ ಆ ಪಹರೆಯವನೆ
ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನು ತನ್ನೆ ಕೈಯಿಂದ ಒತ್ತಿಹಿಡಿದು, ಅವನಿಗೆ ಗಾಢಾಲಿಂಗೆನೆ
ಕೊಡುತ್ತ ಅವನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಮುಖಹಚ್ಚಿ ಚುಂಬಿಸಿದಳು. ಕ್ಷಣಕಾಲ ಅವರ

ಪ್ರೇಮಸಮ್ಮಿ ಲನವು ನಡೆದಿರಲು, ಆ ಶಿಪಾಯಿಯು ಒಮ್ಮೆಲೆ ನೆಲಕ್ಕೆ
ಬಿದ್ದು ಕೈಕಾಲುಗಳನ್ನು ಚಟಪಟ ಬಡಿದು, ಚೇತನಾನಿಹೀನೆನಾದನು.
ಬಳಿಕ ಜೊನ್ನಳು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವಾಗೆ ಅನನೆ ಬೆನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚಿದ್ದ ಒಂದು

ಆ ಅಂಬಿಕೆ,

ತೀಕ್ಷ್ಞ್ಣನಿಷಾಕ, ಸೂಜಿಯನ್ನು ಹರಿದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಹೆಳಲಿನಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚಿ
ಕೊಂಡಳು.

ಪಹರೆಯವನು ಸತ್ತುಬೀಳೆಲು, ಈ ವರೆಗೆ ನಿದ್ದೆಯ ಸೋಗಿನಿಂದ
ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಫಾಕ್ಸನು ಎದ್ದುಕುಳಿತು ಜೊನ್ಸೆಳನ್ನು ಕುರಿತು:
ಕೆಲಸವಾಯಿತೆ?'' ಎನ್ನೆಲು, ಜೊನ್ನೆಳು ಪಹರೆಯವನ ಜೇಬಿನೊಳಗಿನೆ
ಆ. ಕೀಲಿಯ ಕೈಯಿಂದ ಫಾಕ್ಸನೆ ಕೋಣೆಯ ಕೀೀಲಿಯನ್ಮೂ, ಅವನ ಕೈ
ಕಾಲುಗೆಳೆ ಬೆಃಡಿಗಳನ್ನೂ ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ ತೆಗೆದು: ಇಗೋ, ಈಗೆ
ಕೆಲಸವಾದಂತಾಯಿತು, ಎಂದು ಉತ್ತರನಿತ್ತಳು.

ಫಾಕ್ಸ:--ನಿನ್ನೆಲ್ಲಿ ಇಂಥ ಸಾಹಸವಿರುವದೆಂತಲೇ ನಾನು ನಿನ್ನೆನ್ನಿಷ್ಟು
ಪ್ರತಿಸುವದು. ಅದಿರಲಿ; ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಮಾಡತಕ್ಕ ಕೆಲಸಗೆಳನೇಕಿರು
ವವು. ನೆಡೆ ಹೋಗೊ!ಣ, ಎಂದಂದು, ಜೊನ್ಸಳ ಕೈಹಿಡಿದು ಆ ಜೇಲ
ಖಾನೆಯ ಪ್ರಶಸ್ತಾದ ಅಂಗೆಳಕ್ಕೆ ನಡೆದನು. ಅನರಿಃರ್ವರೂ ಆ ಘನ
ವಾದ ಆಂಧಃಕಾರದಲ್ಲಿ ಕೆಲ ಹೆಜ್ಜೆಗೆಳನ್ನು ಸಾಗಿಹೋದಬಳಿಕ ಫಾಕ್ಸನು
ಜೊನ್ಸಳನ್ನು ತಡೆದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಾನು ಈಗೆ ತಿರುಗಿ ಬರುವೆನು. ನೀನು
ಇಲ್ಲಿಯೇ ನಿಲ್ಲು, ಎಂದಂದು, ಭರದಿಂದ ಪುನೆಃ ತನ್ನೆ ಕೋಣೆಯ ಬಳಿಗೆ
ಹೋಗಿ, ಅಲ್ಲಿ ಸತ್ತುಬಿದ್ದಿದ್ದ ಪಹರೆಯವನೆ ಬಂದೂಕನ್ನೊ, ಬಾಕನ್ನೂ
ತಕ್ಕೊಂಡನಲ್ಲದೆ, ಸವೂಪದ ಶಸ್ತ್ರಾಗಾರದ ಬಾಗಿಲ ತೆರೆದು, ಅಕ್ಷಿಯ
ಮತ್ತೊಂದು ಬಂದೂಕನ್ನೊ, ಕೆಲವು ಕಾಡತೂಸುಗಳನ್ನೂ ತಕ್ಕೊಂಡನು.
ಬಳಿಕ ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ಸೆರೆಯಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಹೊಕ್ಕು ಆ ಬಾಕಿನೆ
ತುದಿಯಿಂದ ಗೋಡೆಯ ಮೆಃಟೆ,

ಪಂತನೆ ಸಾವಧನಾಗಿರು; ಇನ್ನೊಂದೇ ವಾರದಲ್ಲಿ ನಾನು
ನಿನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನೆನ್ನೆ ಹೆಸರು ಫಾಕ್ಸನಲ್ಲ.
ನಿನ್ನ ಚರಶತ್ರು, ಫಾಕ್ಸ''

ಎಂಬ ಅಕ್ಸರಗೆಳನ್ನು ಕೊರೆದು, ಮತ್ತೆ ಜೊನ್ನೆಳೆ ಬಳಿಗೆ ಹೋದನು.
ಅನರೀರ್ವರೂ ಆ ಫನೆನಾದ ಅಂಧಕಾರದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕ್ರೂರ ಕರ್ಮಗೆ
ಳಿಂದ ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಕಪ್ಪಾಗಿ ಬೆರೆತು ಪೂರ್ವದಿಕ್ಕಿನ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದರು.

ಅಂಬಿಕೆ. ₹೯

೧೩ ಪಲಾಯನ.
D a

Qo: ಅವರು ಅ ಪಹರೆಯವನನ್ನು ಕೊಂದು, ಆ ಜೇಲಿನ ಪೂರ್ವ
ದಿಕ್ಕಿನ ಗೋಡೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದಿರಲು, ಮಳೆಯು ಬೀಳೆಹತ್ತಿತು.
ಅಕಾಶದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಕಾರ್ಮೋಡ. ಗಾಳಿಯ ಸುಳುವು ಕೂಡ ಇಲ್ಲ. ಇಂಥ
ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಮಳೆಯು ಏಕೋಪ್ರಕಾಠವಾಗಿ ಬೀಳಲಾರಂಭಿ
ಸಿತು, ಆ ಜೇಲಿನೆ ಸುತ್ತಲೂ ನಾಲ್ಕೈದು ಆಳು ಎತ್ತರದ ಭವ್ಯವಾದ
ಗೆಚ್ಚಿನ ಗೋಡೆಗಳಿದ್ದವು. ಆ ಜೇಲಿನ ಉತ್ತರದಿಕ್ಕಿಗೆ ಬಾಗಿಲವಿತ್ತು.
ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಜನೆ ಸಶಸ್ತ್ರ ಶಿಪಾಯರ ಸತತ ಪಹರೆಯಿದ್ದು,
ಆ ಸುತ್ತಲಿನ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೂ ಆಗಾಗ್ಗೆ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿರುವ ಕೆಲ
ಜನೆ ಸಶಸ್ತ್ರ ಪಹರೆಯನರು ತಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಎಡೆಬಿಡದೆ ನಡಸಿ
ದ್ದರು. ಆಗೆ ಅಂಥ ಕಾರ್ನ್ಮೊೋಡಗಳು ಕವಿದು, ದೊಡ್ಡಮಕಳೆ ಬಿಃಳುತ್ತಿ
ದ್ದರೂ ಆ ಜನರು ತಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಸಾಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ಅದ
ರಿಂದ ಫಾಕಸ್ಸದಿಗಳು ಉತ್ತರದಿಕ್ಕಿನ ಬಾಗಿಲಕಡೆಗೆ ತೆರಳದೆ, ಪೂರ್ವ

ದಿಕ್ಕಿನ ಗೋಡೆಯ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದಿದ್ದರು
ಜೇಲಿನ ಪೂರ್ವದಿಕ್ಕಿನ ಗೋಡೆಯ ಬಳಿಗೆ ಒಂದು ವಿಶ್ಭ)ತವಾದ
ಬಹು ಪುರಾತನದ ಆಲದಮರವಿದ್ದಿತು. ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸೆರು ಆ ಆಲದಮರದ
ಬಳಿಗೆ ತಲುಪಿದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಮರದ ಹತ್ತರ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿಂದ
ಹಾಯ್ದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಪಹಕೆಯವನು ಮುಂದೆ ನಡೆದಿದ್ದ ತನ್ನೆ ಸಂಗೆಡಿ
ಗೆನೆನ್ನು ಕುರಿತು ಉಚ್ಚ ಸ್ವರದಿಂದ: ಹೋ-ಹೋ-ಹೊಳ'' ಎಂದು ಒದ
ರಿದನು. ಅನನೂ ದೂರಿನಿಂದ ಅದೇ ಶಬ್ದವನ್ನು ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಉಚ್ಚರಿ
ಸಿದನು. ಜೇಲಿನೊಳಗಿನೆ ಎಲ್ಲ ಕೈದಿಗಳನ್ನು ಮೈಮುರೆ ದುಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ದರಿಂದ
ಅವರೆಲ್ಲರೂ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಗಾಢವಾಗಿ ಮಲಗಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಿರಲು,
ಜೇಲಖಾನೆಯ ಸುತ್ತಲಿನೆ ಅಷ್ಟು ಎತ್ತರವಾದ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೇಕೆ
ಪಹರೆಯನ್ನಿಟ್ಟದ್ದರೆಂದು ವಾಚಕರು ಪ್ರಶ್ನ ಮಾಡಬಹುದು. ಅದಕ್ಕೆ
ಉತ್ಕ್ತರವಿಷ್ಟೇ, ಕೈದಿಗೆಳು ನಿದ್ರೆಮಾಡಲಿ-ಎಚ್ಚತ್ತಿ ರಲಿ; ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನ ನುಭವಿ
ಸುವ ಮನೆಸ್ಸಿರಲಿ-ಇರದಿರಲಿ; ಶಿಕ್ಷೆಯ ಅವಧಿಯ ವಕೆಗೆ ಒಣಉಸಾಬರಿಗೆ
ಹೋಗೆದಿರಲಿ-ಟಡಿಹೋಗುವ ಉಪಟಳಕ್ಕೆ ಪ್ರವೃತ್ತರಾಗಲಿ ಹೇಗಿದ್ದರೂ

ಗಿಇಂ ಅಂಬಿಕೆ,

ಸರಕಾರದವರು ನೇಮಿಸಿದ ಪಹರೆಯ 3 ತನ್ನ `ಕೆಲಸನ್ನು ನ್ನು ಪಹಕೆಯನನು
ಮಾಡಲೇ ಬೇಕಲ್ಲವೆ? ದಿನದ ಪ ಪಹಕಿಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಜಾಗೆರೂಕತೆಯನ್ನು
ವಹಿಸದಿದ್ದರೂ ಅಭ್ಯಂತರವಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇಂದು ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸರಂಥ
ನಾಮಾಂಕಿತ ನೀಚರನ್ನು ಜೆಲಿನೆಲ್ಲಿ ತಂದು ಹಾಕಿದ್ದೆ ಕಂದ, ಈ ದಿನದ ಸಹ
ರೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ತತ್ಪುರರಾಗಿರತಕ್ಕದ್ದೆ ದು ಪಂತ-ಭುಜಂಗೆರಾಯರಿಂದ
ಉದ್ದಿ ಶ್ಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಪಹರೆಯವರು ಆಜ್ಞಾನಿಸಲ್ಪಟ್ಟೈದ್ದರು. ಅಂತೇ
ಅವರು ಅಂದಿನ ಆ ಭೀಷಣವಾದ ಕತ್ತಲು-ಮಳೆಗೆಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯ
ವನ್ನು ಸತತವಾಗಿ ನೆಡಿಸಿದ್ದರು ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಉತ್ಕರದಿಕ್ಕಿನೆ ಪಹರೆಯ
ವನು ರಾತ್ರಿಯ ಹಿಂದು ಗೆಂಟೆಯನ್ನು ಬಾರಿಸಿದನು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ
ಫಾಕ್ಸನು ಮುಗುಳುನಗೆಯಿಂದ ಜೊನ್ಸಳ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿದನು. ಅವನೆ
ಆ ನಗೆಯ ಉದ್ದೆ !ಶವಿಷ್ಟೆ, ತಮ್ಮ ಮುಂದಿನೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಬೇಕಾ
ದಷ್ಟು ಸಮಯವಿದೆಯೆಂದು. ಬಳಿಕ ಅವನು ಜೊನ್ನೆಳನ್ನು ಕುರಿತು:
ಪ್ರಿಯೇ, ನಾವು ತಕ್ಕ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆವು ಈ ಪ್ರಸಂಗೆದಕ್ಲಿ
ನಮ್ಮ ಗೋಪೀಚಂದನು ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಯಥಾಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಮಾಡಿ
ದಕಿ, ನಾವು ಕ್ಷಿಪ್ರದಕ್ಷಿಯೇ ಇಲ್ಲಿಂದ ಪಾರಾಗಿ ಹೋಗುವೆವು, ಎಂದು
ಮೆಲ್ಲಗೆ ನುಡಿದು, ಆ ಆಲದ ಮರದ ಹತ್ತರದ ಗೋಡೆಗೆ ಕಿವಿಹಚ್ಚಿ ನಿಂತನು.
ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿನ ಪಹರಿಯವನೂ ಬಹುದೂರ ನಡೆದು ಹೋಗಿ
ದ್ದನು. ಫಾಕ್ಸನು ಗೋಡೆಗೆ ಕನಿಯಾನಿಸಿ ನಿಂತ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲೇ! ಅದಕ್ಕೆ
ಆಚೇೇಬದಿಯಿಂದ ಬಡಿದು ಬಡಿದು ಸಪ್ಪಳ ಮಾಡುವಂತೆ ಕೇಳಿಸಿತು. ಆ
ಸಪ್ಪಳವನ್ನು ಕೇಳಿ ಫಾಕ್ಸನು ಹರ್ಷಪ್ರಫ್ರಲ್ಲನಾದನು. ಬಳಿಕ ಫಾಕ್ಸನೊ
ಗೋಡೆಯನ್ನು ಬಡಿದನ); ಅತ್ತಣಿಂದ ಪುನಃ ಗೋಡೆ ಬಡಿದ ಸಪ್ಪಳವಾ
ಯಿತು. ಅಗೆ ಫಾಕ್ಸನು ಜೊನ್ಸಳಿಗೆ:_ ನಮ್ಮ ಗೊ!ನೀಚಂದನು ಇಮಾ
ನೆವಂತನು. ಅಂತೇ ಅವನು ಇಂಥ ಭೀಕರವಾದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡ
ಕರ್ತವ್ಯಪರಾಜ್ವುಖನಾಗಿಲ್ಲ, ಎನ್ನೆಲು,

ಜೊನ್ನ:--ಗೋಸಿ!ಚಂದನು ಈಗೆ ಏನು ಮಾಡುವನು? ಈ
ಗೋಡೆಗೆ ಕನ್ನತೋಡಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಆಚೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವನೋಕ? ಇದಂತೂ
ಬಹು ಅಗೆಲಾದ ಗೆಚ್ಚಿನೆ ಗೋಡೆಯು. ಅದರಿಂದ ಅವನು ನಮ್ಮನ್ನು
ಯಾನ ಬಗೆಯಾಗಿ ದಾಟಸುವನೋ ತಿಳಿಯದು.

ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿರಿಗಿ
ಹಾ ವಾಸಿ

ಫಾಕ್ಸ:--ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಮೊದಲೇ ತಿಳಿಸಿಟ್ಟಿರುವದೇ ನಂದರೆ;
ಪ್ರಸಂಗೆವಕಾತ್‌ ನಾನು ಈ ತುರಂಗೆದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದರೆ, ನೀನು ಅಂದೆ! ಮಧ್ಯ
ರಾತ್ರಿಯ ನಂತರ ಪೂರ್ವ ದಿಕ್ಕಿನ ಈ ಆಲದ ಮರದ ಹೊರಬದಿಯ
ಗೋಡೆಯ ಹತ್ತರ ಬಂದು, ಗೋಡೆ ಬಡಿದು ಸಪ್ಪಳ ಮಾಡು ನನ್ನ ಪ್ರತಿ
ಶಬ್ದವು ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೆ ಒಂದು ಉದ್ದನ್ನ ಹಗ್ಗೆದ ತುದಿಯನ್ನು ಇತ್ತ
ಕಡೆಗೆ ಒಗೆ; ಅಂದರೆ ನಾನು ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದು ಗೋಡೆಯನ್ನೇರಿ ಪಾರಾ
ಗುವೆನು, ಎಂದು. ಆ ಪ್ರಕಾರ ಗೋಪೀಚಂದನು ಈಗೆ ಹೊರಬದಿಗೆ ಬಂದಿರು
ತ್ತಾನೆ. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ 'ಅವನಿಂದ ಹಗ್ಗೆವೂ ಒಗೆಯಲ್ಪಡುವದು, ಎಂದು
ನುಡಿಯುತ್ತಿರಲು, ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿಂದ ಒಂದು ದಪ್ಪನ್ನ ನೂಲಿನಹಗ್ಗೆದ
ತುದಿಯು ಭಕ್ರೆಂದು ಬಂದು, ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಿತು.

ಕೂಡಲೆ ಫಾಕ್ಸನು ಕಸುನಿನಿಂದ ಅದನ್ನು ೨-೩ ಸಾರೆ ಜಗ್ಗಿ ನೋಡಿ
ದನು. ಅದು ಅಜೇ ಬದಿಗೆ ಗೆಟ್ಟಿ ಯಾಗಿ ಕಟ್ಟದೆಯೆಂಬದು ಖಾತ್ರಿ
ಯಾಗೆಲು, ಅವನು ಆ ತುದಿಯನ್ನು ಆ ಆಲದನುರದ ಒಂದು ಬಲವಾದ
ಬೇರಿಗೆ ಚನ್ನಾಗಿ ಕಟ್ಟಿದನು. ಬಳಿಕ ಅನನು ಜೊನ್ಸಳ ಸೀರೆಯ ಸೆರ
ಗೆನ್ನು ತನ್ನ ಟೊಂಕಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು, ಬಾಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಂದೂಕ
ಹಾಗು ಬಾಕನ್ನು ಏಡಿದನು; ಜೊನ್ನೆಳಿಗೂ ಒಂದು ಬಂದೂಕನ್ನು ಬಾಯಿ
ಯಲ್ಲಿ ಹಡಿಯಲಿಕ್ಕೆ ಹೇಳಿ, ಆ ಹಗ್ಗೆ ಹಿಡಿದು ಸರಸರನೆ ಏರಹತ್ತಿದನು.
ಮೊದಲೆ! ನೂಲಿನ ಹಗ್ಗೆ, ಮೇಲಾಗಿ ಮಳೆಯಿಂದ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತೊಯ್ದಿತ್ತು;
ಅಲ್ಲದೆ ಫಾಕ್ಸನು ಹೆಚ್ಚು. ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಜೊನ್ಸೆಳ ದೇಹಭಾರವನ್ನೂ ಹೊರ
ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಇಂಥ ಪ್ರಸಂಗದಲ್ಲಿ ಆ ಹಗ್ಗವು ಅವನೆ ಕೈಯಿಂದ ಜಾಣ
ತ್ಕಿತ್ತೆ೦ದು ಹೇಳಬೇಕೇಕೆ? ಆದರೂ ಆ ದಾನವ ಸದೃಶ ಶಕ್ತಿಸಂಪನ್ನನು
ಹಿಂದೇಸವನೆ ಮೇಲಕ್ಕೆ £ರುತ್ತಲೇ ಇದ್ದನು. ಅವನಿಗೆ ಆ ಎತ್ತರವಾದ
ಗೋಡೆಯ ತುದಿಯು ಸಿಗಲಿಕ್ಕೆ ಇನ್ನು ಮೂರೇ ಮೊಳದ ಅಂತರವುಳಿ
ದಿತ್ತು. ಅಸ್ವರಲ್ಲಿ ಈ ಮೊದಲಿನ ಪಹಶೆಯವನು «ಹೋ ಹೋ ಹೊಳಲ
ಎಂದು ಧ್ವನಿಗೊಡುತ್ತ ಇವರು ಏರುತ್ತಿದ್ದ ಗೋಡೆಯಹತ್ತರವೆ! ಬಂದನು.

ಆಗೆ ಫಾಕ್ಸನು ಹತವೀರ್ಯನಾದನು; ಕೈಗಳು ಭಗೆ ಭಗೆ ಉರಿಯ
ಹತ್ತಿದವು; ಭಯಂಕರವಾದ ಮಳೆಯ ಹೊಡತದಿಂದ ಅವನ ಬಟ್ಟೆಬರೆ
ಗೆಳೆಲ್ಲ ತೊಯ್ದು ತೊಫ್ಸಡಿಯಾದ್ದರಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಈ ಮೊದಲೇ ನಡುಗು

೧೦೨ ಅಂಬಿಕೆ.

ಹುಟ್ಟತ್ತು; ಆದರೆ ಈಗಿನ ವಿಶೇಷ ಶ್ರಮದಿಂದ ಅವನ ಶರೀರಕ್ಕೆಲ್ಲ ಬೆವ
ಕೊಡೆಯಿತು; ಇನ್ನು ತಮ್ಮ ಪ್ರಯತ್ನಗೆಳೆಲ್ಲ ಮಣ್ಣುಗೊಡಿದಂತಾದ
ವೆಂದು ಅನನು ಬಾಯಿ ಬಾಯಿ ಬಿಡಹತ್ತಿದನು; ಆ ಶಿಪಾಯಿಗೆ
ಗೊ!ಡೆಯ ಮೇಲಿನೆ ನಮ್ಮ ಹಗ್ಗವು ಕಂಡಕೆ, ಇಲ್ಲವೆ ಅನನು ಅದನ್ನು
ಎಡನಿದರೆ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯಿತೆಂದು ಹತಾಶನಾವನು; ಆದರೆ ಆ
ಸಿ ತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕ್ಷಣಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವೇಳೆಯನ್ನು ಅವನು ಕಳೆಯಲಿಲ್ಲ.
ಎಂದಿನಂತೆ ಆ ಸಂಕಟಿ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವನು ದ್ವಿಗುಣಿತ-ಚತುರ್ಗುಣಿತ

ಬಲನಂತನಾದನು; ಹಾಗು ಗೋಡೆಯ ತುದಿಯವರೆಗಿನ ಮೂರು ಮೊಳದ
ಹಗ್ಗೆವನ್ನು ಬಹು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಏರಿ ಹೋಗಿ, ಗೋಡೆಯನ್ನು ಹತ್ತದೆ,

ಒಂದೇ ಕೈಯಿಂದ ಹಗ್ಗೆವನ್ನು ಹಿಡಿದು, ತನ್ನ ಹಾಗು ಜೊನ್ನಳ ದೇಹ
ಭಾರವನ್ನು ವಹಿಸಿ, ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಾಯೊಳಗಿನ ಬಾಕನ್ನು
ಸಜ್ಜಾಗಿ ಹಿಡಿದು ನಿಂತನು. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಪಹರೆಯವನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನು.
ಅವನಿಗೆ ಆ ನೂಲಿನ ಹಗ್ಗೆವು ಆ ಘನವಾದ ಅಂಧಕಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸ
ದಿದ್ದರೂ, ಅವನು ಅದೆನ್ನು ಎಡವಿದನು. ಕೂಡಲೆ ಅವನಿಗೆ ಸಂಶಯ
ವುಂಟಾಗಲು, ಅವನು ನೆಲಕ್ಕೆ ಕುಳಿತು ಹಗ್ಗೆದ ಮೇಲೆ ಕೈಯಾಡಿಸಹತ್ತಿ,
ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ತನ್ನ ಜೊತೆಗಾರನಿಗೆ ಇನ್ನು ಏನೋ ಹೇಳತಕ್ಕ
ವನು; ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಫಾಕ್ಸನು ತನ್ನ ಕೈಯೊಳಗಿನ ಬಾಕಿನಿಂದ ಅನನ ಎದೆಗೆ
ಬಲವಾಗಿ ತಿನಿದನು. ಅದು ಅನನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಟ್ಟು ಬೆನ್ನೆಲ್ಲಿ ಸಾರಾ
ಯಿತು. ಆಗೆ ಆ ಕಾವಲುಗಾರನು ಗೆಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಚೀರಹೋದನು. ಅವ
ನಿಗೆ ಅವಸಾನೆವು ಸಾಲದಾಯಿತು. ಅದರಿಂದ ಅಯ್ಯೊ -ಸತ್ತೆ ನು”'
ಎಂಬ ಶಬ್ದಗಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರಟವು. ಅದೇ ಕಾಲಕ್ಕೆ
ಕರ್ಮಧರ್ಮ ಸಂಯೋಗೆದಿಂದ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಗೆಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಗುಡುಗಿನ
ಸಪ್ಪಳವಾದುದರಿಂದ, ಅವನಿಂದ ೨೫-೩೦ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಂದೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಎರ
ಡನೇ ಕಾವಲುಗಾರನಿಗೆ ಆ ಶಬ್ದಗಳು ಕೇಳಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಮೊದಲನೇ ಕಾವಲುಗಾರರನ್ನು ಆಹತಗೊಳಿಸಿದ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲೇ
ಫಾಕ್ಸನು ಜೊನ್ನೆಳೊಡನೆ ಗೊಃಡೆಯನ್ನೇರಿದನು; ಹಾಗು ಆ ಕಾವಲು
ಗಾರನ ದೇಹವನ್ನು ಆಚೆಬದಿಗೆ ಸರಿಸಿಟ್ಟು, ತಾನೂ ಜೊನ್ಸಳೂ ಆಚೇ
ಬದಿಯ ಹಗ್ಗವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಬಿದ್ದು ನಿಂತು, ಮೊದಲಿನಂತೆ ಕೈ-

ಅಂಬಿಕೆ, ಗಿರಿಷ್ಠಿ
ಯೊಳಗೆ ಬಾಕನ್ನು ಹಿಡಿದು ಸಜ್ಜಾದನು. ಫಾಕ್ಸನು ಹೀಗೆ ತತ್ವರನಾಗೆ:
ವಷ್ಟರಕ್ಲಿ ಆ ೨ನೇ ಕಾವಲುಗಾರನೊ «ಹೋ -ಹೊ!-ಹೋ!'' ಎಂದು ಒದ
ರುತ್ತ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಬಂದನು. ಕೂಡಲೆ ಫಾಕ್ಸನು ಅವನಿಗೊ ಅವನ ಸಂಗಡ
ಗೆನೆ ಗತಿಗಾಣಿಸಿದನು. ಬಳಿಕ ಫಾಕ್ಸನು ಮತ್ತೆ ಮೇಲೇರಿ ಬಂದನು.
ಜೊನ್ನಳು ಕೆಳಗಿಳಿದು ಹೋದಳು. ಅವನು ಆ ಎರಡೂ ಹೆಣಗೆಳನ್ನು
ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಹೊಂದಿಸಿ ಆ ಗೋಡೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿದನು;
ಹಾಗು ಅವುಗೆಳ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತಗೆಳನ್ನು ತಕ್ಕೊಂಡು ತಾನೂ ಇಳಿದು ನಡೆದನು,
ಪ್ರಸಂಗೆ ಸಾಧಿಸಿದಾಗೆ ಹೀಗೆ ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ದೊರೆತ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು
ಸಂಗ್ರೆಹಿಸುವ ಪರಿಪಾಠವೇ ಅವನದಾಗಿತ್ತು.
ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬಂದಕೂಡಲೆ ಗೋಪಸೀಚಂದನು ಅವರೆದುರಿಗೆ ಒಂದು ಆಕ
ವೆಯ ಗೆಂಟಿನ್ನು ಚಲ್ಸಿದನು. ಅವಶಿಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಮೊದಲಿನ ಪೋಷಾ
ಕುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು, ಅ ಗೆಂಟನೊಳಗಿನ ಬೇರೆ ಪೋಷಾಕನ್ನು ಧರಿಸಿದರು;
ಹಾಗು ಗೋಪನೀಚಂದನೆನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ: ಗೋಪಿ, ನೀನು ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿಯೆ
ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಅಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ಇಲ್ಲಿ ಏನೇನು ನಡೆಯುವದೆಂಬದನ್ನು
ನಾಳೆ ರಾತ್ರಿ ನಮಗೆ ತಿಳಿಸು. ನಾನು ಜೊನ್ಸೆಳೊಡನೆ ನಮ್ಮ ಆ ಶರಾವತಿ!
ತೀರದ ಗುಪ್ತತೋಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ನಾಳೆಗೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಾ,
ಅಂದರೆ ಭೆಟ್ಟಿ ಯಾಗುವದು.
ಗೋಪೀ:--ಧಣಿಯರೇ, ಈ ಬಗೆಯ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೀವು ತುಂಬಿ
ಹರಿಯುವ ಆ ಹೊಳೆಯನ್ನು ದಾಟುವ ಬಗೆ ಹೇಗೆ? ಒಂದು. ವೇಳೆ
ಹೇಗಾದರೂಮಾಡಿ ನೀವು ಸಂರಾದೀರಿ; ಆದರೆ ಜೊನ್ನೆಳು ದಾಟುವದೆಂತು?
ಫಾಕ್ಸು:---ಆ ಬಗ್ಗೆ ನಿನಗೇಕೆ ಜಂತೆ? ಮುನ್ನೋಡಿ ನಿನ್ನೆ ಕೆಲಸ
ಮಾಡೆಂದರಾಯಿತು. ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತಾಡಲಿಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಸಮಯವಿಲ್ಲ,
ಎಂದವನೇ ಜೊನ್ಸೆಳೊಡನೆ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಮಾಯವಾದನು.
ರಾತ್ರಿಯ ಎರಡು ಹೊಡೆದು. ಮೂರು ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಬಂದರೂ
ಜೆ*ಲಿನ ಪೂರ್ವದಿಕ್ಕಿನ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಪಹರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪಹಕೆ
ಯವರಿಬ್ಬರೂ ಉತ್ತರದಿಕ್ಕಿನೆ ಚಾವಡಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಪಹರೆಯವರ
ಸರತಿಯು ೨ ಗೆಂಟಿಗೇ ಮುಗಿಯುತ್ತಿತ್ತು; ಆದರೆ ಭಯಂಕರವಾದ
ಮಳೆಯಹೊಡತಕ್ಕೆ ಬೇಸತ್ತು ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ತುಸಹೊತ್ತು ಮರೆಗೆ

ಗಿಂ೪ ಅಂಬಿಕೆ.

ಕುಳಿತಿರಬಹೃದೆಂದು ಅವರ ಬದಲಿಯ ಸರತಿಯವರು ಅಂದುಕೊಂಡು,
ಚಾವಡಿಯಲ್ಲೆ ! ಬತ್ತಿ ಸೇದುತ್ತ ಕುಳಿತರು. ಬಹಳ ಹೊತ್ತಾದರೂ
ಬಾರದ್ದ ರಿಂದ ಅವರಲ್ಲಿಯ ಒಬ್ಬನು ಅವರ ಅನುಸಂಧಾನಕ್ಕೆ ನಡೆದನು.
ಅವನು ಉತ್ತರದಿಕ್ಕಿನ ಗೋಡೆಯನ್ನು ದಾಟ ಪೂರ್ವದಿಕ್ಕಿನ ಗೋಡೆ
ಯನ್ನು ಅರ್ಧಪವಕಿಗೆ ಕ್ರ ಕಮಿಸಿದರೂ ಅವನಿಗೆ ಅವರ ಸುಳುವು ಹತ್ತ ಲಿಲ್ಲ,
ಅವನು ಮತ್ತೆ ಕೆಲಹೆಜ್ಜೆ ನಡೆದು ಆ ಆಲದಮರದ ಹತ್ತರಕ್ಕೆ ಬರಲು,
ಏನನ್ನೊ ಎಡವಿ ದೊಪ್ಪ ನೆ ಬಿದ್ದನು. ಇನ್ನು ತುಸ ಹೆಚ್ಚು ಜೆ ಸರ ಹೋಗಿ
ದ್ದರೆ, ಅವನು ಅಚೇ ಬದಿಯ ಕಂದಕಕ್ಕೇ ಬೀಳತಕ್ಕವನು. ಆಗೆಲವನು
ತನ್ನಲ್ಲಿಯ ಏಿದು ಬ್ಲತೆಯ ಬ್ಯಾಟಂಯ ಕೇಲನ್ನೊತ್ತಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ,
ಗೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಎರಡು ಹೆಣಗೆಳು ಮಲಗಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಬಳಿಕಲವನು
ಆ ಬೆಳಕನ್ನು ಆ ಹೆಣಗಳ ಮುಖಗೆಳ ಹತ್ತರ ಒಯ್ದು ನೋಡಲು, ಅವ

ರೀರ್ವರೂ ಪಹಕಿಯವರು ಯಾರಿಂದಲೋ ಭಯಂಕರವಾಗಿ ಸಂಹರಿಸ
ಲ್ಪಟ್ಟಿರುವಕೆಂಬದು ಅವನ ನಿದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು.

ಕೂಡಲೆ ಅವನು ತನ್ನ ಜೊಶೆಗಾರನನ್ನು ಕರೆದು ಅವನನ್ನೆಲ್ಲಿ
ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ತಾನು ಜಮಾದಾರನ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ, ನೆಡೆದ ವರ್ತಮಾನವನ್ನು
ತಿಳಿಸಿದನು. ಕೂಡಲೆ ಜಮಾದಾರನು ಜೇಲಿನೊಳಗಿನೆ ಭಯಸೂಚಕ
ಬಿಗಿಲ್ಲನ್ನೂದಲು, ಎಲ್ಲ ಪಹಕೆಯವರೂ, ಮಾರ್ಡರರೂ, ಶಿಪಾಯಿಗೆಳೂ,
ಜೇಲರನೂ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಜೇಲಿನ ಮುಖ್ಯಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ಕಲೆತರು.
ಪಹಕೆಯವನಿಂದ ನೆಡೆದ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ತಿಳಿದು, ಭುಜಂಗರಾಯಾದಿಗಳಿಗೆ
ಫಾಕ್ಸಾದಿಗಳ ಕೃತ್ಯವೆಃ ಇದೆಂದು ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತು ಬಳಿಕ ಅನರು
ಜೇಲಿನೊಳಗೆ ಹೋಗಿ, ಫಾಕ್ಸನನ್ನೂ ಜೊನ್ನಳನ್ನೂ ಬಂಧಿಸಿಟ್ಟದ್ದ ಕೋಣೆ
ಗೆಳನ್ನು ಶೋಧಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿಯ ಪಹರೆಯವನೆ ಹೆಣವನ್ನೂ ಕೋಣೆಯ
ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಬಾಕಿನ ತುದಿಯಿಂದ ಬರೆದ ಸಂಗತಿಯನ್ನೂ ನೋಡಿ
ದರು; ಹಾಗು ಆ ಕೂಡಲೆ ಅವರನ್ನು ಹಿಡತರುವದಕ್ಕಾಗಿ ಶಿಪಾಯಿಗೆಳೆ
ಬೈಕೆ ಬೇಕೆ ಟೋಳಿಗೆಳನ್ನು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ರವಾನಿಸಿದರು; ಕಾರವಾರ,
ಧಾರವಾಡ, ಶಿ ಶಿಮೊಗ್ಗಾ ಮುಂತಾದ ಹೊಂದಿದ ಜಿಲ್ಲೆ ಗಳ ಎಲ್ಲ ಪೋಲೀಸ
ಠಾಣ್ಯಗೆಳಿಗೊ ಕ ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸ ರ ಪಲಾಯನೆದ ವರ್ತಮಾನವು ತಂತಿಯ
ಮೂಲಕ ತಿಳಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು, ಎಎ

14] ಅಂಬಿಕೆ. ೧೦೫
EEE ES
೧೪ ಮುಯ್ಯಕ್ಕೆ ಮಯ್ಯ!
ವಾ ರ್‌-
ನಿ ದೇವಪುರದ ಜೇಲಿನಿಂದ ರಾತ್ರಿಯ ಸರಾಸರಿ ೨ಕ್ಕೆ ಹೊರಟ
ಫಾಕ್ಸನು ಜೊನ್ಸೆಳೊಡನೆ ಆ ಇರ ಕತ್ತಲೆ, ಮಳೆ, ಕಟಿ | ಡನಿಗಳೆನ್ಲಿ
ದಾರಿಯನ್ನು ಕ್ರಮಿಸುತ್ತ ಹನ್ಮೆರಡು ಮೈಲು' ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಶರಾವತೀ
ತೀರಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗೆ ನಾಲ್ಕು ಹೊಡೆದಿರಬಹುದು, ಆಗೆ ಶರಾನತಿಃ ನೆದಿಯು
ಎರಡೂ ದಂಡೆಗೆಳನ್ನು ಹೊರಸೂಸಿ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರವಾಹದ ವೇಗೆವು
ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದದರಿಂದ ಭೋ"' ಎಂಬ ಕಶೋರ ಶಬ್ದ ಡಡ ಕಿವಿಗಳು ಗೆಡ
ಚಿಕ್ಕು ತಿದ್ದವು. ಆ ನದಿಯು ಗುಡ್ಡ, ದರಿ, ಕಂದರಗೆಳಲ್ಲೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ
ಹರಿಯುತ್ತಿರುವದರಿಂದ, ಆ ನಾದವು ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಗೊಂಡು, ಸುತ್ತರಿನೆ
ಅರಣ್ಯದೊಳಗಿನ ಒಂಸ್ರಮೃಗೆಗೆಳನ್ನು ಚದರಿಸಿಬಿಡುತ್ತಿ ತ್ತು. ಹೊಳೆಯ
ದಂಡೆಗುಂಟಿ ಆಕಾಶಸ್ಪರ್ಶಿಗಳಾದ ವೃಕ್ಷಗೆಳು ನೆತಗೊಂಡಿರುವದರಿಂದ,
ಸವೂಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವವರೆಗೊ ಹೊಳೆಯ ಪ್ರವಾಹವು ಎಸ್ಟಿದೆಯೆಂಬದು
ಕಾಣಿಮುನದಿಲ್ಲ ಮೇಲಾಗಿ ಅಂದು ಆಕಾಶದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಘನವಾದ
ಕಾರ್ಮೋಡಗಳು ಕಿಕ್ಕರಿದಿದ್ದವು. ಅದರಿಂದ ಸುತ್ತಲೂ ಗಾಢಾಂಧ
ಕಾರವು ಮುಸುಗಿತ್ತು. ಹೊಳೆಯು ಎಷ್ಟು ಬಂದಿದೆ? ಇತ್ತ ಎಲ್ಲಿ ಈಸ
ಬಿದ್ದರೆ ಸರತೀರದ ಇಂಥಲ್ಲಿಗೆ ಸಹಜವಾಗಿ ತಲುಪಬಹುದೆಂಬದಾವುದೂ
ತಿಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಿರುಪಾಯನಾಗಿ ಫಾಕ್ಸನು ಜೊನ್ಸೆಳೊ
ಡನೆ ಆ ಹೊಳೆಯ ಧಡದಲ್ಲಿ ಕೆಲಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡನು,

ಗೆಳಿಗೆರಡು ಗೆಳಿಗೆಗಳನ್ನು ಕಳೆದರೂ ನದಿಯ ಪ್ರವಾಹವು ಕಡಿಮೆ
ಯಾಗಲಿಲ್ಲ; ಬೆಳಕು ಬೀಳಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ವೇಳೆ ಕಳೆಯುವದು
ಯುಕ್ತವಲ್ಲೆಂದು ಬಗೆದು, ಜೊನ್ನೆಳೊಡನೆ ಫಾಕ್ಸನು ಆ ನದಿಯ ಪ್ರವಾಹ
ದಕ್ಲಿ ಧುಮುಕಿದನು. ಇಬ್ಬರೂ ಒಳ್ಳೇ ಶಕ್ತಿಸಂಪನ್ಮೆರಾದುದರಿಂದ್ಕ
ಒಳ್ಳೆ! ಕಸುನಿನಿಂದ ಒಂದೇಸವನೆ ಈಸತೊಡಗಿದರು. ಆದರೂ ಪ್ರವಾ
ಹದ ವೇಗೆದ ಮುಂದೆ ಅವರ ಆಟವು ನೆಡೆಯದಾಯಿತು. ಪ್ರವಾಹದ
ಮಧ್ಯ-ಪ್ರ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜೊನ್ಸಳ ಕೈಸೋತವು. ಅವಳು
ಗುಟುಕುನಿ!ರು ಕುಡಿಯುತ್ತ ಸೆಳವಿನೊಡನೆ ನಡೆದಳು. ಅನಳಿಗಿಂತಲ್ಲೂ

ಗಿಂ ಅಂಬಿಕೆ.

ಹತ್ತೆ ಂಟುಮಾರು ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದ್ದ ಫಾಕ್ಸನೆ ಕೈಗಳಾದರೂ ಸೋತಿದ್ದರೂ,
ಅವನು ಜೊನ್ಸಳ ಆ ಅವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕಂಡು, ಭರದಿಂದ ಅವಳೆಡೆಗೆ
ಹೊಗಿ ಅವಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಪ್ರಿಯೇ, ಉಳಿದ ಪಥವನ್ನು
ಇನ್ನು ನೀನು ಕ್ರಮಿಸಲಾರೆ. ನೀನು ನನ್ನ ಡುಬ್ಬವನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು
ಬಾ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಆಚೇ ದಂಡೆಗೆ ಹಿಯ್ಯ್ಯ
ವೆನು, ಎಂದು ಹೇಳಲು, ಅವಳು ಅವನೆ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಂತೆ ಅವಚಿ
ಕೊಂಡು ಸಾಗಿದಳು

ಮೊದಲೇ ಕೈಸೋತು ಸಾವಕಾಶವಾಗಿ ಈಸುತ್ತ ನಡೆದಿದ್ದ
ಫಾಕ್ಸನು ಈಗೆ ಜೊನ್ಸೆಳನ್ನು ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಪ್ರಸಂಗೆವುಂ
ಬಾಡುದರಿಂದ ಅವನೊ ದಣಿದನು. ಆದರೂ ನಿರುಪಾಯನಾಗಿ ಜೀವ
ವನ್ನೇ ಪಣಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚಿದವನಂತೆ ಅವನು ಶಕ್ತಿವೊರಿ ಹೆಣಗಿ, ಪರ ತೀರದ
ಕಡೆಗೆ ನಡೆದಿದ್ದನು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆಜೇ ದಂಡೆಯ ಮೇಲಿನ ಒಂದು ವಿಶಾಲ
ವಾದ ಅಲದ ಮರದ ಪ್ರವಾಹಕ್ಕೆ ತಲುಸಿದ್ದ ಜಡೆಯ ತುದಿಯು ಅನನೆ
ಕೈಗೆ ಹತ್ತಿತು. ಸಾಯುವವನಿಗೆ ಕಡ್ಡಿಯ ಆಧಾರವೆ''೦ಬಂತೆ, ಫಾಕ್ಸನು
ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ನಿಂತು ತುಸ ದಣಿವು ಅರಿಸಿಕೊಳ್ಳೆ ಬೇಕೆಂದನು;
ಆದರೆ ಅವನೆ ವೈರಿಯು-ಅವನನ್ನು ಸದಾ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಂಥ ಮನೊ!
ರಮೆಯು ಅದೆ! ಗಿಡದ ಟೊಂಗೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ಅದು
ಸಾಧಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಫಾಕ್ಸನು ಜೊನ್ನೆಕೊಡನೆ ಆ ಆಲದ ಮರದ ಬಳಿಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಅರುಣೋದಯ ಸಮಯವಾಗಿತ್ತು. ಆಕಾಶದೊಳಗಿನ ಪೂರ್ವ ದಿಕ್ಕಿನೆ
ಮೋಡಗೆಳು ಒಂದೊಂದೇ ಆಗಿ ಚದರಿ ಹೋಗಹತ್ತಿದ್ದವು. ಹೊಳೆಯ
ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಮೂಡಣ ದಿಕ್ಕಿನ ಪ್ರಕಾಶವು ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪವಾಗಿ ಬೀಳಲಾರಂಭಿ
ಸಿತು. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ವಿಶಾಲವಾದ ವಟಿವೃುಕ್ಷದ ಕೊಂಬೆಯ ಮೇಲಿಂದ
ಖೊ!- ಖೋ ಎಂಬ ಹೃದಯ ವಿದಾರಕ ನಗೆಯ ಧ್ವನಿಯುಂಬಾಗಿ, ಅದು
ಸೆಳವು ನೀರಿನ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಧ್ಯನಿಗೊಂಡಿತು! ಎಂಥ ಎಣೆಗಾರ
ನಿದ್ದರೂ ಆಗಿನ ಆ ವಿಕಟಿಹಾಸ್ಯವನ್ನು ಕೇಳಿ ಕೈ-ಕಾಲು ನಡುಗಿಸದೆ
ಇರುವ ಸಂಭನನಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ಮೊದಲೇ ವಿಶೇಷ ಶ್ರಮದಿಂದಲೂ,
ಚಳಿಯಿಂದಲೂ ತ್ರಸ್ತನಾಗಿದ್ದ ಫಾಕ್ಸನು ಆ ದನಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ಥರಗುಟ್ಟ

ಅಂಬಿಕೆ. ೧ಿಂಕ್ಲಿ

ನಡುಗಹತ್ತಿದನು. ನಿಃಕೊಳಗೆ ಇಳಿಬಿದ್ದಿದ್ದ ಆಲದ ಮರದ ಬೇರನ್ನು
ಅಧಾರವಾಗಿ ಹಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದ ಅವನ ಕೈಗಳು ಆ ಕೊಂಬೆಯಿಂದ ಸಡಿ
ಲಾಗೆಹತ್ತಿದವು. ಅದರಿಂದ ಮೊದಲೇ ಅಸ್ಥಿ ರವಾಗಿದ್ದ ಅವನೆ ಚಿತ್ತವು
ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಅಸ್ಥಿರವಾಯಿತು. ಆಗೆ ಅನನು ಆ ವಿಕಟಿಹಾಸ್ಯಧ್ವನಿಯಂ
ಕೇಳಬರುವ ಕಡೆಗೆ-ಅಂತರಿಕ್ಷದ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಮೊದ
ಮೊದಲು ಅವನಿಗೇನೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ಟಕ ಮಕವಾಗಿ
ಅತ್ತ ನೋಡಲು, ಯಾವದೊಂದು ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಆ ಆಲದ ಮರದ ಕೊಂಬೆ
ಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದು, ತಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ ಆದು ಹೀಗೆ ನಗುತ್ತಿರುವ
ದೆಂಬದು ಅವನಿಗೆ ಗೋಚರವಾಯಿತು.

ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ವೃಕ್ಸಾ ರೋಹಿ ಹೆಂಗೆಸು: ಯಾಕೊ! ಪ್ರಾಣನಾಥಾ,

ಹೇಗಿದೆ ನಿನ್ನ ಅವಸ್ಥೆ? ಈ ದಾಸಿ ಯಾರೆಂಬದು ಈಗಲಾದರೂ ತಿಳಿ
ಯಿತೇೇನು? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಮಾಡಲು,

ಆ ಮಾತಿನ ದನಿಯನ್ನು ಗುರ್ತಿಸಿ ಫಾಕೃನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ
ಅಂಜಿದನು. ಶ್ರಮದಿಂದ ಮೊದಲೇ ಬಿಳುಪೆ(ರಿದ್ದ ಅವನ ಮುಖವು
ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಬಿಳಪಾಯಿತು. ಅವನೆ ಶರೀರದೊಳಗಿನ ಶಕ್ತಿ ಯೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆಲೆ
ಪಾತವಾದಂತಾಯಿತು. ಆ ದನಿಯು ಅವನಿಗೆ ಸ್ಕಿರಪರಿಚಿತಳಾಗಿದ್ದ
ಅವನ ಮನೋರಮೆಯದಾಗಿತ್ತು. ಅಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವನು ಮನೋ
ರಮೆಯ ಕಡೆಗೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದನು ಅವಳು ತನ್ನ ಕೈಯೊಳಗಿನೆ ನಿಡಿ
ದಾದ ಚೂರಿಯಿಂದ ಫಾಕ್ಸನು ಆಧಾರವಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಆ ಆಲದ
ಮರದ ಜಡೆಯನ್ನು ಕೊಯ್ಯಲುದ್ಯುಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದಳು ಅದನ್ನು ಕಂಡು
ಫಾಕ್ಸನು ಕ್ರೋಧಸಂತಪ್ಪನಾದನು. ಅದರೂ ಅವನು ಅದನ್ನು ನುಂಗಿ
ಕೊಂಡು ಮನೋರಮೆಯನ್ನು ಕುರಿತು: ಸ್ತಿ ಯೆ ಮನೋರಮೆ, ಇಂಥ
ಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿ ನೀನಿಲ್ಲೇಕೆ ಬಂದಿರ:ವೆ?

ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನಿ(ನೇನುಮಾಡುವದು?'' ..ದೆನ್ನುತ್ನ
ಮನೋರಮೆ: ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿರುವೆನೆಂದು ಕೇಳುವಿಯಷ್ಟೈೇ? ನೀನು
ನಿನ್ನ ಈಗಿನ ಸ್ರಿಯತಮೆಯೊಡನೆ ಜಲಕೆಳಿಯಾಟವನ್ನು ಹೇಗೆ ಆಡು
ನಿಯೋ ಎಂಬದನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬಂದಿರುತ್ತೆ ನೆ,
ತಿಳಿಯಿತೇ? ಎಂದಂದು ಮತ್ತೆ ಖೊ-ಖೊ ಎಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ನಕ್ಕು

೧೦೮ ಅಂಜಿಕೆ,

ಬಿಟ್ಟಳು.
ವಜ್ರನಾದವನ್ನು ಹಂದೂಡಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಗೊಂಡತು. ಅದ
ರಿಂದ ಫಾಕ್ಸನಿಗೆ ಪುನಃ ಶಕ್ತಿಪಾತವಾದಂತಾಯಿತು. ಬಳಿಕ ಮನೊ!
ರಮೆಯು:--ವಿನಾಯಕಾ, ಕೆಃಶವಾ, ಇನ್ನು ನಿನಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯವಿಲ್ಲ,
ನಿನು ನಿನ್ನ ಆಯುಷ್ಯದೊಳಗಿನ ಸಮಸ್ತ ಪಾಪಮಯ ಪ್ರಸಂಗೆಗೆಳನ್ನು
ಸ್ಮರಿಸಿ, ಈ ಪ್ರೀ ಜಗೆದುದ್ಧಾರಕರ್ತ್ರಿ ಗೆಂಗೆಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮೆ
ಯನ್ನು ಬೇಡಿಕೋ. ಅದರಂತೆ ಒಬ್ಬ ಮುಗ್ಧೆ ಯನ್ನು ಹಿಂಸಿಸುವದರಿಂದ,
ಅವಳು ನಾಗಿಣಿಯಂತೆ ಪ್ರುಕ್ಷುಬ್ಧಳಾಗಿ, ` ಮುಯ್ಯಕ್ಕೆ ಮುಯ್ಯ ತಿ!ರಿಸಿ
ಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಸಂಗವನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಳೆಂಬದನ್ನು ನನ್ನನ್ನು
ನೋಡಿ ಮನೆವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮುಂದಿನೆ ಜನ್ಮೆಗೆಳಲ್ಲಾದರೂ ಇಂಥ
ನಾರೀ-ಹೃದಯವಿದಾರಣದ ಮಹಾ ಘೋರಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಬೆ!ಡ.
ನೀನು ನನ್ನಂಥ ಸ್ನೇಹಮಯಿ ಯಾದ ಗೈಹಿಣಿಗೆ ಪ್ರೇಮದಾಶೆಯನ್ನು ಬೀರಿ,
ನನ್ನನ್ನು ಭ್ರಷ್ಟಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ ತೃಜಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೆ, ಈಗೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಯವನಿ
ಯನ್ನು ಕಟ್ಟ ಕೊಂಡು ಸಂಚರಿಸುತ್ತಿರುವೆ. ನಿೀಚಾ, ನಿನ್ನೆ ದುಷ್ಕೃತಿ
ಗೆಳಿಗೆ ಎಣೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ನೀನು ಈಗೆಲಾದರೂ ನಿನ್ನೆ ಪಾಪ-ಪುಣ್ಯಗೆಳನ್ನು
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮನನಮಾಡಿಕೊಂಡು ಜಗೆದೀಶನಿಗೆ ಮಕೆಹೊಗು. ಹೂ, ತಡ
ಮಾಡಬೇಡ. ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯವಿಲ್ಲ, ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಆ ಜಡೆಯನ್ನು
ಪುನಃ ಕೊಯ್ಯಹತ್ತಿದಳು.

ಫಾಕ್ಸನು ಮನೋರಮೆಯ ಮಾತುಗಳಿಗ(ನೊ ಉತ್ತರ ಕೊಡದೆ
ಕ್ಷಣಕಾಲ ಸುಮ್ಮನೆ ಇದ್ದನು, ಬಳಿಕ ಅವನು: ಪ್ರಿಯೇ ಮನೋ
ರಮೆ, ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಈಗೇನು ಮಾಡುವದು? ಆ ನನ್ನ ಎಲ್ಲ
ಅಪರಾಧಗೆಳನ್ನೂ ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನನ್ನನ್ನು ಈ ಸಂಕಟದೊಳಗಿಂದ ಪಾರು
ಮಾಡು. ನೀನು ನಿನ್ನ ಸೀರೆಯ ಸೆರಗನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಬಿಡು; ಅದನ್ನು ಹಿಡ
ಕೊಂಡು ನಾನು ಮಠವನ್ನು ವಿರುತ್ತೇನೆ. ಈ ಜಡೆಯಿಂದ ನನ್ನ ಕೈ-
ತಪ್ಪಿಪರೆ," ಅಗೋ ಆ ಸವೂಪದ ಮಡುವಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ, ನಾವು ಮುಳುಗು
ವದು ಖಂಡಿತ. ಆದುದರಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಈಗ ಬದುಕಿಸು; ರಕ್ಷಿಸು.
ಇನ್ನು ಹಿಂದು ಕ್ಷಣಸಹ ನಾನೀ ಅವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಲಾರೆನು, ಎಂದನು.

(«ನೀನು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚುಕಾಲ ೫ನಿಸಬಾರದೆಂದೆ ನಾನು ಈ ಕೆಲ

ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿಂ್‌

ಸಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿರುತ್ತ್ವೇನೆ? ಎಂದವಳೇ ಮನೋರನೆಯು ಆ ಜಡೆಯನ್ನು
ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಕಸುವಿನಿಂದ ಕೊಯ್ಯಲಾರಂಭಿಸಿದಳು.

ಆಗೆ ಫಾಕ್ಸನು ನಡುಗುವ ದನಿಯಿಂದ:-ಮನೊ!ರಮೆ, ಈ ಸರ್ವ
ನಾಶದ ಉದ್ಯೋಗನನ್ನು ಮುಂದರಿಸಬೇಡ. ನನ್ನನ್ನು ನೀರಲ್ಲಿ ಮುಳು
ಗಿಸಿ ಕೊಲ್ಲಬೇಡ. ಬದುಕಿಸು; ಬದುಕೆಸು............

«ನಿನ್ನ ಅಪರಾಧಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮೆಯಿಲ್ಲ. ಕೇಶನಾ, ಹಿಂದೀ ಬಾಣದಿಂದ
ಎರಡು ಹಕ್ಕಿಗೆಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಈ ಅಪೂರ್ವಸಂಧಿಯನ್ನು ನಾನು ಕಳೆ
ಕೊಳ್ಳ ಬಹುದೆ? ಈ ಜಡೆ ಕೊಯ್ಯವದರಿಂದೆ ನಿನ್ನ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಂಡ
ಸಮಾಧಾನವು ನೆನಗುಂಟಾಗುವದಲ್ಲದೆ, ಈ ನನ್ನ ಸವತಿಯ ಸೇಡನ್ನೂ
ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಹವ್ಯಾಸವು ಪೂರ್ತಿಯಾಗುವದು. ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ತನ್ನ
ಚೂರಿಯಿಂದ ಅವಳು ಆ ಜಡೆಯ ಎಳೆಗೆಳನ್ನು ಒಂದೊಂದೇ ಆಗಿ ಭೇದಿ
ಸುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಆಗೆ ಫಾಕ್ಸನು ಕ್ರೋಧಭರದಿಂದ:-ನೀಚಳೆ, ವಿಕಾಚಿಯೇ, ಸಾಕು
ಮಾಡು ನಿನ್ನ ಈ ವಾಕ್ಟಾಂಡಿತ್ಯವನ್ನು. ಈ ಪ್ರಸಂಗೆದಿಂದ ನಾನು
ಹೇಗಾದರೂ ಹಿಂದುವೇಳೆ ಉಳಿದರೆ, ನಿನ್ನೆ ರುಂಡವನ್ನು ದಿಂಡದಿಂದ
ಬೆರೆಮಾಡದೆ ಈ ಫಾಕೃನು ಎಂದೂ ಬಿಡಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಎಸ್ಸೆ ರಿಕೆ!

ಹುಚ್ಚ ಮನೋರವಮೆಯು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಖೊ ಖೊ ಎಂದು ನಕ್ಕು
ತನ್ನ ಜಡೆಕಡಿಯುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಭರದಿಂದ ಸಾಗಿಸಿದಳು; ಹಾಗು
ಬಾಯಿಂದ:--ರಾಕ್ಷಸಾ, ನಿನ್ನೆ ಜೀವ ಬದುಕಿಸುವ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ
ಹತ್ತು ಅಂದರಾಯಿತು. ನನ್ನ ಸಂರಕ್ಷಣದ ಭಾರವನ್ನು ದೇವರೆ! ವಹಿ
ಸಿರುವನು. ನಾನು ನಿನ್ನ ಪಾಲಿನ ನಿಕಾಚಿಯಷ್ಟೆ ? ಪಿಶಾಚಿಯ ಬಳಿ
ಯಲ್ಲಾ ದರೂ ದಯೆಯ ಭಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಬೇಡುನದುಂಟೀ? ಎನ್ನೆಲು,

ಜೊನ್ಸೆಳು ಕರುಣಾಸ್ವರದಿಂದ ಮನೊ!ರಮೆಯನ್ನು ಕುರಿತು:
ಅಕ್ಕಾ, ಮನೊಃರಮೆ, ಈ ಪ್ರಸಂಗೆದಲ್ಲಿ ನೀನು ನನ್ನೆ ಮೇಲೆ ದಯಮಾಡ
ದಿದ್ದರಿ ಮತ್ತಾರು ಮಾಡುವವರು? ಇವರ ಸರ್ವಾಪರಾಧಗಳನ್ನು
ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನಿನ್ನೆ ಈ ತಂಗಿಯ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿ ದಯೆತೋರು.

ಒಮ್ಮೆಲೆ ಕುದಿಬಂದ ಕ್ರೋಧಾವೇಶದಿಂದ ಮನೋರಮೆಯು ಜೊನ್ಸ
ಳಿಗೆ: ಛೀ, ದೆನ್ವಾ, ಸುನ್ಮುನಿರು. ಈ ಸಾಯುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ

೧೧೦ ಅಂಬಿಕೆ.

ಮನೋರಮೆಯ ಈ ನುಡಿಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಜೊನ್ಸಳು 'ಸಿಟ್ಟುಬೆಂಕಿ
ಯಾದಳು. ಅವಳ ಮುಖವು ಆರಕ್ಕವರ್ಣವನ್ನು ಧರಿಸಿತು. ತುಟಿಗಳು
ಥರಗುಟ್ಟ ನಡುಗೆಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಕೆಂಡಗೆಳೆ? ಹೊರಬಿ!ಳು
ತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಆಗೆ ಅವಳು ಹುಬ್ಬುಗೆಂಟಕ್ಕಿ ಅನೇಶಭರ
ದಿಂದ:- ಹುಚ್ಚಿ -ಮನೋರಮೇ, ಈ ಕುತ್ತದಿಂದ ಪಾರಾಗಿ ಒಂದುವೆ!ಕೆ
ನಾನು ಬದುಕಿ ಉಳಿದರೆ, ಈ ದೆವ್ವನ ಗೆರುತನ್ನು ನಿನಗೆ ಚನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ
ಕೊಟ್ಟೇನು. ನನ್ನ ಸಾಹಸವನ್ನೇ ನೋಡಬೆಕಾಗಿದ್ದರೆ ಇಂಥ ಈ ಅಸ
ನ್ನಾವಸ್ಥೆ ಯಲ್ಲಿಯೂ ಈ ಜೊನ್ಸಳು ನಿನಗೆ ಅದನ್ನು ತೋರಿಸುವಳು
ನೋಡು, ಇದರಿಂದ ನಾನು ಮೊದಲು ಸಾಯುನೆನೊಃ- ನೀನು ಸಾಯು
ವೆಯೋ ತಿಳಿಯಲಿ, ಎಂದಂದು ಈ ವರೆಗೆ ತನ್ನೆ ಟೊಂಕದಲ್ಲಿ ಗೆವಸಣಿಗೆ
ಯೊಳಗೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಕಠಾರಿಯನ್ನು ಹಿರಿದು ಒಳ್ಳೆ!
ವೇಗೆದಿಂದ ಮನೋರಮೆಯ ಮೇಲೆ ಬೀಸಿದಳು!

ಆ ಕಠಾರಿಯು ಮನೋರಮೆಯ ಎಡಗೈಯಲ್ಲಿ ಆಮೂಲಪರಿಯಂತ
ವಾಗಿ ನೆಟ್ಟಿತು. ಅವಳು ಆ ಕೈಯಿಂದ ಜಡೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಬಲಗೈ
ಯೊಳಗಿನ ಚೂರಿಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಕಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಳು ಕತಾರಿಯು ಒಳ್ಳೇ
ಬಲವಾಗಿ ಬಂದು ನಟ್ಟದ್ದರಿಂದ ಅವಳ ಕೈಯೊಳಗಿಂದ ಬಳಬಳನೆ ರಕ್ತವು
ಪುಟಿದು, ಅದು ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನೈರ ಮೇಲೆ ಅಭಿಷೇಕಪಾತ್ರಿ
ಯೊಳೆಗಿನೆ ವಾರಿಯಂತೆ ಎರಚಲಾರಂಭಿಸಿತು! ಆದರೂ ಆ ಉನ್ಮ್ಯಾದಿನಿ
ಯಾದ ಮನೋರಮೆಯು ಅತ್ತಕಡೆಗೆ ಕೊಂಚವೂ ಲಕ್ಷ್ಯಕೊಡದೆ
ತನ್ನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಒಂದೇಸವನೆ ಸಾಗಿಸಿದ್ದಳು.

ಜೊನ್ಸಳ ಕಠಾರಿಯ ಏಟನಿಂದಾದರೂ ಮನೋರಮೆಯು ತನ್ನೆ
ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿಳೇನೆಂದು ಫಾಕ್ಸನು ಮೋಕಿಯೆತ್ತಿ ನೋಡಲಿಕ್ಕೂ,
ಮನೋರಮೆಯ ವಾಮಹಸ್ಮ ಡೊಳಗಿನ ರಕ್ತ ಪ್ರವಾಹವು ಅವನೆ ಕಣ್ಣು-
ಮೂಗು-ಬಾಯಿಗೆಳಲ್ಲಿ ಬಂದು ಬೀಳಲಿಕ್ಕೂ ಗೆಂಬೇಬಿದ್ದಿತು! ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಮನೋರಮೆಯ ಕಾರ್ಯವೂ ಪೂರಯಿಸಿತು. ಅ ಆಲದ ಜಡೆಯ ಕಡೆಯ
ಎಳೆಗೆ ಮನೋರಮೆಯ ಕೈಗತ್ತಿಯ ಒಂದು ಬಲವಾದ ಏಟು ಬೀಳಲು,
ಅದು ಖಡಡಡೆಂದು ಕೆಳಗೆ ಕಳಚಿತು. ಆ ಕೂಡಲೆ ಫಾಕ್ಸನೊ-ಜೊನ್ನಳೂ

ಅಂಬಿಕೆ. ೧೧೧

ಒಮ್ಮೆಲೆ ನೀರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಕಾಣದಾದರು! ಆಗೆ ಮನೋರಮೆಯು
ಖೊ.ಖೊ-ಖೊ ಎಂದು ಈ ಮೊದಲಿಗಿಂತಲೂ ಒಳ್ಳೇ ಗೆಟ್ಟಿ ಯಾಗಿ ನಕ್ಕು
ಚೆಪ್ಪಾಳೆ ಬಾರಿಸಿದಳು. ಆಕೆಯ ನೆಗೆಯ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಯು ಅಡಗುವಷ್ಟ
ರಲ್ಲಿ ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸೆರ ದೇಹಗಳು ಸನೂಪದೆ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಮುಳುಗಿ
ಏಳುತ್ತಿದ್ದುದು ಕಾಣಹತ್ತಿತು.

ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬೆಳ್ಳೆಗೆ ಬೆಳಗಾಯಿತು. ಆಕಾಶದೊಳಗಿನ ಮೇಗಳೆಲ್ಲ
ಮಾಯವಾಗಿ, ಪೂರ್ವ ದಿಕ್ಕಿನನ್ಲಿ ತೇಜಃಪುಂಜನಾದ ದಿನಮಣಿಯು ತನ್ನೆ
ಹೊಂಬಣ್ಣ ದ ಕಿರಣಗಳನ್ನು ಹೊರಚಾಚುತ್ತ ಭೂಲೋಕದ ಪ್ರಾಣಿಗೆಳೆಲ್ಲಿ
ಜಸ ಕಾರ್ಯಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ಂಟುಮಾಡಹತ್ತಿ ದ್ದನು. ಆ ಶರಾವತಿ!
ದಿದ ತಟಿಪ್ರಾಂತದೊಳಗಿನ ಪಕ್ತಿಗೆಳು ತಮ್ಮ "ಗೊಡುಗಳನ್ನು ತೊಕೆದು,
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ಕಿಲಿಬಿಲಿ ಶಬ್ದವನ್ನು ಗೆಯ್ಯುತ್ಸ. ಸಂಚರಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದವು.
ಆದರೂ ನಡನಡುವೆ ನಮ್ಮ ಆ ಉನ್ಮಾದಿನಿ ಮನೊ!ರಮೆಯ ಖೊ-ಖೊ!

ಎಂಬ ನಿಕಟಿಹಾಸ್ಯ ಧ್ವ ಸು ಯಾನಾಗಾದಕೊಮ್ಮೆ ಆ ತಜಪ್ರಾಂತ
ನಿವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಕೇಳಿಸುತ. ನ ಇದ್ದಿ ತು.

3

ಗಿ೧೨ ಅಂಬಿಕೆ.

೧೫ ಈ ಯುವಕನಾರಕು?
೫00% --
ೆ ಫಾಕ್ಸ-ಜೊೋನ್ಸರ ಪಲಾಯನವಾಗಿ ಒಂದು ವಾರವಾಗಿರಬಹುದು.
ವರ್ಷಾಕಾಲವು ಪೂರಯಿಸಿ, ಶರದೃತವು ತನ್ನೆ ಮುಂಗಾಲನ್ನೊರಹತ್ತಿತ್ತು.
ಗೆರಸಸ್ಪೆಯ ಬಳಿಯ ಶರಾವತೀ ತೀರವು. ಮೂರೂಸಂಜೆಯಡಗಿ ರಾತ್ರಿ
ಯು ಕ್ರಮಕ್ರಮವಾಗಿ ಮುಂದರಿಯುತ್ತಲಿತ್ತು. ಶುಕ್ಲಪಕ್ಷದ ಪಂಚ
ಮಿಯ ತಿಥಿಯು. ಆಕಾಶದಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಮೊಡವಿರಲಿಲ್ಲ. ಮುಂಬೆಳದಿಂಗೆಳ
ಸೊಬಗು. ಅದರಲ್ಲಿಯೂ "ಶರಚ್ಚಂದ್ರ ದಿವಾಕರೌ' ಎಂಬಂತೆ ಚಂಜ್ರನೆ
ಪ್ರಕಾಶವು ಸೂರ್ಯನ ತೇಜವನ್ನು ಸರಿಗೆಟ್ಟುತ್ತಿತ್ತು. ಹೊಳೆಯ ಧಡ
ದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಜನೆರಿರಲಿಲ್ಲ. ಧಾರವಾಡ ಪ್ರಾಂತದ ಒಬ್ಬ ತರುಣನು
ಅಲ್ಲಿಯ ಡೋಣಿಯನರೆಗೆ ಖುಷಿಕೊಟ್ಟು ಅವರ ಡೋಣಿಯಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿ
ಅಚೆ(ತೀರಕ್ಕೆ ನಡೆದಿದ್ದನು. ಅದು ಆಚೇಧಡಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ತಲುವಿರಲಿಲ್ಲ,

ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಸ್ಕ್ರಯಕಾರಕ ದೃಶ್ಯವು ಆ ನಾವಿಕರ, ಆದರೆ ಏಶೇಷ
ವಾಗಿ ಆ ತರುಣನ ಚಿತ್ತವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅಕರ್ಸಿಸಿಬಿಟ್ಟತು.

ಅಂಥ ಆ ಪ್ರಶಾಂತವಾದ ಅದರೆ ನಾರೀಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಭೀಕರವಾದ
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆಚೇ ಧಡದ ಕೇವಲ ನಿರ್ಜನವಾದ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಒಂದು
ವಿಕಾಲವಾದ ವೃಕ್ಷದ ಕನಿನೆಳಲಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಸ್ತೀಯಂ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಂತೆ ಆ
ನೌಕಾರೊಿಗಳೆಲ್ಲರಗೂ ಕಾಣಹತ್ತಿತು. ಆ ಡೋಣಿಯು ಆಚೆ! ಧಡಕ್ಕೆ
ಎಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪುಕ್ಕಿತ್ತೋ ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಹು ದೂರದ ವರೆಗೆ ಜನವಸತಿಯ
ಗ್ರಾಮಗೆಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಂದಗೆತಿಯಿಂದ ಸಾಗಿದ್ದ ನಾವು ಆ ಧಡಕ್ಕೆ ಮುಟ್ಟು
ವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿಯ ಮೊದಲನೇ ಪ್ರಹರವು ಕಳೆಯುತ್ತ ಬಂದಿತ್ತು. ಅದ
ರಿಂದ ಅಕಾಶದ ಮೇಲಿನ ಚಂದ್ರನು ಕ್ಷಿತಿಜಕ್ಕೆ ಮುಟ್ಟಿಲಿಕ್ಕೆ ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು
ವಿಲಂಬವಿರಲಿಲ್ಲ. ದಂಡೆಯ ಮೇಲಿನ ಫನೆ-ಫನ ವೃಕ್ಷಗೆಳ ದಟ್ಟವಾದ
ಹರಿ-ಕೊಂಬಿಗಳೊಳೆಗಿಂದ ಹಾಯುವ ಚಂದ್ರಪ್ರಕಾಶವು ಭೂಮಿಗೆ
ಮುಟ್ಟುವದು ದುಸ್ತರವಾಗೆಹತ್ತಿತು ಅದರಿಂದ ಅ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಕುಳಿತಲ್ಲಿ
ಮಸಮಸಕಾದ ಪ್ರಕಾಶವು ಬಿಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅನಳು ಹೆಂಗಸೊ!
ಗೆಂಡಸೆಣ? ತರುಣಿಯೊ-ಮೃದ್ಧ ಳೊ? ಎಂಬದಾವುದೂ ನಾವಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತನ
ರಿಗೆ ತಿಳಿಯದಾಯಿತು. ಅದರಿಂದ ಆ ಯುವಕನು ಆ ನಾವಿಕರನ್ನು

15] ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿಗಿಸಿ

ಕುರಿತು ತವಕದಿಂದ: -ಸಂಜೀವಾ, ಈ ಡೋಣಿಯನ್ನು ಅಗೋ ಆ
ಗಿಡದ ಕೆಳೆಗೆ ಕಾಣುವ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಏಳಿಗೆ ಬೇಗೆನೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು
ನಡೆ, ಎಂದೆನ್ನಲು, ಕೂಡಲೆ ನೌಕೆಯು ಭರದಿಂದ ಅತ್ತ ಸಾಗಿತು.
ಆ ಗಿಡದ ಕೆಳಗೆ ಬಿಳೆ! ವಸ್ತ್ರದಿಂದ ತನ್ನ ಮೈಯನ್ನೆಲ್ಲ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ
ಹಿಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣುಮಗೆಳು ನೌಕೆಯ ಕಡೆಗೇ ನೊಡುತ್ತ ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದಳು.
ಅ ವಸ್ತ್ರದೊಳಗಿಂದ ಆಕೆಯ ಮುಖದ ಎಷ್ಟು ಭಾಗವು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತೊ!
ಅಷ್ಟರಿಂದಲೇ ಅವಳೊಳ್ಳೇ ಸೌಂದರ್ಯವತಿಯೂ, ಪ್ರೌಢಳೂ ಇರುವಂತೆ
ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನೌಕೆಯು ಪರತೀರವನ್ನು ತಲುಪಲಿಕ್ಕೆ ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು
ದೂರಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ಕಂಡು ಆ ಘೋಷಾ (ಬುರುಕೆ) ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದ
ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ನೆದಿಯ ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿಳಿದು, ತನ್ನೆ ಮೊಣ
ಕಾಲಿಗೆ ನೀರು ಬರುವವರೆಗೆ ನೌಕೆಯ ಕಡೆಗೆ ಬಂದು, ನೌಕೆಯೊಳಗಿನ
ಆ ಧಾರವಾಡ ಪ್ರಾಂತದ ತರುಣನೆನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ ದೈನ್ಯದಿಂದ: -ಮಹಾ
ರಾಯರೆ, ನಾನು ಒಳ್ಳೆ ! ಪೆಚಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿರುವೆನು; ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾನು
ಇಷ್ಟು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಈ ನಿರ್ಜನ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬೊಂಟಗಳಾಗಿ ಬಂದಿರು
ತ್ತೇನೆ. ಇಂಥ ಸಂಕಟ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವವ
ರಾದರೂ ಯಾರಿರುನರು? ಅಂತೆಯೇ ನಾನೀಗ ಈ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ದುಮುಕಿ
ಸಾಯುತ್ತೇನೆ. ಈ ಮೊದಲೇ ಮುಳುಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಅಂಜಿಕೆಯೇ
ನನಗಿರಲಿಲ್ಲ; ಆದರೆ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿರುವ ಈ ನೌಕೆಯನ್ನು ಇದು
ವರೆಗೂ ನಾನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನೆ ಆತ್ಮಗತ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿಯೇ ನಾನು
ಮಗ್ನಳಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವು; ಅದ್ದರಿಂದ ಮಹಾಶಯ ನಾ-
ನಿನ್ನು ಈ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ದುಮುಕುನೆನು, ಎಂದವಳೇ ಒಮ್ಮೆಲೆ ನಡು:
ಮಟ ನಿಃರಲ್ಲಿ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಇನ್ನು ಮುಳುಗತಕ್ಕವಳು; ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಯುನ
ಕನ ಡೋಣಿಯು ಅವಳ ಹತ್ತರನೇ ಬರಲು, ಅವನು ಒಂದುಮುಂದಿನೆ
ವಿಚಾರವನ್ನೇನೊ ಮಾಡದೆ, ಒಮ್ಮೆಲೆ ಡೋಣಿಯಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಜಿಗಿದು,
ಅವಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಬಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ:-ಭಗಿನಿಕ ನಿನೆಗೆ ಏನಾಗಿದೆಯೆಂಬ

ದನ್ನಾದರೂ ಹೇಳು; ನನ್ನ ಶಕ್ತಿಮಾರಿ ನಾನು ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ
ಮಾಡುತ್ತೇನೆ, ಎಂದನು.

ಆಗ ಆ ರಮಣಿಯು ಅವನ ಕೈಕೊಸರಿಕೊಂಡು, ನೀರಲ್ಲಿ ಮುಳು

ಗಿಗಿಳ ಅಂಬಿಕೆ.

ಗೆಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಡುತ್ತ:_-ಮಹಾನ-ಭಾವಶೇ, ನಾನು ಕ:ಲಸ್ತ!ಯು.
ಇಷ್ಟು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಇಂಥ ನಿರ್ಜನ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಪರಪುರುಷರೊಡನೆ
ಮಾತಾಡುವದು ನನಗೆ ತಕ್ಕದ್ದಲ್ಲ; ನಿಮಗೊ ಭೂಷಣವಲ್ಲ. ನನ್ನ ಸಂಕ
ಟಿಕ್ಕೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ನಾನೀಗ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಪ್ರಾಣಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೆನು; ಅದರೆ
ನೆನ್ನೆ ಸ್ವಾಮಿಯು-ಗಂಡನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದಿಕುವನು. ಆನನ
ಸಂರಕ್ಷಣವನ್ನು ಇನ್ನಾರು ಮಾಡುವರು? ಅವನು ಆ ಬೇನೆಯಿಂದ ಬದು
ಕುವನೊೋಃ ಇಲ್ಲವೋ! ಯಾರಾದರೂ ಈಗಿಂದೀಗಲೇ ನನ್ನನ್ನು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ
ಮುಟ್ಟಿಸಿದ್ದರೆ ಒಳಿತಾಗುತ್ತಿತ್ತು; ಹಾಗೆ ಅಗುವದು ಶಕ್ಯವಿಲ್ಲೆಂತಲೇ
ನಾನೀಗೆ ಸಾಯುತ್ತಿರುವೆನು, ಎಂದು ನುಡಿದಳು.

ಯುವಕ:--ನಿನ್ನೆ ಮನೆಯು ಇಲ್ಲಿಂದ ಎಷ್ಟು ದೂರಿರುವದು?

ರಮಣಿ:-ನಿಶೇಷ ದೂರಿಲ್ಲ. ಅಗೊ! ಅತ್ತ ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕೆಗೆ ಕಾಣುವ
ಆ ಮಾವಿನ ತೋಪಿನ ಹತ್ತರವೇ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ ಯಿದೆ. ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಹತ್ತ
ರವೇ ನಮ್ಮ ತೋಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಕಾಲುದಾರಿಯಿದೆ; ಆದರೆ ಇಂಥ ರಾತ್ರಿ
ಯಲ್ಲಿ ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಹತ್ತರದ ಆ ಕಾಲುದಾರಿಯಿಂದ ಒಬ್ಬೊಂಟಗೆಳಾಗಿ
ಹೊರಟರೆ, ಯಾವ ಕಾಮುಕ-ನೀಚರ ಉಪಸರ್ಗವಾದರೂ ಜದೀತೆಂಬ
ಭಯದಿಂದ ನಾನೀಗೆ ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ರವಾಗುತ್ತೆ £ನೆ ಸರಿಯಿರಿ, ನೆನ್ನೆ ನಿಶ್ಚಯ
ವನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸುವೆನು.

ಆಗೆ ಯುನಕನು ಅವಳನ್ನು ನೀರಹೊರಗೆ ಜಗ್ಗಿಕೊಂಡು ಬಂದು:-
ಭಗಿನೀ, ನೀನು ನಿನ್ನ ಜೀವದಮೇಲೆ ಇಷ್ಟು ಉದಾರಳಾಗುವದುಚಿತವಲ್ಲ.
ಈ ಮೊದಲು ಹೇಳಿದಂತೆ ನಾನು ನಿನೆಗೆ ಶಕ್ತಿನೊರಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡು
ನೆಕ್ಕ; ಆದರೆ ನಿನ್ನೆ ಹಾಗು ನಿನ್ನೆ ಸ್ವಾಮಿಯ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನಷ್ಟು ನನಗೆ
ತಿಳಿಸು, ಎಂದು ಬಿನ್ನೆಯಿಸಲು,

ರಮಣಿ;:--ನನ್ನೆ ಗೆಂಡನು ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಬೈನೆ
ಯಿಂದ ತೊಳಲುತ್ತಿರುವನು. ಎಷ್ಟೋ ಜನೆ ವೈದ್ಯರಿಗೆ ತೋರಿಸಿದ್ದಾ
ಯಿತು; ಔಷಧ ಕೊಡಿಸಿದ್ದಾಯಿತು; ಆದಕೆ ಒಬ್ಬರಿಗೂ ಅವನೆ ಬೇನೆಯ
ಪರೀಕ್ಷೆಯಾಗೆಲಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬರ ಔಷಧದಿಂದಲೂ ರೋಗೆವು ಹಿಮ್ಮೆ ಟ್ವ ಲಿಲ್ಲ.
ಹಿಬಿ ಬ್ರ ವೈದ್ಯರಾಜರು ಅವನಿಗೆ ಒಂದು ಪ್ರಕಾರದ ವಾಯುಕೋಗೆ

ಬ
ವೆಂದರು. ಆ ಪ್ರಕಾರ ಉಪಚಾರವನ್ನೂ ಮಾಡಿದರು ಅವನಿಗೆ ಯಾರಿಂ-

ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿ೧ಳ

ನಲೂ ಗುಣಮುಖವಿಲ್ಲ ಬೇನೆಯು ದಿನೇ ದಿನೇ ಜೆಳೆಯುತ್ತಲೇಇದೆ ಮೊದ
ಮೊದಲು ಅವನಿಗೆ ದಿನಕ್ಕೊಂದುಸಲ ಮೂರ್ಚೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಇತ್ತಿ!
ಚೆಗೆ ದಿನಕ್ಕೆ ನಾಲ್ಕಾರು ಸಾರೆ ಬಕಹತ್ತಿತು. ಈದಿನನಂತೂ ತಾಸು-
ತಾಸಿಗೆ ಮೂರ್ಚೆ ಬರುತ್ತಲಿದೆ. ಮೊನ್ನೆ ಗೋಕರ್ಣ ಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ
ನಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಯಸಿಸದೃಶ ಮನುಷ್ಯನು, ಬಡವರ ಮನೆಗೆ ಭಾಗಿರಥಿ
ಯು ಬಂದ ಹಾಗೆ ತಾನಾಗಿಯೆ ಬಂದಿದ್ದನು. ಅವನು ಈ ಕೋಗೆ
ಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ತೋ!ರಿಸಿರುವನು, ನಿನ್ನೆ ಅದನ್ನು
ಒಮ್ಮೆ ಉಪಯೋ!ಗಿಸಿದ್ದೆನು, ಅದರಿಂದ ಎಷ್ಟೋ ಗುಣ ಕಂಡಿತು.
ಅಂತೆಯೆ! ನಾನಿಂದು ಪುನಃ ಆ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ಶೋಧಿಸುತ್ತ ಮನೆ
ಯಿಂದ ಇಷ್ಟು ದೂರ ಬಂದೆನು; ಆದರೆ ನನ್ನ ದುರ್ದೈವದಿಂದ ಅದು

ಇಂದು ನನೆಗೆ ಲಭಿಸಲೂ ಇಲ್ಲ; ರಾತ್ರಿಯಾದುದರಿಂದ ಮನೆಗೆ ತಿರುಗಿ
ಹೊ!ಗಲೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅತ್ತ ನನ್ನ ಗೆಂಡನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಿ

ಗಯೇ ಮೂಜ್ಯೆ ೯ಬಂದು ಬಿದ್ದಿ ರುವನು, ಅವನೆ ಗೆತಿಯು ಈಗೇನಾಗಿ
ಡೆಯೋ ದೇವಶೇ ಬಲ್ಲ! ಕಾಹುಕೇ, ಅಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸಿಯಾಗಿ
ದ್ದರೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯಾ'ದಶೂ ಮಾಡುವದೇನು?
ಅಂತೆಯೇ! ನನಗೀಗ ಮರಣದ ಹೊರ್ತು ಏನೂ ಬೇಡಾಗಿದೆ. ಬಿಡಿರಿ,
ನಾನಿಃಗೆ ಈ ಶರಾನತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ನೀಗಿ ನೆನ್ನೆ ಗಂಡನೆ ಸೇವೆಗಾಗಿ
ಪರಲೋಕಕ್ಕೆ ತೆರಳುನೆನು, ಎಂದಳು.

ಆ ಯುವತಿಯ ಆ ಕರುಣಾಪೂರ್ಣ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ಆ ನವ
ತರುಣನೆಲ್ಲಿ ಅತಿಶಯವಾದ ಕನಿಕರವು ಹುಟ್ಟತು. ಅವಳ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಆ
ನಮ್ಮ ಧಾರವಾಡ ಪ್ರಾಂತದ ತರುಣನಿಗೆ ಆಸಂಭವವಾಗೆಲಿ, ಅಸತ್ಯ
ನಾಗಲಿ ತೋರಲೇ ಇಲ್ಲ! ಕೂಡಲೆ ಅವನು ಆ ಪ್ರೌಢಳನ್ನು ಕುರಿತು:
ಧಗಿನೀನೆ ವೈದ್ಯಕದಲ್ಲಿ ನನಗೊ ಅಲ್ಪ-ಸ್ವಲ್ಪ ಪರಿಶ್ರಮವಿದೆ. ನಾನು
ಸದ್ಯಕೆ »ಬುಂಬಯಿಯ ನ್ಯಾಶನ ನಲ್‌ ಮೆಡಿಕಲ್‌ ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ಎಂ. ಬಿ. ಬಿ.
ಎಸ್‌. ಪರಿ॥ಕ್ಷೆಯೆ ಕೊನೆಯ ವರ್ಷದ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ ನೆ; ಹಾಗೆ
ಊರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರಾ ಯ್ವ (ಟಿ ಪ್ರ್ಯಾಕ್ಟೆ ಇಸನ್ನೂ ಮಾಡು
ತ್ತಿರುತ್ತೆ!ನೆ. ವಿಷು ಣೆ ನಿನ್ನೆ ಸ್ವಾಮಿಯ ರೋಗೆ ನಿದಾನ
ಮಾಡಿ, ಕೂಡಲೆ, ಅವನಿಗೆ ತಕ್ಕ ಔಷಧಿಯನ್ನು ಯೋಜಿಸಬಲ್ಲೆನು, ನೆಡೆ,

ಗಿಗಿ೬ ಅಂಬಿಕೆ.

ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸಿ, ನಿನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಔಷಧ ಕೊಟ್ಟು
ಬರುತ್ತೈ!ನೆ, ಎಂದು ಹೇಳಿ, ತನ್ನೆ ನಾವಿಕರನ್ನು ಕುರಿತು: —ಅಂಬಿಗೆರೆಿ
ನಾನು ಈ ರಮಣಿಯನ್ನು ಈಕೆಯ ಮನೆಗೆ ಮುಟ್ಟಸಿ ತೀವ್ರವೇ ಬರು
ವೆನು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನೀವು ಇಲ್ಲಿಯೇ ವಿಶ್ರಮಿಸರಿ, ಈ ತಾಸೆರಡು
ತಾಸಿನ ವಿಲಂಬಕ್ಕಾಗಿ ನೀವು ನನ್ನಿಂದ ಇನ್ನಿಷ್ಟು ಪುರಸ್ಕಾರವನ್ನು ಪಡೆ
ಯುವಿರಿ, ಎಂದನು.

ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಆ ಡೋಣಿಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥನಾದ ಅಂಬಿಗೆರ ಸಂಜೀ
ವನು ಆ ಉದಾರ ತರುಣನಿಗೆ: ರಾಯರೇ, ನೀವು ಇಂಥ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ
ಹೋಗುವದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಈ ರಮಣೆಯು ಯಾರು? ಈಕೆಯ ಮನೆಯು
ಎಲ್ಲಿದೆ? ಇವಳೆ ಮಾತಿನನ್ಲಿ ಮೋಸವೇನಾದರೂ ಇದೆಯೊ! ಹ್ಯಾಗೆ?
ಮುಂತಾದುದೊಂದನ್ನೊ ಒರೆಹಚ್ಚದೆ, ಹೀಗೆ ಅಂಧವಿಕ್ವಾಸದಿಂದ ಈ ಅಪ
ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ, ಅಪರಿಚಿತ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಇವಳೊಡನೆ ಹೊರಡುವದು ನಮ
ಗೆಂತೂ ಸರಿ ಕಾಣುವದಿಜ, ಆದುದರಿಂದ ನೀವು ಬೇಗನೆ ಡೋಣಿಯನ್ನು
ಹತ್ತಿರಿ; ನಾವು ಅಚೇ ಧಡಕ್ಕೆ ಹೊಗಿ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಬಿಡಾರಗಳನ್ನು
ಸೇರಿ, ಸುಖವಾಗಿ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡೊಣ, ಎಂದನು.

ಆ ತರುಣನಿಗೆ ಆ ಅಂಬಿಗೆರ ನುಡಿಯು ರುಚಿಸಲಿಲ್ಲ. ಯಾನ
ಕಾರಣದಿಂದಲೋ, ಅಷ್ಟು ಮುಚ್ಚುಮರೆ ಏಕೆ, ಬಲವಾದ ಸ್ತ್ರೀದಾಕ್ಷಿ
ದ್ಯಾದ ಮೂಲಕ ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಮೇಳೆಗಳೆಯದೆ, ಆ ರಮಣಿಯೊಡನೆ
ಅ ಮಾವಿನ ತೋನಿನ ಕಡೆಗೆ ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ನಡೆದೇಬಿಟ್ಟಿ ನು. ಹೋಗು
ವಾಗ ಅವನು ಆ ನಾವಿಕರನ್ನು ಕುರಿತು ಮತ್ತೆ:--ನಾನು ಬರುವವರೆಗೆ
ನೀವು ಅಲ್ಲಿಯೆ ಡೋಣಿ ಸಹಿತವಾಗಿ ಇರ್ರಿ. ಅಂದರೆ ನಿಮಗೆ ನಿಮ್ಮ
ಇಬ್ಬೆಯಂತೆ ಅನಾಮು ಸಿಗುವದು, ಎಂದು ಹೇಳಿದನು.

ಅವನೆ ಆ ನುಡಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ನಾವಿಕರಿಗೆ ಪರಮ ಸಂತೆ.”” ವೆನಿಸಿ
ದರೂ, ಈ ಉದಾರ ತರುಣನು ಈ ಅಪರಿಚಿತ ರಮಣಿಯ ಸೈ ಯಿಂದ
ಪಾರಾಗಿ ಬರುವದು ದುಪ್ತರವೆ ಸರಿ! ಎಂದು ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಉ; ರ್ರ ಳೆದರು!

ನೆದೀಃತಿಃರದಿಂದ ಹೊರಟ ಆ ಯುವತಿ-ಯುವಕರು ವೆಸಿಗದಿಂದ ಆ
ಮಾವಿನ ತೋಪಿನ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದರು. ಅಕ್ಲಿಯ ವರಿಗೆ ನರಾ '್ಲ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ
ಗಿಡ-ಗೆಂಟಿಗಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದರಿಂದ ದಾರಿಯೂ ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ' 'ಕ್ರಮಿಸಿತು.

ಅಂಬಿಕ. ಗಿಗಿಹಿ

ಬೀಗ-ಬೇೇಗೆನೆ ದಾರಿಃ ನಡೆಯುವದರ ಕಡೆಗೆ! ಅವರಿಬ್ಬರ ಲಕ್ರ್ಯವಿದ್ದದ
ರಿಂದ ನೆಡುವೆ ಯಾರೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿ ನಲ್ಲಿ ಆ ನಿಬಿಡವಾದ
ಮಾವಿನ ತೋಪು ಬಂತು. ಅಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ವೃಕ್ಷಗಳು ಕ್ರೇಣಿಗೊಂಡಿ
ದ್ಹವಾದ್ದರಿಂದ, ಆ ಚಂದ್ರಪ್ರಕಾಶ ವಿಹೀನವಾದ ರಜನಿಯಲ್ಲಿ ಆ ತೋನಿ
ನೆಲ್ಲಿ ಘನವಾದ ಅಂಧಕಾರವು ನೆಲಿಸಿತ್ತು; ಅದರಿಂದ ಆ ರಮಣಿಯು ಆ
ಕಾಲು ದಾರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಮುಂದೆ ಮುಂಡೆ ನಡೆದಿದ್ದ ಳು. ಅವಳ

ಸುಳುವಿನಿಂದ ಆ ತರುಣನು ಅವಳನ್ನ ನುಸರಿಸಿ ನಡೆದಿದ್ದ ನು.
ಅ ತರುಣನು ಸರಾಸರಿ ೨೨ ವರ್ಷದವನಿರಬಹುದು. ಅವನೆ ಮು-

ಖವು ಸುಂದರ; ಮೈಬಣ್ಣವು ಅಸ್ಟೊಂದು ಸ್ವರ್ಣವರ್ಣಡ್ದಿದ್ದಿ ಲ್ಲ. ಧಾರ
ವಾಡ ಪ್ರಾಂತದ ಹವಾಮಾನಕ್ಕ ನುಗುಣವಾಗಿ ಸಾದಗಬ್ಬಿ ನೆದಿತ್ತು; ಆದರೆ
ಅದರಿಂದ ಅವನೆ ರೂಪ-ಸೌಂದರ್ಯಗಳಿಗೆ ಕೊರತೆಯುಂಬಾಗದೆ, ಒಂದು
ಬಗೆಯ ಹೊಳಪೆ ತೋರುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗೆಲೆ ಅಲ್ಪ-ಸ್ವಲ್ಪಾಗಿ ಒಡೆದಿರುವ
ಎಸೆಗಳು ಅವನೆ ತುಟಿಯನ್ನ ಲಂಕರಿಸಿದ್ದವು. ಅಚ್ಚ ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣದ
ಕ್ರಾನಿನ ಕೂದಲುಗಳಿಂದ ಅವನೆ ಎಕಾಲನಾದ ಹಣೆಗೊ ಮುಖತ್ರೀಗೂ
ಶೋಭೆಯುಂಬಾಗಿದ್ದಿತು. ಅವನು ಅಷ್ಟೊಂದು ಎತ್ತರಿದ್ದಿಲ್ಲ; ತೀರ ಪುಡಿ
ಯಾಳೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ದೇಹವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೊಕ್ಕಿದಂತೆ ತೊ!ರುತ್ತಿರ
ದಿದ್ದರೂ; ಕೇವಲ ಶಕ್ತಿಹೀನ ಬಡಕನೆಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನೆ ಮೈ.-ಕೈಗಳೆಲ್ಲ
ಯೋಗ್ಯ ಪ್ರಕಾರದ ಅಂಗೆಸಾಧನೆಗೆಳಿಂದ ಪ್ರಮಾಣಬದ್ಧ ವಾಗಿದ್ದವು.
ಅವನ ಕಣ್ಣು-ಮೂಗು-ಮುಖಚರ್ಯೆಗಳನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೊ!ಡಿದವರಿಗೆ
ಇವನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿರದೆ, ಒಳ್ಳೇ ಚತುರನಣ, ಸಾಹಸಿಗೆನೂ,
ಉದಾರನೂ ಆಗಿರುವನೆಂದು ತಟ್ಟನೆ ಒಡೆದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು.
ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ದಾರಿ ನಡೆದು ಆ ವಿಕಾಲವಾದ
ಮಾವಿನ ತೋಪನ್ನು ದಾಟ, ಒಂದು ಕಿಶಿಗಂಟೆಯ ಅಡವಿಯನ್ನು ಸೇರಿ
ದರು. ಅನ್ಲಿಯೂ ಸಿ!ಳುದಾರಿಯಿಂದಲೇ ಅವರಿಬ್ಬರು ಸಾಗಿದ್ದರು. ದಾರಿ
ಕಾಣದೆ ಮುಗ್ಗೆರಿಸುವದರಿಂದಲೊ! ಮತ್ತಾವ ಕಾರಣದಿಂದಲೋ ಆ
ರಮಣಿಯ ಸೆರಗು ಹಲಕೆಲವು ಸಾರೆ ಆ ತರುಣನಿಗೆ ತಾಕಿತು. ಹಿಂದೆ
ರಡು ಸಾರೆ ಅವಳೆ ಕೈಹೂ ಆತನ ಕೃದಯಕ್ಕೆ ತಗಲಿತು. ಬೆಂಕಿಯ
ಬಳಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟಿ ಬೆಣ್ಣೆಯು ಹೇಗೆ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೆ! ಕರಗಿ ನೀರಾಗುನದ್ಯೋ,

೧೧೮ ಅಂಬಿಕೆ,

SS ESAS ಸಜ ಪಾವಾ ಸಾ ವಾವ್‌
ಶೊಹಚುಂಬಕವು ಕಬ್ಬಿಣವನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಲವಾಗಿ ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಳಕೊಳ್ಳು
ವದೊ! ಹಾಗೆ, ಆ ನಿರ್ಜನ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಆ ರಮಣಿಯ ಅಂಗೆಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ
ಆ ನನತರುಣನೆ ಶರೀರವು ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಪುಳುಕಿತವಾಗೆಲಾರಂಭಿ
ಸಿತು. ಮೊದಮೊದಲು ಅವಳ ಸೆರಗು ಬಡಿದಾಗ, ಕೈ ತಾಕಿದಾಗೆ ಆ
ತರುಣನು ಮನದಲ್ಲಿ ಅಂಜಿ ತುಸ ಸಾವಕಾಶವಾಗಿ ನಡೆದು, ಅವಳಿಂದ
ಶಕ್ಕುನಿದ್ದಷ್ಟು ದೂರ ಇರಲಿಕ್ಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದನು; ಆದರೆ ಬರಬರುತ್ತ
ಅವನಿಗೆ ಅದೊಂದು ಇಷ್ಟ ಏಸಯನೇ ಆಗಿ, ಅವನು ಶಕ್ಯವಾದಷ್ಟು ಅವ
ಳಿಗೆ ಹೊಂದಿಯೆ ನೆಡೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಎಂಥ ಧೀರ ವೀರನಾದರೂ
ತಾರುಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀ-ವ್ಯಾಮೋಹಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕದಿರುವದು ದುಸ್ಮರವೆಃ ಸರಿ!

ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ದಾರೀ ಕ್ರಮಿಸಿದರೂ ಒಬ್ಬರೂ ನಿಟ್ಟೆಂದು
ಮಾತಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ದೀರ್ಥವಾದ ಮೌನವು ಮೊದಲೇ ಆ ರಮ
ಣಿಯ ವಿಷಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆದರ ಭಾವವನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದ ಅ ತರುಣ
ನಿಗೆ ಸಹನವಾಗೆದೆ ಕಡೆಗೆ ಅನನು ಅವಳನ್ನು ಕುರಿತು: ಭಗಿನೀ, ನಿನ್ನ
ಮನೆಯು ಸಮೂಸದಲ್ಲೇ ಇದೆಯೆಂದು ನೀನು ಹೇಳಲಿಲ್ಲವೇ? ಆ ಮಾವಿನೆ
ತೋಟವು ಹೋಗಿ ಎಸ್ಟೋ ಹೊತ್ತಾಯಿತು. ನಿನ್ನೆ ಮನೆಯು ಇನ್ನೂ
ಎಷ್ಟು ದೂರವಿದೆ? ಈ ಕಾಲುದಾರಿಯು ಯಾನ ದಿಕ್ಕಿನ ಕಡೆಗೆ ನಡಿದಿದೆ
ಯೆಂಬದನ್ನೆ ನಾನೀಗೆ ನಿಷ್ಕರ್ಹಿಸಲಾರೆನು. ಹೊಳೆಯ ದಂಡೆಯಿಂದ
ಹೊರಟಾಗ ನಾವು ದಕ್ಷಿಣ ದಿಸೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಬಂದಿದ್ದರೂ ನೆಡುವೆ
ನಾವು ಪೂರ್ವ ಪಶ್ಚಿಮ ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕುಗಳ ಕಡೆಗೆ ಹಲವು ಸಾಕೆ ಹೊರಳಿ
ರುಷೆವು. ನಾವು ದಾರಿತಪ್ಪಿ ನಡೆದಿಲ್ಲವಷ್ಟೇ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಮಾಡಿದನು.

(ನಾವು ಈಗೆ ಪಶ್ಚಿಮಾಭಿಮುಖವಾಗಿ ನಡೆದಿದ್ದೆ ವೆ. ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ
ದಾರಿ ಕ್ರಮಿಸಿದೆವೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕತೋಟವು ಹತ್ತುವದು. ಅಲ್ಲಿಗೆ
ಹೊ!ದಬಳಿಕ ನಮ್ಮ ಬಂಗ್ಲೆಯು ಕಾಣುವದು! ಅಯ್ಯೋ ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ
ನನ್ನ ಗಂಡನೆ ಅವಸ್ಥೆಯು ಏನಾಗಿದೆಯೊ??'' ಎಂದವಳೇ ಅವಳು ನೆಡು
ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ತಟ್ಟಿನೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಳು; ಆದರಿಂದ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ನಡಿಗೆಯಿಂದ
ಅವಳನ್ನನುಸರಿಸಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಅ ತರುಣನು, ಒಮ್ಮೆಲೆ ಬಂದು ಅವಳಿಗೆ
ತಾಕಲಾಡಿದನು. ಈ ಆಕಸ್ಟ್ರಿಕ ಘರ್ಷಣ ಯೋಗೆದಿಂದ ಆ ತರುಣನೆ
ಜೀಹವು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಪುಕುಕಿತವಾಯಿತು! ಹೀಗೆ ತಾಕಲಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಪ್ರಾ

ಶಂಬಿಕೆ. ೧೧೯

ತರುಣಿಯು ತನಗೇನು ಅನ್ನುವಳೊ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ, ಅನನು ಮನೆಸ್ಸಿ
ನೆಲ್ಲಿ ನೊಂದುಕೊಂಡನು; ಆದರೆ ಅ ರಮಣಿಯು ಆ ಬಗ್ಗೆ ಅನನಿಗೆೇನೊ
ಜೋಷಕೊಡದೆ, ಮತ್ತೆ ದಾರಿಿಡಿದು ನಡೆದಳು.

ಮುಂದೆ ತುಸಹೊತ್ತಿನೆ್ಲಿ ಅನರೀರ್ವರೂ ಆ ರಮಣಿಯ ಬಂಗ್ಲೆಗೆ
ತಲುಪಿದರು. ಅದು ಒಂದು ನಿಬಿಡವಾದ ಪುಟ್ಟ ತೋಟದೊಳಗಿತ್ತು.
ಆ ತೋಟದೊಳಗೆ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಮಾವಿನ ಗಿಡಗಳು, ತೆಂಗಿನ ಮರಗೆಳು,
ಬಾಳೆಯ ಗಿಡಗೆಳು, ನಾನಾಬಗೆಯ ಹೂವಿನೆ ಗಿಡಬಳ್ಳಿಗೆಳು ಒಂದಕ್ಕೊಂದು
ಸುತ್ಮುವರಿದು ಒಳ್ಳೇ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದವು; ಅದರಿಂದ ತೀರ ಸಮೂ
ಪಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ವಕೆಗೊ ಆ ಬಂಗ್ಲೆಯು ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೇಲಾಗಿ
ಅವರು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದಾಗೆ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯ ಸಮಯ. ಅಂದಮೇಲೆ
ಅಲ್ಲಿಯ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನೇನು ವರ್ಣಿಸುವದದೆ?

ಬಂಗ್ಲೆಯು ಸಮೂಸಿಸಿದ ಕೂಡಲೆ ತರುಣನು:_ ಈ ಬಂಗ್ಲೆಯು
ನಿಮ್ಮದೇ ವಿನು? ಎಂದು ಆ ರಮಣಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನಮಾಡಲು, ಅವಳು ಅವನಿಗೆ
ಉತ್ತರವನ್ನು ಕೊಡದೆ, ತಲೆಯಲ್ಲಾಡಿಸಿ ಸಮ್ಮತಿಯನ್ನಿತ್ತಳು. ಬಳಿಕ
ಅವಳು: ಬಹಳ ರಾತ್ರಿಯಾದುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಆಳುಗಳೆಲ್ಲ
ಎಲ್ಲೊ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟದ್ದಾ ಕೆ. ಮನೆಯ ಯಜಮಾನೆಕೇ ಜಡ್ಡಿ ನಿಂದ ಮಲ
ಗಿದ ಬಳಿಕ ಆ ಸೇವಕರನ್ನು ಆತಂಕದಕಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವವರಾರು? ಎಂದು
ನುಡಿದು ಆ ಬಂಗ್ಲೆಯ ಇಕ್ಕಿದ ತಲೆಬಾಗಿಲನನ್ನು ಗೆಟ್ಟಿಯಾಗಿ ದೂಡಿ
ಬಳು. ಅದು ಕಿಶ್ರರ್ರ ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ತೆರೆಯಿತು. ಅದರಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ಒಂದು
ಬಗೆಯ ಹಾಯ್‌ ಎನಿಸಿದ ಹಾಗಾಯಿತು. ಆಗೆ ಯುವಕನು ಅವಳಿಗೆ:-
ನೀವು ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರಿಗೆ ಹೇಗಿಡೆಯೆಂಬದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು
ಬರ್ರಿ. ನಾನು ಇಲ್ಲಿಯೆ! ನಿಂತಿರುತ್ತೆ ನೆ, ಎಂದಂದನು,

ಅದಕ್ಕೆ ಆ ರಮಣಿಯು ಅಸಮ್ಯತಿಯನ್ನಿತ್ತು:--ಛೆ!-ಭೇ! ನೆನೆ
ಗಾಗಿ ತಾವು ಇಷ್ಟು ದಾರಿ ಕ್ರಮಿಸಿ ಬಂದು, ಈ ನೆನ್ನ ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ
ನಿಲ್ಲಬೇಕೆೇ? ಇದು ನನಗೊ ತಮಗೂ ಕೂಡಿಯೇ ಲಾಂಛನಾಸ್ಪದವು.
ತಾವು ನನ್ನೊಡನೆ ಒಳಗೆ ನಡೆಯಿರಿ; ಆದರೆ ಒಳಗೆ ದೀಪದ ಬೆಳಕೆಲ್ಲೂ
ಕಾಣರೊಲ್ಲದು. ಆ ನೀಚ ಸೇವಕರು ಎತ್ತ ಮಲಗಿರುವಕರೋ ಯಾರಿಗೆ
ಗೊತ್ತು? ಅವರನ್ನೆ ಶೋಧಿಸಿ ದಂಡಿಸುವ ಸಮಯವಿದಲ್ಲ. ತಾವು

ಗಿ೨೦ ಅಂಬಿಕೆ.

ನನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದು ನನ್ನೊಡನೆ ಬಂದುಬಿಡಿರಿ. ನಾನು ತಮ್ಮನ್ನು ನನ್ನೆ
ಗೆಂಡನು ಬಿದ್ದು ಕೊಂಡಿರುವ ಕೋಣೆಗೆ ಒಯ್ಯುತ್ತೆ ನೆ. ಅಲ್ಲಿ ದೀಸವಿದ್ದೆ
ಇರುವದು. ಇರದಿದ್ದರೂ ನಾನು ಹಚ್ಚುವೆನು, ಎಂದಂದು ಆ ಯುವಕನ
ಉತ್ತರದ ದಾರಿ ಕೂಡ ನೋಡದೆ ಅವನೆ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆದಳು.

ನಮ್ಮ ಆ ತರುಣನು ಮೊದಲೆ! ಉನ್ಮ್ಫತ್ತನು. ಅವನ ಲಗ್ಗೆ ನನ್ನೂ
ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ಸ್ತ್ರೀಶರೀರ ಸಂಪರ್ಕದ ಅನುಭವವು ಅವನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ
ಕೂಡ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಆ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ, ಆ ಅಪರಿ
ಚಿತ ನಿರ್ಜನ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ, ಆ ಸುಮಿಷ್ಟ-ಸುಂದರ-ಸುಕೋಮಲೆಯ ಆಕಸ್ಥ್ರಿ ಕ
ಹಸ್ತಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ಅವನೆ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಥರಗುಟ್ಟ ನಡುಗಿತು. ಬೆವರಿನಿಂದ
ಆಪಾದ-ಮಸ್ತಕದ ವರೆಗಿನ ಅವನ ದೇಹವು ಆರ್ದ್ರವವಾಯಿತು. ಆಗೆ
ಕಲಮಟ್ಟಿಗೆ ಅವನ ಶಕ್ತಿಸಾತವೂ ಆಪಂತಾಯಿತು. ಅದರಿಂದಲೂ, ನಿಬಿಡ
ವಾದ ನಾರೀ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯದಿಂದಲೂ ಅವಳೆ ಕೃಯೊಳಗಿನ ತನ್ನ ಕೈಯನ್ನು
ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದು ಅವನಿಗೆ ದುಸ್ಕರವೆನಿಸಿತು!

ಹೀಗೆ ಅವರೀರ್ವರೂ ಆ ಕಾರ್ಗತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಲವು ಸಾಕೆ ಹಲವು
ಪಾವಟಿಗೆಗೆಳನ್ನೇರಿ, ಇಳಿದು, ಕಡೆಗೆ ಒಂದು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾದ ಕೋಣೆಗೆ
ಹೋದರು. ಅಲ್ಲಿ ಹಿಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೀಪವು ಮಿಣುಕು-
ಮಿಣುಕಾಗಿ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದು, ಒಬ್ಬ ಪುಷ್ಪ ಕಾಯದ ಮನುಷ್ಯನು ಚಪ್ಪರ
ಪಲ್ಲಂಗೆದ ಮೇಲೆ ಗೊರಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಮಲಗಿಕೊಂಡಿದ್ದನು. ಅದನ್ನು
ಕಂಡು ಆ ನಮ್ಮ ತರುಣನಿಗೆ ಪರಮ ವಿಸ್ಮಯವಾಯಿತು. ಆ ಮನುಷ್ಯ
ನಾರು, ಆ ರಮಣಿಯಾರು? ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಆ ತರುಣನಂತೆ ನಮ್ಮ ವಾಚಕ
ರಿಗೊ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯುಂಟಾಗಿರ-ಹುದು; ಆದರೆ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತ

ಕೂಡ್ರದೆ, ಆ ರಮಣಿಯೊಡನೆ ಬಂದ ಆ ತರುಣನಾರೆಂಬದನ್ನಷ್ಟೇ ಇಲ್ಲಿ
ತಿಳಿಸಿ, ಈ ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಮುಗಿಸುವೆವು.

ಆ ನವ ಧಾರವಾಡ ಪ್ರಾಂತದ ತರುಣನು ಬೇಕೆ ಯಾರೂ ಆಗಿ
ರದೆ, ಈ ಕಾದಂಬರಿಯ ನಾಯಕಿಯಾದ ಅಂಬಿಕೆಯ ನಿಯೋಜಿತಪತಿಯು,
ಡಾ|ಮನೋಹರನು; ಧಾರವಾಡ ಜಿಲ್ಲೆಯೊಳಗಿನ ಹಾನಗಲ್ಲಲ್ಲಿದ್ದ ವಸಂತ
ರಾಯ ದೇಸಾಯರ ಮಗೆನು.

ಠ್‌ ESI

15] ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿತಿಗಿ

೧೬ ನಿಶ್ವಾಸಘಾತ!

mG Oe
ಈ ರಮಣಿಯು ಆ ಮಲಗಿದ ಮನುಷ್ಯನೆ ಮುಖವನ್ನೆ ನೋಡಿದ
ವಳೇ ಅಳುವ ದನಿಯಿಂದ ಡಾಕ್ಟರ-ಮುನೋಹರನನ್ನು ಕುರಿತು:
(ಮಹಾನುಭಾವರೇ) ಬೇಗೆನೆ ಇತ್ತ ಬನ್ನಿ. ಈ ವರೆಗೆ ನಾನು ಯಾತ
ಕ್ಕಾಗಿ ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದೆನೊ! ಅದೇ. ಸ್ಥಿತಿಯು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿ ದೆ,
ಇವರು ಹೀಗೆ ಮೂರ್ಚ್ಜೈೆಹೊಂದಿ ಎಷ್ಟೊತ್ತಾಗಿದೆಯೊ ಯಾರು ಬಲ್ಲರು?
ಅಯ್ಯೋ ದೇವರೇ! ಇನ್ನು ಇವರ ಗೆತಿಯು ಏನಾಗುವದೋ!' ಎಂದಂದು
ಮೋರೆಯ ಮೇಲೆ ಸೆರಗು ಜಗ್ಗಿ ಕೊಂಡಳು.

ಮನೋಹರ: ಅಂಜಟೇಡಿರಿ ಅಷ್ಟು ಅಂಜುವ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ”
ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಆ ಕೊಃಗಿಯ ಹತ್ತರನಿದ್ದ ದೀಪವನ್ನು ಪ್ರಕಾಶಮಾನೆವಾಗಿ
ಮಾಡಿ, ಆ ರೋಗಿಯ ಎರಡೂ ಕಣ್ಣುಗಳ ರೆಪ್ಪೆಗಳನ್ನು ತೆರಿತೆರೆದು
ನೋಡಿದನು. ಅವುಗಳೊಳಗಿನ ಗೊಂಬೆಗಳು ಆ ಉಜ್ವಲ ದೀಪದ ಬೆಳ
ಕಿಗೆ ಕೊಂಚವೂ ಅಲ್ಲಾಡಲಿಲ್ಲ ಅದರಿಂದ ಇವನು ನಿಜವಾದ ರೋಗಿ
ಯಲ್ಲೆಂದೂ, ರೋಗಿಯ ನಟಣೆ ಯನ್ನು ಉತ್ಕೃಷ್ಟನಾಗಿ ಮಾಡುವ
ನೆಂದೂ ವುನೋಹರನೆ ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತು; ಆದರ ಹಾಗೆಂದು ಆ ರನು
ಣಿಗೆ ತಿಳಿಸುವ ಧೈರ್ಯವು ಅವನಿಗೆ ಉಂಟಾಗಲಿಲ್ಲ ಅದರಿಂದ ಆ
ದೀಪನನ್ನು ರೋಗಿಯ ಮುಖದ ಹತ್ತರ ತರಲಿಕ್ಕೆ ಆ, ರಮಣಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ
ದನು. ಅದರಂಕೆ ಅವಳು ತರಲು, ಮನೋಹರನು ಆ ರೋಗಿಯ
ಒಂದು ಕಣ್ಣನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಇನ್ನೊಂದು ಕಣ್ಣಿನ ಗೆಡ್ಡಿಗೆ ಉಗುರಿನಿಂದ
ಚುಚ್ಚ ಹೊ!ಗೆಲು, ಆ ರೋಗಿಯು ತಟ್ಟನೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡನು.
ಅದರಿಂದ ಅವನೆ ಠಕ್ಕತನವು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ವ್ಯಕ್ತವಾಗಲು, ಮನೋ
ಹರನು ನಸುನಕ್ಕನು.

ಕೈಯಲ್ಲಿ ದೀಪವನ್ನು ಒಡಿದಿದ್ದ ಆ ರಮಣಿಯು ಒಳ್ಳೇ ಕಷ್ಟದಿಂದ
ಉಸಿರ್ಗಕೆದು:-ಮುಹಾಶಯರಿಕ ಇವರಿಗೆ ಏನಾಗಿದೆಯೆ)ಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಿರಿ?

(«ಇವರಿಗೆ ವಿಶ್ಲೈಷವೇನೂ ಆಗಿಲ್ಲ. ನಾನು ಇವರ ರೋಗವನ್ನು
ಸಹಜವಾಗಿ ನಿವಾರಿಸುವೆನು''

೧೨೨ ಅಂಬಿಕೆ

«ಈಗೆ ಏನು ವಾಡಿದರೆ ಇವರಿಗೆ ಸ ುತೆಯುಂಟಾದೀತು?''

ಆಗೆ ಆ ರಮಣಿಗೆ ಏನು ಉತ್ತರ ಓೊಡಬೇಕೆಂಬದನ್ನೆ ಮನೊ!
ಹರನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಆಲೋಚಿಸಹತ್ತಿ ದನು. ಕೆಲಕ್ಷಣಗೆಳನಂತರ
ಅವನು:--ಇವರಿಗೆ ಈ ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಯಾವ ಉಪಾಯವನ್ನೂ
ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವದಿಲ್ಲ. ಈಗೆ ಇವರ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ
ತಣ್ಣೀರನ್ನು ಸಿಂಪಡಿಸುತ್ತ ಗಾಳಿ ಬೀಸಬೇಕು; ಅಂದರೆ ಅದರಿಂದ ಇವ
ರಿಗೆ ತಿಃವ್ರವೇ ಸ್ವೃ)ತಿಯಂ`ಾಗೆಬಹುದು. ಈ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಈಗಲೇ
ನಿಮ್ಹೊಬ್ಬ ಸೇವಕನನ್ನು ನೇಮಿಸಿರಿ, ಎನ್ನಲು, ಆ ರಮಣಿಯು ಅವನೆ
ಮಾತಿಗೆ ಸಮ್ಮತಿಸೂಚಕವಾಗಿ ಗೋಣು ಅಲ್ಲಾಡಿಸುತ್ತ, ಆ ಕೋಣೆ
ಯಿಂದ ಬೇಕೆ ಕಡೆಗೆ ಭರದಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದಳು.

ಆ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ಹೋಗಿ ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತಾಯಿತು; ಆದರೂ
ಅವಳು ಮರಳಿ "ಬರಲಿಲ್ಲ. ಕುಳಿತು ಕುಳಿತು ಮನೋಹಕನಿಗೆ ಬೇಸರಿಕೆ
ಬಂದಿತು ಆಗ ಅವನು ಅಲ್ಲಿಂದೆದ್ದು ಹೊ!ಗಬೇಕೆನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ
ಕೋಗಿಯು ಒಮ್ಮೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅಕಳಿಸಿದನು. ಡಾ. ಮನೋಹರನು
ಅವನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಳಿ ನೋಡಲು, ಅವನು ಮತ್ತೂ ಒಮ್ಮೆ ಆಕಳಿಸಿ
ದನು ಹೀಗೆ ೨-೩ ಸಾರೆ ಆಕಳಿಸಿದನಂತರ ಗಾಢವಾದ ನಿದ್ರೆಯಿಂದ
ಎಚ್ಚ ತ್ತ ನನಂತೆ ಆ ರೋಗಿಯು ತಟ್ಟನೆ ಎದ್ದು ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿ
ತನು; ಹಾಗು ಕಣ್ಣೆರೆದು ಮನೋಹರನ ಕಡೆಗೆ ಕೆಲಕಾಲ ದಿಟ್ಟಿಸಿ
ನೋಡಿ: -ರಾಯಕೇ, ನೀವು ಯಾರು? ನಿಮ್ಮನ್ನು ಎಲ್ಲಿಯೋ ನೋಡಿ
ದಂತೆ ಇದೆ; ಆದರೆ ಎಲ್ಲಿ, ಯಾರು ಎಂಬದು ನೆನೆಪಾಗೆಲೊಲ್ಲದು. ನೀವು
ಯಾರು? ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರೇನು?

ಮನೋಹರ:--ನನ್ನೆ ಹೆಸರು ಡಾಕ್ಟರ ಮನೊ!(ಹರ.

ರೋಗಿ: ಡಾ ಮನೊಃಹರರಾಯರೆ;, ತಮ್ಮ ಊರು ಯಾವದು?
ತಾವು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಹೀಗೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಬಂದ ಕಾರಣವೇನು?

ಮನೋ:--ನಾನು ಧಾರವಾಡ ಜಿಲ್ಲೆಯೊಳಗಿನ ಹಾನಗೆಲ್ಲಿನವನೆ
ಇಂದು ರಾತ್ರಿ ತಮ್ಮ ಹೆಂಡತಿಯು ಸವೂಪದ ಶರಾವತೀ ಹೊಳೆಗೆ ಬ
ದ್ವಳು. ಅವಳು ಳೇ ಮರಳಿ ಬರಲಿಕ್ಕೆ ಧೈರ್ಯಗೆಟ್ಟು ಅಳಹ್ಮ“ ೨

ರಿಂದ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿಯವರಿಗೆ ಕಕಿತಂದು ಮುಟ್ಟಸಿದೆನು. ಕಃ ೯

ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿ೨೩

90ದಲೆ! ತಮಗೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಮೂರ್ಚ್ಛಾರೋಗ ಬರುಶ್ತದೆಂದೂ, ಇಂದು
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಮಗೆ ಬಂದ ಮೂರ್ಚ್ಚೆಯು ಇನ್ನೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲವೆಂದೂ ಕೇಳಿ
ಜಿನು.» ನನಗೂ ವೈದ್ಯಕದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪ-ಸ್ವಲ್ಪ ಪರಿಶ್ರಮವುಂಟು, ಆದರಿಂದ
ನಾನು ನಿಮ್ಮ ರೋ!ಗೆ ಪರಿಃಕ್ರಿಸಲಿಕ್ಕಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಹತ್ತರ ಬಂದಿರುತ್ತೈ!ನೆ.

ಕೋಗಿ:__ನೀವು ಡಾಕ್ಟರರೆಂದಿರಲ್ಲವೇ? ನಿಮ್ಮ ಡಾಕ್ಟರ ಜಾತಿಯ
ಮೇಲೆ ನಾನು ಕೊಂಚವೂ ವಿಕ್ವಾಸನಿಡುವದಿಲ್ಲವಲ್ಲ! ಈ ಸಂಗತಿಯನ್ನು
ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯು ತಿಳಿಸಲಿಲ್ಲವೆ?

ಮುನೋ: “ಅಹುದು. ಅವಳು ಒಮ್ಮೆ ಹಾಗೆಂದಿದ್ದಳು.

ರೋಗಿ: ಹಾಗಾದರೆ ನೀವು ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ
ಬಂದಿರೇಕೆ? ಅವಳಾದರೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಕಿತಂದಳೆ ಕೆ?

ಮನೊೋಃ:-ನಾವು ಬಂದಾಗೆ ನಿೀವುಕೇನಲಸತ್ತನರಂತೆ ಮೂರ್ಛಿತ
ರಾಗಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದಿರಿ; ಆದರೆ ಈಗೆ ನೀವು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹುಷಾರಾಗಿರು
ಏರಿ. ಇನ್ನು ಜಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೆಲಸವೇನು? ನಾನಿನ್ನು ಹೊರಡುವೆನು. ಎಂದ
ವನೇ ಮನೋಹರನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡಲುದ್ಯುಕ್ಕನಾದನು.

ಕೋಗಿ:--ಛೇ-ಛೇ, ಡಾಕ್ಟರರೇ, ಇನ್ನು ತುಸಹೊತ್ತು ವಿಶ್ರಮಿ
ಸಿರಿ. ನಾನಂದದ್ದಕ್ಕೆ ಸಿಟ್ಟ ಗಾಗಲಿಲ್ಲವಷ್ಟೆ? ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿ
ಸಿರಿ. ತಾವು ನನ್ನ ಬೇನೆಗೆ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ಔಷಧವನ್ನು ಕೊಡಬಲ್ಲಿರಾ?

ಮನೊೋ!;--ಓಮ್ಮೆ ಪ್ರಯೋಗಮಾಡಿ ನೋಡಬೆಕೆಂದಿರುವೆನೆ;
ಆದರೆ ನಿಮಗೆ ಮೊಟ್ಟ ನೊದಲು ತಿಳಿಸುವದೇನಂದರೆ, ಕೋಗಿಗೊ ವೈದ್ಯ
ನಿಗೂ ಪರ್ಮಸ್ಪರರಕ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸನಿರಬೇಕೆಂಬದು ಮೊದಲನೇ ಮುಖ್ಯ ಸಂಗೆ
ತಿಯು; ರೋಗಿಯು ತನ್ನ ಕೊಗದ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ಕೊಂಚವೂ ಮರೆ
ಮಾಭದಂತೆ ವೈದ್ಯನಿಗೆ ತಿಳಿಸುವದು ಎರಡನೇ ಮಹತ್ವದ ಮಾತು. ಇನೆ
ರಡು ಸಂಗತಿಗಳು ಸಂಭವಿಸದ ಹೊರತು ನಿಮಗೆ ನಾನು ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟ
ಹಟ್ಟು ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಿದರೂ ಅದರಿಂದ ಏನೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ.
ಬೇ.ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಾಗೆ ನೀವು ಮೂರ್ಚೆಬಂದಂತೆ ಬಿದ್ದು ಕೊಂಡದ್ದೆ ನೊ?

ಆದಕೆ 'ನೀವು ಆಗೆ ನಿಜವಾಗಿ ಮೂಚ್ಯೆ ೯ ತಳೆದಿದ್ದ ಲ್ಲ, ಆ ವಿಷಯದ

ಲತ ನೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬಹು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದಿರಿ ಅಹುದೋ- ಅಲ್ಲವೊ?

ಭ್‌ ಜೋಗಿ: ಅಹುದು. ನಿಮ್ಮ ತರ್ಕವು ಯಥಾರ್ಥವಾದದ್ದು.

ಗಿ೨ಲ ಅಂಬಿಕೆ.

ಮನೋ: ಹಾಗೆ ನಟಸಲಿಕ್ಕ ಕಾರಣವೇನು?
ಮನೊೋಹರನ ಅ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಈ ಕೊ!ಗಿಯು ಮತ್ತೆ ಮೊ-
ದಲಿನಂತೆ ಹಲ-ಕೆಲವು ಸಾರೆ ಕಣ್ಣು ತಿರುಗಿಸುತ್ತ ನಡು-ನಡುನೆ ಆ
ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲ ಕಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತ:--ರಾಯರೇ, ನೆನ್ನ ಈ ನಟಣೆ
ಯೆಲ್ಲ ಆ ನನ್ನ ದುಷ್ಪ ಸ್ತ್ರೀಯಳಿಗಾಗಿ. ನಾನು ಹುಷಾರಾಗಿರುವದಕ್ಕಿಂತ
ಮೂರ್ಚ್ಚ್ವಾಗೆತನಾಗಿರುವದೇ ಅವಳ ಸಲುವಾಗಿ ನನಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಹಿತಕರವಾಗು
ವದು. ನಾನು ಆ ಖೊ*ಡಿಯನ್ನು ಹೇಳಿಕೇಳಿ ನನೆಗೆ ಮುಳುವಾಗಿ ಕಟ್ಟ
ಕೊಂಡಿರುತ್ತೇನೆ; ಅದರಿಂದ ಡಾಕ್ಟರರ, ನೀವು ದಯವಿಟ್ಟು ನೆನೆಗೆ ಈ
ಮೂರ್ಚ್ಸಾಗೆತನಿವಾರಣದೆ ಉಪಾಯನ್ನು ಮಾಡದೆ, ಸಾಯುವ ವರೆಗೊ
ನಾನು ಇದೇ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಏಕೋಪ್ರಕಾರವಾಗಿರುವಂತೆ ಅನುಗ್ರೆಹಿಸಿರಿ.
ರಾಯರೇ, ನಾನಿನ್ನು ನಿಮ್ಮೊ ಡನೆ ಮಾತಾಡಲಿಚ್ಛಿ ಸುವದಿಲ್ಲ. ನೀವ್ರ ದಯ
ವಿಟ್ಟು ಕೆಲಹೊತ್ತು ಆ ಪಕ್ಕದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ರಮಿಸಿರಿ. ಆ ಮೇಲೆ
ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕರಿಸುವೆನು; ಆದರೆ ಡಾಕ್ಟರರೇ, ನಾನು ನಿಮ್ಮೆ ದುರಿಗೆ
ತಿಳಿಸಿದ ಆ ನನ್ನ ಸ್ತ್ರೀ ವಿಷಯದ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ಅವಳಿಗೆ ಸರ್ವಥಾ ತಿಳಿಸ
ಬೇಡಿರಿ ಕಂಡಿರಾ, ಎಂದಂದು ಮತ್ತೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಮೂರ್ಚ್ಶ್ಯಾಗತನಾಗಿ
ಬಿದ್ದುಕೊಂದನು.

ಕೂಡಲೆ ಮನೋಹರನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಛಾವಣಿಯಲ್ಲಿ
ನಿಂತುಕೊಂಡನು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ರಮಣಿಯೂ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು:
ಡಾಕ್ಟರರ ಏಕೆ, ಹೊರಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಿರಿ? ಅವರು ತಿಕರಿ........ ನು?”
ಎನ್ನಲು, ಅವನು ಅವಳನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಾತಾಡಗೊಡದೆ:-ಭೇ. ಛೇ,
ಹಾಗಾಗಿಲ್ಲ; ಅವರಿಗೆ ಈಗೆ ತುಸ ಎಚ್ಚರವುಂಬಾಗಿದೆ; ಹಾಸಿಗೆಯ
ಮೇಲೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವಕ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಯ ಮೇಲಿಂದ
ಅವರಿಗೆ ಶರೀರಬಾಧೆಗಿಂತಲೂ ಮನೋಃರೋಗವೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಉಂಟಾ
ದಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ, ಎಂದನು.

ಕೆಲಕ್ಷಣಗಳ ವರೆಗೆ ಆ ರಮಣಿಯು ಮನೋಹರನೆದುರಿಗೆ ಚಿಂತಿತ
ಳಾಗಿ ನಿಂತುಕೊಂಡನೂತರ:-_-ರಾಯಕಶೇ, ಇಂದು ನಿಮಗೆ ಸನ್ನಿಂದ 'ಬಲು
ಕಷ್ಟವಾಯಿತು. ಈ ನಿಮ್ಮ ಉಪಕಾರವು ಈ ಜನ್ವದಲ್ಲಂತೂ ನನ್ನಿಂದ
ತೀರಲಾರದು, ಅದಿರಲಿ. ರಾಯರೇ, ಅಗೊ! ಅಲ್ಲಿ ಎದುರಿಗೆ ಬೆಳಕು

ಅಂಬಿಕೆ ೧೨೫

ಕಾಣುವ ಆ ಕೋಣೆಗೆ ನಡೆಯಿರಿ. ನಾನೂ ನಿಮ್ಮ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೆ?
ಬಂದು ನಿಮಗೆ ತುಸ ಉಪಹಾರ ಮಾಡಿಸುನೆನು, ಎಂದವಳೆ ರೋಗಿಯ
ಕೋಣೆಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕಳು.

ಮನೋಹರನು ಆ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗುವವನಂತೆ ನಟಿಸಿ, ನಾಲ್ಕು
ಹೆಜ್ಜೆ ಹೋಗಿ, ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತುಕೊಂಡು ಆ ಅಸರಿಚತರೀರ್ವರಾಡುವ
ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಲಿಸಿ ಕೇಳಹತ್ತಿದನು.

ಒಳಗೆ ಹೊಕ್ಕವಳೆ ಆ ರಮಣಿಯು ಆ ರೋಗಿಯನ್ನು ಕುರಿತು
ಮೃದುಸ್ವರದಿಂದ:. ಇವನೇ ಅನನಲ್ಲವೇ? ನೀವು ಇವನನ್ನು ಗುರ್ತಿಸಿ
ದಿರಾ? ಆ ನಿಮ್ಮ ಡಾಕ್ಟರ ಮನೋಹರನು ಇವನೇ ಅಹುಜೋ? ನಾನು
ಆ ಬಗ್ಗೆ ಮೋಸಹೋಗಲಿಲ್ಲವಷ್ಟೆ?

ಕೋಗಿ: ಅಹುದು; ಅವನೆ ಇವನು. ಈತನ ಹೆಸರೇ ಮನೊ!
ಹರ. ಎಂದೂ ಯಾನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ಮೋಸೆಹೋಗೆದ ನೀನು, ಇಂದು
ಮೋಸಹೋಗುವ ಸಂಭವವಾದರೂ ಉಂಟೆ? ಹೀಗೆಂದು ಆ ಕೋಗಿಯು
ಅನುಚ್ಚಸ್ವರದಿಂದ ನಕ್ಕನು. ಆದೂ ಮನೋಹರನೆ ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳಿಸಿತು.

ಆ ಮೇಲೆ ರಮಣಿಯು:-ಹಾಗಾದಕೆ ಇನ್ನು ಏನು ಮಾಡತಕ್ಕದ್ದು?

ರೋಗಿ: -ನಿನ್ನ ಇಚ್ಛೆ ಬಂದಹಾಗೆ ಮಾಡು.

ರಮಣಿ:. - ನೀವು ಹೇಳಿದಂತೆ ಮಾಡುವೆನು.

ಕೋಗಿ:- ಇವನನ್ನು ಕೊಲ್ಲು.

ರಮಣಿ: ಇವನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಬೇಕೇ!

ರೋಗಿ: ಯಾಕೆ ಆಶ್ಚರ್ಯಭರಿತಳಾದೆ? ಖೂನೆಂದಕೆ ನಿನಗೆ
ನನಗಿಂತಲೂ ಹುರುಪು ಹೆಚ್ಚು. ಹೀಗಿದ್ದು ಇಂದು ಇಷ್ಟು ಸೌಮ್ಯ
ತನವು, ನಿನೆಗೆಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು? ಆ ನವತರುಣನೆನ್ನು ನೋಡಿ, 'ಅವನೆಲ್ಲಿ
ನೀನು ಮನೆಸೋತು ಹೋಗಿಲ್ಲವಷ್ಟೇ? ನೋಡು, ಈ ಬಡವನನ್ನು

ಹೀಗೆ ನಡುನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸುವ ಯತ್ನ ಮಾತ್ರ ಸರ್ವಥಾ ಮಾಡ
ಬೇಡ, ಕಂಡಿಯಾ.

ರಮಣಿ:--ಭೇ-ಭೇ, ಆ ದುಸ್ಟಕಲ್ಪನೆಯಾದರೂ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹ್ಯಾಗೆ
ತನ್ನೆ ವಾಯಿತು? ನಿಮಗೆ ನೆನ್ನೆ ಸ್ವಭಾವವು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆ? ಅದಿರಲಿ.
ಸೂದಲು ಇವನ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದಂತೆ ಮಾಡೋಣ; ಅಂದರೆ

೧೨೬ ಅಂಬಿಕೆ,

ee

ಯೋಗ್ಯವಾಗುವದು.
; ಕೋಗಿ:- -ಅಂತೇ ನಾನು ನಿನಗೆ ಈ ಮೊದಲೆ! ಹೇಳಲಿಲ್ಲವೆ, ನಿನ್ನ
ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಹಾಗೆ ಮಾಡೆಂದು.

ಆ ಉಭಯತರ ಈ ಸಂಭಾಷಣವನ್ನು ಕೇಳಿ ಮನೋಹರನು ಕಡು
ಚಿಂತೆಗೊಳಗಾದನು. ತನ್ನನ್ನು ಈ ಅಪರಿಚಿತಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆತಂದಳೇಕೆಂಬ
ಬಗ್ಗೆ ಈಗೆ ಅವನಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೊಳೆಯಿತು; ಹಾಗು ಈ ಮೊದಲು ಅಂಬಿ
ಗೆರ ಸಂಜೀವನ ಮಾತು ಕೇಳದೆ ತಾನು ಈ ಅಪರಿಚಿತ ರಮಣಿಯೊಡನೆ
ಬಂದಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪಕ್ತಾತ್ಲಾಪವೂ ಆಯಿತು; ಆದರೆ ಮಿಂಚಿಹೋದ
ಮಾತಿಗೆ 'ಡಂತಿಸಿ 'ಮಾಡುವಜಿು? ಮನಸ್ಸು ಎಷ್ಟು ಅಂಜಿದರೂ ಅನನು
ವಿವೇಕನನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಿ, ಬಂದಸಮಯುಕ್ಕೆ ಎದೆಗೊಡಲಿಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧನಾದನು.
ಅವನು ಆ ಎದುರಿಗಿನ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕೋ-ಬಾರದೊ ಎಂಬದನ್ನು
ಆಲೋಚಿಸುತ್ತ ಆಲ್ಲಿಯೇ ಒಂದು ಕಂಬಕ್ಕೆ ಆತು ನಿಂತುಬಿಟ್ಟ ನು!

ಕೆಲಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಆ ರಮಣಿಯು ಒಂದು ಕಂದೀಲನ್ನು ಹಿಡಕೊಂಡು
ಬಂದು ಮನೊ!ಹರನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಿಂತುಕೊಂಡಳು. ಅನಳು ಈಗೆ ಬುರುಕೆ
ಯನ್ನು ತೆಗೆದಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅದರಿಂದ ಆ ಉಜ್ವಲವಾದ ದೀಪದ
ಬೆಳಕಿನೆಲ್ಲಿ ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯವು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಪ್ರಕಾಶಮಾನೆವಾಯಿತು.
ತಾನು ಮಹಾವಿಪತ್ತಿ ನಲ್ಲಿ-ಮರಣದ ದವಡೆಯಲ್ಲಿ-ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆ ರೂ ಆ ಯುವ
ಕನು ಅದನ್ನು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಮರೆತು, ಆ ರಮಣಿಯ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು
ಮನಸೋಕ್ಕವಾಗಿ ಅನಲೋಕಿಸುತ್ತ ಚಿತ್ರದೊಳಗಿನ ಗೊಂಬೆಯಂತೆ
ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದ ನು.

ರಮಣೆಯು ಹತ್ತ ರ ಬಂದವಳೇ ಒಳ್ಳೆ ಒಯ್ಯಾರದ ನೆಗೆನಗುತ್ತ: ಘೆ
ರಾಯರೇ ತಾವಿನ್ನೂ ಇಲ್ಲಿಯೇ MES 01 ಬನ್ನಿರಿ ನನ್ನೆ ಕೂಡ
ಆ ಕೋಣೆಗೆ ಬನ್ನಿರಿ, ಎಂದಂದು ಅವನೆ ಮೇಲೊಮ್ಮೆ ತನ್ನೆ ತೀಕ್ಷ್ಮ ಕಟಾ
ಕ್ಷವನ್ನು ಬೀರಿ, ಮುಂದೆ ಮುಂಡೆ ನೆಡೆದಳು.

ಮನೋಹರನೊ ಅವಳನ್ನು ನುಸರಿಸಿ ಸಾಗುತ್ತ:--ನಾನು ಇಲ್ಲಿಗೆ
ಬಂದು ಬಹು ವೇಳೆಯಾಯಿತು ಅಲ್ಲಿ ನೆದಿಃ ತೀರದಲ್ಲಿ ನನ್ನೆ ನಾವಿಕನು
ದಾರಿಕಾಯುತ್ತಿರಬಹುದು; ಬೇಗನೆ ನಿಮ್ಮೊಟ್ಬ ಆಳಿಗೆ ಹೇಳಿ ನನುಗ್ನ್ನ

೬ಬ
ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಡಿರಿ, ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನು. ಕೇ

ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿ೨೭

ಆಗೆ ಆ ರಮಣಿಯು ಒಳ್ಳೇ ವಿನಯದಿಂದ:- ತಾವು ತುಸ ಉಪಾ
ಹಾರ ತಕ್ಕೊಳ್ಳೆದ ವಿನಃ ನಾನು ತಮ್ಮನ್ನು ಬಿಡುವವಳಲ್ಲ.
ಮನೋಹರ: -ಭೇ-ಭೇ! ನಾನು ಇಂಥ ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಎಂದೊ

ಏನನ್ನೂ ತಕ್ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವದಿಲ್ಲ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಕ್ಷಮಿಸಿ, ಬೇಗೆನೆ ನನ್ನನ್ನು
ಹೊ!ಗೆಗೊಡಿರಿ.

«ತಾವು ಹಾಗೇ ಹೊರಟು ಹೊದರೆ ನೆನೆಗೆ ಬಲು ದುಃಖವಾಗು
ತ್ತದೆ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪಾದರೂ ಉಪಾಹಾರ ಮಾಡಿಯೆ ತೆರಳಬೇ
ಕೆ'೦ದು ಅವಳು ಹತ್ತಾಯಪಡಿಸಹತ್ತಿ ದಳು

ಹೀಗೆ ಅನರೀರ್ವರು ಸಂಭಾಷಣ ಮಾಡುತ್ತ ಒಂದು ಛಾವಣಿ
ಯಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಕೋಣೆಗೆ; ಮತ್ತೊಂದು ಕೋಣೆಯಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು
ಪಡಸಾಲೆಗೆ; ಇನ್ನೊಂದು ಪಡಸಾಲೆಯಿಂದ ಮಗದೊಂದು ಛಾವಣಿಗೆ
ಹಿಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಪ್ರಾಕಾರಗಳನ್ನು ದಾಟದರೂ ರಮಣೆಯ ಆ ಉಪಾಹಾ
ರದ ಕೋಣೆಯು ಬರದಾಗಲು, ಕಡೆಗೆ ಮನೋಹರನು: ನನ್ನನ್ನು
ನೀವು ಕರೆಹೊಯ್ಯುವದಾದರೂ ಎಲ್ಲಿಗೆ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಲು,

(ರಾಯರೇ, ನೆನ್ನೊಡನೆ ಕಾರ್ಗತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಮಾರ್ಗ
ನನ್ನು ಕ್ರಮಿಸಿ ಬಂದ ತಾವು, ಈ ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನೆಲ್ಲಿ ಆ ಕೊಣೆಯ
ವರಿಗೆ ಬರಲಿಕ್ಕೆ ಅಂಜುವಿಕೇನು? ನಾನು ಹೇಳಿ-ಕೇಳಿ ಹೆಂಗೆಸು. ತಾವು
ಮೂಸೆಹೊತ್ತ ಗೆಂಡಸರು. ಹೀಗಿದ್ದು ಅಂಜುವದೇಕೆ? ಬನ್ನಿರಿ, ಇಗೋ
ಇಲ್ಲಿಯೆ! ಇದೆ.'' ಎಂದವಳೇ ಲಗುಬಗನೆ ನಡೆಯಲಣಇರಂಭಿಸಿದಳು.

ಈಕೆಗೆ ಏನು ಉತ್ತರ ಕೊಡಬೇಕೆಂಬದನ್ನು ತಿಳಿಯಲಾರದೆ
ಮನೋಹರನು ಸುಮ್ಮನೆ ಅವಳೆ ಹಿಂದಿಂದೆ ನಡೆದಿದ್ದ ನು. ತುಸ
ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೊದ ಮೇಲೆ ಆ ರಮಣಿಯೇ! ಮತ್ತೆ: ತಾವು ಅಸ
ರಿಚಿತರುಃ ರೂಪಸಂಪನ್ನರು; ಯುವಕರು; ಮೆಲಾಗಿ ನನಗೆ ಪರಪುರು :
ಷರು. ನಾನೂ ರೂಪಸಂಪನ್ನಳೂ, ಯೌವನೆಯುತಳೂ, ಮೇಲಾಗಿ
ನಿಮಗೆ ಪರಸ್ತ್ರೀಯು ಈ ಅವಸ್ಥೆ ಯಕ್ಷಿ ನಾವೀರ್ವರೂ ಈ ಅಪರಾತ್ರಿ
ಯಲ್ಲಿ ಈ ಮೆ:ಲಂತಸ್ತಿನೆ ಛಾವಣಿಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಾಡುತ್ತಿರುವದನ್ನು ಯಾರಾ
ದರೂ ನೋಡಿದರೆ ಅವರು ಬನು ಅಂದುಕೊಂಡಾರು? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನ
ಮಾಡಲು, ಅವಳ ಆ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರಶ್ನೆಯಿಂದ ಆ ನನತರುಣನನ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು

ಗಲ ಅಂಬಿಕೆ.

ಡಂಚಲಕೆಯುಂಟಾದದ್ದು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವೇ. ` ಕಲಕ್ಷಣಗಳನಂತರ. 'ಮನೋ
ಹರನಿಗೆ ಆ` ರಮಣಿಯ. ಕೌಟಲ್ಯವು ಹೊಳೆಯಿತು. ಆದರೂ ಅನನು
ಅವಳಿಗೆ ಪಿಟ್ಟಿಂದು ಉತ್ತರ ಕೊಡದೆ ಸುಮ್ಮ ನೆ ಅವಳೊಡನೆ ನೆಡೆದಿದ್ದ ನು.

ಆ ದೀರ್ಫವಾದ ಭಾವಣಿಯ ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು
ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾದ ಕೋಣೆಯಿದ್ದಿತು. ಆ ಕೋಣೆಯು ಆಕಾರದಿಂದ ಚಿಕ್ಕ
ದಾಗಿದ್ದರೂ ಅದರೊಳಗಿನ ಬಗೆ-ಬಗೆಯ ಉಪಯುಕ್ತ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು
ಸಜ್ಜಾ ಗಟ್ಟ ದ್ದ ನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ಅದು ಯಾವದೊಂದು ಭವ್ಯವಾದ ದಿವಾಣ
ಹಾಗೆ ಸತ್ತು. ನಾಚಿಸುನಂತಿತ್ತು. ಆಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು
ಸ್ಪಿ)ಂಗಿನ ಡಬಲ್‌ ಪಲ್ಲಂಗದ ಮೇಲೆ ಶುಭ್ರವಾದ ಮೆತ್ತನ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯು
ಹಾಸಿ ಸಜ್ಜಾಗಿದ್ದಿತು. ಒಂದು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮೇಜಿನೆ ಮೇಲೆ ಸುಗೆಂಧದ್ರ ವ್ಯದ
ಸೀಸೆಗೆಳೂ, ಮಾವು, ಬಾಳೆ, ಕಿತ್ಕಳೆ, ಸೇಬು, ದ್ರಾಕ್ಷಿ ಮೊದಲಾದ ನಾನಾ
ಪ್ರಕಾರದ ಪಕ್ಕ ಫಲಗಳೂ, ಸ್ವಚ್ಛವಾದ ತಣ್ಣೀರಿನ ಬೆಳ್ಳಿಯ ತಂಬಿಗೆ-
ಥಾಲಿಗೆಳೂ ಶೋಭಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಕೋಣೆಯ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಬಗೆ-ಬಗೆಯ
ಶೃಂಗಾರಪೂರಿತ ಚಿಕ್ರಗೆಳು ಸುವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಹಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟದ್ದವು. ಆ
ರಮಣಿಯು ಮನೊ!ಹರನನ್ನು ಆ ಮೇಜಿನ ಬಳಿಯ ಒಂದು ಸುಂದರ
ವಾದ ಖುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂಡಿಸಿ, ತಾನೂ ಸನೂಪದ ಒಂದು ನಾಜೂ
ಕಾದ ಖುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು, ಅವನಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಟ್ಟದ್ದ ಫಲಾಹಾರವನ್ನು
ತಿನಿಸಹತ್ತಿದಳು. ಮನೋಹರನೂ ಬಾಯಿಂದ ಓಲ್ಲೆ- ಒಲ್ಲೆ ಎನ್ನೆತ್ತಲೇ
ಅವುಗಳೊಳಗಿನ ಎಸ್ಟೋ ಹಣ್ಣು-ಹಂಪಲಗಳನ್ನು ತಿಂದುಹಾಕಿದನು.
ಬಳಿಕ ಆವಳು ಸುರುವಿಕೊಟ್ಟಿ ಸುಗಂಧಯುಕ್ತ ವಾರಿಯನ್ನು ನೀಂಟ,
ಒಳ್ಳೇ ಅವಸರದಿಂದ ಮತ್ತೆ ತನ್ನೆ ಮೂಲಮಂತ್ರವಾದ «ನನಗೆ ತಡ
ವಾಯಿತು, ಬೇಗೆಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಳಿಸಿಕೊಡಿಂ'' ಎಂಬದನ್ನು ಪಠಿಸ
ಹತ್ತಿದನು.

ಆಗ ಅವಳು ಮೆಲ್ಲನೆ ಅವನ ತೊಡೆಗೆ ತೊಡೆಯಾನಿಸಿ ಕುಳಿತು:
ರಾಯರೇ, ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಹೃದ್ಧತವು ಈ ಒಳಗಾಗಿಯೇ ತಿಳಿದಿರಬಹು
ದಾಗಿದೆ; ಹಾಗು ನೀವು ಈ ಅಪರಿಚಿತ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುವದರಿಂದ ನಿಮ್ಮ
ಹೃದ್ಗತವನ್ನು ಕಿಳಿಸಲಾರವದರಾಗಿದ್ದೀರೆಂಬದರ ಅರಿವೂ ನನಗಿದೆ.
ಪ್ರಿಯನ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನೀನು ನಿನ್ನ ಹರಗೊ!ಲಿನೊಳಗಿಂದಲೆ।

17] ಅಂಬಿಕೆ. ೧೨೯

ಸೆಳಕೊಂಡಿರುತ್ತಿ . ನಿನ್ನ ಹೊರತು ನನೆಗೆ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಗೆತಿ ಇರುವದಿಲ್ಲ.
ನೀನು ಈ ನಿನ್ನೆ ಚರಣದಾಸಿಯನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸು. ಅಂದರೆ ನಾನು
ಈಗೆಲೆ ಆ ನನ್ನ ಬೇನೆಕೊಳಕ ಗಂಡನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿ ಬರುವೆನು. ಬಳಿಕ
ನಾನಿಬ್ಬರೂ ಸುಖದಿಂದ ಇರೋಣ, ಎಂದವಳೆ ಅವನ ಕೊರಳಿಗೆ ತೆಕ್ಕೆ
ಹಾಕಿದಳು.

ಛೇ-ಭೇ! ನೀವು ಹೀಗೆ ಮಾಡುವದು ಸರಿಯಲ್ಲ-ಸರಿಯಲ್ಲ''
ಎಂದೆನ್ನುತ್ತ ಮನೋಹರನು ಅವಳ ಕೈಯೊಳಗಿಂದ ಕೊಸರಿಕೊಂಡು
ಹೊರಹೊರಡಲು ಯತ್ನಿಸಿದನು; ಆದರೆ ಆ ರಮಣಿಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ರಮಣ
ಯತ್ವನಿದ್ದಿತೋ ಅದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಶರೀರಸಾಮರ್ಥ್ಯವೂ ಇದ್ದಿತು.
ಅದರಿಂದ ಅವಳು ಆ ಹರೆಯದವನನ್ನು ಏಳಗೊಡದೆ, ಅಲ್ಲಿಯೇ ಹತ್ತಿಕ್ಕಿ
ಕೂರಿಸಿ, ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ವಿನಂತಿಮಾಡಿಕೊಳ್ಳ
ಹತ್ತಿದಳು. ಎಷ್ಟು ಸಾರೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದರೂ ಅವನು ಸಮ್ಮತಿಸದಾಗೆಲು,
ಕ್ರೋಧಭರದಿಂದ ಅವಳು:--ಮೂಖಾನ, ನಿನಗೆ ನಾರೀಹೃದಯದ
ಪರೀಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲ-ಕಲ್ಪನೆಯಿಲ್ಲ ನಿನ್ನೆ ರೂಪ-ಯೌವನಗೆಳಿಗೆ ಮನಸೋತ
ಈ ಕಮಣಿ-ಜೊನ್ಸ-ನಾಗಿಣಿಯನ್ನು ನೀನು ಹೇಳಿಕೇಳಿ ನಿನ್ನೆ ಕಾಲಿನಿಂದ
ಹಿದೆಯುತ್ತಿರುವೆ; ಆದರೆ ಈ ಜೊನ್ನುಳು ಸಾಮಾನ್ಯ ಹೆಂಗಸಲ್ಲ. ತನ್ನೆ
ಮನಸ್ಸಿನ ವಿರುದ್ಧ ನೆಡೆದನರಿಗೆ ಕೂಡಲೆ ತಕ್ಕ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಯೇ
ತಿೀರುವಳು, ಎಂದವಳೇ ಮನೋ(ಹರನೆನ್ನು ಆ ಖುರ್ಚಿಯ ಮೇಲಿಂದ
ಒಂದಕ್ಕೆ ದೂಡಿದಳು; ಹಾಗು ಅವನು ಎದ್ದೆೇಳುವಸ್ತರಲ್ಲಿ ಭರದಿಂದ
ಕೊ!ಣೆಯ ಹೊರಗೆ ಬಂದು, ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬಾಗಿಲವನ್ನುಕಿ ಚಲಕವನ್ನು
ಹಾಕಿದಳು.

ಆ ತರುಣನು ಆ ಅಪರಿಚಿತ ತರುಣಿಗೆ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಹೋಗಿ,
ಅವಳಿಂದ ನಿಕ್ವಾಸಘಾತಹೊಂದಿ ಆ ಕೊೋಹಔಯಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಆಕಸ್ಮಿಕ ರೀತ್ರಿ
ಯಿಂದ ಸೆಕೆಯಾಳಾಗಿ ಬಿಃಳಚೆಣಕಾಯಿತು!

ಹ ಬಟ NBA NG

ಆ ಗೂ yh S ಆ

೧೩೦ ಅಂಬಿಕೆ.

೧೭ ವಿಚಿತ್ರ ಘಟನೆ!

ಸಾ ಆ ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಬೀಳಲಿಕ್ಕೆ ಹಿಂದೂ
ಉಪಾಯವು ತೋಚದಾಯಿತು ಅದರಿಂದ ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನೆ
ಕುಳಿತಿದ್ದನು. ಆ ರಮಣಿಯು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದ ತುಸ ಹೊತ್ತಿ
ನೆ್ಲಿಯೇ ಆ ಕೋಣೆಯ ಯಾವ ಕಡೆಯಿಂದಲೋ ದುರ್ಗೆಂಧಯುಕ್ತ
ಹೊಗೆಯು ಬರಹತ್ತಿತು. ಮನೋಹರನು ಆ ಕೋಣೆಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು
ಸಂದಿಮೂರೆಯನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದನು. ಅಲ್ಲಿ ಯಾನ
ವಸ್ತುವಿಗೂ ಬೆಂಕಿಹತ್ತಿ ದಂತೆ ಅವನಿಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಕದ ಯಾವ
ದೊಂದು ಕೋಣೆಗೆ ಆಕಪ್ಪಿಕವಾಗಲಿ, ಇಲ್ಲವೆ ಆ ಭಗ್ನೆಮನೋರಥಳಾದ
ಸ್ತ್ರೀಯು ಬೇಕಂತಾಗೆಲಿ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿ ಗಬಹುದೆಂದು ಅವನು ತರ್ಕಿಸಿದನು;
ಆದರೆ ಅನನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗುತ್ತಿದ್ದ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಹೊಗೆಯು ಯಾವ
ದೊಂದು ಮನೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಹತ್ತಿದರೆ ಹೊರಡುವ ಹೊಗೆಯಂತಿರಡೆ, ಒಂದು
ಬಗೆಯ ಪ್ರಾಣಹಾರಕ ಗ್ಯಾಸಿನಂತೆ ಅತಿ ದುರ್ಗೆಂಧಮಯವಾಗಿತ್ತು.
ಬರಬರುತ್ತ ಆ ದುರ್ಗೆಂಧಯುಕ್ತ ಗ್ಯಾಸಿನಿಂದ ಮನೋಹರನೆ ಕ್ವಾಸ
ನಿರೋಧವಾಗೆಹತ್ತಿತು ಅವನು ಒಳ್ಳೇ ಪ್ರಯಾಸದಿಂದ ಉಸಿರಾಡುವ
ಪ್ರಸಂಗೆ ಬಂದಿತು. ಅದರೂ ಅವನಿಗೆ ಆ ದುರ್ಗೆಂಧವು ಯಾವ ಕಡೆ
ಯಿಂದ ಬರುವದೋ ಅದರ ಸುಳಿವೇ ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ ಇನ್ನು ಹೀಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ
ಕುಳಿತು ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ರವಾಗುವದಕ್ಕೆಂತ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲವನ್ನಾದರೂ
ಮುರಿದು ಹೊರಬಿದ್ದು ಪ್ರಾಣವುಳಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ ಮನೋ
ಹರನು ಆ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಒಳ್ಳೇ ಕಸುವಿನಿಂದ ಹಾರಿ ಹಾರಿ ಒದೆಯಲಿಕ್ಕೆ
ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಎಷ್ಟು ಸಾರೆ ಒದೆದರೂ ಆ ಬಾಗಿಲವು ಜುಮ್ಮೆ ನ
ಲಿಲ್ಲ ಇತ್ತ ದುರ್ಗೆಂಧವು ಹೊಗುತ್ತ ನತೆದದ್ದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಒತ್ತ ಟ್ಟ ಗೆ
ನಿಲ್ಲುವದು ವನಿಗೆ ಅಸಹ್ಯವೆನಿಸಿತು. ಆಗೆ ಅವನು ಅತ್ತಿಂದ ಇತ್ತ
ಇತ್ಮಿಂದ ಅತ್ತ ಭರದಿಂದ ಓಡಾಡುತ್ತ ನಡುನಡುನೆ ಶಕ್ತಿಮೊರಿ ಒದೆದು
ಆ ಬಾಗಿಲನನ್ನು ಮುರಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತ ಒಳ್ಳೇ ಕಷ್ಟದಿಂದ ಉಸಿ
ರಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದನು.

ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲದ ಹೊರಗೆ ಯಾರದೋ ಕಾಲಸಪ್ಪಳವಾದಂತಾ

ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿಷಿಗಿ

ಯಿತು. ಅನನು ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಕಿವಿಯಾನಿಸಿ ನಿಂತುಕೊಳ್ಳೆ ಬಂ, ಹೊರಗಿ
ನಿಂದ:_./ಮೂರ್ಪಾ, ನೀನೊಳ್ಳೇ ಬಲವಂತನಿದ್ದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಈ ಅತ್ತಿೀ
ಕಟ್ಟಿಗೆಯ ಕದವು ನಿನ್ನ. ಲತ್ತಾಪ್ರಹಾರಕ್ಕೆ ಮುರಿಯುವದೆ? ವ್ಯರ್ಥ
ಪಾಗಿ ಶ್ರಮಪಡುವೆ ಮಾತ್ರ. ಉಪೇಕ್ಷಿತ ನಾರಿ! ಹೃದಯದ ಕಲ್ಪನೆಯು
ಚ (ಓಳಿದರೆ ನೂರಿ, ಮುನಿದರೆ ಮಾರಿ' ಎಂಬ ವಾಕ್ಯವು ಇಂದು
ನಿನ್ನ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಟಳುವದ. ಜದ) ನಿನ್ಮು ಈ ಡಾಕ್ಟರೀ ಸೋಜ
ನೆಯ-ದುರ್ಗಂಧ ನಾಯುನಿನಿಂದಲೆ: ನಾನು ನಿನ್ನ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಹರಣ
ಮಾಡುವೆನು. ನಿನ್ನ ಮರಣಕ್ಕಿನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಅವಕಾಶನಿಲ್ಲ. ಆ ಅಲ್ಪಾವಧಿ
ಯೆನ್ನಾದರೂ ಈ ತರದ ಕಾರೀರಿಕ ಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯದೆ ಒತ್ತಟ್ಟಗೆ ಸೈಸ್ಥ್ಯ
ವಾಗಿ ಕುಳಿತು ಈಶಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆ!'' ಎಂದೆವಸೇ ತ್ರ -ಖ್ಯ್ರೊತ್ಕೆಂದು
ನಕ್ಕು ಹೊರಟು ಹೋದಂತಾಯಿತು.

ಆ ರಮಣಿಯ ಆ ನಿಕಟ ಹಾಸ್ಯವು ಆ ಪ್ರಾಣಹಾರಕ ದುರ್ಗೆಂಧ
ಯುಕ್ತ ಗ್ಯಾಸಿಗಿಂತಲೂ ONS ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ಮರ್ಮ ಬೇದಕ
ವಾಯಿತು. ಅದರಂದ ಅವನೆ ಚೇತನಾಶಕ್ಕಿಯು ಕಳವಳೆಗೊಂಡಿತು.
ಅವನು ಮತ್ತೆ ಆ ಕೋಣೆ ತುಂಟಾ ಭರದಿಂದ ಹಿಡಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದನು.
ನಿನಾದರೂ ಅವನಿಗೆ ಅಸ್ಲಿಂದ ಹೊರಬೀಳಲಿಕ್ಕೆ ಮಾರ್ಗ ದೊರೆಯದಾ
ಯಿತು. ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಕೆ ಕಾ ಸನಿಕೋಧವು ಹೆಚ್ಚಿ, ಚೇತನಾಶಕ್ಷಿ
ಯು ಕಳೆಗು೦ದಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಅವನೆ ಗೆಂಟಲವು ಬಣಗಿತ ಮೂಗು
ಹಿಣಗಿತು; ಕಣ್ಣು ಕತ್ತಲುಗುಡಿಸಿದವು; ಕೈ-ಕಾಲುಗಳ ನೆರಗೆಳು ಬಿಗಿ
ದವು; ನಾಲಿಗೆಯು ಸೆಳೆಯಿ;ತು. ಆದರೂ ಅವನು ಹುಚ್ಚನಂತೆ ಆ ಕೋಣೆ
ಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಾ ಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದನು. ಬರಬರುತ್ತ ಅವನೆ 'ಚ್ರಿತನ ವು ಕುಗ್ಗಿ
ಅನನು ಒಂದು ಕಡೆಗೆ ದೊಪ್ಪೆಂದು ಬಿದ್ದ ಬಿಟ್ಟನು!

ಡಾ. ಮನೋಹರನು ಯಾವಾಗೆ ಎಚ್ಚತ್ತು ಕಣ್ಣೆರೆದು ನೋಡ
ದನೊಃ ಆಗೆ ತಾನು ಮೊದಲನೇ ದಿನೆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನೆ ನೌಕೆ
ಯನ್ನು ಶರಾವತೀ ತೀರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಬಿಟಿ ಬಂದಿನ್ನನೋ-ಆ ಅಪರಿಚಿತ
ರಮಣಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯ ಯಾನ ಗಿಡದ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತಿರುವದನ್ನು ನೋಡಿ
ದ್ವನೊಃ ಅದೆ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ತೃಣಾಚ್ಛಾದಿತ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂ
ಡಿರುನೆನೆಂದು ಅವನಿಗೆ, ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅನನು ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚ

೨ ಅಂಬಿಕೆ.

ದನು. ಆಗೆ ಅವನೆ: ಮೂಗಿಗೆ ಆ ಕೋಣೆಯೊಳಗಿನ ದುರ್ಗಂಧಮಯ
ಗ್ಯಾಸಿನೆ ವಾಸನೆಯು ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೂ ಈನಕೆಗಿನೆ ಯಾವುದೋ!
ಹಿಂದು ಬಗೆಯ ಆಯಾಸದಿಂದ ಅವನ ಶರೀರವು ಬಲು ಬಾಧೆಪಟ್ಟತ್ತು.
ಅದರಿಂದ ಈಗೆ ಅವನು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚ ತಲೆ ಆ ನದೀ ತಟಾಕದ ಕಾಂತ
ಹಾಗು ಸಾನಂದ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಗಾಢವಾದ ನಿದ್ದೆ ಯೆ
ಹತ್ತಿ ಬಿಟ್ಟಿತು.

ಮತ್ತೆ ಮನೋಹರನಿಗೆ ಸ್ನೃತಿಯುಂಟಬಾದಾಗೆ ತಾನು ಹರಗೋಲಿ
ನಕ್ಸಿ ಮಲಗಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ತನ್ನ ನೌಕೆಯು ಭರದಿಂದ ಪರತೀರದ ಕಡೆಗೆ
ನಡೆದಿದೆಯೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅಗೆ ಅವನು ತಾನು ಯಾರು?
ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ನು? ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದೆನು? ಮುಂತಾದುದನ್ನು ಸಾವಕಾಶ
ವಾಗಿ ವಿಚಾರಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಮೊದಮೊದಲು ಅವನಿಗೆ ಏನೂ
ತಿಳಿಯದಾಯಿತು. ಕೆಲ ಹೊತ್ತಿನ ಮೆಃಲೆ ಕಳೆದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ತಾನು
ಆ ಮರದ ಕಳಗೆ ನಿಂತ ಆ ರಮಣಿಯನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದು ಫಕ್ಕನೆ ನೆನಪಿಗೆ
ಬಂತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಅವನು ಆ ಮುಂದಿನ ಹಿಂದೊಂದೇ ಸಂಗೆತಿಗಳನ್ನು
ಶೃಂಖಲಾಬದ್ಧ ವಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತ ವಿಚಾರಮಗೈನಾಗೆಲು, ತಾನು ಆ
ದುರ್ಗೆಂಧಯುಕ್ತ ಗ್ಯಾಸಿನಿಂದ ಮೂರ್ಛೆಹೊಂದಿ ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು
ಕೊಂಡವರೆಗಿನ ಸಂಗೆತಿಗೆಳು ಚನ್ನಾಗಿ ನೆನೆಪಾದವು; ಆದರೆ ಅ ಮುಂದಿನೆ
ಸಂಗೆತಿಯೊಂದೂ ಕಿಳಿಯಲೊಲ್ಲದು. ಆ ರೂಪಸಿ ರಮಣಿಯೂ, ಅವಳ
ಗೆಂಡನೊ ತನ್ನನ್ನು ಈ ಪರಿ ಗೋಳಾಡಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನಿರಬಹುದೆಂದು
ಅವನು ಬಹು ಪರಿಯಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದನು ಏನೂ ತಿಳಿಯದಾಯಿತು.
ಆಗ ಅವನು ಮತ್ತೆ ತಾನು ಬವಳಿ ಬಂದು ಬಿದ್ದು ಕೊಂಡಾಗಿನಿಂದ ಈಗೆ
ಸ್ಟ್ಛತಿಯುಂಟಾಗುವವರೆಗಿನೆ ಮನ್ಯಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು
ಜ್ಲಾವಿಸಿಕೊಳ್ಳೆ ಲಿಕ್ಕೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ತಾನು ಬವಳಿ ಬಂದು ಬಿದ್ದ
ನಂತರ ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಆ ರಮಣಿಯ ಆಜ್ಞೆಯ ಮೇರೆಗೆ
ಒಬ್ಬ ಕರೀ ಮೈಬಣ್ಣದ ಬೊಣಪನು ತನ್ನನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಸಾಗಿದ್ದು
ಅವನಿಗೆ ನೆನಸಾಯಿತು.. ಆ ಟೊಣಪನನ್ನು ತಾನು ಈ ಮೊದಲು
ಎಲ್ಲಿಯೊ ನೊಡಿರುವಂತೆಯೂ ತೋರಹತ್ತಿತು. ಇದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು
ವಿಷಯವು ಆ ರಾತ್ರಿಯ ಗೊಂದಲದ ಬಗ್ಗೆ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.

ಕಂಟಕ ಗಿ೩ಿಸಿ

en ಎಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತಿ: ನವೇಗೆ ಡಾ. ). ಮನೋಹರನು `ತನ್ನಷ್ಟಕ
ತಾನೆ! Asia Nd ಕಣ್ಣೆಕದು ಎದ್ದು ಕುಳಿತು, ಆ ಕ
ಮುಖ್ಯಸ್ಥನಾದ ಅಂಬಿಗೆರ ಸಂಜೀವನನ್ನುದ್ದೈಶಿಸಿ: -ಸಂಜೀವಾ, ಈಗ
ನೀನು ನನ್ನೆನ್ನೆಲ್ಲಿಗೆ ಸಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ನಡೆದಿರುವೆ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದನು.

«(ಧನಿಯಕರೇ, ನಿನ್ನಿನ ರಾತ್ರಿ ನೀವು ನಮ್ಮ ಮಾತು ಕೇಳಿದ್ದರೆ ನಿಮಗೆ
ಇಷ್ಟು ತೊಂದರೆಯೆಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿತ್ತು? ನಿಮ್ಮ ಮೇಲೆ ದೇನರ ದಯೆ
ಯಿತ್ತೆಂದೇ ನೀವು ಆ ಸ್ತ್ರೀ ಪಾಶದಿಂದ ಪಾರಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ! ನಾವು
ಈಗೆ ನಿಮ್ಮ ನ್ನ್ನ ಆಚೇಧಡಕ್ಕೆ ತಲುಪಿಸುವ) ಅಲ್ಲಿ ನಿಮುಗೋಸುಗೆ ಸಿದ್ಧ
ಗೂ ಮೊ!ಟಾರಿನೆಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ೦ಬ? ಇಸಿಮ್ಮು ಸಂತ ಊರಾದ ದೆ
ದೆೇವಪುರಕ್ಕೆ ತೆರಳಬಹುದು'' ಎಂದನ '

ಮನೋಹರನು ರೇಗಿಗೆದ್ದು:--ಸಂಜೀೀವಾ, ನಾನು ಯಾರಿಂದು
ತಿಳಿದಿರುವೆ? ಸಿದ್ಧ ದೇವಪುರದಲ್ಲಿ ನೆನ್ನೆವರಾರಿರುತ್ತಾರಿ?

(.ಧಣಿಯರೇ, ತಮ್ಮ ಹೆಸರು ಪಂತಕೆಂದಲ್ಲವೆ? ತಾವು ಸಿದ್ಧದೆವ
ಪುರವಾಸಿಗಳಲ್ಲವೆ? ನಮಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರು-ದೆಸೆಗಳೂ, ಊರೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.
ನೀವು ನಿನ್ನೆ ಸಾಯಂಕಾಲಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಡೋಣಿಯನ್ನೇರಿ ನನ್ನನ್ನು ನದಿಯ
ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ತುಸು ಅಡ್ಡಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾ'' ಎಂದಿದ್ದಿರಿ. ನಿಮ್ಮಿಂದ
ಸಿಗಬಹುದಾದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಇನಾಮಿನ ಸಲುವಾಗಿ ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ನಾವು
ಆಚೇಧಡದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೋಸುಗೆ ತಡೆದಿದ್ದೆವು. ಬೆಳಗಿನ ರಾವದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ
ವಿಕ್ರಾಳ ಸ್ವ ರೂಪದ ಬೊಣಪನು ನಿಮ್ಮ ನ ನ್ನು ಹೊತ್ತು ಕೊಂಡು ಬಂದು
ಆ ಗಿಡದ rE ನಮ್ಮನ್ನು ಕುರಿತು: ಎಲೈ ಡೋಣಿಯವಕೇ, ಪ್ರ
ನಿಮ್ಮ ಒಡೆಯನಾದ ಪಂತನು ನಮ್ಮ ಶ್ರಿ ಬಂದಾಗೆ ಅಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮೂರ್ಛೆ
ತಳೆದನು. ಅದರಿಂದ ನಾನು ಈಗೆ ಇನನೆನ್ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ತಃ ಬಿಟ್ಟ
ರುವೆನು. ಇವನನ್ನು ನೀವು ಈಗಲೆ ಆಚೆ! ಧಡಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಿರಿ. ಅಲ್ರಿ
ಇವನಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಮೋಟಾರಬಂಡಿಯು ಕಾದಿರುವದು. ಇವನು ಸಿದ್ಧ
ದೇವಪುರದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಪತ್ತೇದಾರನಾದ ಪಂತನು, ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೊದನು
ಅವನು ಅಂದಂತೆ ನೀವು ಪಂತರಲ್ಲವೆ?'' ಎಂದು ಸಂಜೀನನೆ ಪ್ರಶ್ನೆ
ಮಾಡಲು,

ಗ೧೩ಬ ಅಂಬಿಕೆ

ದ ವಾದ ಮು ದಾ 0 ಕಾಯರ್‌ ಮಾ

ಮನೋಹರ: ಸಂಜೀವಾ, ನನ್ನನ್ನು ತಂದು ಬಿಟ್ಟಿ ನನೆನ್ನು ನೀವು
ಗುರ್ತಿಸಬಕ್ಷಿರಾ? ಅವನು ಮತ್ತೇನು ಹೇಳಿದನು? ;

ಸಂಜಿ!ವ:--ನಾವು ಅವನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗುರ್ತಿಸಲಾರೆವು. ಯಾ-
ಕಂದರೆ ಅನನು ಬಂದಾಗೆ ಇನ್ನೂ ಕತ್ತಲು ಗೆವಿದಿತ್ತು. ಮೇಲಾಗಿ
ಅನನು ಅಲ್ಲಿ ಬಸಳೆ ಹೊತ್ತು ನಿಲ್ಲಲೂ ಇಲ್ಲ. «ನಿವು ಯಾರು? ನೀವು
ಇವರನ್ನು ಹೀಗೇಕೆ ಎತ್ತಿಕೊಂಟು ಬಂದಿರಿ?'' ಎಂದು ನಾವು ಆ ಗೈಹ
ಸನಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನ ಮಾಡಲು, ಆತನು ಸಿಟ್ಟಿನೆ ಆಕವೇಶದಿಂಬ:--* ನಲ್ಲೋ,
ಗೆಂಗೆನುಕ್ಕಳಿರಾ, ನಿಮಗೆ ಅದೆಲ್ಲ ಪಂಚಾಯತಿಯೇಶ ಕ್ಕಿ? ನಾನು ಹೇಳಿ
ದಷ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರಿ. ಹೆಚ್ಚಿನೆಇ್ಲಂಗೆತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಗೋ ಈ ಚೀ
ಯನ್ನು ಓದಿಸಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಿರಿ; ಎಬದವನೇ ಆ ಟೊಣವನು ನಿಮ್ಮ ಬಕ್ಕಣ
ದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚೀಟಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟು ಹೊರಟು ಹೋದನು.

ಆಗೆ ಮನೋಹರನು ತನ್ನೆ ಬಕ್ಕಣಗೆಳೊಳಗಿಂದ ಒಂದು ಚೀಟಿ
ಯನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದನು; ಹಾಗು ಅದನ್ನೆ ಓದಿ ಇಂಬಿಗರನ್ನು
ಜು ಜು ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಯಿತು; ಆ ಗ ಕಳ್ಳೆ ನು-

ದರವಡೆಖೋರನು; ಅವನು ಮಹಾ ಶಕ್ಕನು-*ತಿ ಓಿತ್ಚಾಸಘತತುಸ ರ
ನೀವೂ ಆತನ 131 ಕಾಣತ್ತ್ವೀರಿ ನೀವು ನನ್ನೆನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯ
ನೆಂದು ತಿಳಿದು, ಈ ಹುಡುಗಾಟಿಕೆ ನೆಿಸಿರುನಬಾಗಿ ಕ ಕಾೂಣುಸ್ತದೆ; ಆದರೆ

ತೀವ್ರವೇ ನಿಮ್ಮ ಮಗ್ಗೆಲನ್ನು ಮುರಿಯದೆ ಬಿಡಲಾ”ನು. ತಿಳಿಯಿ.ತೆ!?
ಎಂದವನೇ ಕ್ರೋಧ ಭರದಿಂದ ನಾನಿನಲ್ಲಿ ಇಸ್ಮಿಂದ ಅತ್ತ ಅತ್ತಿಂದ ಇತ್ತ
ಅಡಾ ಡಲಾರಂಭಿಹಿದನು.

ಅಂಬಿಗೆರಿಗೆ ಮನೋಹರನೆ ಮಾತಿನ ಅರ್ಥವೆಃ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ಇವ
ನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಬಗೆಯ ವಿಕಾರವು, ಇಲ್ಲನೆ ಚವಡಿಯ
ಬಾಧೆಯಾಗಿರಬಹುದೆಂಡೆಣಿಸಿ, ಅವನ ಕಡೆಗೆ ಕುತೂಹಲ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ
ಟಕಮಕ ನೋಡುತ್ತ ತಮ್ಮ ನಾನನ್ನು ಭರದಿಂದ ನಾಗಿಸುತ್ತ ನಡೆದಿದ್ದರು.
ಅಂಬಿಗೆರ ಸಂಜೀವನೆ: ಮಾಶ್ರ ಅವನೆ ಮಾತಿನಿಂದ ತನೆ ಗಾಬರಿ ಹೊಂದಿ: -
ರಾಯರೇ, ನಮ್ಮ ಬಡವರ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲದ-ಸಲ್ಲದ ಆರೋಪಗಳನು, ಹೊರ
ಸುವದು ನಿಮ್ಮಂಥ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ಸರಿಯಲ್ಲ; ನೆಮ್ಮ ಅಂಥ ಯಾನ
ತಪ್ಪು ನಿಮ್ಮ ನೆಜರಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತೆಂದು ನಿವು ಹೀಗೆ ಅನ್ನತ್ತಿರುನಿರಿ?

ಅಂಬಿಕೆ ೧೩೫

ಮನೋ1ರ: ನಿವ ವಿದೆಲ್ಲವೂ | ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾ ಗಿಜಿ; ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಆ
ಕಳ್ಳನು ನ ನನ್ನ ಬಕ್ಕಣದೊಳಗಿನ ಬಂಗಾರದ ಗೆಡಿಯಾರ, ಕೈಯೊಳಗಿನ
ಪಚ್ಚದ ಉಂಗುರ, ಪಾಕೀೀಟಿಕೊಳಗಿನೆ ೫೦೦ ರೂಪಾಯಿಗಳ ನೊಟು
ಮುಂತಾದವುಗೆಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನೆಸೆವುತ್ತಿ ದನು? ಈಗೆ ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಸ
ಸನೊಪದ ಮೋಲೀಸ ಚಾವಡಿಗೆ de ನಡೆಯಿರಿ. ಇನ್ನು ಸುಮ್ಮ
ಬಿತುವದು ಸರಿಯಲ್ಲ, ಎನ್ನುತ್ತ ಅವನು ತನ್ನೆ ಪಾಕೀಟನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹು
ತೆಗೆದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಡಿಗೆ ಅವನಿಗೆ ಆ ಪಾಕೀಟನ ಒಂದು ಖಾನೆ
ಯಲ್ಲಿ ಒಂದರೊಂದೊಂತಿದ್ದ ಮತ್ತೆ ಮೂರು ಚೀಟಗಳು ಕಂಡವು. ಅವು
ಗೆಳ ಮೇಲ್ವಿಳಾಸಗಳನ್ನು ಓದಲು, ಅವುಗಳೊಳಗಿನ ಎರಡು ಚೀಟಿಗಳು
ತನ್ನೆ ಹೆಸರಿಗೇ ಬರೆ ಲ್ಪ ಟ್ಟ ದ್ಲೆನ ನೆಂಬದು ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಮೂರನೇ
ಚೀಟಯು ಮಾತ, ಸಿದ್ದ ದೇನಪ್ರರಡ ಪಂತನೆ ಹೆಸರಿಗಿತ್ತು. ಮನೋಃ
ಹರನು ಒಳ್ಳೇ ಉತ ಕತೆಯಿಂದ ಆ ಮೂರು ಚೀಟಿಗೆಳನ್ನೊ ಓದಿಕೊಂ
ಡನು. ತದನುತರ ಅವನು ತುಸ ಶಾಂತನಾಗಿ, ಅಂಬಿಗೆರನ್ನು ಕುರಿತು:-
ಸಂಜೀವಾ, ನೆನ್ನ ಹೆಸರೇ ಪಂತನೆಂದು; ನನ್ನೆ ss ಸಿದ್ಧಜೇವಪುರ
ದಲ್ಲಿದೆ. ಎಷ್ಟು ಬೇಗನೆ ಸಾಧ್ಯವೋ ಅಷ್ಟು ತೀವ್ರ ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕಳಿ
ಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿರಿ. ನಿಮಗೆ ನಾನು ಬಹು ಕಾಣಿಕೆಯನ್ನು
ಕೊಡುತ್ತೇನೆ, ಎಂದು ಸುಮ್ಮ ನಾಗೆಲು,

ಅಂಬಿಗೆರು ಒಳ್ಳೇ ಭರದಿಂದ ನೌಕೆಯನ್ನು ಸಾಗಿಸಿ ಆಚೆ! ಧಡಕ್ಕೆ
ಒಯ್ದರು, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಹೇಳಿದ್ದಂತೆ ಅಲ್ಲಿಯೆ ಸಂದು ಮೋಟಾರ
ಬಂಡಿಯ ಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಈಗೆ ರಾತ್ರಿಯು ತೀರಿ ಸೂರ್ಯನು ಕ್ಷಿತಿ
ಜದ ಮೇಲೆ ಬಂದಿದ್ದ ನು. ಆದರಿಂದ ಮನೋಹರನು ಯಾವ ಅನುಮಾನೆ
ವನ್ನೂ ತಾಳದೆ, ಅಂಬಿಗರಿಗೆ ಕೊಡತಕ್ಕಷ್ಟು ಇನಾಮು ಕೊಟ್ಟು, ಆ
ಮೋಟಾರನ್ನು ಹತ್ತಿ ಸಿದ್ಧದೇವಪುರದ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗಿದನು.

ಮನೋಹರನು ಸಿದ್ಧದೇವಪುರಕ್ಕೆ ಯಥಾನಕಾಶದಲ್ಲಿ ತಲುಪಲು,
ಅಲ್ಲಿ ಸಂತನ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕೆ "ಹಚ್ಚ ಲಿಕ್ಕೆ ಅವನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ತೊಂದರೆ ವಹಿಸ
ಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆ ಮಥಭ್ಯಮು ರ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಪಂತನೆ ಬಿಡಾರವು
ಹಾಹಾ ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆಂನನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು ಆಗೆ ಪಂತನು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದು,
ಒಂದು ವರ್ತಮಾನಪತ್ರವನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದನು. ಕೂಡಲೆ ಅನನು ತನ್ನೆ

೧೩೬ ಅಂಬಿಕೆ.

37 ಬಂಡ ಅವಾಣತ ವೃಕಷಾರ ಮುಾವರಾಗೆ ಸೂತಕ ಇವ
ನನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತನು.

ಆಗೆ ಮನೋಹರನು ವಿನಯದಿಂದ: ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರೇ ಪಂತ
ಕೆಂದೇನು?

ಪಂತನು ಗೋಣು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ ಸಮ್ಮ ತಿಸಿದನು.

«ನಿಮ್ಮ ವಿಳಾಸದ ಒಂದು ಪತ್ರವನ್ನು ನಿಮಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ಸಲು
ವಾಗಿ ನಾನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿರುತ್ತೇೇನೆ” ಎಂದಂದು ಪುನೊ!ಹರನು ತನ್ನ
ಬಕ್ಕಣದೊಳಗಿನೆ ಒಂದು ಚಿ!ಟಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಅನನ ಕೈಗಿತ್ತ ನು.

ಪಂತನು ಅ ಪತ್ರವನ್ನು ಚತ ಗೊಟ್ಟು ಓದಲಾರಂಭಿಸಿದನು:- -

«ಗೆಳೆಯನೇ,

ಬಹು ದಿನೆಗಳಿಂದ ನಿನ್ನೆ ಕಡೆಯ ವರ್ತಮಾನವು ತಿಳಿಯದ್ದರಿಂದ
ಅಲೋಚನೆಗೊಳೆಗಾಗಿರುವೆನು. ಅದರಂತೆ ನಿನಗೂ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ
ಯುಂಜಾಗಿರಬಹುದು. ಈಗೆ ಈ ಕ್ಷೇಮ ಸಮಾಚಾರದ ಪತ್ರದಿಂದ
ನಿನಗೆ ಹಾಯ್‌ ಎನಿಸಬಹುದು

ನೀನು ಈ ವರೆಗೆ ನಮ್ಮ ಸಂವಾದವನ್ನು ತಿಳಿಯದ್ದರಿಂದ ಹೇಗೆ
ಚಿಂತಾನುನೆಸ್ಕನಾಗಿರುವೆಯೋ, ಹಾಗೆಯೇ ನಾವಾದರೂ ನಿನ್ನನ್ನಿನ್ನೂ
ಪಂಲರೋಕಕ್ಕಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ ಬಹು ವ್ಯಥಿತರಾಗಿರುವೆವು. ನಾವು ಬೇಗನೆ ಆ
ನಮ್ಮ ಕೃತ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವೆವು. ನಿನಗೆ ನಮ್ಮ ಇರವನ್ನು
ತಿಳಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿಯೇ ಈ ಡಾ| ಮನೋಹರರಾಯರ ಕೂಡ ಈ ಪತ್ರ
ವನ್ನು ಕಳಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅವರು ನಮಗೆ ವೈದ್ಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಬಂದು ಯಾವ
ಗೆತಿ ಹೊಂದಿರುವರೆಂಬದನ್ನೆ ಅವರ ಬಾಯಿಂದಲೇ ಕೇಳಿ ತಿಳಿದು,
ಮುಂದಿನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ತೊಡಗೆಬಹುದು. ಇತಿ.

ನಿಮ್ಮ ಸ್ಥಿರಪರಿಚತ,
ಫಾಕ್ಸ''

18] ಅಂಬಿಕೆ. ೧೩೭

೧೮ ಷಾತಾಳ-ಪ್ರನವೇಶ.
Gj ಪತ್ರವನ್ನು ಓದಿ, ತನ್ನನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ
ಫಾಕ್ಸನೇ ಮೊದಲಾದ ಬದ್‌ಮಾಷರು ಮತ್ತೆ ಯಾವುದೋ ಒಂದು
ಹಂಚಿಕೆಯನ್ನು ಹಾಕಿರುವರೆಂದು ಪಂತನು ಭಾವಿಸಿದನು. ಬಳಿಕ ಅವನು
ಡಾ| ಮನೋಹರನನ್ನು ಕುರಿತು. _-ರಾಯಕೆ*, ನಿಮಗೆ ಈ ಪತ್ರವು ಎಲ್ಲಿ
ಸಿಕ್ಕಿತು? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಮಾಡಲು,

ಮನೋಹರನು ಹೇಳಿದ್ದೆ (ನಂದರೆ; ಈ ಪತ್ರವು ನನಗೆ ವಲ್ಲಿ
ದೊರಕಿತು, ಯಾರಾಗೆ ದೊರಕಿತ್ತು, ಯಾರು ಕೊಟ್ಟಿರು, ಮುಂತಾದು
ದಾವುದನ್ಮೂ ನಾನೆರಿಯೆನು. ನನ್ನ ಈ ಬಗೆಯ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರವನ್ನು
ಕೇಳಿ ನೀವು ವಿಸ್ಮಯಪಡಬೆಡಿರಿ ನಾನು ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಸಂಪೂರ್ಣ
ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ತಿಳಿನದಿದ್ದಕೆ, ನಿವಗೆ ಈ ಪತ್ರದ ಗೊಂದಲದ ಇತ್ಯರ್ಥ
ವಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ! ಎಂದಂದು ತಾನು ಯಾರು, ಆ ಅಪರಿಚಿತ ಹೆಣ್ಣಮಗಳೊ
ಡನೆ ಅವಳಲ್ಲಿಗೆ ವಿಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆನು, ಅಲ್ಲಿ ಏನಾಯಿತು? ಮುಂತಾದು
ದನ್ನು ಅವನು ವಿಸ್ಲಾರವಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದನು ಆ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ
ಪಂತನು ಎಷ್ಟು ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡುವನೆಂದು ಮನೋಹರನು ತರ್ಕಿಸಿದ್ದನೊ!
ಅದರ ಶತಾಂಶದಷ್ಟು ಕೂಡ ಅವನಿಗೆ ಸೋಜಿಗನೆನಿಸಲಿಲ್ಲ ಫಾಸ್ಟ ಹಾಗು
ಜೊನ್ಸೆರು ಇವನನ್ನು ಈ ಪರಿ ಸೀಡಿಸಿದ್ದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇ ಇಲ್ಲೆಂದೃ.
ಪಂತನೆ ಮನೋನಿಶ್ಚ ಸುವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು: ಅದರಿಂದ ಅವನು ಆ ಸಂಗತಿ
ಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿಸ್ಮಯಪಡದೆ, ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ ಅವರು ಇವನನ್ನು ಜೀವ
ದಿಂದ ಮರಕಿ ಬಿಟ್ಟ ಬಗ್ಗೆ ಅವನಿಗೊಂದು ಬಗೆಯ ಆನ್ಲರ್ಯವೆನಿಸಿತು.

ಬಳಿಕ ಪಂತನು ಮತ್ತೆ ಮನೋಹರನನ್ನುದ್ದೆ "ಶಿಸಿ:-ಡಾಕ್ಟರರೀ,
ನಿಮಗೆ ಆ ಉಳಿದ ಎರಡು ಪತ್ರಗಳು ದೊರೆತದ್ದೆಲ್ಲಿ? ಅವನ್ನು ನೀವಿನ್ನೂ
ಹರಿದು ಹಾಕಿಲ್ಲವಸ್ವೆಃ? ಎಂದು ಕೇಳಲು,

((ಅವಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ಪತ್ರದಂತೆಯೆ ನನ್ನ ಬಕ್ಕಣದನ್ನಿಯೆ! ದೊಕೆ
ತವು. ಅವನ್ನಿನ್ನೂ ನಾಶಪಡಿಸಿಲ್ಲ, ಇಕೊಳ್ಳಿರಿ'' ಎಂದಂದು ತನ್ನೆ ಹೆಸ
ರಿನ ಆ ಎರಡೂ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಪಂತನೆ ಮುಂದಿಟ್ಟನು, ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು

೧೩೮ ಅಂಬಿಕೆ.

ಅವುಗಳನ್ನು ಕುತೂಹಲಭರದಿಂದ ಓದಲುದ್ಯುಕ್ತನಾದನು. ಅವುಗಳ
ಶ್ಲೊಂದರ ಸಂಗೆತಿಯು ಈ ತೆರವಾಗಿತ್ತು:
ಡಾ. ಮನೋಹರ,

ನೀನು ನೆನ್ನೆನ್ನು ಗುರುತಿಸದಿದ್ದರೂ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗುರು
ತಿಸಿರುತ್ತೇೇನೆ ನೀನು ಹಾನಗಲ್ಲಿನೆವನೆಂಬದೂ ಬನವಾಸಿಗೆ ನೀನು ಯಾತ
ಘೊ ಸುಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಯೆಂಬದೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದೆ; ಮತ್ತು ನಿನು
ಅಲ್ಲಿಯ ಜಮೂನ್‌ದಾರ ಗೋವಿಂದರಾಯನೆ ಸಲಹೆಯಿಂದ ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು
ಪತ್ತೆಹಚ್ಚುವ ಸಲುವಾಗಿ ಯಾವನೊಬ್ಬ ಒಳ್ಳೇ ಕುಶಲ ಗುಪ್ತ ಪೋಲೀಸ
ನನ್ನು ನಿಯವಿ.ಸುನದಕ್ಕಾಗಿ ಕಾರವಾರಕ್ಕೆ ನಡೆದಿರುವೆಯೆಂಬದೂ
ಗೊತ್ತುಂಟ ; ಆದರೆ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನೀನು ನೆನ್ನೆ ಮಾತು ಕೇಳುವದಾ
ದರೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಂತದಲ್ಲಿ ಅದೇಕೆ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧದೇವಪುರದ ಪಂತ
ನಂತಹ ಗುಪ್ತಚಾರನು ನಿನೆಗೆಲ್ಸಿಯೂ ದೊರಕಲಾರನು. ಆದುದರಿಂದ

ನೀನು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಅಂಡಲೆಯೆದೆ, ಅತನ ಕಡೆಗೇ ಹೋಗೆ; ಹಾಗೂ ಅವ
ನಿಗೆ ಅ ಕೆಲಸನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸು.

ನೀನು ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವೆಯೆಂಬದೂ, ಅವಳು ನಿನ್ನನ್ನು
ಪ್ರತಿಸುತ್ತಿ ರುವಳೆಂಬದೂ ನನಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿದೆ; ಅಲ್ಲದೆ ಅವ
ಳನ್ನು ನಿನಗೆ! ಕೊಟ್ಟು ಲಗ್ಗೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಅವಳ ತಂದೆ ಸೀತಾ
ರಾಮರಾಯನು ಮಾಡಿದ್ದ ನಿಶ್ಚಯವೂ ನನಗೆರಿಯದ ಮಾತಲ್ಲ; ಅದಕೆ
ರೈವಗೆತಿಯು ಯಾರಿಗೂ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ. ನಿನ್ನೆ ವಿಷಯವಾಗಿ ನನಗೆ ಅತ್ಯಂತ
ಕರುಗೆಯುಂಬಾಗಿರುನದು; ಆದರೆ ನಾನು ಈಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದುಡ್ಡಿನ
ಅಡಚಣಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿರುವದಂಂದೆ ನಿನೆಗೆ ಕೊಂಚ ತೊಂದರೆ ಕೊಡ
ಬೇಕಾಯಿತು. ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಬನವಾಶಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ್ದ ಕೇಶವ
ರಾಯನೆಂಬವನೇ ನಾನು. ನನ್ನ ವಿಷಯವಾಗಿ ಇದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿ
ಚಯವು ನಿನೆಗ(ಗೆ ದೊರಕಲಾರದು. ಇತಿ.

ಮನೊಹರನ ಹೆಸರಿನ ಮತ್ತೊಂದು ಪತ್ರದ ಸಂಗೆತಿಯು
“ಮನ್ಮೆನೆ ಮನೋಹರ!

ಬ್ರಿಯಕರಾ, ನೀನು ಇಂದು ನನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಪಾರಾಗಿ ಹೊಗಿ
ದ್ದರೂ, ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಬಿಟ್ಟುಗೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ, ನೀನು ಪಾರಾಡೆಯೆಂದು

ಅಂಬಿಕೆ. ೧೩೯

ಮಾತ್ರ ಸರ್ವಥಾ ಬಾವಿಸಬೇಡ;
ತಿಳಿಯಬೇಡ; ಅದರೆ ಇಂದು ನಾನೊಂದು ಕಾರ್ಯಸಾಧನೆಗಾಗಿ ನಿನ್ನನ್ನು
ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟ ದ್ದೇನೆ. ಬೇಕಾದಾಗೆ, ಬೇಕಾದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು
ಹಡಿತಂದು ನೀನು ಮಾಡಿದ ನೋಸಕ್ಕೆ- -ನಿನ್ನನ್ನು ವ.ನಃಪೂರ್ವಕವಾಗಿ
ನ್ರತಿಸುವ ಈ ಜೊನ್ಸಳನ್ನು ತುಚ್ಛೀಕರಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ -ನಿನಗೆ ತಕ್ಕ ದೇಹಾಂತ
ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತವನ್ನು ಇಂದಿಲ್ಲ ನಾಳೆ ಕೊಟ್ಟೆ? ಕೊಡುತ್ತೇನೆಂಬದನ್ನು
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಜ್ಞ್ಯಾನಿಸಿಕೊಂಡಿರು. ನಿನ್ನ ಕತ್ತಿನ ನೆತ್ತರದಲ್ಲಿ ಕೈತೊಳೆಯದ
ಹೊರತು ನಿನ್ನಿಂದಾದ ಅಪಮಾನದ ಸೇಡು ತೀರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ; ಮತ್ತು ಅಂದೆ!
ನಿನಗೆ ಉರ್ನೇಕ್ಷಿತ ಸ್ತ್ರೀಯು ನಾಗಿಣಿಗಿಂತಲೂ ಭಯಂಕರಳೆಂಬದು ಅನು
ಭನಕ್ಕೆ ಬಂದೀತು. ಇತಿ.

ನಿನ್ನಿಂದ ಉನೇಕ್ಷಿತಳಾದ ಜೊನ್ಸೆ''
ಈ ಬಗೆಯಾಗಿದ್ದಿತು.

ಬನವಾಸಿಯಕೇಶವ, ಮನೊ:ರಮೆಯನಿನಾಯಕ, ಗೋಸನೀಚಂದನ
ವೈದ್ಯರಾಜ ಹಾಗು ಜೊನ್ನಳ ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕೃ ಈ ಎಲ್ಲ ಹೆಸರುಗೆಳನ್ನು
ಧರಿಸಿದ ಹಿಂದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿದ್ದು, ಅದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತನ್ನೆ ಅನುಯಾಯಿಗಳ
ಸಹಾಯದಿಂದ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಆಲ್ಲೊ!ಲಕಲ್ಲೋಲವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ ತನಗೆ ಪ್ರತಿ
ಸ್ಪರ್ಧಿಯಾಗಿರುವಡೆಂಬದನ್ನು ಪಂತನು ಈ ಮೊದಲೇ ತರ್ಕಿಸಿದ್ದನು.
ಅದರಿಂದ ಅ ಮೂರೂ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಓದಿದರೂ ಪಂತನಿಗೆ ನಿಶೆ:ಷವೇನೂ
ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬಳಿಕ ಅವನು ಮುಗುಳುನಗೆಯಿಂದ ವ ನೋಹರನನ್ನು
ಕುರಿತು:-- ಡಾಕ್ಟರರೆ!, ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವ ಜನ್ಮಗಳ ಸುಕೃತದಿಂದಲೇ ತಾವು
ಇಂದು ಆ ನರರಾಕ್ಷಸರ-ಕೊಲೆಗೆಡಕರ-ಕೈಯೊಳಗಿಂದ ಪಾರಾಗಿ ಬಂದಿರು
ತ್ರಿ ಃಶಿ! ಎಂದನು.

ಮನೊ ತಾವು ಆ ಜನರನ್ನು ಬಲ್ಲಿರಾ?

ಪಂತ;--ಇಂಥ ಹಲಕೆಲವು ಜನರ ಪರಿಚಯವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದ
ಹೊರತು ನಮ್ಮ ಬಾಳು ನಡೆಯಲಾರದು. ಈಗೆ ಅದಿರಲಿ. ಅಂಬಿಕೆಯ
ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಾದ ಗೋಪಿಂದರಾಯನೆ ಸೃಭಾವಸರಿಚಯವು ನಿನಗೆ ಚೆನ್ನಾ
ಗಿದೆಯೋ?

ಗಿ೪ನಿ ಅಂಬಿಕೆ.

ಮನೊ!:- ಅವರು ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರು ಬನವಾಸಿಯ ಜನೆ
ರಿಲ್ಲರೂ ಅವರನ್ನು ಸಭ್ಯಗೈಹಸ್ಥ ರೆಂದು ಸನ್ಮಾನಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.

ಪಂತ:-. ನೀವು ನನ್ಮೊಡನೆಯೇ ಕಲ ದಿನ ಇದ್ದು, ನನ್ನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ
ಸಹಾಯಮಾಡುವದಾದಕೆ ಅಂಬಿಕೆಯ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚುವ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ
ಹತ್ತುವೆನು. ಇದಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಸಮ್ಮತಿಯುಂಟೋ?

ಮನೊಣ ನೆನ್ನೆ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ; ಅದರೆ ನನ್ನಿಂದ ತಮಗೆ ಏನಾಗ
ಬೇಕಾಗಿದೆಯೆಂಬದನ್ನು ತಿಳಿಸುವಿರಾ?

ಪಂತ: (ಉತ್ಸುಕತೆಯಿಂದ) ನಿನ್ನಿನೆ ರಾತ್ರಿ ಯಲ್ಲಿ ನೀವು ಆ ಅಪ
ರಿಚಿತೆ ಕೆಣ್ಣುಮಗೆಳೊಡನೆ ಯಾವ ಬಂಗ್ಲೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಕೋ ಅಲ್ಲಿಗೆ
ನನ್ನನ್ನು as i ಆ ದಾರಿಯು 'ಅಕ್ಷ್ಯದಲ್ಲಿದೆಯೊಗಿ

ಮನೊ ಛೇ-ಛೇ! ಆ ಕಟ್ಟಿಡವಿಯೊಳಗಿನ ದಾರಿಯು ನೆನ್ನೆ
ಸ್ಮರಣದಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಸತ್ರ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯ ಕಾಗ್ಗೆತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ
ಹ ಇದ್ದರಿಂದ ತಗೆ * ದಾರಿಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವದು
ದ ಸ್ಮರವು. ಆದರೂ ಪ್ರಯತ್ನಎರಾಡಿದಕೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಆ ಬಂಗ್ಲೆಗೆ
ಕರೆದೊಯ್ಯಬಹುದು.

ಪಂತ: ಭಿ! ಭಲೆ!! ಹಾಗೇ ಜಗಲಿ ಇಂದು ನೀವು ನನ್ನಲ್ಲೇ
ಊಟಮಾಡಿ; ಹಾಗು ನಿಮ್ಮ ನಿದ್ದೆ-ವಿಶ್ರಾಂತಿಗೆಳಾದ ಬಳಿಕ ಮಧ್ಯಾಕ್ನ
ದಲ್ಲಿ ಅತ್ಮ ಹೋಗೋಣ, ಎಂದಂದು ಅವನೆ ಊಟಿಸಪಾಟಿಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆ
ಮಾಡಿಸಿದನು.

ಮನೋಹರನು ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚತ್ತು ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ
ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪಂತನೂ ತನ್ನ ಎಲ್ಲ ಕೆಲನಗಳನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಂಡು ಫಾಕ್ಸ-
ಚೆಣನ್ನೆರ ಆ ೪ ್ಲಿಯ ಶೋಧಕ್ಕೆ ಹೊರಡುವದಕ್ಕಾಗಿ ಸಜ್ಜಾದನು.
ಬಳಿಕ ಇಬ್ಬರೂ ಒಂದು ಸ್ಪಕಲ್‌ ಮೋಟಾರಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಸಿದ್ಧ ದೇವ
ಪುರದಿಂದ ಗೆರಸಸ್ಪೆಯ ಹತ್ತರದ ಶರಾವತೀ ತೀರಕ್ಕೆ ನಡೆದರು; ಹಾಗು
ಅನ್ಲಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತೆ! ಒಂದು ಡೋಣಿಯನ್ನು ಏರಿ ಪರತೀರಕೆ ಕ್ಸ್‌ ಸಾಗಿ,
ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಬ್ಬರೂ ಕಾಲುನಡಿಗೆಯಿಂದಲೇಃ ಆ ಬಂಗ್ಲೆಯ ಅನುಸಂಧಾನಕ್ಕೆ
ತೆರಳಿದರು.

ಮನೋಹರನಿಗೆ ಆ ದಾರಿಯು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ವೃರಣದಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ,

ಅಂಬಿಕೆ. ೧ಿ೪ಗಿ
ಅದರಿಂದ ಅನರು ನಡುನಡ:ನೆ ತಪ್ಪುತ್ತ-ತಾಕುತ್ತ ನಡೆದು ಸರಾಸರಿ
ಸಂಜೆಯ ೫ ಗೆಂಬೆಯ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆ ಬಂಗ್ಲೆಯ ಕಂಪೌಂಡಿಗೆ ಹೋಗಿ
ತಲುಪಿದರು. ಅದೇ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅತ್ತಕಡೆಯಿಂದ ಒಬ್ಬ ಒಕ್ಕಲಿಗೆನು ಬರು
ತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನನ್ನು ಕುರಿತು ಪಂತನು;--ಏನೆಯ್ಯಾ ಹರಿಯಾ, ಈ
ತೋಟವು ಯಾರದು? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದನು

"ಸ್ಕಾಮೊ, ಇದು ನಮ್ಮ ಸಾವುಕಾರರದು.''

ಒಕ್ಕಲಿಗೆನ ಈ ಉತ್ತರವನ್ನು ಕೇಳಿ ಪಂತನು ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿಬಿದ್ದೆ ನು.
ಕ್ಷಣಕಾಲದ ನಂತರ ಅವನು: ಏನಪ್ಪಾ ಯಜಮಾನ್ಯ ನಿಮ್ಮ ಸಾವು
ಕಾರರಾರು? ಅವರು ಯಾವ ಊರಳ್ಲಿರ ತ್ತಾರೆ?

"(ದೇವರು ಅವರು ಬತ್ತೇನಿಯನರು ಅರ ಹೆಸರು ಲಾಂಗಮನ್‌
ಸಾಹೇಬರು. ಕೆಲದಿನಗಳ ಹಂಡೆ ಅವರು ತೀರಿಕೊಂಡರು ಈಗೆ ಇದನ್ನು
ಬನವಾಸಿಯ ಗೋವಿಂದರಾಯರು ಕೊಂಡುಕೊಂಡಿರುವರಂತೆ'' ಒಕ್ಕಲಿ
ಗೆನ ಈ ಉತ್ತರದಿ.ದ ಪಂತನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಿಡಿಗೆ. ತೋರಿದವು. ಒಕ್ಕಲಿ
ಗೆನು ಕಣ್ಣುಮರೆಯಾಗುತ್ತಲೆ ಪಂತನು ಮನೋಹರನನ್ನು ಕು! ತು:--
ಡಾಕ್ಟರರೇ, ಅಂಬಿಕೆಯ ಕಕ್ಕನು. ನಿಮ್ಮ ಮಾನನೆ ತಮ್ಮನು ನಿವು
ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುನಂತಹ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿ ತೋರುವದಿಲ್ಬ. ಅಂಬಿ
ಕೆಯ ಹರಣದಲ್ಲಿ ಅವನೆ ಅಂಗವು ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ತೆರವಾಗಿ ಇರಲೇ
ಬೇಕೆಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ ಅದು ಹೆ-ಗೆಯೇ ಇರಲಿ, ಆ ಬಗ್ಗೆ ಹಿಂದಿ
ನಿಂದ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವಾ, ಎಂದಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಆ ಬಂಗ್ಲೆಯ ಉಪವನ
ವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದರು

ಆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ನಾನಾಬಗೆಯ ಫಲ-ಪುಷ್ಪಗೆಳ ವೃಕ್ಷಗೆಳು ಗೆಗೆನೆ
ಚುಂಬಿತವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದವು. ಹಲ್ಲಂತೂ ಒಳ್ಳೆ! ದೆಟ್ಟಿ ವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿತ್ತು.
ಅದರಿಂದ ಆ ಸ್ಕಾನವು ಮನುಷ್ಯ ವಸತಿಗೆ ಕೇವಲ ಅಯೋಗ್ಯವಾಗಿ
ತೊ!ರುತ್ತಿತ್ತು ಅವರಿಬ್ಬಗೂ ಆ ಪುರುಷಪ್ರಮಾಣದ ಹುಲ್ಲಿನೊಳೆಗಿಂದ
ಎಷ್ಟೊ ದಾರಿಯನ್ನು ಕ್ರಮಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಅವರಿಗೂಂದು ವಿಸ್ತೃತವಾದ,
ಆದರೆ ಹೊರಗಿನಿಂದ ಜೀರ್ಣ-ಶೀರ್ಣವಾಗಿ ತೋರುವ ಬಂಗ್ಲೆಯು
ಕಾಣಿಸಿಕೊ`ಡಿತು ಅವರು ಬಂಗ್ಲೆಯ ಸವಾಪದಲ್ಲಿ ಹೋದಾಗೆ ಮೇಲಂ-
ತಸ್ತಿನೊಳಗಿನ ಪಶ್ಚಿಮದಿಕ್ಕಿನ ಒಂದು ಕಿಡಿಕೆಯು ತೆರೆಯಲ್ಪಟ್ಟದ್ದು,

೧೪೨ ಅಂಬಿಕೆ.

ರಲ್ಲಿ ಯಾರಾ ದಯ ವರದ,

ಅದಕೊಳಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ರೂಪಲಾವಣ್ಯಯುಕ್ತ ನೆಡುಹಕೆಯದ
ಹೆಂಗೆಸು ತನ್ನ ನಿಡಿದಾದ ಕೂದಲುಗೆಳನ್ನೆ ಸಾಯಂಕಾಲದ ಸೂರ್ಯನೆ
ಕೆರಣಗೆಳಿಂದ ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳು ತಲಿದ್ದ ಳು. ಪಂತನು ದೂರದಿಂದಲೆ: ನೊ'ಡಿ,
ಅವಳು ಫಾಕ್ಸನೆ ಉಸಪತ್ನಿಯಾದ ಜೊನ್ಸಳೆಂಬದನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದನು.
ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಇವಳೇ ಮೊದಲಿನ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಆ ಅಪರಿಚಿತ
ಸ್ತ್ರೀಯೆಂಬದನ್ನು ಮನೋಃಹರನು ಗುರುತಿಸಿ, ಗಾಬರಿಗೊಂಡನು; ಹಾಗು
ಪಂತನನ್ನು ಕುರಿತು ಮೆಲ್ಲಗೆ: -ಪಂತರೇ, ಇವಳೇ ಆ ಮೋಸಗಾರ್ತಿಯಂ,
ಎಂದನು.

ಪಂತ:- ನಿನಗಿಂತಲೂ ನಾನು ಇವಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಲ್ಲೆನು.
ತಮ್ಮಾ, ನಾವು ಈಗೆ ಈ ಮಾರ್ಗದಿಂದ ಬಂಗ್ಲೆಯನ್ನು ಸೇರದೆ ಬೇರೆ
ಕಡೆಯಿಂದ ಹೋಗೊ!ಣ ನೆಡೆ, ಎಂದು ಮೃದು ಸ್ವರದಿಂದ ನುಡಿದು,
ಅತ್ತಕಡೆಗೆ ನಡೆದನು.

ಪಂತನೆ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ಜೊನ್ಸಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳದ ಹಾಗೆ ಅನ
ರೀರ್ವರೂ ಆ ಬಂಗ್ಲೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದರು; ಹಾಗು ಲಗುಬಗೆಯುಂದ
ಮೆಲಟ್ಟಿವನ್ನೇರಿ, ಯಾವ ಕೊಣೆಯಲ್ಲಿ ಜೊನ್ಸೆಳು ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದಳೊೋ,
ನೆಟ್ಟಗೆ ಅಶ್ಲಿಗೇ ಹೊರಟು ಹೊದರು. ಪಂತನನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಸಿದೊಡನೆ
ಜೊನ್ನೆಳು ಓಡಹತ್ತಿದಳು. ಪಂತನೂ ಅವಳನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದನು.
ಆವಳು ಒಂದು ಕೋಣೆಯಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಕೋಣೆಗೆ, ಅದರಿಂದ
ಮೂರನೇ ಕೋಣೆಗೆ ಹಗೆ ಒಂದೇಸವನೆ ಓಿಡುತಲಿದ್ದಳು. ಪಂತನೂ
ಅವಳನ್ನು ಎಡೆಬಿಡದೆ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದ್ದನು. ಕಟ್ಟಿ ಕಡೆಗೆ ಅವಳು ಒಂದು
ಕೋಣೆಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕವಳೇ ಒಳಗಿನಿಂದ ಬಾಗಿಲವನ್ನಿಕ್ಕಿ ಅಗಳಿ-ಚಿಲಕ
ಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಳು.

ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು ತನ್ನೆ ಶಕ್ತಿಸರ್ವಸ್ವವನ್ನುಸಯೋಗಿಸಿ ಆ ಕದ
ವನ್ನು ಮುರಿದು ಒಳಹೊಕ್ಕನು; ಆದರೆ ಅಲ್ಲೇನಿದೆ? ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇರೆ
ಲಿಲ್ಲ... ಈ ಮೊದಲು ಯಾರಾದರೂ ಬಂದ ಸುಳುವು ಕೂಡ ಅಕ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ.
ಇಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ; ಆ ಕೊ!ಣೆಯಿಂದ ಬೇಕೆ ಕಡೆಗೆ ಹೊ!ಗಲಿಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಬಾಗಿಲ
ವಾಗಲಿ-ಕಿಟಿಕಿಯಾಗಲಿ ಒಂದೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಕೊ!ಣೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಕಿಗಾಗಿ
ಹಿಂದೆರಡು ಬೆಳಕಿಂಡಿಗಳಿದ್ದು ಅವಕ್ಕೆ ಭದ್ರವಾದ ಕಬ್ಬಿಣದ ಗೆಜಗಳಿದ್ದವು.

ಅಂಬಿಕೆ. ಗಿ೪ಷ೩

ಪಂತನು ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿ ಇಲ್ಲಿಂದ ಯಾರೂ-ಮನ.ಷ್ಯನೆ! ಏಕೆ, ಇತರ
ಯಾವುದೊಂದು ಪ್ರಾಣಿಯೂ ಕೂಡ-ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲಿಕ್ಕೆ ಶಕ್ಯನಿಲ್ಲೆಂಬ
ದನ್ನು ಖಾತ್ರಿಮಾಡಿಕೊಂಡನು. ಬಳಿಕ ಅನನು ಆ ಕೊ!ಣೆಯ ಸಂದಿ
ಮೂಲಿಗೆಳನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಹ.ಡುಕಿ ಬೇಸತ್ತನು ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು
ಕಪಾಟು, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಪಲ್ಲಂಗೆ ಹಾಗು ಅದರ ಮೇಲೊಂದು ಚಿಕ್ಕ
ಹಾಸಿಗೆ ಇಷ್ಟೇ ಜಿಃನೆಸುಗಳು ಇದ್ದವು. ಕಪಾಟಿನ ಬಾಗಿಲು ತೆಕೆದದ್ದೆೇ
ಇದ್ದಿತು. ಅದರಿಂದ ಅವನು ಅದನ್ನು ಮತ್ತಿಷ್ಟು ತೆರೆದು ಒಳಗೆ ನೋಡಿ
ದನು. ಅಲ್ಲೆಕ್ಲಿಯೂ. ಜೊನ್ನಳ ಸುಳಿನೇ ಅವನಿಗೆ ಹತ್ತದಾಯಿತು. ಅದ
ರಿಂದ ತಾನು ಈವರೆಗೆ ಯಾರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಬಂದೆನೋ ಅವಳು
ಜೊನ್ಸಳೊ ಅಥವಾ ಈ ಅರಣ್ಯಮಧ್ಯದೊಳಗಿನ ಯಾವುದೊಂದು ಭೂತ-
ನಿಶಾಚಿಯೋ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಪಂತನಿಗೆ ಅನುಮಾನೆವೆನಿಸಿತು.

ಜತ್ತ ಸಂತನು ಜೊನ್ನಳನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಹೇಗೆ ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ
ಬಿದ್ದನೊಃ, ಅತ್ತ ಮನೋಃಹರನೊ ಬೇರೆನಿಧದಿಂದ ಗೊಂದಲಕ್ಕಿೀೀಡಾದನು.

ಪಂತನು ಚೊನ್ಸಳನ್ನು ಹಿಡಿಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ಹಿಂಬಾ
ಲಿಸಿ ನಡೆದಾಗ ಮನೋಹರನು ತನ್ನೆ ಮನದಲ್ಲಿ: ಈ ಓರ್ವ ಅಬಲೆ
ಯನ್ನು ಹಡಿಯಲಿಕ್ಕೆ ನಾವೀರ್ವರೂ ಹೆನೀಗುನದು ಕೇನಲ ಲಜ್ಞಾಸ್ಪ
ದವು; ಅದರಿಂದ ನಾನು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದಂದುಕೊಂಡು, ಅಕ್ಲೆಯೇ
ನಿಂತುಕೊಂಡನು ಮನೋಹರನು ಆ ಅಬಲೆಯಿಂದಲೇ ಪೂರ್ವ
ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಾಂತ ಸಂಕಓಕ್ಕಿ(ಡಾದದ್ದನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ಮಕೆತು
ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ಅವನ ದುರ್ದೈವವೆಂದೇ ಹೇಳಬೇಕಾಗುವದ. ಪಂತನು
ಜೊನ್ಸೆಳನ್ನು ಹಿಡಿದೆ ಹಿಡಿಯುವನು ನಾನು ಆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗದೆ,
ಅದೇ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಫಾಕ್ಸನನ್ನು ಹಿಡಿದರೆ ಸ್ವಲ್ರಾವಕಾಶದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ
ಕೆಲಸವೂ ಪೂರ್ಣವನಿದಂತಾಗುವದೆಂದು ಬಗೆದು, ಮನೋಃಹರನು ಪಂತ
ನನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ಹೋಗದೆ, ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗದಿಂದ ಫಾಕ್ಸನ ಅನುಸಂಧಾ
ನಕ್ಕೆ ನಡೆದನು.

ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ ಯಾರೊ! ಅಟ್ಟದ ಪಾವಟಗೆಗಳನ್ನು ಏರಿಬರುತ್ತಿರುವ
ಕೆಂಬದು ಮನೊ!ಹರನಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಕೂಡಲೆ ಅನನು ಮಕೆಗೆ ನಿಂತು
ಬರುನನನೆ ದಾರಿ ಕಾಯಹತ್ತಿದನು, ತುಸ ಹೊತ್ತಿನನ್ನಿಯೇ ಮನೊ

೧೪೪ ಅಂಬಿಕೆ,

ಹರನು ಪೂರ್ವ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನೊ:ಡಿದ್ದ ಆ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರಕಾರದ ರೋಗದಿಂದ
ನೀಡಿತನಾಗಿದ್ದ ರೋಗಿಯು-ಡಾಕ್ಟರ ಫಾಕ್ಸನು ಮೇಲಟ್ವವನ್ನೆ ಶಿ, ಇವನೆ
ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ಕೂಡ ನೋಡದೆ, ಬೇರೊಂದು ಕೋಣೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ
ದನು ಮನೋಹರನು ಧಾವಿಸುತ್ತ ಹೋಗಿ ಆ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ
ನಿಂತುಕೊಂಡನು.

ಫಾಕ್ಸನು ಮನೋಹರನನ್ನು ನೋಡಿ ಕೊಂಚವೂ ವಿಸ್ಕೃಯಗ್ರೆಸ್ತ
ನಾಗೆಲಿಲ್ಲ ಅವನು ವಗುಳುನಗೆಯಿಂದ; ಮನೋಹರ ಡಾಕ್ವರರೇ,
ಮತ್ತೇಕೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿಂ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನ ಮಾಡಿದನು.

ಮನೋೊಹರನು ಕರ್ಕಶಸ್ತರದಿಂದ:-ಏತಕ್ಕಾಗಿ ಬಂದಿರುವೆನೆಂಟದು
ಈಗೆ ತಾನೆ ತಿಳಿಯುವದು; ನೀಚಾ ಕೊಲೆಗಡ ಕಾ, ಈಗೆ ನಿನಗೆ ನನ್ನಿಂದ
ತಕ್ಕ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗುವದು.

ಈ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ, ಫಾಕ್ಸನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಸಿಟ್ಟಗೇಳದೆ ಮತ್ತೆ
ಮೊದಲಿನಂತೆ ಮುಗುಳ ನೆಗೆಯಿಂದಲೇ:_ ರಾಯರೇ, ನೀವು ನೆನೆಗೆ ತಕ್ಕ
ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಕೊಡಲಿಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುನಿರಲ್ಲವೇ? ಭಶೆ-ಭರೆ! ನಿಮ್ಮ ಮಾತನ್ನು
ಕೇಳಿ, ನನಗೆ ಬಹು ಸ:ಕೋಷವಾಗುತ್ತಿದೆ ಅದಿರಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸ
ಲಿಕ್ಕೆ ಈಗೆ ನೀವೊಬ್ಬರೇ ಒಂದಿರುವಿರೊ, ಇಲ್ಲವೆ ಮತ್ತಾರನ್ಮಾದರೂ
ಸಹಾ'ಗುಕ್ಕೆ ಕರೆತಂದಿಗುದಿರೋ? ಸಿದ್ಧದೇವಪುರದ ಪಂತರನ್ನೇ ಕರೆ
ತಂದಿಂಬಹುದಾಗಿದೆಯಲ್ಲವೆಃ?

ಮನೋಹರನು ಫಾಕ್ಸನ ಆ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಗೊಡದೆ ಬಕ್ಕಣ
ದೊಳಗಿನ ನಿಸ್ಮೂಲನ್ನು ಹೊಂತೆ `ದನು ಅವನ್ನು ಅವನೆ. ಪಂತನಿಂದೆ
ಪಡೆದಿದ್ದನು ವಿಸ್ತೂಲಿನೆ ಗುರಿಯನ್ನು ಫಾಕ್ಸನ ಹಣೆಗೆ ಇಟ್ಟು;
ಓಡಿ ಹೋಗಲು ಪ ಖುತ್ನಿಸಿದೆ ಯೆಂದರೆ ಈ ನಿಸ್ಲೂಲಿನೆ ಗುಂಡಿನಿಂದ
ನಿನ್ನೆ ತಲೆಯನ್ನು ಹಾರಿಸಿಬಿಟ್ಟೇನು, ಎಂದು ಗೆದ್ದರಿಸಿನು

ಇಷ್ಟಾದರೂ ಫಾಕ್ಸನು ಸ್ವಲ್ಬವ್ಯೂ ಹೆದರದೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಮುಗುಳು
ನೆಗೆಯಿ-0ದಲೇ:--ಛೇ-ಛೆ-! ನಾನು ಓಡಿಹೊೋಗಲೇ? ನಿಮ್ಮ ಹೆದರಿಕೆಗಾ*
ಓಡರೊ!? ಆಥವಾ ನಿಮ್ಮ ಈ ಪಿಸ್ತೂಲಿನ ಗುಂಡಿಗೆ ಹೆದರಿ ಓಡಲೊಳಿ
ಒಬ್ಬನಲ್ಲಿ ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯಬೇಕೆಂದೇ ಬಂದಿರುವಿರಷ್ಟೇ?

ಮನೊ: ಅಹುದು

ಫಾಕ್ಸ:-. ಯಾವಾಗ ಓಡಿಯಟೇಕೆಂದಿರುನಿರಿ?

ಮನೋಃ: ಈಗಿಂದೀಗಲೇ

13] ಅಂಬಿಕೆ. ೧೪೫

ಫಾಕ್ಸನು ಗಹಗಟಸಿ ನಗಹತ್ತಿದನು. ಕೆಲ ಶ್ಷಣಗೆಳ ನಂತರ:

ಏನು, ನಿಮ್ಮ ಅಂಬೋಣವಾದರೂ ಏನಿದೆ? ನೀವು ನನ್ನೆ ಕೈ-ಕಾಲುಗೆಳಿಗೆ
ಬೇಡಿಗೆಳನ್ನು ತೊಡಿಸಬೆ!ಕೆಂದಿರುವಿರಾ? ಹಾಗು ಆ ವರೆಗೆ ನಾನು
ಸ್ವಲ್ಪವ್ನ್ಮೂಗೊಂದಲ ಮಾಡದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಇರಬೇಕೆನ್ನುತ್ತಿರುವಿರಾ? ಎಂದು
ವ್ಯಂಗ್ಯದನಿಯಿಂಬ' ನುಡಿದನು.

ಮನೋಹರನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ: ಹಾ! ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಬೇಕೆಂ
ದಿರುನೆನು.

ಫಾಕ್ಸ: ಒಂದುವೇಳೆ ನಾನು ಹಾಗೆ ಸ್ವಬ್ಧನಾಗಿ ನಿಲ್ಲದಿದ್ದ ರೆ?....

ಮನೋ:-ಈ ನಿಸ್ಮೂಲಿನಿಂದ ನಿನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತೇನೆ.

ಫಾಕ್ಸ:ಛೆಓಜೆ!ೆ ರಾಯರೆ, ನಿಮಗೆ ಅಸ್ಟು ಕಷ್ಟ ಕೊಡುವ
ಡೆಂದರೇನು? ಇಲ್ಲ, ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಅಣುಮಾತ್ರವೂ ಕದಲುವದಿಲ್ಲ.
ನಿಮ್ಮ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಂಧಿಸಿರಿ; ಅದರೆ ರಾಯರೆ, ನಿಮ್ಮಿಂದ
ನನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಿಕ್ಕಾಗುವದಿಲ್ಲ. ಇಸ್ವೆ! ಅಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯ ಒಂದು
ಕಡ್ಡಿಯನ್ನು ಕೂಡ ಕದಲಿಸಲಿಕ್ಕಾಗುವದಿಲ್ಲವಲ್ಲ!

ಮನೋಹರ: ಅದೆಲ್ಲ ಹರಟಿಯನ್ನು ಸಾಕು ಮಾಡು'' ಎಂದ
ವನೇ ಫಾಕ್ಸನೆ ಕೈಕಾಲುಗೆಳಿಗೆ ಬೇಡಿತೊಡಿಸಲು ತುಸ ಮುಂದರಿದನು.
ಕೂಡಲೆ ಒಂದು ವಿಕ್ರಾಳ ಧ್ವನಿಯಾಗಿ, ಮನೋಹರನ ದೇಹವು ನಿಂತ
ಲ್ಲಿಯೇ! ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿ ಹೋಯಿತು! ಫಾಕ್ಸನು ಗೆಹಗಜಸಿ ನೆಗುತ್ತ
ಆ ಕೊ!ಣೆಯೊಳಗಿಂದ ಬೇಕೆ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟುಹೋದನು,

೧೯ ಮುಸ್ಟಿಯುದ್ಧ.
ನಲ್ಲ ನಿವಗ್ರಿಮ ತಾ

ವರ ಹೀಷನನ್ನು ಮೋಸದಿಂದ ಪಾತಾಳೆಕ್ಕಿ ಳಿಸಿ ವಿಜಯೆಹೊಂದಿದ
ಫಾಕ್ಸನು ಆ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಜೊನ್ನೆಳಿಗೆ ತಿಳಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅಟ್ಟದ
ಮೇಲೇರಿ ಜೊನ್ಸಳ ಶಯನಾಗಾರಕ್ಕೆ ಅಂದರೆ ಯಾನ ಕೊ!ಣೆಯನ್ನು
ಹೊಕ್ಕು ಪಂತನೆ ಎದುರಿಗೇ ಅವಳು ಅಂತರ್ಜಿತಳಾಗಿದ್ದ ಳೋ ಅ ಕೋಣೆ
ಯ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗಿದನು. ಪಂತನೊ, ಮನೋಹರನೂ ೪ ಮನೆಯನ್ನು
ಪ್ರಪಶಿಸಿದಾಗೆ ಫಾಕ್ಸನು ಮನೆಯನ್ನಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ಸಂತನು ಜೊನ್ನಳ

೧೪೬ ಅಂಬಿಕೆ.

ಮಾವಾ ಸ: ee

ಬೆನ್ನಟ್ಟ ಹೋದದ್ದೂ, ಅನಳು ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಮಾಯ
ವಾದದ್ದೂ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಫಾಕ್ಸನು ಹರ್ಷಾತಿರೇಕದಿಂದ ಜೊನ್ಸೆಳೆ
ಕೊ!ಣೆಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ, ಅವಳ ಆ ಕೋಣೆಯ ಭದ್ರ
ವಾದ ಕದಗಳು ಭನ್ನವಿಚ್ಛನ್ನವಾಗಿನೆ! ಆಗಲವನು ಒಳ್ಳೆ! ವಿಸ್ಮಯದಿಂದ
ಕೋಣೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡಿದನು. ಅಲ್ಲಿ ಜೊನ್ಸಳೆಲ್ಲಿಯೂ
ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಕಡೆಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನೆ ಚಿರಶತ್ರುನಾದ ಪಂತನು
ಏನೆನ್ನೋ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ನಿಂತಿರುವದನ್ನು ಕಂಡನು. ಆಗೆಂತೂ ಅವನು
ಹೇಳಕೂಡದಸ್ಟು ನಿಸ್ಮಯಚಕಿತನಾದನು; ಆದರೆ ಆ ಧೂರ್ತನು ತನ್ನ ಆ
ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಪಂತನಿಗೆ ಸುತರಾಂ ತೊಃರಗೊಡದೆ, ಒಳ್ಳೆ ! ಗಂಭಿರ ವಾಣಿ
ಯಿಂದ: “ಪಂತರ, ಹೀಗೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಇತ್ತೆತ್ತ ಬಂದಿರಿ? ಎಂದು
ಪ್ರಶ್ನಮಾಡಿದನು.

ಕೂಡಲೆ ಪಂತನೊ ತನ್ನೆ ಚಿಂತಿತ ಮುಖಮುದ್ರೆಯನ್ನು ಪರಿವರ್ತಿಸಿ
ಕೊಂಡು ಒಳ್ಳೇ ಉತ್ಸುಕತೆಯಿ೦ದ:- ಬಹು ದಿನಗಳಿಂದ ಮಹಾನು
ಭಾವರ ವಾರ್ತೆಯೆ ತಿಳಿಯದಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಕಂಡು ಕ್ಷೇಮ
ಸಮಾಚಾರವನ್ನು ತಿಳಿಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೆ ನು, ಎಂದಂದನು.

ಫಾಕ್ಸನು ಖ್ಟ್ರೊ-ಖ್ರೊಕ್ಕೆಂದು ನಕ್ಕು:--ನಮ್ಮ-ನಿಮ್ಮ ಉಭಯತ
ರಲ್ಲಿ ಬಂಧುತ್ವವೂ, ಖಣಾನುಬಂಧವೂ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿರುವದರಿಂದ, ಉಭ
ಯತರ ಅಗೆಲುವಿಕೆಯಿಂದ ಉಭಯತರಿಗೊ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಸ್ಕವಾಗುನದು
ಸ್ವಾಭಾವಿಕವೇ. ನಾನೂ ನಿಮ್ಮ ಭಟ್ಟ ಗಾಗಿ ಅತುರನಾಗಿದ್ದೆ ನು; ಹಾಗು
ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಡಾ. ಮನೋಹರರಾಯರ ಮುಖಾಂತರ ನಿನ್ನಿನ ದಿವಸ
ನಿಮಗೆ ಪತ್ರವನ್ನೂ ಕಳಿಸಿದ್ದೆ ನು. ಅದು ನಿಮಗೆ ತಲುನಿರಬಹುದಲ್ಲವೆ?

ಪಂತ: ಅಹುದು, ಅದು ದೊರಕಿದ್ದರಿಂದಲೇ ಇಷ್ಟು ಬೇಗೆನೆ
ನಾನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆನು.

ಫಾಕ್ಸ:--ಬೇಗೆನೆ ಬಂದದ್ದು ಒಳಿತೆಃ ಆಯಿತು. ನೀವು ಇಷ್ಟು ಲಗೆ
ಬಗೆಯಿಂದ ಬರಬಹುದೆಂದು ನಾನು ತಿಳಿದರಲಿಬ್ಬ ನೀವು ಸ್ವೀಕೃತ
ಕಾರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಇಷ್ಟು ತತ್ಪರರಾಗಿರುವದನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೊಳ್ಳೆ ₹ ಸಮಾ
ಧಾನನಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅದು ಹೆಗೆಯೆ ಇರಲಿ, ನೀವು. ಆ ಡಾ. ಮನೊ!
ಹರ ಸೋರನನ್ನು ಮತ್ತೈ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆತಂದದ್ದು ಒಳಿತಾಗರಿಲ್ಲ. ನೀವು ಅನ

ಅಂಬಿಕ, ಗಿ೪೭

ನನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ದರೆ, ಅನನು ಈರೀತಿ ಅಕಾಲಮರ
ಣಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಈ ದಿನ ಎಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಉಬಿ
ಕೊಬ್ಬರಿ ಬಂದಿದ್ದನೊಣ ಅಸ್ಟು ತೀವ್ರ ಅವನು ತಣ್ಣಗಾಗಿ ಹೋದನು!
ಫಾಕ್ಸನೆ ನುಡಿ ಕೇಳಿ ಪಂತನಿಗೆ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು. ಅದರಿಂದ
ಅವನು: ನೀನೆ ಮನೋಹರನೆನ್ನು ಕೊಂದುಬಿಟ್ಟೆಯಾ?
ಫಾಕ್ಸು: ನಾನು ಅವನನ್ನೆ ಕೆ ಕೊಲ್ಲ ಹೋಗಲಿ? ಅವನು ತನ್ನನ್ನು
ತಾನೇ ಸಂಹರಿಸಿಕೊಂಡಂತಾಯಿತು. ಪಂತರೇ ಅವನೊಳ್ಳೆ ! ಬುದ್ಧಿಕಾಲಿ

ಯಿದ್ದ ನು. ಅದಿರಲಿ; ಪಂತರೆ ಈಗೆ ನಿಮ್ಮ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ
ಗೆಳೆೇನಾದರೂ ಉಂಟಿ!?

ಪಂತ; ಇರುವವು. ಮುಂದೇನು?

ಫಾಕ್ಸ:--ಹಾಗೆ ಇದ್ದೇ ತರಬೇಕು. ನಾನು ಈಗೆ ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡ
ಹತ್ತಿದರೆ ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಅಸ್ತ್ರಗಳ ಪ್ರಸಾದವು ಸಿಕ್ಕೇ ತೀರುವದಲ್ಲವೇ?
ಅಥವಾ ನೀವು ನಿಮ್ಮ ತೀಕ್ಷ್ಣ ಅಸ್ತ್ರಗಳ ಆಧಾತದಿಂದ ನನ್ನ ಪ್ರಾಣವನ್ನು
ಕೂಡ ಹರಣನಾಡಬಹುದಲ್ಲನೆ?

ಪಂತ:--ನಿನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಇಚ್ಛೆಯು ನನಗಿಲ್ಲ.

ಫಾಕ್ಸ:--(ವ್ಯಂಗ್ಯೆ ದನಿಯಿಂದ) ಪಂತರೇ, ಇಷ್ಟು ದಯೆಯನ್ನು
ಯಾವ ಪ್ರಾಣಿದಯಾ ಸಂಘದಲ್ಲಿ ಕಡ ತಂದಿರುವಿರಿ?

ಪಂತ: ಅದಿರಲಿ) ಈಗೆ ನಿನ್ನೆ ಹತ್ತರ ಯಾವ ಅಸ್ತ್ರವೂ ಇಲ್ಲವೆ?

ಫಾಕ್ಸ:_-ಇಂದು ನಾನು ದುರ್ಭಾಗ್ಯನು. ಈಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾನ
ಅಸ್ರವೂ ಇರುವದಿಲ್ಲ. ಅದಿದ್ದರೆ ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟು ಮಾತಾಡುವ ಕಷ್ಟ
ವನ್ನು ಸಹಸಬೆ!ಕಾಗುತ್ತಿರಲಿಬ್ಲ.

ಪಂತ;--ನಿನ್ನೆ ಕಪಟಾಚರಣೆಯು ನನೆಗೆ ಚನ್ಮಾಗಿ ವಿದಿತವಾದದ್ದಿದೆ.

ಫಾಕ್ಸ:--ಇನ್ನೂ ನೀವು ಅದನ್ನು ಗೊತ್ತುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕಾದೀತು.
ಈ ಫಾಕ್ಸ ಡಾಕ್ಟರನು ಜೀವಂತವಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಕೈಗೆಂದಿಗೊ ಸಿಗೆಲಾರನು,
ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕೊಂಡೇತಿಕರಬೆಕೆಂದು ನನ್ನ ಪಣವಿರುವದು,

ಅದು ತಪ್ಪಿದರೆ ಜೀವಂತನಾಗಿ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಕೈಸೆರೆಯಾಗೆದಿರುವದಂತೂ
ಖಂಡಿತವೆ!.

ಸಂತ; ಈಗಿಂದ್ದೀಗೆಲೆ ನಾನು ನಿನ್ನೆನ್ನು ಸೆರಿಹಿಡಿದಕೆ?

nyu ಅಂಬಿಕೆ.

ಫಾಕ್ಸ:_ -ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೂ ನಾನು ನನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸ
ಲಿಕ್ಕೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸಮರ್ಥನಿರುತ್ತೇನೆ.

ಪಂತ: ನಿಂತ ಕಾಲಪ್ಲಿಯೆ! ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಸೆಕೆಹಡಿಯುವೆನು.

ಫಾಕ್ಸ:--ಅದು ಬರೇ ಬಾಯಿಮಾತಲ್ಲ. ಯಾರಿಗೊ ಅದು ಸಾಧ್ಯ
ವಿಲ್ಲವೆಂಬದನ್ನು ಎಷ್ಟೋ ಜನರು ಅನುಭವಪಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ: ನಿಮಗಾ
ದರೂ ಅದರ ಅನುಭವವು ಈ ಮೊದಲು ಹಿಂದೆರಡು ಸಾಕೆ ಬಂದೇ ಬಂದಿ
ರುತ್ತಜಿ. ನಾನೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಲ್ಲೆನು. ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿ, ಕೌಶಲ್ಯ,
ನೈಪುಣ್ಯ, ಶಕ್ತಿ-ಸಾಹಸ, ಯೋಗ್ಯತೆ ಮುಂತಾದವುಗಳೊಂದೂ ನನಗರಿ
ಯದ ವಿಷಯಗೆಳಾಗಿಲ್ಲ. ಅಂತೇ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನನ್ನ ಯೋಗ್ಯ ಪ್ರತಿ
ಸ್ಪರ್ಧಿಯೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಿಕುತ್ತೇನೆ, ಎಂದವನೇ ಪಂತನು ನೋಡನೋಡು
ತ್ತ್ವರಲಿಕ್ಕೆ ಫಾಕ್ಸನು ಅವನನ್ನು ಗೆಟ್ಟಯಾಗಿ ಹಡಿದುಬಿಟ್ಟನು! ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ
ಇವನು ಈ ಬಗೆಯಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿಯಬಹುದೆಂದು ಪಂತನು ಯೊಃಚಿ
ಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು ಒಂದು ಕೈಯಿಂದ ಫಾಕ್ಟನೆ ಕುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು
ಹತ್ತಿ ಬುಡಿದು!ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯಿಂದ ಅವನ ಹಣೆಗೆ ಚನ್ನಾಗಿ ಗುದ್ದಿ
ದನು. ಆ ಹೊಡತದಿಂದ ಫಾಕ್ಸನ ಹಣೆಯೊಡೆದು ರಕ್ತವು ಪುಟಿಯ
ಹತ್ತಿತು.

ಆದರೂ ಫಾಕ್ಸನು ಹಿಂದೆಗೆಯದೆ ತಾನೂ ಪಂತನೆನ್ನು ಗುದ್ದ ತೊಡ
ಗಿದನು. ಅವರಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ೧೦-೧೫ ನಿಮಿಷಗಳ ವಕೆಗೆ ಒಂದೇಸವನೆ ಮುಷ್ಟಿ
ಯುದ್ಧವು ನಡೆಯಿತು ಒಬ್ಬನು ಮತ್ತೊಬ್ಬನ ಮೇಲೆ ರಭಸದಿಂದ ಏರಿ
ಹೋಗುವಾಗೆ ಆಗುವ ಕಾಲಸಪ್ಪಳದಿಂದಲೂ, ಒಬ್ಬನ ಏಟನ್ನು ತನ್ಪಿಸಿ
ಕೊಳ್ಳುವದಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬನು ಇತ್ತಿಂದತ್ತ ಅತ್ತಿಂದಿತ್ತ ಓಡುವಾಗಿನ
ನಡಿಗೆಯ ಸಪ್ಪಳದಿಂದಲೂ ಆ ಮೇಲಟ್ಟವು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಕಳಚಿ ಬೀಳುವ
ಡೇನೊ ಎಂಬಂತೆ ಗೆಣಗೆದನೆ ನೆಡಗುತ್ತಿತ್ತು; ಆದರೂ ಒಬ್ಬನೂ ಮತ್ತೊ
ಬ್ಬನನ್ನು ಕುಂಜರಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಹೀಗೆ ಅನರೀರ್ವರಲ್ಲಿ ಅರ್ಧ ಗೆಂಟೆಯ ವರೆಗೆ ಮದವೇರಿದ
ಕಾರ್ಪೂಲ-ಸಿಂಹಗಳು ಒಂದನ್ನೊಂದು ಅತಿಕ್ರಮಿಸುವ ಸಾಹಸಕ್ಕೊಳ
ಗಾಗುವಂತೆ ಮಲ್ಲಯುದ್ಧವು ನಡೆದರೂ ಇತ್ಯರ್ಥವೇ ಆಗೆಲಿಲ್ಲ. ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ
ಫಾಕ್ಸ ಡಾಕ್ಟರನು ತನ್ನ ಕೋಟಿನ ಅರಿವೆಯಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಹಿಂದು

ಸಂಧಿ: ಗಳ

ಡೊಂಕ ಮೊನೆಯ ೨- -೩ ಇಂಚು ಉದ ವಾದ ಸೂಜಿಯನ್ನು ಹೊರಗೆ
ತೆಗೆದನು. ಅದನ್ನು ದೃಷ್ಟಿ ಸಿಜೊಡನೆಯೆ ಇದು. ವಿಷಾಕ್ತ ಸಂತಃ
ಇದರಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯನ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಬಹು ಸುಲಭವಾಗಿ ಹೀರುವ ಶಕ್ತಿ
ಯುಂಟೆಂದೂ ಪಂತನಿಗೆ ಹೊಳೆಯಿತು. " ಫಾಕ್ಸನು ಆ ಪೂಜಿಯನ್ನಿನ್ನು
ಪಂತನ ದೇಹದೊಳಗೆ ಚುಚ್ಚತಕ್ಕನನು; ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಂತನು ಒಮ್ಮೆಲೆ
ಅವನೆ ಆ ಸೂಜಿ ಹಣದ ಕೈಯನ್ನು ತನ್ನೆ ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ
ಹಡಿದುಬಿಟ್ಟಿನು. ಕೂಡಲೆ ಫಾಕ್ಸನು ತನ್ನೆ ಎಡಗೈಯಿಂದ ಪಂತನ
ಮೋರೆ, ಮೂಗು, ಎದೆ ಮುಂತಾದ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೇ ಕಸುಪಿನಿಂದ
ಗುದ್ದುವ ಹಾಗು ಚೂರಿಕೊಳ್ಳುವ ಕ್ರಮವನ್ನು ನೆಡಿಸಿದನು. ಅವನೆ
ಆ ಆಸಹ್ಯ ಉಪಟಳದಿಂದ ಪಂತನಿಗೆ ಸಾಕು ಸಾಕಾಯಿತು; ಆದರೆ
ಫಾಕ್ಸನ ಬಲಗೈಯನ್ನು ತುಸ ಸಡಲಿಸಿದರೆ, ಎಲ್ಲಿ ಅವನು ಆ ಏಸಾಕ್ತ
ಸೂಜಿಯನ್ನು ತನ್ನೆ ಶರೀರದಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚು ವನೋ ಎಂಬ ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ
ಸುಮ ಡನೆ ಆ ಉಪ ಪಟಿಳವನ್ನು ಸಹಸಿಕೊಂಡನು.

ಕನ್ನ ಯುಕ್ತಿ ಸಾಹಸಗಳೆಲ್ಲವೂ ವ್ಯರ್ಥವಾದವೆಂಬ ತ್ವೇಷದಿಂದ
ಫಾಕ್ಸನು ಮತ್ತೊ ಇನು ಗುದ್ದ ನ್ನು ಸಂತನೆ ಮರ್ಮಸ್ಥಾ ನಕ್ಕೆ ಹಾಕ
ಬೇಕೆಂದು ಮುಸ್ಟಿ “ಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ಜು ಹೋಗಲು, ೫. ತನ್ನ
ಎರಡೂ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ "ಓಡಿದಿದ್ದ ವಿನಾಕ್ತ ಸೂಜಿಯ ಫಾಕ್ಸನೆ ಬಲಗೈಯನ್ನು
ಆತನ ಏಟಗೆ ಸುರಿಮಾಡಿದನು. ಕೂಡಲೆ ಫಾಕ್ಸನ ಆ ಭಯಂಕರ
ಸೂಜಿಯು ಫಾಕ್ಸನ ಕೈಯೊಳಗೆ! ನಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿತು! ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಫಾಕ್ಸನೆ
ದೇಃಹಶಕ್ತಿಯು ಕುಂದಿ, ಆ ಆಜಾನಬಾಹುವು ಜೊಪ್ಪೆಂದು ನೆಲಕ್ಕುರುಳಿ
ದನು. ಮುಂದೆ ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಸಗೆಳಲ್ಲಿಯೇ ಆ ಸೂಜಿಯ ವಿಷದ
ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಫಾಕ್ಸನ ಕೈ-ಕಾಲು, ಮೊ!ರೆಗೆಳೆಲ್ಲ ಹಾಗೆಲಕಾಯಿಯಂತೆ
ಹಸರು ವರ್ಣವನ್ನು ತಳೆದವು; ಮತ್ತೆ ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷಗೆಳಲ್ಲಿ ಅವನೆ
ಕಣ್ಣುಗಳು ಕೂಡ ಮುಚ್ಚಿ, ಕ್ವಾಸವೂ ನಿರೋಧನಾಗಿ ಹೋಯಿತು!

ಆ ಭೀಮ ಪರಾಕ್ರಮಿ ಫಾಕ್ಸನೆ ಗತಿಯು ಆ ಕ್ಷುದ್ರ ಸೂಜಿಯಿಂದ
ಅ ಪರಿಯಾದದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಪಂತನು ಕಡು ಚಕಿತನಾದನು. ಆಗೆ
ಆವನು ಫಾಕ್ಸನ ಮೈಗೆ ಕೈ ಹಟ್ಟಿ ನೋಡಿದನು. ಅದು ಬರ್ಥದಂತೆ
ತಣ್ಣಗಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಅಗೆ ಅನನು ಸತ್ತನೆಂದು ಸಂತನ ಖಾತ್ರಿಯಾ

೧೫೦ ಅಂಬಿಕೆ.

ವ್ಯಾ ಈ ವಾಸವನನ್ನು ಸಾಬಬಾರನೆಂದು ಹೋಟಸಿ ಅವನು ತನ್ನೆ
ಬಕ್ಕಣದೊಳಗಿನ ಎರಡು ಜೊತೆ ಸ್ಪಿ)ಂಗಿನ ಬೇಡಿಗೆಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಫಾಕ್ಸನ
ಕೈ-ಕಾಲುಗೆಳಿಗೆ ಹಾಕಿದನು; ಹಾಗು ಅಲ್ಲಿಯೆ! ಸವನೂಸದಲ್ಲಿ ಮುರಿದು
ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಜೊನ್ಸೆಳ ಕೋಣೆಯ 'ಒಂದು ಭಾರವಾದ ಕದವನ್ನು ಅವನೆ

ಎಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹೆರಿ, ಆ ಮಲ್ಲಯುದ್ಧದ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ
ಹೊರಡಲಿಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾದನು,

೧೯ ಶಿಕಂದರನ ಸಮುಯ ಸಾಫಲ್ಯ.

pa ನ್‌ ್ವ್ಫಾ

ಅ ಲಿಸಿನನು ಆ ಅವಸ್ಥೆ ಯಕ್ಷಿ ಬಿಟ್ಟುಗೊಟ್ಟು ಪಂತನು ಮನೊ!
ಹರನನ್ನು ಕಾಣುವದಕ್ಕಾಗಿ ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಹೊರಟನು. ಅವನು ಆ
ಮೇಲಟ್ಟದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೊಣೆಯನ್ನೂ, ಸಂದಿ-ಮೂಲಿಗೆಳನ್ನೂ
ಶೋಧಿಸಿದನು. ಎಲ್ಲಿಯೂ ಅನನ ಪತ್ತೆಯಾಲಿಲ್ಲ. ಬಳಿಕ ಅನನು ಮೇಲ
ಟ್ವದಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬಂದು ಕೆಳಗಿನ ಮನೆಯನ್ನು ಹುಡುಕಿದನು. ಅಲ್ಲೆ
ಲ್ಲಿಯೂ ಮನೋಹರನ ಪತ್ತೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕಡೆಗೆ ಒಂದು ಕತ್ತಲುಗನಿದ
ಪ್ರದೇಶದಕ್ಲಿ ಎತ್ತಿಂದಶೊಃ ಗುಣುಗುಟ್ಟುವ ಮನುಷ್ಯಶಬ್ದವು ಅವನಿಗೆ
ಕೇಳಿಸತೊಡಗಿತು. ಪಂತನು ಶಬ್ದ ಬರುವ ಕಡೆಗೆ ಸ್ಮಬ್ಧವಾಗಿ ನಿಂತು
ಕೊಂಡು ಕೇಳಹತ್ತಿದನು. ಒಂದುಶಬ್ಬವೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕೇಳಿಸಲಿಲ್ಲ.
ಬರೇ ಗುಣುಗುಟ್ಟುವ ಧ್ವನಿಯು ಮಾತ್ರ ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗೆ ಅನನು ಆ
ಸ್ಥಳವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲು, ಅಲ್ಲಿಯ ಒಂದು ಮೂಲೆ
ಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮೊಳ ಚೌರಸ್ಸಿನ ಒಂದು ಕಬಾಂಜನೆದ ಬಾಗಿಲನಿದ್ದಿತು.
ಪಂತನು ಆ ಬಾಗಿಲದ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕಳಗೆ ಇಣಿಕಿಹಾಕಿದನು ಮಾತ್ರ,
ಹಂದು ಬಗೆಯ ಅಸಹ್ಯವಾದ ದೆರ್ಗೆಂಧದಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಓಕರಿಕೆಯೇ
ಬಂದಿತು. ಆದರೂ ಅನನು ಅ ದುರ್ಗಂಧವನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಅಲ್ರಿ

ಕೆವಿಯಾನಿಸಿ ಕೇಳಲು, ಆ ಕಬಾಂಜನದ ಬಾಗಿಲ ಕೆಳಗಿನ ಗೆರ್ತದಲ್ಲಿ
ಯಾರೊ! ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು.

ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು ತನ್ನ ಶಕ್ಷಿಸರ್ವಸ್ವನನ್ನುಪಯೋಗಿಸಿ, ಆ ಕಟಾಂ
ಜನೆವನ್ನು ಮುರಿಯ ಹೋದನು. ಅದು ಸಾಧ್ಯನಾಗಲಿಲ್ಲ, ಕಡೆಗೆ

ಅಂಬಿಕೆ. ೧೫೧

ಅನನು ಅದನ್ನು ಅತ್ತಿತ್ತ ದೂಡಲು, ಆದು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಕಿಕ್ರಿಂದು ಒಂದು
ಬದಿಗಾಯಿತು. ಆ ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು ತನ್ನ ಬಕ್ಕಣದೊಳಗಿನ ಇಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್‌
ಬ್ಯಾಟರಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಆ ಕೆಳಗಿನ ಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಕು ಕೆಡವಿ ನೋಡ
ಹತ್ತಿದನು. ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನು ಆ ಗೆರ್ತದಲ್ಲಿ ಕುತ್ತಿಗೆಯ ವರೆಗೂ
ಮುಳುಗಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ಬಾಯಿಂದ ಏನೇನೊ! ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನು.

ಆಗೆ ಪಂತನು ಗಟ್ಟ ದನಿಯಿಂದ: -ಮನೋಹರ ರಾಯಕೆ!, ಡಾ.
ಮನೋಹರ ರಾಯಕೇ, ಎಂದು ಕೂಗಿದನು.

ಗುಂಡಿಯೊಳಗಿಂದ «/ಪಂತರೇ, ನೀವು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿರಾ? ನಾನು
ಇನ್ನು ತುಸ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಸಾಯುತ್ತೇನೆ, ನನ್ನನ್ನು ಕಾಪಾಡಿರಿ.
ಅಯ್ಯೋ ಸಹಿಸಲಾರಿನು, ಈ ಅಸಹ್ಯವಾದ ದುರ್ಗೆಂಧವನ್ನು!'' ಎಂಬ
ನುಡಿಗೆಳು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೇಳಿಸಿದವು.

«ಅಂಜಬೆೇಡಿರಿ. ಮನೋಹರರಾಯಕೆ;, ನೀವಿನ್ನೊ ಜೀವಂತರಿರು
ವದು ನನ್ನೆ ಸೌಭಾಗ್ಯವೆಂದೇ ತಿಳಿಯುವೆನು. ನೆನ್ನ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಾ
ಗರೂ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬದುಕಿಸುತ್ತೇನೆ. ಅಂಜಬೆಡಿರಿ' ಎಂದವನೆ!
ಪಂತನು ಆ ಕಟಾಂಜನದ ಮೇಲಿನ ತನ್ನೆ ಕೈಯನ್ನು ತಕ್ಕೊಂಡನು.
ಅದಕ್ಕೆ ಕೆಳಗೆ ಸ್ಪಿ ಂಗು ಹಚ್ಚಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಕಿಕ್ರಿನ್ನುತ್ತ ಅದು ಮತ್ತೆ
ತನ್ನ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಭದ್ರವಾಗಿ ನಿಂತಿತು.

ಕೂಡಲೆ ಪಂತನು ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡಿದನು. ಸವಾಪದನ್ನಿಯೇ
ಹಿಂದು ಉದ್ದವಾದ ನಿಚ್ಚಣಿಕೆಯಿತ್ತು. ಅವನು ಅದನ್ನು ಲಗುಬಗೆ
ಯಿಂದ ತಕ್ಕೊಂಡು ಆ ಕಟಾಂಜನವನ್ನು ಹಿಂದೂಡಿ ಆ ಗೆರ್ತದಕ್ಲಿ ಕಳಿ
ಬಿಟ್ಟನು; ಹಾಗು ಅದರ ತುದಿಯನ್ನು ಆ ಕಬಾಂಜನೆದ ಹತ್ತರದ ಒಂದು
ಕಬ್ಬಿಣ ಗೊಟಕ್ಕೆ ತೂಗೆಹಾಕಿದನು. ನೆಡುವೆ ನಿಚ್ಚಣಿಕೆ ಬಂದದ್ದರಿಂದ
ಕಬಾಂಜನವು ಮತ್ತೆ ಮುಚ್ಚೆ ದಾಯಿತು. ಆಗೆ ಪಂತನು ಕೈಯಲ್ಲಿ
ಬ್ಯಾಟರಿಯನ್ನು ಹಿಡಕೊಂಡು ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಕೆಳೆಗೆ ಇಳಿದನು. ನಿಚ್ಚಣಿ
ಕೆಯ ಕೆಳಗಿನ ತುದಿಯು ಮನೋಹರನೆ ತೀರ ಹತ್ತರ ಒಂದು ಮೂಕೆಗೆ
ಆತಿತ್ತು. ಮನೋಹರನೆ ಚಲನವಲನವು ಕಬ್ಬಾಗಿತ್ತು. ಅನನು ಇನ್ನು
ತುಸ ಹೊತ್ತಿ ನನ್ಸಿಯೇ ಗರ್ತದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗೆತಕ್ಕವನು. ಅಷ್ಟರ
ಸಂತನು ಅವನನ್ನು ಗೆಟ್ಸಿ ಯಾಗಿ ಅವಚಿಕೊಂಡು ನಿಚ್ಚಣಿಕೆಯ ಒಂದೊಂದೇ

೧೫೨ ಅಂಬಿಕೆ.

ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಹತ್ತ ಹತ್ತಿದನು. ಮನೋಹರನಿಗೆ ಆ ದುರ್ಗಂಧ ವಾಯು
ನಿನ ಹೊಗದಿಂದ ಈಗಾಗೆಲೆ ಮೂರ್ಜ್ಮೆ ಬಂದು ಹೋಗಿತ್ತು. ಇಂಥ
ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಆ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನೆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಮೇಲೆ

ಏರುವದು ಎಷ್ಟು ಕಠಿಣವೆಂಬದನ್ನು ಅನುಭವದಿಂದಶೇೇ ತಿಳಿಯತಕ್ಕ
ಮಾತಾಗಿದೆ. ಇರಲಿ. '

ಹಾಗೊ ಓಿಃ£ಗೊ ಮಾಡಿ ಪಂತನು ಮನೋಹರನೆ ದೇಹವನ್ನು
ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಅರ್ಧ ನಿಚ್ಚಣಿಕೆಯನ್ನು ಹತ್ತಿ ರಬಹುದು. ಅಸ್ವರಲ್ಲಿ
ಆ ಕಟಾಂಜನೆದ ಬಾಗಿಲ ಹತ್ತರ ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಜ್ವಲಿತ ಬ್ಯಾಟರಿ
ಯನ್ಮೂ, ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಎಂಥದೋ ಒಂದು ದ್ರಾವಕದಿಂದ
ತುಂಬಿದ ಸೀಸೆಯನ್ನೂ ಹಿಡಿದಂಥ ಒಂದು ಸ್ತ್ರೀ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಖ್ಟ್ರೊ-ಖ್ಬ್ರೊ
ಕೈಂದು ನೆಗೆತ್ತ:- ಪಂತರ ಇಂದು ನೀವಿಬ್ಬರೂ ನನ್ನ ಕೈಯಿಂದ
ಸಾಯಬೆ!ಕೆಂಬ ಯೋಗೆವಿದ್ದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಅಂತೇ ನಾನು ಅಲಿಗೆ

ಆಕಸ್ಟ್ರಿ ಕವಾಗಿ ಬಂದು ತಲುಸಿರುತ್ತ್ವೇನೆ. ಪಂತರೇ, ನಿಮಗೆ ನನ್ನೆ ಗುರುತು
ಹತ್ತಿ ತೇ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಮಾಡಿತು.

ವಿಸ್ಮಯ ಭರದಿಂದ ಪಂತನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಗೋಣು ಮಾಡಿ ನೊ!-

ಡುತ್ತ:ನಿೀನಾರ.? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು.

"ನನ್ನೆ ಗುರುತು ಹತ್ತಲಿಲ್ಲವೆ? ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಚಿರಸರಿಚಿತಳಾದ
ಜೊನ್ಸಳಲ್ಲನೆ?-ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆನ ದ್ವಿತಿಯ ಪತ್ನಿಯಾದ ಮೇಯೋಕಲ್ಲನೆ?''

ದಾರಿಕಾರನು ಸುಮ್ಮನೆ ದಾರಿ ನಡೆಯುವಾಗೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ದಾರಿ
ಯಲ್ಲಿ ಘಟಸರ್ಪವನ್ನು ಕಂಡರೆ ಎಸ್ಟು ಚಕಿತನಾಗುನನೊ ಪಂತನು
ಆಗೆ ಅದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಚಕಿತನಾದನು;ಃ ಹಾಗು ಇವಳ ಬಲಗೈಯೊಳಗಿನ
ಆ ಸೀಸೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತಾವ ಪ್ರಾಣಹಾರಕ ದ್ರವ್ಯವಿರುವಜೊ! ಎಂದು ಚಿಂತಿ
ಸಿದನು; ಆದರೆ ಆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅವನು ಸಹಜಾವಸ್ಥೆ ಯಕ್ಷಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು
ಆಳವಾದ ದುರ್ಗಂಧಮಯ ಗೆರ್ತದಲ್ಲಿ ಮೂರ್ಚ್ಸಾಗತನಾದ ಮನೋಃ
ಹರನ ದೇಹವನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ನಿಚ್ಚಣಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದ್ದನು.
ಮೇಲೆ ಬರಲಿಕ್ಕೆ ಆ ಇಕ್ಕಟ್ಟಾದ ಕಟಾಂಜನದ ಬಾಗಿಲದ ಹೊರತು ಅನ್ಯ
ಮಾರ್ಗೆವಿಲ್ಲ ಆ ಬಾಗಿಲಿಗೇ ನಿಂತು ಜೊನ್ನೆಳು ಆ ಪ್ರಾಣಹಾರಕ ದ್ರಾವಕ
ವನ್ನು ತನ್ನಮೇಲೆ ಎರಚಲು ಹವಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅದಾ
ನನು ದೈರ್ಯಗೊಂಡಾನು? ನಿರ್ಭೀತನಾದಾನು?

20] ಅಂಬಿಕೆ. ೧೫೩

i

ಕೆಲಕ್ರಇಗೆಳ ವರೆಗೆ ಪಂತನೆ ಬಾಯಿಂದ ಶಬ್ದಗಳೇ ಹೊರಡದಾ
ಗೆಲು ಜೊನ್ಸೆಳೆ! ಮತ್ತೆ ಅವೇಶದಿಂದ:

:ಪಂತರೆ, ಇನೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸಹಜವಾಗಿ ಕೊಲ್ಲ ಕ್ರೇನೆ;
ಆದರೆ ಪಂತರೇ, ನೀವು ನನ್ನದೊಂದು ಮಾತನ್ನು ನೆಡಿಸಿಕೊಟ್ಟೆ ಕೆ. ಮಾತ್ರ
ನಾನು ನಿಮ್ಮೂರ್ವರನ್ನೊ ಕಾಸಾಡುತ್ತೈ!ನೆ, ನೀತು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಡಿಟಿಕ್ಕಿವ್ದ
ರಿರುವಿರಷ್ಟೆ? ಆದರೆ ಈ ಪ್ರಸಂಗೆದಕ್ಲಿ ನೀವು ನನ್ನೆದುರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣದಾನೆ
ವನ್ನು ಯಾಚಿಶಬೇಕು, ಹಾಗು ಡಾ. ಮನೋಹರನನ್ನ್ಮು ನೆನ್ನೆವ ನೊಃ
ಗೆತದಂತೆ ನಡೆಯಹಚ್ಚಬೇಕು. ಅಂದರೆ ನಿಮ್ಮಾರ್ವರ ಪ್ರಾಣಗಳೂ
ಇಂದು ಉಳಿಯುವವು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಈ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೇ ಈ ಸೀಸೆಯೆಸಳ
ಗಿನೆ ಎರಡು ಹನಿಗೆಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಸುರುವುನೆನೆ. ಇದರಿಂದ ಬಕ
ಪ್ರಾಣ ಹೊಗೆವಡೆಂತಲ್ಲ. ಅಗ್ನಿಕಾಷ್ಯವನ್ನು ಭಕ್ಷಣಮಾಗಿದ್ದ ಕೈಂತೇ ಏ
ಹೆಚ್ಚು ದೇಹಸೆಂತಾಪವುಂಟಾಗಿ ಸಾಯುವಿರಿ, ಯಾಕೆ, ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ
ಒಪ್ಪುವಿರೋ- ಇಲ್ಲವೊ”

«ಛೆ-ಭೇ, ಪಿಕಾಟಿಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಚಟ್ಟ ಭಿಕ್ಷೆ
ಬೇಡುವದುಂಟೆ? ನಿನು ನಮ್ಮ ನ್ನು ಗೂ. ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ; ಅದಿಕೆ
ನಾನು ಎಂದೂ ನಿನ್ಮೆಲ್ಲಿ ಭನನ ಕೇಳಲಿಕ್ಕಿ ಲ್ಲ”

(ಬೆಡ, ಪಂತರೆ! ಅಷ್ಟು ದುರಾಗ್ರೆಹವನ್ನು ತಾಳಬೆ!ಡಿರಿ. ಸಾವು
ಅಂದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಾತಲ್ಲ; ಅದ್ದರಿಂದ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಿಜಾರ
ಮಾಡಿರಿ; ತಡಮಾಡಿದರೆ ಈ ಸೀಸೆಯೊಳಗಿನ ದ್ರಾವಕವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಮೇಕೆ

ಈ
ಇನ್ನು ಸುರುವುವದೇ ಖಂಡಿತ'' ಎಂದಂದು ಖ್ಫೊ-ಖ್ಯೊಕೈಂದು ಭಯಾ

ನಕವಾಗಿ ನಕ್ಕಳು.
ತಂತನು ಬಾಯಿಂದ ಏನೊ ಮಾತಾಡದೆ ಆಕೆಯ ಕಣ ಬ್ಲ ತಪ್ಪಿಸಿ

ಒಂದೊಂದೆ! ನಿಚ್ಚಣಿಕೆಯ ಹಲ್ಲನ್ನು ಏರುತ್ತಲೇ ಇದ್ದನು. ಆಗ ಯು
ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಬೆದರಿಕೆ ತೋರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಆ ಸೀಸೆಯ ಬೆಣೆ
ಯನ್ನು ತೆಕೆದು ಅದನ್ನು. ತುಸ ಬೊಗ್ಗಿಸಿದಳು. ಆಗೆ ಹಿಂದೇ ಒಂದು ಹನಿ
ಯು ಪಂತನೆ ಮೊಣಕೈಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಆ ದ್ರಾವಕದ ಉರುಪಿನಿಂದ
ಅವನೆ ಮೈ-ಕೈಗಳೆಲ್ಲ ನಡುಗಿ, ಅವನಿಗೆ ಅಸಹ್ಯ ವೇದನೆಗೆಳಾದವು; ಅಹರೂ
ಅವನು: ಜೊನ್ನಳಿಗೆ ಆಧನ್ಮು ಕೊಂಚವೂ ಶೊಂಗೊಡಲಿಬ್ಬ.

ಗಿಳಿ ಅಂಬಿಕೆ.

EE ಮಯಯ ಮಯವರಾಯಯಾಮಮಮಯ ಯಯ ಮಯ ಮ

ಇವನು ತನ್ನೆ ಮಾತನ್ನು ಲಕ್ಷ್ಮಿಸುವದಿಲ್ಲವಾದ್ದ ರಿಂದೆ ಇನನನ್ನು
A ವಿಜತವೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಜೊನ್ಸೆಳು ಆ ಸೀಸೆಯನ್ನು
ಇನ್ನಿಷ್ಟು ಬೊಗ್ಗಿಸಿ ಪಂತ ಹಾಗೆ. ಮನೊ!ಹರನೆ ಮೇಲೆ ಅದರೊಳೆಗಿನೆ
ದ್ರಾವಕವನ್ನೆಲ್ಲ ಸುರುವಲುಪಕ್ರಮಿಸಿದಳು. ಇನ್ನು ಒಂದೆರಡು ಸೇಕಂದು
ಗೆಕೊಳಗೆ ದ್ರಾವಕವೆಲ್ಲ ಅವರ ಮೈಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು, ಅಕೆಯ ಇಷ್ಟದಂತೆ
ಕಾರ್ಯವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು; ಆದರೆ ಜೈವಗೆತಿಯು ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿತ್ತು.

ಅಂತೇ ಅಂದು ಜೊನ್ಸೆಳ ಇಷ್ಟಾ ರ್ಥವು ಅಂಥ ಆ ಅನುಕೂಲ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ
ಸಫಲಮಾಗೆಲಿಬ್ಲ

ಜೊನ್ಸೆಳು ಆ ಸೀಸೆಯನ್ನು ಬೊಗ್ಗಿಸಿ ಹಿಡಿದು ಪಂತನ ಕಡೆಗೆ
ನೋಡುತ್ತ ಅದರ ಹನಿಗೆಳನ್ನು ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೆಡವಬೀೇಕೆನ್ನುವಸ್ವರಲ್ಲಿ
ಅವಳೆ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಯಾರೋ ಬಂದು ಸೀಸೆ ಹಿಡಿದ ಅವಳ ಕೈಯನ್ನು
ಹಾರಿಹೊಡೆದರು. ಅದರಿಂದ ಅ ಸೀಸೆಯು ಅಷ್ಟುದ್ದ ಫುಟದು ಬಿದ್ದಿತು.
ಪಂತನೆ ಮೇಲಾಗಲಿ, ಮನೊ(ಹರನೆ ಮೆಃಲಾಗೆಲಿ ಆ ಸೀಸೆಯ ಹಿಂದು
ಹನಿಯೂ ಬೀಳಲಿಲ್ಲ; ಆದರೆ ಕ್ಸ ಹಾರಿಹೊಡೆದಾಗೆ ಅದರೊಳೆಗಿನೆ ಕೆಲವು
ದ್ರಾವಕವು ಜೊನ್ಸೆಳ ಕೈಬೆರಳುಗೆಳಿಗೆ ತಗೆಲಿತು ಮಾತ್ರ; ಅದರಿಂದ ಅವಳು
ಬಾಯಿಗೆ ಕೈಹಚ್ಚ ಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಕರ್ಕಶದನಿಯಿಂದ ಅಳುತ್ತ ಅಲ್ಲಿಂದ ಎತ್ಮೊ₹

ಹೊರು ಹೋದಳು.

ಪಂತ-ಮನೊ!ಹರರನ್ನು ಆ ಜೊನ್ಸೆ ಪಿಕಾಚಿಯ ಕೈಯಿಂದ ಪಾರು
ಮಾಡಿದ ಆ ಮಹಾನುಭಾನನು ಯಾಕೆಂಬದನ್ನು ತಿಳಿಯುವ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ
ವಾಚಕರು ಕುತೂಹಲಸಡುತ್ತಿರಬಹುದು. ಅನನು ೨೦-೨೨ ಹ
ವಯಸ್ಸುಳ್ಳೆ ಒಬ್ಬ ಕ್ರಿಶ್ಚನ್ನೆ ತರುಣನು. ಎಷ್ಟೋ ದಿನೆಗೆಳಿಂದ ಅವನೊ ಆ
ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸೆರ ಸೆರೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನು. ಅನನು ಸುತಿಕ್ಷಿತನು-ಸುಸಂಪನ್ನನು,
ಅನನೆ ಹೆಸರು ಶಿಕಂದರನೆಂದು. ಬತ್ತೇಕಿಯ ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆ ಸಾವುಕಾರನೆ
ಸ್ನೇಓಿತನ ಮುಗೆನೆ. ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆ ಸಃ ಇವನನ್ನು ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದ ಸಲಣದ್ದ
ನೆಬದನ್ನೊ, ಇವನಿಗೇ ತನ್ನ ಒಬ್ಬ ಳೇ ಹಿಬ ಗಾನ ಮೇರಿಯನ್ನು
ಕ್ಟೊಟ್ಟು ಲಗ್ನ ಮಾಡಿ, ತನ್ನೆ ಜಾಸ್‌ ಸ್ಥಿರ ಮತ್ತು ಚಳ ಸಂಪತ್ತು
ಗೆಳನ್ನು ದಾನನಾಡಬೇಕೆಂದು ಗೊತ್ತುಮಾಡಿದ್ದನ್ನೂ ನೆಮ್ಮ ವಾಚಕರು

ಅಂಬಿಕೆ. ಗಭ

ಈ ಕಾದಂಬರಿಯೊಳಗಿನೆ ಈ ಮೊದಲಿನ ಒಂದು ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಒದಿ ತಿ
ದಿರುವರು. ಅದಿರಲಿ.

ಆ ಅಸರಿಚಿತನೆ ಆ ಅಭಿನೆಂದನಿೀಯ ಕೃತಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಸಂತನು
ಅವನನ್ನು ಹೊಗೆಳಿದನು; ಹಾಗು ಆವನೆ ಸಹಾಯದಿಂದ ಸಂಜ್ಣ್ಯಾರಣತ
ಮನೊ!ಹರನನ್ನ್ಮು. ಆ ಭಯಂಕರ ಗರ್ತದಿಂದ ಮೆಕ್ಕೆ ತಂದನು. ನಾನಾ
ವಿಧವಾದ ಉಪಜಾರಗೆಳೆನ್ನು ಮಾಡಿದನೆಂತರ ಮನೋಹರನು ಎಚ್ಚತ್ತನು.
ತದನಂತರ ಅನರೀರ್ವರೂ ಕೂಡಿ ಆ ಅಪರಿಚಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಪರಿಚಯವನ್ನು
ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಶಿಕಂದರನು ಅವರಿಗೆ ತನ್ನೆ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಈ ಪ್ರಕಾರ
ತಿಳಿಸಿದನು:

ಸಂತರ, ಮನೋಹರರಾಯರೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಗುರ್ತಿಸ
ಲಾಠಿನೆ. ಪಂತರ ಹೆಸರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೇಳಿ ತಿಳಿದಿರುನೆನು. ನಾನು
ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆ ಸಾವುಕಾರರಿಂದ ಪೊ!ಸಿತನಾದವನು. ನೆನ್ನ ಹೆಸರು
ಶಿಕಂದರನೆಂದು. ನಾನು ಬಿ. ಎಲ್‌. ದ ವರೆಗೆ ಓದಿರುವೆನು. ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆ
ಸಾಹೇಬರು ತಮ್ಮ ನುಗೆಳಾದ ಮಿಸ್‌ ಮೇರಿಯನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟು
ತಮ್ಮ ಅಪಾರವಾದ ಸಂಪತ್ತಿಗೆ ನೆನ್ನೆನ್ನು ಹಿಡೆಯನನ್ನಾಗೆ ಮಾಡ
ಬೇಕೆಂದು ಹೊಃಚಸಿ, ಅದರಂತೆ ಒಂದು ಮೃತ್ಯುಪತ್ರವನ್ನು ಕೂಡ ಬರೆ
ದಿಟ್ಟಿದ್ದರು; ಆದರೆ ಈ ಜೊನ್ಸಳು-ಅವರ ದ್ವಿತೀಯ ಪತ್ನಿಯಾದ
ಮೆ!ಯೊ!ಳು-ತನ್ನೆ ಮಿಂಡನಾದ ಡಾ. ಫಾಕ್ಸನ ಹಿಳೆಸಂಚಿನಿಂದೆ ಲಾಂಗೆ
ಮನ್ನನಿಗೆ ಪ್ರಾಣಘಾತುಕವಾದ ವಿಷವನ್ನು ಕುಡಿಸುತ್ತ, ಅವನೆ ಬುದ್ಧಿ
ಭ್ರಂಶಗೊಳಿಸಿ, ಅವನಿಂದ ಆ ಮೃತ್ಯುಪತ್ರವನ್ನು ಇಸಗೊಂಡಳು. ತದ
ನಂತರ ಇವಳು ನೆನ್ನೆ ಮೈಲೆ ಇಲ್ಲದ-ಸಲ್ಲದ ಆರೋಪವನ್ನು ಹೊರಿಸಿ
ಲಾಂಗೆಮನ್ನೆ ನಿಗೆ ಹೇಳಿ, ನನ್ನನ್ನು ಆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹಾಕಿಸಿದಂತೆ
ಮಾಡಿ, ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕಾವಲಿನೆಲ್ಲಿ ಸೆಕೆಯಿಟ್ಟಿಳು; ಆದರೆ ಪಂತರ,
ಇಂದು ನಿಮ್ಮ ಪುಣ್ಯದಿಂದಲೇ ನಾನು ಇವಳ ಸೆರೆಯಿಂದ ಪಾರಾದದ್ದು.
ತಾವು ಈಕೆಯನ್ನು ಬೆನ್ನೆಟ್ಟ ಈಕೆಯ ಆ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಗೆ ಬಂದು
ಅದರ ಕದವನ್ನು ಮುರಿದೊಡನೆ ಇವಳು ಆ.ಕೊ!ಣೆಯೊಳಗಿನ ಮಲ
ಸೂತ್ರದ ಖಾನೆಗೆಳುಕ್ಳ ಕಪಾಟನ ಹಿಂದು ಖಾನೆಯನ್ನು ಕೆಳೆಗೆ ಒತ್ತಿ,
ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ; ' ಇದ್ದ, ನನ್ನೆ ಕೋಣೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಗುಪ್ತವಾಗಿ

ಗಿಥ೬ ಅಂಬಿಕೆ,

ಕ.9ತಳು. ಆಗೆ ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಬಿದ್ದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ನು.
ಎಷ್ಟೊ! ಹೊತ್ತು ಅವಳು ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಬಳಿಕ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರ
ಹೊರಟಳು. ಹೊರಡುವಾಗೆ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲವನ್ನು ಎಂದಿನೆಂತೆ
ಭದ್ರ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಲಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಅಗೆಮನದ ಗಾಬರಿಯಲ್ಲಿ ಮರೆತು ಹೋ
ದಳು ಆ ಸಂಧಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದು ಕೆಳಗಿಳಿದು
ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲಿಕ್ಕೂ, ನೀವೀರ್ವರೂ ಅವಳ ಉಪಟಳದಿಂದ ತ್ರಸ್ಮವಾಗೆ
ರಿಕ್ಕೂ ಗೆಂಟೀ ಬಿದ್ದಿತು. ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆ ಸೀಸೆಯೊಳಗಿನ ದ್ರಾವ
ಕವು ಪ್ರಾಣಫಾತಕವೆಂಬಹೆಂದು ನಾನು ನಿಸ್ಸಂಶಯವಾಗಿ ಹೆಳಬಲ್ಲೆನು.
ಹೆಗೆಯೆ! ಅಗಲಿ, ಇಂದು ತಮ್ಮ ದಯೆಯಿಂದ ನಾನು ಈ ನೀಚರ ಸೆಕೆ
ಯಿಂದ ಪಾರಾದಂತಾಯಿತು, ಎಂದು ಶಿಕಂದರನು ಸುಮ್ಮ ನಾಗಲು,
ಪಂತನು:--ಶಿಕಂದರಾ, ಇಂದು ನೀನು ನಿನ್ನ ಇಂಥ ಮುತ್ತಿ ನಂಥ
ಸಮಯ ವನ್ಮು ಸಫಲ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮೂರ್ವರನ್ನೂ ಉಳಿಸಿರುವೆ.

6
ದೇವರು ನಿನಗೆ ಕಲ್ಯಾಣನನ್ನುಂಟುಮಾಡಲಿ! ಎಂದನು,

ತಿಂ ಕಿವಿಮಾತು.

ಪ ಧನು ಸ್ಕೃತಿದಪ್ಪಿಬಿದ್ದ ಫಾಕ್ಸನೆ ಕೈ-ಕಾಲುಗೆಳಿಗೆ ಜೇಡಿ
ಶೊಡಿಸಿ, ಅವನ ಮೈಮೇಲೆ ಭಾರವಾದ ಕದವನ್ನು ಹೇರಿ ಬಂದುದನ್ನು
ಅಲ್ಲಿಯೇ ಸಮೂಪದಲ್ಲಿಯ ಶಿಕಂದರನೆ ಗುಪ್ತಗೈಹದೊಳಗಿನೆ ಕಿಂಡಿಯೊಳ
ಗಿಂದ ಜೋನ್ಸಳು ನೋಡಿದಳು; ಅದರಿಂದ ಪಂತನು ಹೊರಟು ಹೋದ
ಬಳಿಕ ೬ವಳು'ವೆಲ್ಲಗೆ ಬಂದು, ೫ ಕದವನ್ನು ದೂಡಿ, ಫಾಕ್ಸನ ಕೈ-ಕಾಲು
ಗಳೊಳಗಿನ ಬೇಡಿಗಳನ್ನು ತನ್ನಲ್ಲಿಯ ಕೈಗಳಿಂದ ತೆಗೆದು, ಏಷಬಾಧಾ
ಗ್ರೆಸ್ತನಾದ ಫಾಕ್ಸನ ದೇಹವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕೊಂಡು ಒಂದು ಗುಪ್ತವಾದ ನೆಲ
ಮನೆಯನ್ನು ಪ್ರವೆಃಶಿಸಿ, ಅದರ ಬಾಗಿಲವನ್ನಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಳು, ಅಲ್ಲಿ ಫಾಕ್ಸ
ನನ್ನು ಹಿಂದು ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿ, ಅವನಿಗೆ ೨-೩ ಬಗೆಯ ಬೇರೆ
ಬೆರೆ ಔಷಧಿಗಳನ್ನು ಕುಡಿಸಿದಳು; ಅದರೆ ಆ ಜಾಲಿಮ ವಿಷದಿಂದ ಅವನೆ
ಹಲ್ಲುಗಳು ಕೂಡ ಗಿಟಕಿಂದಿದ್ದವಾದ್ದರಿಂದ ಆ ಅಗೆಧವು ಅನನ ಹೊಟ್ಟಿ
ಯಸ್ಲಿ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ ಕಡೆಗೆ ಅನಳು ಒಂದು ನಿಡಿದಾದ ಚೂರಿಯನ್ನು

ಶಂಬಿಕೆ, ೧೫೭

ತಕ್ಕೊಂಡು ಅವನ ೬ಲಸೈಯ ಂಟ್ಟಿಸ ಒಹುದೊಡ್ಡ ಗಾಯವನ್ನು ಮಾಡಿ
ದಳು. ಆ ಗಾಯದಿಂದ ಒಳೆ-ಬಳನೆ ನೆತ್ತರವು ಸುರಿಯತೊಡಗಿತು. ಆ
ಗಾಯದೊಳೆಗಿಂದ ತಾನಾಗಿಯೆ! ನೆತ್ತರ ಸುರಿಯುವದು ಕಟ್ಟಾದಬಳಿಕ
ಜೊನ್ಸಳು ಆ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಬಾಯಿಹಚ್ಚಿ ನೆತ್ತರವನ್ನು ಹೀರಿ ಹೀರಿ ಉಗುಳ
ಹತ್ತಿದಳು

ಹೀಗೆ ಎನ್ನೋ ಹೊತ್ತಿನ ವರೆಗೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಫಾಳ್ಕಸನಿಗೆ
ತುಸ ಎಚ್ಚರವುಂಬಾಯಿತು ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಗುಪ್ತಗೃಹದ
ಹೊರಗೆ ಯಾರೊ! ಗುಣುಗುಟ್ಟುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆ ಕೇಳಿಸಿತು, ಅದರಿಂದ
ಅವಳು ಫಾಕ್ಸನನ್ನು ಅದೇ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟಗೊಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಗೆ
ಬಂದು ನೋಡಿದಳು. ಆಗೆ ಅವಳು ಪಂತ- ಮನೋಹರರನ್ನು ಆ
ದುರ್ಗಂಧಮಯ ಗರ್ತದಲ್ರಿ ಕಂಡು *ಗೆರೆ ಅವರನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಪ್ರಯ
ತ್ತಿಸಿದಳು; ಆದರೆ ಶಿಕಂದರನ ಆಗೆಮನದಿಂದ ಅವಳ ಇಷ್ಟಾರ್ಥವು ಕೈಗೊ
ಡದೆ, ಆ ದ್ರಾವಕದಿಂದ ತನೆಗೇ ಉಪಟಳವಾಗೆಲ್ಕು ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಲ್ಜೆಗೆದು
ಪುನಃ ಆ ಗುಪ್ಮಗೈಹವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಮೊದಲು ಆ ದ್ರಾವಕದ ಸಂತಾ
ಪನಿವಾರಣಾರ್ಥವಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಉಪಚರಿಸಿಕೊಂಡಳು ಬಳಿಕ
ಜೊನ್ಸೆಳು ಫಾಕ್ಸನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ೧-೨ ಬಗೆಯ ಔಷಧಗಳನ್ನು ಕುಡಿಸಲು,
ಅವನಿಗಾದ ವಿಷಬಾಧೆಯ ನಿವಾರಣನಾಗಿ, ಈ ಮೊದಲಿನ ರಕ್ಕ್ಮಕ್ರಾವದ
ಅಶಕ್ಕತೆಯು ಕೂಡ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ಆಗೆ ಅವನು ಎದ್ದು ಕುಳಿತು,
ಸಂತಾಪದ ಭರದಿಂದ: -_ ನಿಕಾಚಿಯೇ, ನೀನು ನೆನ್ನನ್ನಿಲ್ಲೇಕೆ ತಂದಿರುವೆ?
ಹಾಗು ಈ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿರುವ ಇಷ್ಟೊಂದು ರಕ್ತವು ಯಾತರದಿದು?
ಬೇಗನೆ ಬೊಗಳು; ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಈಗಲೆ ಸಂಹರಿಸಿ ಬಿಡುವೆನು,
ಎಂದು ಗೆದ್ದರಿಸಿದನು.

ಕೂಡಲೆ ಜೊನ್ನೆಳು .:ಫಾಕ್ಸನು ತನ್ನೆ ಕೈಯೊಳಗಿನೆ ವಿಷದ ಸೂಜಿ
ಯಿಂದಲೇ ತಾನು ಮೂರ್ಭಾಗೆತನಾದ ವಳೆಗೆ ನಡೆದ ಸಂಗತಿಯನ್ನು''
ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದಳು.

ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಫಾಸ್ಗನು: ಪ್ರಿಯೆ ೯ ನೀನು ಮಹಾ ಸಾಕ೩ಯು;
ಅದರೆ ಇಂದು ನೀನು ಇ ಶಿ50ದ ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಗೊಟ್ಟಿದ್ದು ಯೋಗ್ಯವಾಗೆ
ಲಿಲ್ಲ. ಅವನನ್ನು ಮುರುವು ಮಾಡಿ ೨ ಮೈ(ರಿಯಿಂದ ಹತ್ತೆಂಟು ಸಾವಿರ

೧೫೮ ಅಂಬಿಕೆ.

ಮಮಾ

ರೂಪಾಯಿಗೆಕನ್ನಾದರೂ ನೆಗೆವಿ ಹಾಕಲಿಕ್ಕೆ ಮಾರ್ಗೆನಿತ್ತು. ಅದೂ
ಇಂದು ಇಲ್ಲದಂತಾಯಿತಲ್ಲ!
ಜೊನ್ಸ:--ವ್ರಿಯಕರಾ, ನಾನು ಬೇಕಂತ ಅವನನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿರುವ
ದಿಲ್ಲ. ನಿ!ವು ನಿಷಬಾಧೆಯಿಂದ ಗ್ರೆಸ್ಮರಾಗುವದನ್ನು ಕಂಡು ನಿಮ್ಮನ್ನು
ಉಪಚರಿಸುವದಕ್ಕಾಗಿ ಹೊರಬೀಕುವಾಗೆ ನಾನು ಶಿಕಂದರನೆ ಆ ಗುಪ್ತ
ಗೈಹದ ಬಾಗವನ್ನು ಇಕ್ಕೆ ಕೊಳ್ಳ ಲಿಕ್ಕೆ ಮಕೆತೆನು. ಮೇಲಾಗಿ ಆಗೆ
ಅವನು ನಿದ್ರಾಗ್ರೆಸ್ಮನಾಗಿದ್ದನು. ಅದರಿಂದ ತುಸ ಹೊತಿ ತ್ಲಿನೆಲ್ಲಿ ಬಂದು
ಇಕ್ಕಿ ಕೊಂಡರಾಯಿತೆಂದು ಮನಸರಿ ಮಾಡಿದೆನು; ಆದರೆ ಭವಿತವ್ಯವು
ವಿಚಿತ್ರವಾದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಪಾರಾದನು.
ಫಾಕ್ಸ:--ಇರಲಿ ಬಿಡು. ಶಿಕಂದರನನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹಿಡಿತರುವ
ದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸವಲ್ಲ; ಆದರೆ ಆ ಪಂತನು ಜೀವಂತನಿರುವವರೆಗೆ
ನಮ್ಮ ಕೆಲಸಗೆಳು ಸುಕಳೀತವಾಗಿ ಸಾಗೆಲಾರವು. ಅವನಿಂದ ಇಷ್ಟೊಂದು
ಉಪಟಿಳವಾಗೆಲಿಕ್ಕಿ ಕ್ಲೆಂದು ನಾನು ಈ ವರೆಗೆ ಅವನೆನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಬಗ್ಗೆ
ಮನೆಸರಿ ಮಾಡಿದ್ದೆನೆ. ಇನ್ನು ಹಾಗೆ ಬಿಡುವದು ಉಚಿತವಲ್ಲ. ಅವ
ನೆನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗು ನಮ್ಮ ಮಿಕ್ಕ ಕೆಲಸಗೆಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸುಂಯಂತ್ರಿತ
ವಾಗಿ ಸಾಗಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲ ಹಸ್ತಕರ ಸಭೆಯೊಂದನ್ನು
ಬೆ!ಗೆನೆ ಕೂಡಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ; ಆದರೆ ಆ ಸಭೆಗೆ» ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಸಭೆಯೆನ್ನುವ
ದಕ್ಕಿಂತ ಕಿಎಮಾತುಗೆಳ ಗುಪ್ತಾ ರೋಚನೆಯೆನ್ನುವದೆ! ನಿಹಿತವು. ಪ್ರಿಯೆ,
ನಮ್ಮ ಗೊ!ನೀಚಂದನೆ ನೆರವಿನಿಂದ ನೀನು ಅ ಸಭೆಯನ್ನು ಬೆಗೆನೆ
ತು; ಎಂದಂದು, ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಅ ಗುಪ್ತಗೈೆ ಹದಿಂದ ಹೊರಹೊರಟಿರು.
೨೧ ಗುಪ್ತ ಸಭೆ.
ವರ್ಸಾಂ
ಕಂದೆರನೆ ನೆರವಿನಿಂದ, ಜೀವದಿಂದುಳಿದ ಪಂತನು ಮನೋಹರನೆ
ಸಹಾಯದಿಂದ ಮತ್ತೆ ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸರನ್ನು ಶೊ;ಧಿಸಿದನು. ಎಷ್ಟು
ಶೋಧಿಸಿದರೂ ಅವರ ಸುಳುವೆ! ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ. ಕಡೆಗೆ ನಿರುಪಾಯರಾಗಿ ಆ
ಮೂನರೂ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಸಿದ್ಧ ದೇವಪುರಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಮುಂಜಿ
ಕೆಲವು ದಿವಸಗೆಕಲ್ಲಿಯೇ ಮೇರಿಯು ಶಿಕಂದರನನ್ನು,ಲಗ್ನೆವಾದಳು, ಅದ

ಅಂಬಿಕೆ. ೧೫೯

ರಿಂದ ಅವರೀರ್ವರ ಸುಖ-ಸಂಪತ್ತುಗೆಳೂ ವೃದ್ಧಿಸಿದವು. ಅವರ ಆನಂದ
ದಾಯಕವಾದ ಸಮ್ಮ ಲನೆವನ್ನು ಕಂಡು ಪಂತನಿಗೊ ತುಸಮಟ್ಟಗೆ ಸಮಾ
ಧಾನನೆನಿಸಿತು; ಆದರೆ ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸೆರನ್ನೆ ಸೆರೆಹಿಡಿದು ಶಿಕ್ಷಿಸುವ ಅವನೆ
ಮುಖ್ಯ ಕೆಲಸವು ಇನ್ನೊ ಸಫಲವಾಗೆದ್ದೆ ರಿಂದ ಅವನು ಒಂದು ಬಗೆಯ
ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಕೊರಗೆಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಅವರನ್ನು ಯಾವ ಯುಕ್ತಿಯಿಂದ
ಸೆಕೆಡಿಡಿಯಬೇಕೊ! ಎಂಬ ಆರೊ!ಚನೆಯಲ್ಲೇ ಅವನು ಕೆಲಕಾಲವನ್ನು
ಕಳೆದನು.

ಅದೇಕಾಲಕ್ಕೆ ಅತ್ತ ಶರಾವತಿ! ತಿೀರದಲ್ಲಿಯ ಆ ಗೊಪ್ಪವಾಟಕೆಯ
ಅಚೆ[ಬದಿಗೆ ಮೈಲೆರಡು ಮೈಲುಗೆಳ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ಘನೆವಾದ
ಮಾವಿನೆ ತೊ!ನಿನೆಲ್ಲಿ, ಸಂತನನ್ನು ಯಾವ ವಿಧವಾಗಿ ಎಷ್ಟು ತಿಃವ್ರ ಕೊಲ್ಲ
ಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿದೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಆಲೋಚನೆಯು ಸಕಾಸ್ತ್ರವಾಗಿ ನೆಡೆದಿದ್ದಿತು.

ಹಿಂದು ಸುಮನೋಹರವಾದ ಬೆಳದಿಂಗೆಕ ರಾತ್ರಿಯು. ಚಂದ್ರನು
ಆಕಾಶದ ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದುದರಿಂದ ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಲ್ಲಿ ಬೆಳದಿಂಗೆಳೆೇ
ಬೆಳದಿಂಗೆಳು. ರಾತ್ರಿಯು ದ್ವಿಪ್ರಹರಕ್ಕೆ ಸಮೂನಿಸಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ
ಕಾಂತತೆಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪ್ರಸ್ಥಾನಿತವಾಗಿದ್ದಿ ತು.
ಇಲ್ಲೆನ್ನಲಿಕ್ಕೆ ವನೆಮಧ್ಯಡೊಳಗೆಣ ಒಂಸ್ರಸಶುಗೆಳ ಕೂಗಾಟವು ಯಾವಾ
ಗಾದರೊಮ್ಮೆ ಉಂಟಾಗಿ ಆ ಕಾಂತತೆಯನ್ನು ತುಸಮಟ್ಟ್ರಿಗೆ ಭಂಗೆಗೊಳಿ
ಸುತ್ತಿದ್ದಿತು. ಇಂಥೀ ಪ್ರಕಾಂತಸಮುಯದಲ್ಲಿ ಶರಾವತಿ! ತೀರದ ಆ
ಅನ್ರುವೃಕ್ಷಗೆಳನ್ಲಿ ಒಂದು ಗುಪ್ತ ಸಭೆಯು ಕರೆತಿದ್ದಿ ತು.

ಆ ಸಭೆಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಜನರಾಗೆಲಿ, ನೊರಾರು ಜನೆರಾಗಲಿ ಕಲೆ
ತಿದ್ದ ರೆಂತಲ್ಲ. ಸಭಾಧ್ಯಕ್ಷರನ್ನು ಸೇರಿಸಿ, ಆ ಗುಪ್ತ ಸಭೆಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತೈದೆಃ
ಜನರು ಸೇರಿದ್ದರು; ಆದರೆ ಆ ಅಲ್ಪ ಸಂಖ್ಯಾಕ ಜನೆರು ಸಾವಿರಾರು ಜನೆ
ಸಭಿಕರಿಗಿಂತಲೂ ಕಾರ್ಯಕರ್ತ್ಯತೃದಲ್ಲಿ ಮಿಗಿಲಾದವರಾಗಿದ್ದರು, ಆ
ಸಭಾಗೈಹದಲ್ಲಿ ಕೃತ್ರಿಮ ಪುಷ್ಪಗುಚ್ಛಗೆಳಾಗಲಿ, ಧೂಪ-ದೀಪಗೆಳಾಗೆಲಿ
ತಂದಿರಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ತೊ!ವಿನೆ ಒಂದು ಮೂಲೆಯ ಚಪ್ಪರದಲ್ಲಿ ಆ ಸಭಿಕ
ರೆಲ್ಲರೂ ನೆಲದ ಮೇಲೆಯೇ ಕುಳಿತಿದ್ದು, ಅವರಲ್ಲಿಯ ಕೆಲವರು ಗಾಂಜಿ
ಯನ್ನು ಮುದ್ದಿ-ನಿದ್ದಿ ಮನೆಸೋಕ್ತ ಸೇದುತ್ತಿದ್ದರು. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು
ಆಗೆಲೇ ಮರಗಳಿಂದ ಇಳಿಸಿ ತಂದಿದ್ದ ತಾಳೇಮರದ ತಾಡಿಯನ್ನು ಅಕಂಥ

N೬೦ ಅಂಬಿಕೆ.

ವಾಗಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇನ್ನುಳಿದನರು ತನಗಿಷ್ಟವಾದ ಚಟಿಗೆಳಲ್ಲಿ
ರೀನವಾಗಿದ್ದರು. ಆ ಸಭೆಯ ನಿಯೋಜಿತ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ತಮ್ಮ ಪತ್ನಿಯ
ಳಿಂದೊಡಗೂಡಿ, ಇಷ್ಟುದ್ದವಾದ ಚಿರೂಟನ್ನು ಹೊತ್ತಿಸಿ ಸೇದುತ್ತಿದ್ದರು.
ಆ ಚಪ್ಪರದ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ವಿ.ಣುಕು ಮಿಣುಕಾದ ದೀಪವು
ಉರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಕಲೆತ ಸಭಿಕರೆಲ್ಲರೂ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಮ್ಯಕ್ತಿಯ
ದಾರಿಯನ್ನು ಅತುರದಿಂದ ನಿರಿ!ಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ
ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ತಲುಪಿತು. ಎಂದಿನೆಂತೆ ಅಧ್ಯಕ್ಷರ ಚುನಾವಣಿಯಾಗಿ, ಆ
ಸಂಘದ ಕಾಯಂ ಸಭಾಧ್ಯಕ್ಷನಾದ ಡಾ ಫಾಕ್ಸನೇ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ಆರಿ
ಸಲ್ಪಟ್ಟಿನು. ಕೂಡಲೆ ಅವನು ಉಚ್ಚ ಸ್ವರದಿಂದ ಮಿಕ್ಕ ಸಭಿಕರನ್ನು
ಕುರಿತು ಪ್ರಾಸ್ತಾವಿಕ ಭಾಷಣವನ್ನು ಮಾಡಿದನು. ಅದರ ಸಾರಾಂಶವು
ಈ ಬಗೆಯಾಗಿದ್ದಿತು-

ಪ್ರಿಯ ಸಭಿಕರೇ, ಕರ್ಕುಮಕರ್ತುವು* ಶಕ್ಕಿಸಂಪನ್ನೆರಾದ ನನ್ನ್ನ
ಅನುಚಂರೇ, ಈ ಸಭೆಯು ಇಂದು ಯಾನ ಉದ್ದಿ ಶ್ಯವಾಗಿ ಕೂಡಿರುತ್ತ
ದೆಂಬದನ್ನು ನಿಮಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ತಿಳಿಸುವ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಲ್ಲಿಯ
ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೇ ಆ ಪಂತನಂತಹ ನೂರಾರು ಜನೆ ಗುಪ್ತಪೋಲೀಸರನ್ನು
ಸಹಜವಾಗಿ ಸಂಹರಿಸಬಹುಡಾಗಿದೆ. ಆದರೂ ಈಗ ಅತನೊಬ್ಬನೆ!
ನಮಗೆ ಭಾರವಾಗಿ ನಮ್ಮ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ವಿಘ್ನವನ್ನುಂಟು
ಮಾಡತೊಡಗಿರುತ್ತಾನಾದ್ದರಿಂದ ಅವನನ್ನು ಯಾರು, ಯಾವ ಪ್ರಕಾರ
ಹಾಗು ಎಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕೊಲ್ಲಬೇಕೆಂಬದನ್ನು ನಿರ್ಣಯಿಸುವದೇ ಈ
ಸಭೆಯ ಮುಖ್ಯ ಕೆಲಸವಾಗಿದೆ ಈಗೆ ಈ ಸಭೆಯೊಳಗಿನೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ
ಸಭಿಕನು ತನ್ನ ಈ ವರೆಗಿನ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೂ ಯೋಗ್ಯತೆಯನ್ನೊ ತಾನು
ಯಾವ ಹಂಚಿಕೆಯಿಂದ ಆ ನರಾಧಮನನ್ನು ಕೂಲ್ಲ. ನ ಯೊಃಚನೆಮಾಡಿರು
ವನೆಂಬದನ್ನೂ ಇಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಸಬೆ!ಕೆಂದು ಸೂಚಿಸಿ ನಾನು ನನ್ನೆ

ಭಾಷಣವನ್ನು ಮುಗಿಸುತ್ತೆ ₹ನೆ'' ಎನ್ನೆಲು, ಎಲ್ಲರೂ ಕೈಚೆಪ್ಪಾಳೆ ಬಾ! ಸಿ,
ಅವನಿಗೆ ಸತ್ಕಾರ ಮಾಡಿದರು:

ಕೂಡಲೆ ಚಿಕ್ಕ ತಾಳೆೇಮರದಷ್ಟು ಎತ್ತರವಾದ ಹಾಗು ಅತ್ಯುಗ್ರೆ
ಮುಖಚರ್ಯೆಯುಕ್ಳೆ ಹಿಂದು ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎದ್ದು ನಿಂತಿತು; ಹಾಗು ಅದು
ತನ್ನ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಹೇಳತೊಡಗಿತು...

21] ಅಂಬಿಕೆ. ೧೬ಗಿ

ನಾನು ಬನೆವಾಸಿಯವನು. ನನ್ನ ಹೆಸರು ಗ್ವಾಲನೆಂದು. ಚಿಕ್ಕಂದಿ
ನಿಂದಲೂ ನಾನು ಹಲವು ಕಳನು-ಕೊಲೆಗೆಳನ್ನು ಮಾಡಿ, ಎಷ್ಟೋ ಸಾರೆ
ಕಾರವಾರ-ಯರನಡೆ ಹೆಲುಗೆಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿರುವೆನು. ಒಂದು ದರ
ವಡೆಯ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ನನೆಗೆ ಆಜನ್ವ ಕರಿನೀರಿನ ಶಿಕ್ಷೆಯು ವಿಧಿಸಲ್ಪ
ಟ್ವತ್ತು; ಆದಕೆ ನನ್ನೆ ಕರ್ತೃತ್ವಶಕ್ತಿಯ ಬಲದಿಂದ ನಾನು ಅಂದಮಾನೆ
ದ್ವೀಪದಿಂದ ಹಡಗಿನೊಳಗೆ ಸಾಮಾನುಗೆಳನ್ನು ತುಂಬುವ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರ
ಕಣ್ಣುತಸ್ಪಿಸಿ ಕುಳಿತುಬಂಬು, ಈ ದೇಶವನ್ನು ಸೇರಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ನಿಮ್ಮ
ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ ಸುಖವಾಗಿರುವೆನ್ನು. ಆ ಸಿದ್ಧದೇವಪುರದ ಪಂತನಿಂದ
ನನಗೆ ಹಲವು ಸಾರೆ ಹಲವು ಬಗೆಯ ತೊಂದರೆಯುಂಬಾಗಿದೆ. ನಾನು
ಅವನನ್ನು ಈ ಕೈಗೆಳಿಂದ ಗುದ್ದಿ ಕೊಲ್ಲದ ಹೊರತು ನನ್ನೆ ಮುನೀಷೆಯು
ತೃಪ್ಲಿಯಾಗೆಲಿಕ್ಕಿ ಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ನಾನು ಅವನನನ್ನು ಇನ್ನು ಒಂದು ವಾರ
ದಕ್ಷಿಯೇ ಗುದ್ದಿ ಕೊಲ್ಲುವೆನು, ಎಂದು ತಿಳಿಸಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿತು.

ಬಳಿಕ ತಿರ ಗಿಡ್ಡನ್ನೆ ಆದರೆ ಅತಿ ಗಡುತರವಾದ ಒಟ್ಟ ಮನು
ಷ್ಯನು ಎದ್ದು ನಿಂತು:ನಾನು ಈ ಕೊಲೆಸುಲಿಗೆಯ ವ್ಯವಸಾಯ ಮಾಡ
ಹತ್ತಿ ೩ ತಪಗೆಳಾದವು. ನನ್ನಷ್ಟು ವಿಕನಿಸ್ಠೆಯಿಂದ ಈ ವ್ರತವನ್ನು
ಪಾಲಿಸಿದನನು ಈ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ವಿನಳರೆಂಜೇ ಅನ್ನಜೇಕಾಗುವದು. ನಾನು
ಹಲಕೆಲವು ಸಾಕಿ ಬಾಡಿಗೆ ಇಲ್ಲದ ಮನೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಕೆಲವು
ಸಾಕಿ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಅವಧಿಯನ್ನು ಸೆರೆನುನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದರೂ, ಹಲಕೆಲವು
ಸಾಕೆ ತತ್ಪೂರ್ವದಲ್ಲೆ ! ನೆನ್ನೆ ಅಂಗೆಕಕ್ಸಕರಾದ ಪೋಲೀಸ-ಪ್ಯಾಜಿಗೆಳನ್ನು
ಕೊಂದು ಓಡಿ ಬಂದಿಯುನೆನೆ. ನಾನು ಪಂತನನ್ಮೂ, ಅನನು ನನ್ನನ್ನೂ
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗುರ್ತಿಸುವೆವು. ಅನನ ಉಪಟಳದಿಂದಲೆ; ನೆನೆಗೆ ಬಲು
ತೊಂದಕೆಯುಂಟಾಗಿದೆಯಾದ್ದೆರಿಂದ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಜೀೀನಂತ
ಸುಟ್ಟು ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೆ ₹ನ; ಹಾಗು ಆ ನನ್ನ
ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಇನ್ನು ೪-೬ ದಿನಸೆಳಲ್ಲೇ ಈಡೇೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕೆ ತಪ್ಪ
ಲಾಕೆನು, ಎಂದನು.

ಆ ಸಭೆಯ ಉಳಿವ ಸಭಿಕರಾದರೂ ಹಿಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಬಗೆಯ
ನಿಷ್ಣಾತ ಬದ್‌ಮಾಷರಿದ್ದು, ಅವಕೆಲ್ಲರೂ ಬೇಕೆ ಜರೆ ಪ್ರಸಂಗೆಗಳಲ್ಲಿ
ಪಂತನಿಂದ ನೊಂದನರಾದ್ದರಿಂದ ಅವು ಅನನೆನ್ನು ನಾನಾ ರೀತಿಯಿಂದ

೧೬೨ ಅಂಬಿಕೆ.

pa

ತಿಃವ್ರವೇ ಗತಿಗಾಣಿಸುವ ತಮ್ಮ ಸಂಕಲ್ಪ ಗಳನ್ನು. ಆಸ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಇಪೇದಿ
ಸಿದರು. ಕಟ್ಟಿಕಡೆಗೆ ನ ಡಾಕ್ಮರ ಫಾಕ್ಸನ ಕೆವಲ
ವಿಕ್ವಾಸುಕ ಅನುಚರನು-ತನ್ನ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ನಿವೇದಿಸಿ, ಅಂಬಿಕೆಯನ್ನು
ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವಾಗೆ ಒಂದು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಪಂತನು ತನ್ನನ್ನು
ಹೇಗೆ ಕಾಡಿಸಿದನೆಂಬದನ್ನು ತಿಳಿಸಿದನು; ಹಾಗು, ತೂನೆೇ ಪಂತನನ್ನು
ಸಂಹರಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಯೋಗ್ಯ ಹಾಗು ಶಕ್ಕನಾದ ಪ್ರಕಿಸ್ಪರ್ಧಿಯೆಂದೂ ತನಗೆ!
ಆತನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಅಪ್ಪಣೆಯಾಗೆಬೇಕೆಂದೂ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾದ ಫಾಕ್ಸನನ್ನು
ಕೇಳಿಕೊಂಡನು.

ಗೋಪವೀಚಂದನ ಆ ಅವೇಶಯುಕ್ತ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಕೇಳಿ, ಸಭೆ
ಯಲ್ಲಿ ಅಹಮಹನಮಿಕೆಯ ಗೊಂದಲವೆದ್ದಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಏಕಸಮಯಾ
ವಚ್ಚೆ £ದದಿಂದ ತಾವೇ ನಂತನಿಗೆ ಯೋಗ್ಯ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿಯಾಗಿದ್ದು ಆತನನ್ನು
ಕೊಲ್ಲುವ ಅಧಿಕಾರವು ತಮ್ಮದೇ ಅದ್ದರಿಂದ ತಮಗೆ; ಅಸ್ಪಣೆಯಾಗೆ
ಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿಕೊಳೆ ಹತ್ತಿದನು.

ಆಗೆ ಡಾ ಘಾಕ್ಸನು ಎದ್ದು ನಿಂತು ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಸುಮ್ಮ ನಿರಿಸಿ:
ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗಿಂತಲೂ ಆ ನಂತನು ನನ್ನನ್ನು ಹೆಚ್ಚು 7 ೇಡಿಸಿರುವದರಿಂದ
ನಾನೇ ಆತನನ್ನು ನಂಸರಿಸಲಿಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಅಧಿಕಾರಿಯ: ಮತ್ತು ನನಗೆ
ಆ ಕೆಲಸವೂ ಆಜಂ ಅಸಾಧ್ಯವಾದುದಲ್ಲ. ಆದರ ಆ ನೀಚ ಪಂತನೆ
ಹತ್ಯಾಕಾಂಡದಲ್ಲಿ ನೆ ಸಂಗೆಡಿಗೆರಾದ ನಿಮೆಲ್ಲರಿಗೆ. ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ
ಇಚ್ಚೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಅನುವು ದೊರೆಯಬೇಕೆಂದು ನಾಟೊಂದು ಹಂಚಿಕೆ
ಹಾಕಿರುನೆನು. ನೀಪ್ವಿರೂ ಈ ಕೈಗತ್ತಿಯನ್ನು ಮುಚ್ಚ ಆಣೆ ಮಾಡಿ
ಆ ಕೆಲನದಲ್ಲಿ ನೆನಗೆ ನೆ:ವಾಗುತ್ತೇವೆಂದು ಅಭಿವಚನೆ ಕ ಇಟ್ಟರೆ ನಿಮಗೆ ಆ
ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸುನೆನು; ಹಾಗು ಬಳಿಕ ನಾನೆಲ್ಲೂ ಆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ
ತೊಡಗೋಣ.

ಕೂಡಲೆ ಆ ಗುಪ್ಪ ಸಭೆಯ ಸಭಿಕಕೆಲ್ಲರೂ ಫಾಕ್ಸೆನ ಆ ಕೈಗೆತ್ತಿಯನ್ನು
ಓಡಿಬಡಿದು ಆಸೆಮಾಃ. ಅವನಿಗೆ ವಚನಬದ್ಧರಾದರು. ಬಳಿಕ ಫಾಕ್ಸನು
ಅವರಲ್ಲಿಯ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬ ನನ್ನೇ ತನ್ನ ಹತ್ತರ ಕರೆದು ೨ವನೆ ಕಿವಿಯನ್ಲಿ
ಏನೇನೊ ಹೇಳಿಬಿಖತ್ತಿದ್ದ ಸು. ಆ ಗುಪ್ತ ಕಿವಿನ ಂತಿನಿಂದ ಅವನೆ
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಅನುಚರನೂ ಹರ್ಷಚಿತ್ತನಾಗಿ ತನ್ಮ ಸ್ವೀಕೃತಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ

ಅಂಬಿಕೆ. ೧೬೩

ಪ್ರವೃತ್ತ ನಾಗುತ್ತಿದ್ದನು. ಹೀಗೆ ಆ ಗುಪ್ತಸಭೆಯ ಕಾರ್ಯವು ಆ ರಾತ್ರಿಯ
ಮೂರನೆ ಯಾನದ ವಕಿಗೆ ನಡೆದು ಕಡೆಗೆ ಸಬಾದಿಸರ್ಜನವಾಯಿತು.
ಸಭಿಕಥೆಲ್ಲರೂ ಬೇಕೆ ಬೇಕೆ ಮಾರ್ಗಗಳಿಂದ ತನೆ, ತನ್ಮು ನಿವಾಸಸ್ಥಳ
ಗಳನ್ನುಕುರಿತು ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳಿಸಿದರು. ಫಾನ್ಸ ಸೂ ಜೊನ್ಸಳೊಡನೆ
ಬೇಕ್ಕೊಂದು ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೊರಟು ಹೋದನು

೨೨ ಹುಚ್ಚಿಯ ಉದ್ಯೋಗ.

ನಾ
ಖೋ ತನು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಸಿಡುಕು ಸ್ವಭಾವ
ದವನಾಗಿದ್ದನು ಅವನು ಪಂತನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಒಂದು ತಿಂಗಳಾಗುತ್ತ

ಬಂದಿತ್ತು. ಆರೂ ಪಂತನು ಇದುವರೆಗೂ ಮನೋಹರನೆ ಮನೊ
ವಲ್ಲಭೆಯಾದ ಅಂ.ನಿಕೆಯ ಶೋಧಹಚ್ಚಿ ರಲಿಲ್ಲ ಮನೋಸರನು ಆ ನಿಷಯ
ನನ್ನು ತೆಗೆದಾಗೆಲ್ಲ ಇಂದು ಮಾಡೋ ಣ-ನಾಳೆ ಮಾಸೋಣ, ಅದಕ್ಕೇಕೆ
ಅಸ್ಟು ಆಲೋಚ?, ಹಾ-ಹಾ ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿ
ಬಿಡುವಾ, ಎಂದು ಪಂತನು ಅವನಿಗೆ ಆಶ್ವಾಸನೆ ಕೆ: ೧ುತ್ತಿದ್ದನೇ ಹೊರತು,
ಕಳೆದ ತಿಂಗೆಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿನವೂ ಅದೇಕೆ ಒಂದು ಕಾಸೂ ಕೂಡ ಆ ಕೆಲಸ
ಕ್ಕಾಗಿ ವಿನಿಯೋಗಿಸಿರಲಿಲ್ಲ ಅದರಿಂದ ಮನೋಹಣನೆ ಚಿತ್ತೆ ಚಾಂಚಲ್ಯವಾಗಿ,
ಅವನಿಂದ ಈ ನಲಸವಾಗೆದಾಗಿದೆಯೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಅದರಿಂದ
ಬೇರೊಬ್ಬ ಚಲೇ ಸತ್ತೇದಾರನನ್ನು ಈ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ನಿಯೋಜಿಕುವದೇ
ವಿಹಿತವೆಂಹು ಅಸಸನಿಗೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅನಿಸಹತ್ತಿತು. ಮನೋಸಹರನು ಆ
ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಪಂತನ ಎದುರಿಗೆ ಬಾಯಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ, ಅವನೆ
ಮುಖಚರ್ಯೆ, ಸ್ವಭಾವ ಪರಿವರ್ತನ, ತನ್ನೆ ವಿಷಯದ ಅನಾದರ ಮುಂತಾ
ದವುಗಳಿಂದ ಪಂಶನು ಅವನ ಇಂಗಿತವನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದನು ಅದರೂ, ಅನನು
ಅದನ್ನು ಬಾಯಿಬಿಚ್ಚಿ ಆಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇರಲಿ.

< ಟಟ < ಟಿ46 ಈ 0 ತ ಈ ೬. ಜಿ
- ೫ kd ಇ

3
ಒಂದು ದಿನ ಅಪರಾಹ್ನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪಂತನು ತನ್ನೆ ಶಯನಾಗಾರ
ದೆಲ್ಲಿ ಮಾಮಕುಕ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತಿರಲು, ಅವನೆ ಭೃತ್ಯನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು:
ಧಗಿಯರೇ, ಯಾನಳೋ ಒಬ್ಬ ಘೋಷೆಯ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ತಮ್ಮ ಭೆಟ್ಟ

೧೬೪ ಅಂಬಿಳೆ,

ಗಾಗಿ ಬಂದು ದ್ವಾರದಲ್ಲಿ ಸಿಂತಿರುವಳು, ಎಂದು ತಿಳಿಸಲು, ೧ ರ್ಕಗಳನ್ನು
ಈಗೆಲೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆತಂದು ಬಿಡು” ಎಂದು ಸಂತನು ಅಜ್ಞಾ ಪಿಸಿಠೌಂದರೆ
ಕೂಡಲೆ ಭೃತ್ಯನ ಸೂಚನೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಒಬ್ಬ ಹೆಂಗೆಸು ಬಂದು ಪಂವೆಹಿ
ಕೋಣೆಯ ಹೊಸ್ತಿ ಲದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ತನ್ನ ಮೋಕೆಯ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಾವರನಿನ
ವನ್ನು ತೆಗೆದಳು. ಆಕೆಯ ಮೈಮೆ (ಲೆ ಮಾಸಿದ ಹಾಗು ಹರಿದುಹಚ್ಚಿದ ಬಟ್ಟಿ
ಗಳಿದ್ದವು. ಅವಳ ಮುಖಕಾಂತಿಯು ಮಲಿನವಾಗಿದ್ದರೂ ಅವಳ ವಿಕಾಲೆ
ವಾದ ನೇತ್ರ, ಸರಳವಾದ ಮೂಗು, ಬಟ್ಟಿ ನ್ನ ಮೋಕೆ, ನಿಡಿದಾದ ಕೂದಲು)
ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾದ ಮೈಕಟ್ಟು ಇವುಗಳು ಪ್ರೇಕ್ಷಣೀಯವಾಗಿದ್ದವು; ಆದರೆ
ಒಂದುಬಗೆಯ ಹುಚ್ಚುಕಳೆಯು ಮಾತ್ರ ಅವಳ ಸ್ವರೂಪವನ್ನೆಲ್ಲ ಆವರಿಸಿ
ಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟತ್ತು.

ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಲೆ ಪಂತನು:--ನಿಃನು ಯಾರು? ಇಲ್ಲಿಗೇಕೆ
ಬಂದಿರುವೆ? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು.

ಆ ಸ್ತ್ರೀಯು ದೃಢಸ್ವರದಿಂದ;--ನಾನು ಫಾಕ್ಸ ಡಾಕ್ಟರನ ಹೆಂಡತಿ
ಯು. ನಿಮಗೆ ಆ ಫಾಕ್ಸನ ಕೆಲನು ಗುಪ್ತ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುವದ
ಕೈಂದು ಬಂದಿರುವೆನು.

ಮನೋರಮೆಯ ಆ ನುಡಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ಪಂತನು ಸ್ಮಂಭಿತ
ನಾದನು. ಈಕೆಯು ಫಾಕ್ಕನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿರಬಹುದೆ!? ಹೆಂಡತಿಯು
ತನ್ನ ಗೆಂಡನ ಅನಿಷ್ಟವನ್ನು ಎಂದಾದರೂ ಬಗೆಯಬಹುದೆ!? ಇವಳು ಆತನ
ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿರದೆ ಅನನೆ ಗುಪ್ತಹೆಃರಳಾಗಿರಬಹುದಾಗಿದೆ, ಮುಂತಾಗಿ
ಆಲೋಚಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತ ಪಂತನನ್ನು ಕುರಿತು ಆ ಹೆಂಗೆಸು ಮತ್ತೆ:- ನನ್ನೆ
ಗಂಡನು-ಫಾಕ್ಸನು-ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಹಂಚಿಕೆಯನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿರು
ವನು. ನೀವು ಇನ್ನು ಹಗೆ ಆರೋಚಿಸುತ್ತ ಕುಳ್ಳಿರುವದು ಘಾತುಕವು.
ಬೇಗನೆ ಅತನ ಪ್ರತೀಕಾರಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾಗೆಬೆ!ಕಲ್ಲದೆ, ಅನುಚರರಿಂದ ಸಹಿತ
ನಾಗಿ ಬರುವ ತ ಹಿಡಿಯುವ ಯೊಃಚನೆಯನ್ನು ಕೈಕೊಳ್ಳಿರಿ,
ಎಂದಳು.

ಆಗೆ ಪಂತನು:- ನೀನು ಫಾಕ್ಸನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿದ್ದು ಅವನೆ
ಅಯಿತವನ್ನು ಬಗೆಯುವದೆ!ಕೆ?

ಮನೋರಮೆ; ಅದಕ್ಕೆ ಅನೇಕ ಕಾರಣಗಳುಂಟು, ಅವನ್ನೆಲ್ಲ

ಅಂಬಿಕೆ, ೧೬೫

ಮಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಕೆ ಅವು ಭಾರತ-ರಾಮಾಯಣಗೆಳಷ್ಟು ವಿಸ್ತೃತ

ಳಾಗೆಬಹುದು; ಅದರಿಂದ ನಾನೆ ನಿಮಗೆ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿಯೇ ಆ ಕಾರಣ

ಳನ್ನು ತಿಳಿಸುವೆನು:-ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ಮನೋವಾಕ್ಕಾಯಗೆಳಿಂದ ವರಿಸ

ದ್ಹರೂ ನಾನು ಮಾತ್ರ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಬಾಲನಿಧವೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅತನಲ್ಲಿ

ಕರಣಸೂರ್ವಕವಾಗಿ ಮನಸೋತು ಅವನನ್ನು ಹೊಂದಿದೆನು. ಆತನು

ನ್ನೆ ರೂಸ-ಲಾವಣ್ಯಗೆಳಿಗಿಂತ ನನ್ನಲ್ಲಿಯ ನನ್ನ ಲಗ್ನದ ಗಂಡನೆ ಮನೆಯ
ಹಾಗು ತಂದೆಯ ಮನೆಯ ಅಪಾರ ಸಂಪತ್ತಿಗೆ ಮನೆಸೋತು ನನ್ನನ್ನು
ಪದಬ್ರಷ್ಟಗೊಳಿಸಿದನು. ನನ್ನೆಲ್ಲಿಯ ಹಣವನ್ನೆಲ್ಲ ಸೆಳಕೊಂಡನೆಂತರ
ಆ ನೀಚನು ನನ್ನನ್ನು ದಾರಿಯ ಭಿಕಾರಿಣಿಯನ್ನಾಗೆ ಮಾಡಿ ತ್ಯಜಿಸಿದನು.
ಇಷ್ಟೆ! ಅಲ್ಲ, ನನ್ನಂತಹ ಎಷ್ಟೊ ಜನೆ ಹಂದೂ-ಮುಸಲ್ವ್ಯಾನ-ಕ್ರಿಶ್ಚನ್‌
ಜಾತಿಯ ತರುಣೆಯರನ್ನೊ ಭ್ರಷ್ಟಗೊಳಿಸಿ ಅವರೆಲ್ಲರ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಎತ್ತಿ
ಹಾಕಿರುವನು. ಈಗೆ ಅವನೊಡನೆ ಇರುವ ಅವನೆ ಮಿಂಡೆಯು ಯಾವ
ಜಾತಿಯವಳೊ ಯಾವ ಮತದವಳೊ! ಅದಾರು ಹೆಳಬೆ!ಳು? ಆದರೆ
ನೀಚತನದಲ್ಲಿ-ರಾಕ್ಷಸೀಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳು ಫಾಕ್ಸನಿಗೆ ತಕ್ಕ ಹೆಣ್ಣ!
ಆಗಿರುವಳು. ಆತನ ನೀಚತನದ ಮೂಲಕ ನನ್ನ ಸರ್ವಸ್ವವೂ ಹಾಳಾಗಿ
ನಾನು ನನ್ನೆ ಜಾತಿಬಾಂಧವರಿಂದ ಬಹಿಷ್ಕೃತಳಾಗೆ ಹಗೆ ಹುಚ್ಚೆಳ ವೇಷ
ದಿಂದ ಓಣೆ-ಓಣ ತಿರಿದುಣ್ಣ ಬೇಕಾಗಿದೆ. ಪಂತರೇ, ಮನುಷ್ಯನ ಹ್ರಾಸವು
ಇದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಾದದ್ದುಂಟಿ? ಅದ್ದರಿಂದ ನಾನಾಗಿಯೇ ವರಿಸಿರುವ ನನ್ನ ಆ
ಗೆಂಡನನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ, ಶಿಕ್ಷಿಸುವ ಉದ್ಯೋ!ಗೆಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರುವೆನು. ನಿೀವುನೆನ್ನ
ಮಾತಿನಕ್ಲಿ ಅವಿಕ್ವಾಸವ ತಾಳಬೇಡಿರಿ. ಅವನು ನಿನ್ನಿನ ರಾತ್ರಿ ತನ್ನ ಸಂಗಡ
ಗೆರ ಸಭೆಯನ್ನು ಆ ಶರಾವತಿ: ತೀರದ ಮಾವಿನೆ ತೋಪಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಸಿ
ಅವರೆಲ್ಲರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಅವನು ಇಂದು ರಾತ್ರಿ ಈ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯನ್ನು
ನುಗ್ಗಿ ನಿಮ್ಮ ಕೊರೆ ಮಾಡುವವನಿದ್ದಾನೆ; ಆದ್ದರಿಂದ ನೀವು ಇನ್ನು
ಕೊಂಚವೂ ವಿಲಂಬಮಾಡದೆ, ಬೇಗನೆ ನಿಮ್ಮ ಜಿತ ರಕ್ಷಣೆಯ ಹಾಗು
ಅವನನ್ನು ಹಿಡಿದು ದಂಡಿಸುವ ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿರಿ, ಎಂದವಳೇ
ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋದಳು.

ಗಿ೬೬ ಅಂಬಿಕೆ,

೨೩ ಫಾಕ್ಸನ ಕಡೆಗಾಲ,

SN Se EN

ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಪಂತನು ಕೆಲಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮ ಸಿ
ಕುಳಿತು, ಈ ಹುಚ್ಚಿಯ ಮಾತನ್ನು ನೆಂಬಬೇಕೊ!-ಬಾರದೋ, ಎಂಬ
ಬಗ್ಗೆ ಯೊ!ಚಿಸಿದನು. ಕಡೆಗೆ ನಂಬುವದೇ ಯುಕ್ತವೆಂದು ತೋರಿದ್ದ
ರಿಂದ ತಡವರಿಸುತ್ತ ಎದ್ದು, ಕೂಡಲೆ ಜೇಲರ ಭುಜಂಗೆರಾಯನೆ ಕಡೆಗೆ
ಹೋದನು; ಹಾಗು ತನಗೆ ಕೆಲವು ಉತ್ತಮವಾದ ವಿದ್ಯುಲ್ಲತೆಯ ಬ್ಯಾಟರಿ
ಗೆಳೂ, ೨೫-೩೦ ಹೊಸಬಗೆಯ ಸ್ಟ್ರಿಂಗಿನೆ ಬೇಡಿಗೆಳೂ ಬೇಕಾಗಿನೆಯೆಂದು
ತಿಳಿಸಿದನು. ಪಂತನೆ ನುಡಿ ಕೇಳಿ ಭುಜಂಗೆರಾಯನು:__ಪಂತಕೇ, ಈ
ಮೊದಲಿನಂತೆ ಮತ್ತೆ ಆ ಫಾಕ್ಸ-ಜೊನ್ಸೆರ ಬಂಧನೆದ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು
ಕೈಕೊಂಡಿರುವಿಕೇನು? ನೀವೊಬ್ಬರೇ ಆ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ತೊಡಗೆಬೇಡಿರಿ. ನನಗೆ
ಸಿದರೆ ನಾನು ನನ್ನೆ ನೊರಾರುಜನೆ ಹಸ್ತಕರೊಡನೆ ಬಂದು ನಿಮಗೆ
ನೆರವಾಗುವೆನು, ಎಂದನು.

ಅದಕ್ಕೆ ಪಂತನು;:__ಈಗೆಶೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಸಹಾಯವನ್ನು ಇಚ್ಛೆ
ಸುವದಿಲ್ಲ; ಅದಕೆ ನೀವು ನಿಮ್ಮ 10 ಜನರೊಡನೆ ಇಂದು ರಾತ್ರಿ ಮೂರನೇ
ಯಾನುದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಸುತ್ತಲು ತುಸ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಸಜ್ಜಾಗಿ
ನಿಂತಿರಬೇಕು. ನಾನು ನನ್ನೆ ಮನೆಯೊಳಗಿಂದ ನೀನಿ ಬಾರಿಸಿದೊಡನೆ
ನೀವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ನನಗೆ ನೆರವಾಗಬೇಕು, ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಅವನಿಂದ
ತನಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಇಸಕೊಂಡು ನಡೆದನು.

ಪಂತನು ಮನೆಗೆ ಬಂದವನೇ ತನ್ನೆ ಮನೆಯ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು,
ಹುಡುಗೆರು ಮುಂತಾದವರನ್ನೆಲ್ಲ ಭುಜಂಗೆರಾಯನೆ ಮನೆಗೆ ಅಂದಿನೆ ರಾತ್ರಿ
ಯ ಮಟ್ಟಿಗೆ ವಸತಿಗಾಗಿ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿ ನು. ಅಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಾನೊ
ಬ್ಬನೆ! ಮನೋಹರನೊಡನೆ ಇರುವದನ್ನು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದನು. ಮನೋಹರ
ನಿಗೆ ಮನೋರಮೆಯು ಹೇಳಿದ ಸಂಗತಿಯನ್ನೂ, ತಾನು ಫಾಕ್ಸ ಮೊದ
ಲಾದವರನ್ನು ಹಿಡಿಯಲಿಕ್ಕೆ ಮಾಡತೊಡಗಿದ್ದ ಹಂಚಕೆಯನ್ನೊ ತಿಳಿಸಿ, ಆ
ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಅವನು ಮಾಡತಕ್ಕ ಸಹಾಯದ ವಿಷಯವಾಗಿ ಅವನಿಗೆ
ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಿದನು. ನುನೊಹರನಾದರೂ ಅದನ್ನು ಒಳ್ಳೇ ಆಸ್ಥೆ
ಯಿಂದಲೂ, ಹುರುಸಿನಿಂದಲೂ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಒಡಂಬಟ್ಟನು.

ಅಂಬಿಕೆ. ೧೬೬

೨೦ತನ ಮನೆಯು ಅಷ್ಟೊ ಂದು ಭನ್ಯವಾದ ವಾಡೆಯಾಗಿರದಿದ್ದರೂ
ಕಟ್ಟಾದ ಹಾಗು ಭದ್ರವಾದ ಮನೆಖಾಗಿದ್ದಿ ತು. ಅದರ ಮುಖ್ಯ
ಲವು ದೊಡ್ಡ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಇನ್ನೊಂದು ಬಾಗಿಲವು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗೆ
ಕ್ಕಟ್ಟನೆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿತ್ತು. ಅದೇ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಬಾಗಿಲದಿಂದಲೇ ಫಾಕ್ಸ
ಮೊದಲಾದವರು ಅಂದು ಸರಿರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸಂತನೆ ಮನೆ ನುಗ್ಗಿ ಅವನನ್ನು
ನುಚ್ಚುಗೆಡಿಯಬೇಕೆಂದು ತಮ್ಮ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದ ಸಂಗೆತಿಯನ್ನು
ಮನೊ!ಃರಮೆಯು ಇವನಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಅದರಿಂದ ಪಂತನು ತಾನು
ತಂದ ವಿದ್ಯುತ್‌ ಬ್ಯಾಟಿರಿಗೆಳಲ್ಲಿ ೧-೨ ಬ್ಯಾಟರಿಗೆಳನ್ನು ಆ ಕಡೆಯ ಇಕ್ಕ
ಟ್ಟ ನೆ ಬಾಗಿಲದ ಬಳಿಯಲ್ಲೆ ಕ ಇಟ್ಟು ಅದರಿಂದ ಉಂಬಾಗುವ: ಪ ಪ್ರವಾಹ
ನೆಲ ಆ ಬಾಗಿಲಬಳಿಯ ಕಬ್ಬಿಣ SN ಕಬ್ಬಿ ಣನಿಚ್ಚ ಣಿಕೆ ತಿ
ದವುಗೆಳಲ್ಲಿ ಹರಡುವಂತೆ ಮಾಡಿದನು.
ಪಂತನು ಕೂಡ್ರುವ-ನಿಲ್ಲುವ ಹಾಗು ಮಲಗುವ ಮುಖ್ಯ ಕೋಣೆ
ಯು ಆ ಇಕ್ಕಟ್ಟನ ಚಡ ಹತ್ತರನೇ ಮೇಲಂತಸ್ತಿನೆ ದಿವಾಣಖಾನೆ
ಯಕ್ಷಿತ್ತು. ಫಾಕ್ಸ ಮೊದಲಾದವರು ತನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕುವದೆಕ್ಕಾಗಿ ಆ ಸರಿ
ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ಆ ತನ್ನ ಮುಖ್ಯ ಕೋಣೆಗೆ ಬರುವ
ಕೆಂದು ತಿಳಿಯ, ತ ಆ ತನ್ನ ಕೋಣೆಯ ಕಡೆಗಿನೆ ಮೇಲಟ್ಟದ ಕಬಿ
ಣದ ಪಾವಟಗೆಗೆಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹಾಗು ಅವನ್ನು ಹತ್ತುವಾಗೆ ಎಡಬಲಗಳಲ್ಲಿ
ಕೈಗಳನ್ನಿಡುವ ಕಬ್ಬಿಣಕಂಬಿಗೆಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯುತ್‌ಪ್ರ ವಾಹವು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪ್ರವ
ಏಸುವಂತೆ ಏರ್ಪಾಟು ಮಾಡಿದನು. ಇಷ್ಟೆ ೬ ಅಲ್ಲ, ಅಂದು ರಾತ್ರಿ
ತನ್ನೆ ಮನೆಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕದ, ಕಿಟಿಕೆ, ಗೋಡೆ, ಅಟ್ಟಿ, ಉಲ್ಲಾರ
ಮೊದಲಾದವುಗಳಲ್ಲಿಯ ಕಬ್ಬಿಣ ಮುಂತಾದ ವಿದ್ಯುತ್‌ ಸಂಚಾರಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ
ವಾದ ಎಲ್ಲ ಪದಾರ್ಥಗಳಲ್ಲಿ ಅದು ಪ್ರ ಪ್ರವಹಿಸುವಂತೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದನು.
ಮೂರೂಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತರೆ ಸಂತನು ಮನೋಹರನೊಡನೆ ಅಲ್ಪಾಹಾ
ರವನ್ನು ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂದ ಉದ್ಯೊ ಗೆಕ್ಕೆ ಸಜ್ಜಾದನು. ಮನೊ!
ಹರನಿಗೆ ಬ್ಯಾಟಿಂಗಳನ್ನು ಯಾವಾಗೆ ಹಾಗು ಹೇಗೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬೇಕೆಂಬ
ದನ್ನು ಮನದಟ್ಟಾಗುವಂತೆ ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟನು. ಬಳಿಕ ಅವರಿೀೀರ್ವರೂ ಕಣ್ಣು-
ಮೂಗುಗೆಳನ್ನುಳಿದು, ಕೈ, ಕಾಲು ಮುಂತಾದ ದೇಹದ ಎಲ್ಲ ಭಾಗೆಗೆಳಿಗೊ
ರಬ್ಬಧನ ಪ್ರಾವರಣಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡರು, ರಬ್ಬರು ವನಿದ್ಯುದ್ವಾಹಕ

ಗಿ೬೮ ಅಂಬಿಕೆ.

ಪದಾರ್ಥವಾಗೆದ್ದರಿಂದ ವಿದ್ಯುತ್‌ಪ್ರವಾಹವು. ನೆಡೆದ ಪದಾ
ಆ ಪ್ರಾನರಣವನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡವರು ಹಿಡಿದರೆ ಅವರಿಗೆ ಏನೊ ತೆ.
ಯಾಗುವದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಸಂಗೆದಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪಿ ತನ್ಪಿ ತಾವೇ ವಿದ್ಯುತ್‌ ಪ್ರ
ಸುವ ಪದಾರ್ಥಗೆಳನ್ನು ಮುಟ್ಟವರೆ ತಮಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗೆಬಾ
ದೆಂದೆ! ಅವರು ಹಾಗೆ ಜಾಗ್ರತೆ ವಹಿಸಿದ್ದರು. ಬಳಿಕ ಮನೋಹರನನ್ನು
ಆ ಬ್ಯಾಟಿರಿಗೆಳನ್ನಿಟ್ಟಿ ಆ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನೆ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ಮರೆಯಲ್ಲಿ
ಇರಿಸಿ, ಪಂತನು ಮೇೇಲಟ್ಟಿವನ್ನೆ (ರಿ ಫಾಕ್ಳಾದಿಗೆಳ ಮಾರ್ಗೆನಿರೀಕ್ಷಣಕ್ಕಾ
ರಂಭಿಸಿದನು.

ರಾತ್ರಿಯ ಹನ್ನೆರಡು ಹೊಡೆದು ಒಂದಕ್ಕೆ ಸವೂಪಿಸಿತು. ಆದರೂ
ಅನರ ಸುಳುವು ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ. ಹುಚ್ಚಿಯು ತಮಗೆ ಮೊಃಸಮಾಡಿರಬಹುದೇ,
ಎಂದು ಪಂತನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬರಲಿಕ್ಕೂ, ಇತ್ತ ಆ ಕಿಕ್ಕಟ್ಟನ ಬಾಗಿಲದ
ತಿರುಗೆಣಿಯನ್ನು ಯಾಕೊ! ತಪ್ಪಿಸುತ್ತಿರುವದು ಕೇಳಬರಲಿಕ್ಕೂ ಗೆಂಟಿಃ
ಬಿದ್ದಿತು. ಕೂಡಲೆ ಪಂತನೂ ಮನೋಹರನೊ ತವು ತಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯ
ಗಳಿಗೆ ಸಜ್ಜಾದರು. ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಫಾಕ್ಸನೆ ೨೫ ಜನೆ ಅನುಯಾಯಿ
ಗಳು ಆ ಕದವನ್ನು ಮುರಿದು ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗಿದರು. ಫಾಕ್ಸನು ಅವರೆಲ್ಲರ
ಮುಂದೆ ಇದ್ದನು. ಗೋನಿ!ಚಂದನು ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದನು. ಜೊ-
ನ್ಗಳು ಮಾತ್ರ ಆ ಮನೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸದೆ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ಬಾರಿನೆ
ನಿಸ್ಕೂಲನ್ನು ಐಡಿದುಕೊಂಡು ಆ ಬಾಗಿಲನನ್ನು ಕಾಯ ನತ್ತ ಹೊರಗೆ!
ನಿಂತುಕೊಂಡಳು.

ಒಳಹೊಕ್ಕ ಮೇಲೆ ಮೊದಲೇ ನಿರ್ಧರಿಸಿಕೊಂಡಂತೆ ಫಾಕ್ಸ ಮೊದ
ಲಾದವರು ಒಳ್ಳೇ ಆವೇಶದಿಂದ ಮೇಲಟ್ವಿವನ್ನೇರಿ ಸಂತನ ಕೊಣೆಯ
ಕಡೆಗೇ ತೆರಳಿದರು. ಕರ್ಮಧರ್ಮಸಂಯೋಗೆದಿಂದ ಆ ಮೇೇಲಟ್ಟಕ್ಕೆ
ಇಪ್ಪತ್ತೈದೇ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳಿದ್ದು, ಅವಕ್ಕೆಲ್ಲ ಹೊಸಪದ್ಯತಿಯಂತೆ ಕಬ್ಬಿಣದ
ಮಡಾಸವು ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿತು; ಎಡಬಲಗಳಿಗೆ ಕಬ್ಬಿಣನ ಕಂಬಿಗೆಳಿದ್ದವು.
ಪಾವಟಗೆಗೆಳೆ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಟ್ಟಗೆ ಹಿಂದು ದೀಪವು ಉರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
ಒಬ್ಬರ ಒಂದೊಬ್ಬರಂತೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಪಾನಟಗೆಗೆಳನ್ನೇ!ರಹತ್ತಿ ದರು,
ಫಾಕ್ಸನು ಕಡೆಯ ಪಾವಟಗೆಯನ್ನೇರಿ ಸಂತನ ಕೋಣೆಯ ಕದದ ಜಲ
ಕಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಚ್ಚಿದನು. ಉಳಿದವರೆಲ್ಲರೂ ಹಿಂದೊಂದು ಪಾವಟಗೆಗುನ್ನು

22] ಅಂಬಿಕೆ. ೧೬೯

ಏರುತ್ತ ನಡೆದಿದ್ದರು. ಗೊಪೀಚಂದನು ಎಲ್ಲರ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಮೊದಲನೆ!
ಮೆಟ್ಟಿಲನ್ನು ಹತ್ತಿದನು, ಎಲ್ಲರೂ ಹಿಂದೊಂದು ಮೆಟ್ಟಿಲ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದ್ದ
ಸಮಯವನ್ನು ಕಂಡು ಮನೋಹರನು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಬ್ಯಾಟರಿಯ ಕಿಃಲವ
ನ್ನೊತ್ತಿದನು. ಕೂಡಲೆ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಗೊ ವಿದ್ಯುತ್ತಿನೆ ಸಂಚಾರವಾಗಿ ಫಾಕ್ಸ್‌
ಮೊದಲುಮಾಡಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲ ಬದ್‌ಮಾಷರ ದೇಹದಲ್ಲಿಯೂ ಅದರ ಚಲನೆ
ವಲನೆವು ನೆಡೆಯಿತು ಕಬ್ಬಿಣ ಕಂಬಿ, ಕಬ್ಬಿಣ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಮೇಲಿಟ್ಟ
ಅವರ ಕೈ-ಕಾಲುಗೆಳು ಎತ್ತಲಿಕ್ಕೆ ಬಾರದಾದವು. ವಿದ್ಯುತ್ತಿನ ಚುಣ
ಗುಟ್ಟುವ ಪ್ರವಾಹದಿಂದ ಆ ಎಲ್ಲ ಪುಂಡರೂ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣಾದರು.
ಅವರ ಚೀರುವದನ್ನೂ ಶಂಖವಾದ್ಯಗೆಳನ್ನೂ ಕೇಳಿ ಇವರಿಗೆ ಏನಾಯಿತೆಂಬ
ದನ್ನು ತರ್ಕಿಸುವಜೀ ಅಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಪಂತನ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿ
ಲದ ಚಿಲಕವನ್ನು ಹಿಡಿದ ಫಾಕ್ಸನಿಗೊ ಅತ್ಯಂತ ವೇದನೆಗಳಾಗುತ್ತಿದ್ದ ವು;
ಅದರೆ ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಸಹಿಸುತ್ತ ಅವನು ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದ ನು. ಗ

ಅವರನ್ನು ಕೆಲಕ್ಷಣಗೆಳ ವರೆಗೆ ಆ ವಿದ್ಯುತ್ತಿನ ಪ್ರವಾಹದಿಂದ
ಹಣ್ಣುಮಾಡಿದ ನಂತರ ಪಂತನು ಮನೋಹರನನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಕರೆದು,
ಅವನ ಸಹಾಯದಿಂನ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೊ ಡಬಲ್‌ಬೇಡಿಗೆಳನ್ನು ಹಾಕಿ
ದನು. ಫಾಕ್ಸನಿಂದ ಗೋಪೀಚಂದನೆ ವರೆಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೊ ಬೇಡಿತೊಡಿಸುವ
ದಾದ ಬಳಿಕ ಒಂದು ಉದ್ದವಾದ ಸರಪಳಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಬೊಂಕಕ್ಕೆ
ಬಿಗಿದರು. ನೆಂತರ ಪಂತನು ಕೊಳಲನ್ನೂದಲು, ಭುಜಂಗೆರಾಯನು
ತನ್ನೆ ೫೦-೬೦ ಜನೆ ಸಶಸ್ತ್ರ ಶಿಸಾಯಿಗೆಳೊಂದಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನು. ಅಷ್ಟು
ಜನ ಶಿಪಾಯಿಗೆಳು ಬರುತ್ತಿರುವದನ್ನು ಕಂಡು ಹೊರಗೆ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ
ಜೊನ್ಸಳು ಅನರ ಮೇಲೆ ತನ್ನೆ ನಿಸ್ತೂಲಿನ ಗುಂಡುಗಳನ್ನು ಹಾರಿಸಲುದ್ಯು
ಕೃಳಾದಳು; ಆದರೆ ಪಂತನು ಹಿಂದಿನಿಂದ ಬಂದು ಅವಳ ಆ ನಿಸ್ತೂಲಿನೆ
ಕೈಯನ್ನು ಹಿತ್ತಿಹಿಡಿಯಲು, ಅದರೊಳಗಿಂದ ಹಾರುವ ಗುಂಡು ಬೇಕೆ
ಕಡೆಗೆ ಹೊಗೆಡೆ, ಜೊನ್ನಳ ಹೃದಯವನ್ನೇ ಪ್ರವೇಶಿಸಿತು. ಕೂಡಲೆ

ಅವಳು ನಿಂತಲ್ಲಿಯೆ! ಬಿದ್ದು ಪ್ರಾಣಬಿಟ್ಟ ಳು!
ಭುಜಂಗರಾಯನ ಶಿಪಾಯಿಗೆಳು ಒಳಗೆ ಬರಲು, ಮನೊ!ಹರನು

ಬ್ಯಾಟರಿಯ ಕೀೀಲವನ್ನೊತ್ತಿ ವಿದ್ಯುತ್‌ಪ್ರವಾಹವನ್ನು ತಡೆದನು. ಶಿಪಾಯಿ
ಗೆಳ ಆ. ಎಲ್ಲ ಬದ"ಮಾಷರನ್ನೂ ತಮ್ಮ ವಶಕ್ಕೆ ತಕ್ಕೊಂಡು ಜೇಲಿಗೆ

೧೭ರ ಅಂಬಿಕೆ.

ಸಾಗಿಸಹತ್ತಿದರು. ಭಜಂಗೆರಾಯನೊ ಪಂತನೊ ಕೂಡಿ, ಫಾಕ್ಸ್‌
ಡಾಕ್ಟರನೆನ್ನು ಹಿಡಕೊಂಡು ನೆಡೆದಿದ್ದಕು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸತ್ತುಬಿದ್ದಿಗ್ದ
ಜೊನ್ಸಳನ್ನು ಕಂಡು ಫಾಕ್ಸನಿಗೆ ಕಡು ಏಷಾದವೆನಿಸಿತು; ಆದರೆ ಅವನು
ಅದನ್ನು ತೋರಗೊಡಲಿಲ್ಲ. ಫಾಕ್ಸನನ್ನು ಪಂತನೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹಕ್ಕಿ
ಪ್ಪತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆ ದೂರ ಸಾಸಿಸಿರಬಹುದು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಅಭ
ಟಿತ ಘಟನೆಯು ಸಂಭವಿಸಿತು.

ದಾರಿಯ ಪಕ್ಕದ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮರದ ಮುಕೆಗೆ ಅವಿತುಕೊಂಡು
ನಿಂತಿದ್ದ ಒಂದು ಸ್ತ್ರೀ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಭರದಿಂದ ಬಂದು, ತಸ್ನ ನಿಡಿದಾದ
ಕೈಗತ್ತಿಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಫಾಕ್ಸನೆ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಚುಚ್ಚಿತು; ಹಾಗು ಅಷ್ಟೆ
ಆವೇಶದಿಂದ ಅಲ್ಪಾವಕಾಶದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಹರಿದುಕೊಂಡು: ಮನೊ!
ವಲ್ಲಭಾ,-ವಿನಾಯಕಾ,-ಕೇಶವಾ,-ವೈದ್ಯರಾಚಾ,-ಫಾಕ್ಸದೊರೆಯೆಟ ಈಗೆ
ನೆನ್ನೆ ಇಹ ಜನ್ಮದ ಸಂಕಲ್ಪವು ಈಡೇರಿದಂತಾಯಿತು. ನಡೆ, ನೀನು
ಮುಂದೆ ನೆಡಿ ನಾನೊ ನಿನ್ನನ್ನನುಸರಿಸಿ ಬಂಜಿನು-ನಡೆ, ಇಗೊ!
ಬಂದೆನು ನೆಡೆ, ಎಂದವಳೆ! ಆ ದೀರ್ಥ ಚೂರಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಎದೆಯಲ್ಲಿ
ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಗೆತಪ್ರಾಣಳಾದಳು!

ಪಂತ, ಭ.-ಜಂಗೆರಾಯ್ಕ ಮನೋಹರ ಹಾಗು ಮತ್ತೆ ಕೆಲಜನೆ
ಸಶಸ್ತ್ರ ಶಿಸಾಯಿಗೆಳು ಇಷ್ಟು ಜನರಿದ್ದರೂ ಯಾರಿಂದಲೂ ಆ ಅಪ್ರಾಸಂಗಿಕ
ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅ ಅಘಟಕ ಘಟನೆಯನ್ನು ತಡೆಯುವದಾಗಲಿಲ್ಲ ಫಾಕ್ಸನೆ
ಆ ಅವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತಲೂ ಪಂತನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು
ಕೆಡಕೆನಿಸಿತು. ಯಾಕಂದರೆ ಆ ಫಾಕ್ಸ ಡಾಕ್ಟರನಿಂದ ಅವನು ಎಷ್ಟೊ ಸಂಗತಿ
ಗೆಳನ್ನು ಕೇಳಿ ತಿಳಕೊಳ್ಳತಕ್ಕದ್ದಿತ್ತು; ಆದರೂ ಅವನು ಇನ್ನೂ ಪ್ರಾಣ
ಧರಿಸಿದ್ದ ಫಾಕ್ಸನನ್ನು ಕುರಿತು: ಡಾ. ಫಾಕ್ಸ, ನಿನ್ನಂತಹ ನಿಪುಣ ಕೊರೆ
ಗಾರನು ನೀನೇ ಆಗಿರುವೆ. ನೀನು ಬೇಕೆ ಯಾವ ಮಾನುಸಿ॥ ಪ್ರಯತ್ನ
ದಿಂದಲೂ ಇಷ್ಟು ಬೇಗೆನೆ ಸಾಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ; ಅದರೆ ನಿನ್ನೆ ಪ್ರಾಚ!ನೆ
ಸುಕೃತದಿಂದಲೇ ನಿನೆಗೆ ಹೀಗೆ ಅನಾಯಾಸವಾದ ಮರಣವು ಪ್ರಾಪ್ತ
ವಾಗಿರುವದು, ಅದಿರಲಿ; ನಾನು ಈಗೆ ನಿನ್ನಿಂದ ಕೆಲವು ನಿಷಯಗೆಳನ್ನು
ತಿಳಿಯಬೇಕೆಂದಿರುತ್ತ್ವೇನೆ. ಗೊತ್ತಿದ್ದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಇನ್ನಾದರೂ:ನುಕೆ